Post on 20-Jul-2015
O grande espello!!!
Había una vez una pequeña gatita llamada Preciosa que perdió a toda su familia cuando sólo tenía un par de
semanas.
Creció sola en un gran granero donde había varios grandes gatos viejos y bravucones. Trataban a la pequeña
Preciosa como un estorbo y la golpeaban cuando se les acercaba. Preciosa cogió un miedo atroz a esos gatos y les
evitaba tanto como podía. Finalmente, creció y se hizo más fuerte y se mudó a otros graneros y otros lugares.
Cazaba suficiente comida para alimentarse y su vida estaba bien excepto por el hecho de que se sentía muy sola.
No podía encontrar a nadie con quien jugar o hablar No había muchos gatitos donde ella estaba, y cuando veía
alguno estaba protegido por grandes gatos, y Preciosa sentía terror cuando veía un gato grande. Esto significaba que
no podía jugar o hablar con ningún gato en absoluto, y los otros animales eran diferentes a ella y no podía hablar su
idioma o sentirse cerca de ellos.
Un día estaba explorando un granero que tenía muchos muebles y se encontró con una gran hoja brillante que
estaba apoyada sobre una de las paredes del granero. Al acercarse a esta cosa brillante vio un gran gato
acercándose a ella, y, como siempre, se asustó mucho y salió corriendo. Sin embargo, esta vez le pareció diferente
-no había olido ni oído a ningún otro gato- así que se acercó a este curioso objeto, y volvió a ver a ese gran gato y a
salir corriendo. Esta maniobra se repitió varias veces hasta que Preciosa se fue acercando llena de curiosidad hasta
que prácticamente se tocó la nariz con este extraño gato tan grande. Empezó a silbarle y lo mismo hizo el extraño;
cuando paró, también lo hizo el otro. Preciosa estaba allí sentada, completamente desconcertada, hasta que un
pequeño gatito blanco y negro se acercó al objeto brillante; y Preciosa vio que había otro gatito que tenía
precisamente el mismo aspecto que el primero. Cualquier cosa que hiciera el gatito, también la hacía el otro
gatito, y cualquier cosa que hiciera Preciosa, también la hacía el extraño.
De repente Preciosa lo supo: ¡era ella misma! ¡Ese gran gato era Preciosa! Se miró a sí misma y vio lo grande que
era y de repente le vino a la mente la idea de que si ella misma era un gran gato, tal vez había otros grandes gatos
en algún otro lugar que podrían jugar y hablar con ella, y si eran malos, ahora era lo suficientemente grande como
para cuidarse a sí misma. Preciosa salió y encontró montones de amigos y nunca más volvió a sentirse sola.
1.-Que son as emocións?
Reacción afectiva,Xerada por un estado complexo do organismo,Que predispón a unha acción.Generase como resposta de acontecementos
significativos dunha persoa.Pode durar segundos ou horas.
Bisquerra (2000)
2.-como nos emocionamos?
ESTÍMULO
InternoExterno
INTERPRETACIÓN DO ESTÍMULO E
VALORACIÓNEMOCIÓN
Reacción neurofisiolóxica
cognitiva
Reacción actitudinal
Emoción? 1. Valoración da relevancia
+ -? 2.Valoración da congruencia
Intensidade 3. Valoración da capacidade de afrontamento
(Mireia Cabero Jounou)
3.-Que ocorre nestes dous videos?
Carlos
Laura
Condutas de Laura e nai
que vemos
Emocións que vive
Como poderíamos actuar neste caso?
4.-Analizamos o caso de Laura?
-Laura quédase a
pensar cal vai
mercar.
-Escolle un osiño
azul.
-Súa nai dille que
escolla outro
diferente, que ese
no.
-Laura di que quere
ese e monta unha
rabieta
-ledicia…
-ledicia
-angustia, decep
ción
-rabia, inxustiza,
ira…
-Anticiparlle a Laura
entre cales pode
escoller.
-Asegurarse de que
entendeu ben o que
lle dixemos.
- Explicándolle as
razóns polas que non
pode escoller ese
osiño azul.
Condutas de Carlos e pais
que vemos
Emocións que vive
Como poderíamos actuar neste caso?
5.-Analizamos o caso de Carlos?
-Carlos empeza a
dar golpes a todo o
que se atopa polo
camiño.
-Os pais lle corrixen
a conduta e el
monta unha rabieta.
-Os pais intentan
controlar esta
conduta mediante o
control físico.
-ira, rabia…
-angustia, decepción
-rabia, inxustiza, ira, frustración…
-Lexitimar a emoción
de Carlos.
-Escoitalo
empática e
activamente
-Despois de
tranquilizarse buscar
un control da
conduta, a través do
diálogo e da
aplicación de normas
e límites claros.
5.-Lexítimamos a emoción, non a conduta, por que?
1º-Comprender a emoción que sente a persoa que teño ao lado
2º-Necesito escoitar activamente á persoa.
3º-Agora xa poido correxir a conduta que vexo e que non me gusta
5.-Lexítimamos a emoción, non a conduta, por
que?
“ As cousas que non son importantes para min poden selo para os demais”
“Depende de onde eu mire vou ver a situación dunha forma diferente”
“Non podemos ir en contra do que a natureza pide”
“Non me queren no cole…, non me queren na casa… dependerá de cómo @ nen@ construira o seu
sistema”
Una hora do teu
tempo
Papá ,Canto ganas por hora? O pai dirixiulle un xesto moi severo ao neno e repuxo:-Non me molestes, que estou canso.
-Pero ... papá –insistía- dime, por favor, Canto ganas por hora? A reacción do pai foi menos severa- So contestou:Oitenta euros por hora.
-Papá , Poderíasprestarme 40 euros?O pai montou en colera e dixo:
Vaite durmir e non me
molestes.
Caera a noite.O pai meditara sobre o acontecido e sentíase culpable e, querendo descargar a súa conciencia doída, achegouse á habitación do seu fillo. En voz baixapreguntoulle ao neno: Durmes meu fillo?
Dime Papá.... (contestou entre sonos).
Aquí tes os cartos que me pediche. (respondeu o Pai).
O neno deulle as GRAZAS e metendo a súa man debaixoda almofada sacou unsbilletes.-Agora xa completei os cartos… teño oitenta euros.PODERÍAS DARME UNHA HORA DO TEU TEMPO?