Cele-bra-mos a festa

Do A-pós-tolo San-tia-go

O seu nome provén de Sant e Xacob, que sería o seu nome en hebreo.

Chámase Santiago o Mayor, para distinguilo do outro apóstolo Santiago.

Era de Betsaida e, de oficio, pescador.

Os seus pais eran Zebedeo e Salomé.

Coñeceu a Xesús, cando un día seu irmán Xoán, o que sería despois evanxelista,

Outro día pasou Xesús a carón da barca de Zebedeo

Querían que Xesús mandase caer lume do ceo contra os samaritanos que non os quixeron acoller.

Santiago foi un dos tres predilectos de Xesús nalgunhas ocasións:

Despois de recibir o Espírito Santo, levado pola súa impetuosidade e amor a Cristo, quixo predicar o evanxeo ata o “fin do Mundo”.

Así se chamaba daquela o límite de España en Galicia. Alí chegou Santiago segundo o que nos di a tradición.

Segundo a tradición, os seus discípulos, Atanasio e Teodoro, levaron o seu corpo ata o porto de Iria Flavia, e logo ata o lugar que se chamaría “Compostela”, onde o enterraron.

O evanxeo deste día preséntanos a nai de Santiago e Xoán, quen vai onda Xesús e

Xesús dilles, a eles e a nós, que neste reino o mellor é servir, estar a disposición dos demais.

Xesús recíbeos neste seguimento, que será doloroso, pero rematará en gloria.

Estás disposto a seguirme, a beber o cáliz que hei de beber?

Digámoslle: Podemos”.

Digamos “si” ao Señor cando El nos chama e será a nosa felicidade.

Automático

Xuntos camiñando imos cara a ti.

Un día nos chamaches, Señor, a sementar o teu reino con amor.

Hoxe dicimos si ante o teu altar,

para ser testemuñas do teu amor.

Xuntos, camiñando, imos cara a ti,

AMÉN