Post on 15-Apr-2017
POESÍA LÍRICA MEDIEVAL
- Jarchas
Tanto amare, tanto amare,
habib, tanto amare,
enfermaron olios nidios,
e dolen tan male
¡Tanto amar, tanto amar,
amigo, tanto amar!
¡enfermaron mis ojos brillantes
y me duelen mucho!
Vaise mio corachón de mib.
¡Ya, Rab!, ¿si se me tornarad?
¡Tan mal me doled li-l-habib!
Enfermo yed, ¿cuánd sanarad?
Se va mi corazón de mí.
¡Ay Señor!, ¿acaso volverá a mí?
¡Cuánto me duele por el amado!
Enfermo está, ¿cuándo sanará?
- Lírica galaico-portuguesa Cantigas de amigo
Ondas do mar de Vigo
Ondas do mar de Vigo,
se vistes meu amigo?
E ai Deus!, se verra cedo?
Ondas do mar levado,
se vistes meu amado?
E ai Deus!, se verra cedo?
Se vistes meu amigo,
o por que eu sospiro?
E ai Deus!, se verra cedo?
Se vistes meu amado,
por que ei gran coidado?
E ai Deus!, se verra cedo?
Olas del mar de Vigo
Olas del mar de Vigo,
¿Visteis a mi amigo?
¡Ay Dios! ¿Vendrá pronto?
Olas del mar agitado,
¿Visteis a mi amado?
¡Ay Dios! ¿Vendrá pronto?
¿Visteis a mi amigo,
aquél por quien yo suspiro?
¡Ay Dios! ¿Vendrá pronto?
¿Visteis a mi amado,
por quién tengo gran cuidado?
¡Ay Dios! ¿Vendrá pronto?
Cantigas de amor
Mia irmana fremosa
Mia irmana fremosa, treides comigo
a la ygreia de Vigo, u e o mar salido.
E miraremos las ondas.
Mia irmana fremosa, treides de grado
a la ygreia de Vigo, u e o mar levado.
E miraremos las ondas.
Hermosa hermana mía
Hermosa hermana mía, vente conmigo
a la iglesia de Vigo, donde está el mar agitado.
Y miraremos las olas.
Hermosa hermana mía, vente de buen grado
a la iglesia de Vigo, donde está el mar
enfurecido.
Y miraremos las olas.
A la ygreia de Vigo, u e o mar salido,
e verra i mia madre e o meu amigo.
E miraremos las ondas
A la ygreia de Vigo, u e o mar levado,
e verra i mia madre o meu amado
E miraremos las ondas.
A la iglesia de Vigo, donde está el mar agitado,
allí vendrá, madre, mi amigo
Y miraremos las olas.
A la iglesia de Vigo, donde está el mar
enfurecido,
allí vendrá, madre, mi amado
Y miraremos las olas.
Cantigas de escarnio
Mort’é Don Martín Marcos, ai Deus, se é
verdade?
Sei ca se el é morto, morta é torpidade,
morta é bavequía
e morta neiciidade,
morta é covardía
e morta é maldade.
Se Don Martinh’é morto, sen prez e sen
bondade,
oimais, maos costumes, outro senhor
catade;
mais non o acharedes
de Roma ata cidade;
se tal senhor queredes,
alhu-lo demandade.
¡Ha muerto Don Martín Marcos!
¡Ay, Dios, si será verdad!
Sé que si él ha muerto, habrá muerto la
torpeza,
habrá muerto la estupidez
y estará muerta la necedad,
habrá muerto la cobardía
y estará muerta la maldad.
Si Don Martín ha muerto, sin mérito y sin
bondad,
desde hoy, malas costumbres, buscad otro
señor;
pero no lo encontraréis
desde Roma hasta esta ciudad.
Si queréis un señor así,
buscadlo en otra parte.
- Lírica popular y oral en lengua castellana