Bazen behin mutil bat Jon izena zuela, 9 urte zituen eta

mendian bizi zen. Bere gustuko kolorea urdina zenez

beti eramaten zuen kamiseta eta galtza urdinak. Egun

batean bere amatxok oporrak pasatzera kobazulo

batera joatea erabaki zuen. Iritsi zenean Joneri

beldurrezko kobazuloa iruditu

zitzaion. Jon ibiltzera joan zen

eta etxe beldurgarri bat aurkitu

zuen, sarreran halloween

jartzen zuela .

Jon sartu zen eta Sara deitzen

zen neska bat aurkitu zuen.

Biak lagunak egin ziren eta kobazulora joan ziren.

Hurrengo egunean etxe beldurgarrira itzuli ziren.

Palanka bat aurkitu zuten, Jon eta Sarak palanka hori

mugitu zuten eta ate bat ireki zen . Sara eta

Jon atetik sartu ziren eta tunba bat aurkitu

zuten.

Nahiz eta ikaratuta egon, ireki zuten eta

eskeleto bat

zegoen. Eskeleto hori altxatu zen eta esan zuen:

-BUUUUUU!! Sara eta Jon beldurtuta gelditu ziren eta

Joneri eskeletoak hartu zion eta Sara korrika bere

amari abisatzera kobazulora joan zen. Sara eta ama

etxe beldurgarrira korrika joan ziren baina Jon ez

zegoen.

Biak oso beldurtuta eta arduratuta gelditu ziren. Jon

eskeleto talde batekin joan zen. Amak eta Sarak 4

mamu onak aurkitu zituzten, mamuek Joneri aurkitzen

lagundu zieten.

Horretarako denak

kobazulora joan ziren

eta kobazuloan plan

bat pentsatzen hasi

ziren .

Mamuek ideia bat

pentsatu zuten.

Mamuak etxe beldurgarrira joan

ziren eta 2 talde 3koak egin

zituzten.

Orduan mamu taldea, etxe beldurgarrira joan zen.

Mamuak ibilbide sekretu bat ezagutzen

zutenez, ibilbide horretatik joan ziren eta Jon

eskeletoz inguratuta aurkitu zuten eta beste taldeari

abisatu zioten. Gizon bat aizkora batekin aurkitu

zuten.

Mamuak beldurtuak berriz kobazulora joan ziren eta

amari eta Sarari abisatu zioten, orduan Sara joan zen

bakarrik Jonen bila eta etxe beldurgarrian sartu eta

gero oso poliki Jon aurkitu eta askatu zuen.

Jon eta Sara alarma entzun zuten eta korrika

kobazulora joan ziren baina atean eskeleto pila bat

zeuden. Jonek makil bat hartu zuen eta eskeleto

guztiei buruan eman zien, eta kobazulora korrika joan

zen bere amarekin aurkitzeko. Jon esan zion bere

amari: - Ama al dugu eraman

Sara gure etxera? eta ama

esan zuen: - Bai, noski

baietz!. Eta Jon eta Sara

elkarrekin joan ziren.

PAULA ACHA

ETA

LARA GEBRERO

Bazen behin mutil bat kolonbiakoa Guillermo izena zuela.

Ile beltza, begi marroiak, belarri motzak zeuzkan eta oso indartsua eta

altua zen. Guillermo Pereira auzoan bizi zen eta lagun asko zeuzkan, baina

bere lagun mina Maren zen.

Maren ile horia, begi urdinak, baxua eta potoloa zen. Oso mutil jatorra eta

atsegina zen, bere lagunarekin egotea izugarri gustatzen zitzaion.

Guillermo oso kirolari ona zen eta olinpiadetan parte hartu nahi zuen.

Olinpiadak kolonbian zirenez Estadi olinpikotik gertu zegoen eta bi

ordutan iritsiko zen. Baina arazo bat zeukaten, Guillermoren amak ez

zeukan autorik eta diru oso gutxi zeukaten horregatik Guillermok ezin zuen

Olimpiadetara joan .

Egun batean Kolonbiako selekzioa Pereira auzora joan zen eta Guillermori

galdetu zioten: - Joan nahi al duzu gurekin Olimpiadetara?

