29 Noviembre, 2015 Teoria do lugar...do do outono da memoria, das cer-tezas dos domingos da nenez,...
2
Teoria do lugar ARMANDO REQUEIXO S/T EMMA PEDREIRA Editorial Xerais 12,50 euros ai anos que sigo con atenci6n o transitar portico de Emma Pedreira. Tefio co- mentado os seus versos en diversas ocasi6ns e non deixo de sorprender- me, cadora, da sfia capacidade ca- male6nica para reinventarse en cada nova entrega sen deixar de amosar os seus sinais de identidade con decidida tTanspamncia. Esta sensaci6n de albura nova en redomaantiga ~ a que volve inva- dirme ante a lectura de s/t, volume de orfandades dende o propia cu- berta, onde se declara a inexisteneia de titulo ao tempoque se afirma o desposuimentoda terra propia, do espazo matricial. s/t ~ unha elexla ao lugar e o tempo que marcharon, ~ infancia que foi no Eumee que endexamais se perder~i, pois habita no mcordo, na lembranza dos versos, na viscera que a revisita de cor, pero que sabe que dese exilio nuncase mtorna. Polos poemas de s/t imos saben- do do outono da memoria, das cer- tezas dos domingos da nenez, das vent,s que se abrian ~ eira mundo, dos contos que viraban lendas. Ta- m6n das avelaifias suicidas, das ve- llas horas estantias de xeraci6nsque viron nacer e murcharmil chorimas e, xaora, da morte coma un mino de sombrasinesperado, as maz~isner- vadas cunha cartografia do set eos miguelifios como galano derradeiro da estaci6n que marcha. Pedmira instaura en s/t a sfia xe- nutria Teoria do Lugar, dese umbili- cal Eume que a trouxo ~ vida aut6n- tica, profunda, sensocognitiva, pot contraposici6n ~ urbe narc6tica, o territorio da fuxida infitiL Como de- clara o verso de Eva Veigaco que se abre o poemario, foi o sangueo que veu procurala. As pantasmas dos devanceiros, a recordaci6n dos proxenitores, o legado que c6mpre cantar para que as fillas saiban onde habita o amor telfirico. Nospoemas deste libro a ~rbore do ser fica coa raiz no lugar da pri- A autorzEmma Pedreira meira hora, mais as gallas xermolan no aire do deslugar. Hal un sentirse excluida, perdida, coa casa que foi piar e cimento xa devastada no ne- boeiro do tempoe que sO a palabra ha manter viva: ’~Antes de marchar deixamos prendidos todos os esptri- tos,/enraizados/cravados no cora- z6n da eira polos catro puntos car- dinais,/ coa intenci6n do seu c~ntico,/coa promesa irta do retor- no". Acasa filtima de Xulio Valc~r- cel v61veseaqui "herdo triste./Co- lleita do silencio". Esa Alicia que, como en Cocifia, se perde entre os p6talos que marcan os libros, a nena que se sabe T~tntalo, desexosa de volver onde nunca poder~ e que vinga a perda escribindo: "Unven- tre cru no que meinundo da l:tistura moi longa e gris da perla desbotada debu_xoume esta culpa que eu cam- bio por poemas". Nese paradiso ido, nese locus amoenus irreversible ancora para Pedreira o inventario dos xoguetes humildes, de D. que levaba ~s ca- rranchas, do Eume limo orixinario, do Vilar que entalaba o medo "entre as costelas do oso e os cairos do xa- baril", dos cogomelos de sangue que abrollaron entre as dedas e "co- rreron logo terra adentro/pot fa- cerse telfiricos,/delatores". Merc~ a ter sido distinguido s/t co IIl Premiode Poesfa Gonzalo L6- pez Abente podemos ler agora este poemario que edita Xerais. Unha ocasi6n inmellorable para frecuen- tar unha escrita de pantasmas e ci- catrices, de velenos doces e frios ca- roais, di~fana voz a memoriarese eu que con unha vai, cosido ~ entra- 29 Noviembre, 2015
Transcript of 29 Noviembre, 2015 Teoria do lugar...do do outono da memoria, das cer-tezas dos domingos da nenez,...
Teoria do lugar
ARMANDO REQUEIXO
S/TEMMA PEDREIRAEditorial Xerais12,50 euros
ai anos que sigo conatenci6n o transitarportico de EmmaPedreira. Tefio co-
mentado os seus versos en diversasocasi6ns e non deixo de sorprender-me, cadora, da sfia capacidade ca-male6nica para reinventarse encada nova entrega sen deixar deamosar os seus sinais de identidadecon decidida tTanspamncia.
Esta sensaci6n de albura nova enredoma antiga ~ a que volve inva-dirme ante a lectura de s/t, volumede orfandades dende o propia cu-berta, onde se declara a inexisteneiade titulo ao tempo que se afirma odesposuimento da terra propia, doespazo matricial.
s/t ~ unha elexla ao lugar e otempo que marcharon, ~ infanciaque foi no Eume e que endexamaisse perder~i, pois habita no mcordo,na lembranza dos versos, na visceraque a revisita de cor, pero que sabeque dese exilio nunca se mtorna.
Polos poemas de s/t imos saben-do do outono da memoria, das cer-tezas dos domingos da nenez, dasvent,s que se abrian ~ eira mundo,dos contos que viraban lendas. Ta-m6n das avelaifias suicidas, das ve-llas horas estantias de xeraci6ns queviron nacer e murchar mil chorimase, xaora, da morte coma un mino desombras inesperado, as maz~is ner-vadas cunha cartografia do set eosmiguelifios como galano derradeiroda estaci6n que marcha.
Pedmira instaura en s/t a sfia xe-nutria Teoria do Lugar, dese umbili-cal Eume que a trouxo ~ vida aut6n-tica, profunda, sensocognitiva, potcontraposici6n ~ urbe narc6tica, oterritorio da fuxida infitiL Como de-clara o verso de Eva Veiga co que seabre o poemario, foi o sangue o queveu procurala. As pantasmas dosdevanceiros, a recordaci6n dosproxenitores, o legado que c6mprecantar para que as fillas saiban ondehabita o amor telfirico.
Nos poemas deste libro a ~rboredo ser fica coa raiz no lugar da pri-
A autorz Emma Pedreira
meira hora, mais as gallas xermolanno aire do deslugar. Hal un sentirseexcluida, perdida, coa casa que foipiar e cimento xa devastada no ne-boeiro do tempo e que sO a palabraha manter viva: ’~Antes de marchardeixamos prendidos todos os esptri-tos,/enraizados/cravados no cora-z6n da eira polos catro puntos car-dinais,/ coa intenci6n do seuc~ntico,/coa promesa irta do retor-no". A casa filtima de Xulio Valc~r-cel v61vese aqui "herdo triste./Co-lleita do silencio". Esa Alicia que,como en Cocifia, se perde entre osp6talos que marcan os libros, a nenaque se sabe T~tntalo, desexosa devolver onde nunca poder~ e quevinga a perda escribindo: "Un ven-tre cru no que me inundo da l:tisturamoi longa e gris da perla desbotadadebu_xoume esta culpa que eu cam-
bio por poemas".Nese paradiso ido, nese locus
amoenus irreversible ancora paraPedreira o inventario dos xogueteshumildes, de D. que levaba ~s ca-rranchas, do Eume limo orixinario,do Vilar que entalaba o medo "entreas costelas do oso e os cairos do xa-baril", dos cogomelos de sangueque abrollaron entre as dedas e "co-rreron logo terra adentro/pot fa-cerse telfiricos,/delatores".
Merc~ a ter sido distinguido s/tco IIl Premio de Poesfa Gonzalo L6-pez Abente podemos ler agora estepoemario que edita Xerais. Unhaocasi6n inmellorable para frecuen-tar unha escrita de pantasmas e ci-catrices, de velenos doces e frios ca-roais, di~fana voz a memoriar eseeu que con unha vai, cosido ~ entra-
29 Noviembre, 2015
Teoria do lugar
S/TEMMA PEDREIRAEditorial Xerais12,50 euros
ai anos que sigo conatenci6n o transitarportico de EmmaPedreira. Tefio co-
mentado os seus versos en diversasocasi6ns e non deixo de sorprender-me, cadora, da stia capacidade ca-male6nica para reinventarse encada nova entrega sen deixar deamosar os seus sinais de identidadecon decidida transparencia.
Esta sensaci6n de albura nova enredoma antiga ~ a que volve inva-dirme ante a lectura de s/t, volumede orfandades dende o propia cu-berta, onde se declara a inexistenciade titulo ao tempo que se afirma odesposuimento da terra propia, doespazo matricial.
s/t ~ unha elexta ao lugar e otempo que marcharon, ~ infanciaque foi no Eume e que endexarnaisse perder~, pois habita no mcordo,na lembranza dos versos, na visceraque a revisita de cor, pero que sabeque dese exilio nunca se retorna.
Polos poemas de s/t imos saben-do do outono da memoria, das cer-tezas dos domingos da nenez, dasvent~is que se abrian ~ eira mundo,dos contos que viraban lendas. Ta-m~n das avelaifias suicidas, das ve-llas horas estantfas de xeraci6ns queviron nacer e murehar mfl chorimas
sombras inesperado, as mazes ner-vadas cunha cartografia do sere osmiguelifios como galano derradeiroda estaci6n que mareha.
Pedreira instaura en s/t a stia xe-nuina Teoria do Lugar, dese umbili-cal Eume que a txouxo ~i vida aut~n-tica, profunda, sensocognitiva, potcontraposici6n ~i urbe narc6tica, oterfitorio da fuxida infitil. Como de-clara o verso de Eva Veiga co que seabre o poemafio, foi o sangue o queveu procurala. As pantasmas dosdevanceiros, a recordaci6n dosproxenitores, o legado que c6mprecantar para que as fillas saiban ondehabita o amor tehifico.
Nos poemas deste libro a ~boredo ser fica coa raiz no lugar da pfi-
A autora, Emma Pedreira
meira hora, mais as gallas xermolanno aire do deslugar. Hal un sentirseexcluida, perdida, coa casa que foipiare cimento xa devastada no ne-boeiro do tempo e que s6 a palabraha manter viva: ’~Antes de marehardeixamos prendidos todos os espiri-tos,/enraizados/cravados no cora-z6n da eira polos catro puntos car-dinais,/ coa intenci6n do seuc~ntico,/coa promesa irta do retor-no". A casa filtima de Xulio Valc~tr-cel v61vese aqut "herdo triste./Co-lleita do silencio". Esa Alicia que,como en Cocifia, se perde entre osp6talos que marcan os libros, a nenaque se sabe Ttlntalo, desexosa devolver onde nunca poder~ e quevinga a perda escribindo: "Un ven-tre cru no que me inundo da tyisturamoi longa e gfis da pefla desbotadadebuxoume esra culpa que eu cam-
bio por poemas".Nese paradiso ido, nese locus
amoenus irreversible ancora paraPedreira o inventario dos xogueteshumildes, de D. que levaba ~s ca-rranchas, do Eume limo orixinario,do Vilar que entalaba o medo "entreas costelas do oso e os cairos do xa-baril", dos cogomelos de sangueque abrollaron entre as dedas e "co-rreron logo terra adentro/por fa-cerse telfiricos,/delatores".
Mered a ter sido distinguido s/tco IIl Premio de Poesfa Gonzalo L6-pez Abente podemos ler agora estepoemario que edita Xerais. Unhaocasi6n inmellorable para frecuen-tar unha escrita de pantasmas e ci-catrices, de velenos doces e frfos ca-roais, di~fana voz a memoriar eseeu que con unha vai, cosido ~ entra-fla.
29 Noviembre, 2015
