LESIÓNS E TRAUMATISMOS DO

APARATO LOCOMOTOR

Andrea Chaves Fraga

DISTENSIÓN ARTICULAR OU

ESGUINCES

INTRODUCCIÓN

Distensión articular e esguince veñen sendo o mesmo. Esta lesión é producida

por un movemento forzado que non chega a producir una luxación permanente

ou fractura . O que se produce é un estiramento excesivo dos ligamentos e

articulacións, sobrepasando o seu límite de eslasticidade.

Ainda que o máis común é o de tobillo, prodúcense tamén na rodilla, nun

dedo ou no pulso (coñezida esta lesión coma pulso aberto) É unha lesión que

se pode producir en todas as articulacións do organismo incluíndo a columna

vertebral.

Causas

Pode darse por un “mecanismo indirecto”,

neste caso sería por un mal apoio; ou por

un “mecanismo directo”, por exemplo un

patada lateral na rodilla. Xeralmente poden

ser causa dun choque, una caída ou un

simple resbalón no que por un mal apoio

ou un golpe prodúcese esta lesión.

Clasificación

Dependendo do alcance da lesión clasificanseen:

A.) DISTENSIÓNS DE GRADO I: Apreciaseuna molestia, pero esta non impide que secontinue coa actividade. É una distensión deligamentos na que non se altera a súacontinuidade estructural. Caracterízanse pola súiaaparición tardía, e acostuman a presentar dolor ápalpación.

B.) DISTENSIÓNS DE GRADO II:

Nestas lesións a intensidade produce o desgarro das fibras

do ligamento e producindo en ocasións o desgarro parcial

deste dando lugar á aparición de dolor e edema.

A gravidade desta vai depender de:

A forma de aparición da dor (durante o despois)

A importancia de edemas e ematomas

As molestias e a desfuncionalidade

E o nivel de inestabilidade articular.

C.) DISTENSIÓNS DE GRADO 3:

Nestas producese a rotura total do ligamento

distendido. Existe una impotencia funcional grande

coa acompañada aparición de edema periarticular e

hematoma. Proboca un gran dolor dente que esta

lesión ten lugar e impide prácticamente na súa

totalidade o apoio ou movemento. Precisa de ciruxía.

ESGUINCES DE TOBILLO

Causas

• O movemento máis frecuente polo que se

orixina esta lesión é por un xiro cara a

dentro do pe en flexión plantar.

Normalmente o esguince de tobillo

implica a rotura oulesión de dous

ligamentos deste. Tamén se pode producir

por eversión, por exemplo camdo pisamos

nunha irregularidade do chan abdúcese a

perna en rotación externa.

Observación da dolencia

• Débese observar a forma de camiñar, e débense comparar os

dous tobillo para ver a posición do pe (se hai esguince estará mais

invertida) e a mobilidade do tobillo.

• Palpación: O obxetivo é detectar desfectos estructurais,

comprobar a inflamación e a sensibilidade á palpación.

• Valoración da estabilidade da articulación: a proba máis adecuada

é o desplazamento do pe cara diante.

Outros métodos…

• Ecografía

• Radioloxía

• TAC

• RMN

Tratamento

• Tratamento inmediato:

•Determinar alcance da lesión.

•Aplicar xeo: debese ter coidado de non

lesionar a pel por exceso de frío.

•Elevar a extremidad lesionada.

• Si se sospeita dunha fractura,

inmovilizar.

• Tratamento definitivo.

•Os esguinces de grado I debense tratar con medicación antiinflamatoria, xeo einmovilización durante 3-4 semanas e con unha posterior recuperaciónfuncional.

•Os esguinces de grado II van a precisar que esa inmovilización se mantenña ata 6semanas, cun vendaxe de xeso permitiendo o apoio.

• Os esguinces de grado III, requieren tratamento quirúrxico.

ESGUINCES DE RODILLA

Introducción

• Esta afección afecta aos ligamentos das rodillas.

A mayoría dos casos son producidos por

accidentes deportivos. Habitualmente esta

lesión consiste no aumento da tensión dos

tendóns laterais, que se se acompaña dunha

rotación pode complicar á lesión cunha lesión

meniscal. O derrame na articulación é variable

dependendo do grado da lesión e é acompañada

de dolor e fallo articular.

Exploración

• Á evaluación clínica

inclue una serie de tests

que serán os que nos den

a información sobre o

grado de inestabilidade:

• Test de estrés en

abducción o valgo

(2 tipos)

Test do caixón anterior

Test del cajón posteriorTest de Lachman

Outros métodos de diagnóstico…

_Estudo Radiográfico

_TAC

_RMN ou astroscopia

_Punción articular

Tratamento

• Para os esguinces de grado I e II, inmovilizarase

durante 7-10 días, posteriormente movilización e

tratamento para a súa rehabilitación.

Para os de grado III, tamén se recomenda o tratamento conservador.. Inmobilízase

ao paciente con xeso durante 3 semanas permitiendo o apoio a partir de la primera

semana, continuando cun programa de rehabilitación. Se a lesión do ligamento

lateral interno asociase a outra lesión ligamentosa importante , coma a del

ligamento cruzado anterior ou posterior, pode ser necesario o tratamento

quirúrxico

COMO EVITAR ESTAS LESIÓNS ?

_Antes e despois da realización de exercicios físico, realizar un bo estiramento

_Fortalecer nocellos e pulsos

_Usar un calzado adecuado ao deporte, confortable e da talla apropiada.

_Non deixar de realizar exercicio físico, pois as persoas sedentarias teñen maisposibilidades de sufrir estas doenzas.

_Atarse ben os cordóns e evitar o uso de plataformas e tacóns.

_Unha boa dieta para manter os músculos en condicións óptimas.

EXERCICIOS DE REABILITACIÓN

BIBLIOGRAFÍA

• https://www.uco.es/servicios/dgppa/images/prevencion/glosarioprl/fichas

/pdf/5.GENERALIDADESESGUINCES.pdf

• http://www.atletas.info/lesiones-como-prevenir-y-tratar-los-esguinces/