Eta Guillermok erantzun zuen: - Bai nahi dut! Nire bizitzako ametsik

handiena da .

Kolonbiako kapitainak esan zion:: - Olinpiadak hurrengo astean izango

dira, goazen entrenatzera! Eta Guillermo bere amari abisatuta olimpiadeko

estadiora joan zen. Estadio olinpikora iritsi zenean harrigarria iruditu

zitzaion . Estadio olinpikoa oso handia zen eta jende asko zegoen

entrenatzen . Entrenatzen hasi zenean Brasileko bat ikusi zuen entrenatzen

eta oso ona iruditu zitzaion. .Brasileko jokalariak gaiztoak ziren eta

trampak egiten zituzten. Brasildarrak Guillermorengana gerturatu ziren

eta xiringa besoan sartu zioten medikamentu batekin. Hurrengo egunean

Guillermo ez zen oso ondo sentitzen eta ezin zuen parte hartu. Orduan

kolonbiako selekzioa galdu zuen atletismoko proba.

Kolonbiako selekzioa kexatu zen eta ez zuten ezer lortu. Futboleko partidua

hasi zenean Kolonbiako selekzioa 3-0 galtzen zegoen eta Gillermok 4 gol

sartu zituen Kolonbiako selekzioa partidua irabazteko.

Kolonbiako selekzioa 2garrena jarri zen sailkapenean.

Hurrengo proba txirrindularitza zen, Gilermo oso ona zen txirrindan

ibiltzen. Orduan Kolonbiako selekzioa txirrindularitzako proba irabazi zuen

eta sailkapenean lehenengoak jarri ziren.

Igeriketako proba iritsi zen eta erreleboak egin zituzten. Kolonbiarrak

bigarrenak zihoazen eta sailkapenean bigarrenak izanez gero urrezko

domina ez zuten irabaziko. Gillermo igeri egitera atera zenean oso azkar

egin zuen eta aurrenak jarri ziren eta proba irabazi zuten. Horrela

Kolonbiarrak urrezko domina irabazi zuten eta oso pozik joan ziren denak

etxera urrezko dominarekin.

Gilermoren amatxok bere semea ikusi zuenean oso pozik jarri zen diru asko

irabazi zutelako ondo bizitzeko.

Aimar Iriarte Danel Valdajos

2009an gertatu zen, Pako izeneko tximino bat baso

handi berde batean bizi zen, hiru urte zituen.

Batzutan kamiseta berdea jartzea gustatzen

zitzaion. Begi marroi berde kolorekoak zituen, oso

tontoa zen eta gitarra jotzea gustatzen zitzaion.

Lagun asko zituen baino bere lagun hoberena Tomi

izeneko urtxintxa bat zen. Tomiri ere Pakorekin

abenturak egitea gustatzen zitzaion. Tomi marroi

argia kolorekoa zen, bere begiak ere marroiak zituen,

oso txikia eta argala zen, bi urte zituen eta

gaztainak jatea izugarri gustatzen zitzaion.

Egun batean gizon batekin topo egin zuten hitz egiten

zekitenez gizona harrituta geratu zen. Pakok gizonari

esan zion:- ba al dakizu non dagoen liburutegi bat?

Gizonak ez zuen ezer ulertzen baino esan zien:-

hurrengo kalean eskuinetara, bertan aurkituko duzue.

Iritsi zirenean liburu misteriotsu bat aurkitu zuten

eta beraien etxera eraman zuten.

Liburua ireki zutenean soka bat agertu zen, Pako

sokatik tira egin zuen eta baso zoragarri batean

agertu ziren. Orduan nahi gabe liburua ur jauzi

batera erori zitzaien.Hori ikusita Tomik esan zuen:

-Nik botako naiz liburua hartzera. Pakok esan zion:

-Inola ere ez!! Hala ere Tomi bota zen, eta Pako

negarrez hasi zen. Ordu bat beranduago Tomi agertu

zen eta basotik ibiltzen hasi ziren, ez zekiten nora

zihoazen, nora ezean zebiltzan.

Halako batean laku batera iritsi ziren eta bertan

eskeleto eta mamu bat aurkitu zuten. Biok harrituta

gelditu ziren, korrika eta oihuka hasi ziren. Liburua

zutenez soka hor zegoen begiratu zuten, eta ez

zegoenez ur jauzira bueltatu ziren, soka han zegoen

ikustera.

Orduan Pakori bere amari telefonoz deitzea bururatu

zitzaion, baino amak ez zuen erantzuten. Bi lagunak

oso urduri zeuden, jakin ez zer egin. Tomi eta Pako

liburua begiratzen hasi ziren. Liburu magiko eta

misteriotsu bat zen!!! Orriak pasa eta pasa… beste

soka bat aurkitu zuten.

Soka hortatik tira egin zuten eta kanpo-santu batean

agertu ziren. Sartu zirenean tumba itsusiak eta lore

zoragarriak zeuden, sare armiarma pilo bat aurkitu

zituzten. Pako eta Tomiri nazka asko ematen zietenez

atera ziren kanpoaldean aizkolari bat zegoen eta

makil bat eskatu zioten eta berriro kanposantuan

sartu ziren. Tumba guztiak ireki egin ziren bat ezik.

Tomi eta Pakok makila hartu eta sare armiarmak

puskatu egin zituzten, eta bat-batean…

KAMPUSANTUKO ATEA ITXI ZEN!!! Pako atea

irekitzen saiatu zen baina ez zuen ezer lortu. Lurrean

giltza bat zegoen eta atea giltzarekin irekitzea saiatu

ziren eta azkenean lortu zuten, liburuak bakarrik

arazoak ematen zizkiela zakarrontzira bota zuten eta

korrika hasi ziren.

Laku batera iritsi ziren eta beraien lagunak txalupa

batean iritsi ziren. Denak txalupan mendi batera joan

ziren parakaidasean eta denak pozik ibili ziren.

Denbora pasa da baina beste ume batzuei liburua

hartu ondoren berdina gertatu zitzaien.

Eta erne egon! Liburu magikoa noiz bait aurkitzen

Baduzue berdina gertatuko zaizue!!!

Mónica Marqueze

eta

Uxue Lopetegi

Aspaldian famili bat Hondarribian bizi zena, Madrilera

oporretan joan zen. Famili horretan bost pertsona ziren.

Eta amak, Marisak, ile urdina eta oooosooo

luzea zeukan. Emakume argala, jatorra, eta

oso langilea zen.

Aita, Aitor izena zuena, potolo potoloa zen

eta beti garagardoa edaten zuen. Gainera ez zeukan

ilerik eta beti sofan etzanda egoten zen. Izugarri

alferra zen!

Eneko seme zaharrena zen, hamaika

urte zituen eta beti gaiztakeriak

egiten zituen. Ilea pintxoz beteta

zeukan, kamiseta laranja kolorekoa,

galtzak urdinak eta zapatilak galtzen

kolorekoak.

Andrea bigarrena zen, ikasle bikaina

zen. Saxofoia jotzen benetan ona

zen. Soinekoa eta zapatak gorri

kolorekoak zeuzkan. Beti perladun

koilare txuri bat eramaten

zuen eta ile horia eta pintxoska

zeukan, bere anaiak bezala

Sarak, txikienak, beti body urdin

bat eramaten zuen, ilea

bere ahizpak bezalakoa zeukan

eta gainera laxito urdina zeraman

eta baita txupete gorria ere.

Familia, Madridera joateko sarrerak

hartu eta hegazkinan sartu zen.

Aitorrek garagardo bat nahi zuen horregatik

galtzetan garagardoa zeraman eta azafatak ikusi

zuenean haserre jarri zen baina garagardoa bukatuta

zeukan.

Madrilera iritsi zirenean limusina batek hotelera eraman

zituen. Hotelean pisurik altuena hartu zuten eta Sara

leihora hurbildu zenean altueragatik negarrez

hasi zen. Eneko eta Andrea borrokan hasi ziren gela

berdinean lo egin behar zutelako eta ohe bat bestea

baina handiagoa zelako.

Bat-batean soinu arraro batzuk entzun zituzten, Sara

ezik denak beldurtuta zeuden. Aitor eta Marisa beste

pisu batera joan ziren zer gertatzen zen galdetzeko

eta Aitor eta Marisa ez zeudenean, