Música: Aire de a mañanaMúsica: Aire de a mañanaPresentación: B.Areskurrinaga HCPresentación: B.Areskurrinaga HCEuskaraz. D. Amundarain.Euskaraz. D. Amundarain.

José Antonio Pagola

19 abril 20153º Pascua

Lucas 24, 35-47

Crerpor experienciapropia

Non é fácil crer en Xesús Non é fácil crer en Xesús resucitado.resucitado.

En última instancia é algo que En última instancia é algo que só pode ser captado e só pode ser captado e

comprendido desde a fe que o comprendido desde a fe que o mesmo Xesús esperta en nós. mesmo Xesús esperta en nós.

Se non Se non experimentamos experimentamos

nuncanunca «por dentro» a paz «por dentro» a paz

e a ledicia que e a ledicia que Xesús infunde, é Xesús infunde, é

difícil que difícil que encontremos «por encontremos «por

fóra» probas da fóra» probas da súa resurrección.súa resurrección.

Algo disto nos vén dicir Lucas ao

describirnos o encontro de

Xesús resucitado co

grupo de discípulos.

Entre eles hai de todo.

Dous discípulos están contando Dous discípulos están contando como o recoñeceron ao cear con El como o recoñeceron ao cear con El

en Emaús.en Emaús.

Pedro di que se lle apareceu. A maioría no tivo aínda ningunha experiencia. Non saben que pensar.

Entón «Entón «Xesús preséntase no medio Xesús preséntase no medio deles e dilles: deles e dilles:

““Paz convosco” Paz convosco” ». ».

O primeiro para espertar a nosa fe O primeiro para espertar a nosa fe en Xesús resucitado é poder intuír, en Xesús resucitado é poder intuír,

tamén hoxe, a súa presenza no tamén hoxe, a súa presenza no medio de nós, e facer circular nos medio de nós, e facer circular nos

nosos grupos, comunidades e nosos grupos, comunidades e parroquias a paz, a ledicia e a parroquias a paz, a ledicia e a

seguridade que dá o sabelo vivo, seguridade que dá o sabelo vivo, acompañándonos de cerca nestes acompañándonos de cerca nestes

tempos nada fáciles para a fe.tempos nada fáciles para a fe.

O relato de Lucas é moi realista. A presenza de Xesús non transforma

de maneira máxica os discípulos. Algúns asústanse e «cren que están vendo unha pantasma

No interior doutros «xorden dúbidas» de todo tipo. Hai quen

«non o acaban de crer pola alegría». Outros seguen «atónitos».

Así sucede tamén hoxe. Así sucede tamén hoxe. A fe en Cristo resucitado A fe en Cristo resucitado

non nace denon nace de maneira automática e maneira automática e

segura en nós.segura en nós. Vaise espertando no Vaise espertando no

noso corazón de noso corazón de forma fráxil e humilde.forma fráxil e humilde.

Ao comezo, é casi só un desexo. De ordinario, medra rodeada de dúbidas e

interrogantes: será posible que sexa verdade algo tan grande?

Segundo o relato, Xesús queda, come entre eles, e dedícase Segundo o relato, Xesús queda, come entre eles, e dedícase a «a «abrirlles o entendementoabrirlles o entendemento» para que poidan comprender o » para que poidan comprender o que sucedeu. Quere que se convertan en «que sucedeu. Quere que se convertan en «testemuñastestemuñas», que », que

poidan falar desde a súa experiencia, e predicar non de poidan falar desde a súa experiencia, e predicar non de calquera xeito, senón «calquera xeito, senón «no seu nomeno seu nome».».

Crer no Resucitado non é cuestión dun día.Crer no Resucitado non é cuestión dun día. É un proceso que, a veces, pode durar anos. É un proceso que, a veces, pode durar anos.

O importante é a nosa actitude interior.O importante é a nosa actitude interior. Confiar sempre en Xesús.Confiar sempre en Xesús.

Facerlle moito máis sitio en cada un de nósFacerlle moito máis sitio en cada un de nós e nas nosas comunidades cristiás.e nas nosas comunidades cristiás.

 CRER POR EXPERIENCIA PROPIA

 Non é fácil crer en Xesús resucitado. En última instancia é algo que só pode ser

captado e comprendido desde a fe que o mesmo Xesús esperta en nós. Se non experimentamos nunca «por dentro» a paz e a ledicia que Xesús infunde, é difícil que encontremos «por fóra» probas da súa resurrección.

Algo disto nos vén dicir Lucas ao describirnos o encontro de Xesús resucitado co grupo de discípulos. Entre eles hai de todo. Dous discípulos están contando como o recoñeceron ao cear con El en Emaús. Pedro di que se lle apareceu. A maioría non tiveron aínda ningunha experiencia. Non saben que pensar.

Entón «Xesús preséntase no medio deles e dilles: “Paz convosco”». O primeiro para espertar a nosa fe en Xesús resucitado é poder intuír, tamén hoxe, a súa presenza no medio de nós, e facer circular nos nosos grupos, comunidades e parroquias a paz, a ledicia e a seguridade que dá o sabelo vivo, acompañándonos de cerca nestes tempos nada fáciles para a fe.

O relato de Lucas é moi realista. A presenza de Xesús non transforma de maneira máxica os discípulos. Algúns asústanse e «cren que están vendo unha pantasma». No interior doutros «xorden dúbidas» de todo tipo. Hai quen «non o acaban de crer pola alegría». Outros seguen «atónitos».

Así sucede tamén hoxe. A fe en Cristo resucitado non nace de maneira automática e segura en nós. Vaise espertando no noso corazón de forma fraxil e humilde. Ao comezo, é case só un desexo. De ordinario, medra rodeada de dúbidas e interrogantes: será posible que sexa verdade algo tan grande?

Segundo o relato, Xesús queda, come entre eles, e dedícase a «abrirlles o entendemento» para que poidan comprender o que sucedeu. Quere que se convertan en «testemuñas», que poidan falar desde a súa experiencia, e predicar non de calquera xeito, senón «no seu nome».

Crer no Resucitado non é cuestión dun día. É un proceso que, a veces, pode durar anos. O importante é a nosa actitud interior. Confiar sempre en Xesús. Facerlle moito máis sitio en cada un de nós e nas nosas comunidades cristiás.

José Antonio Pagola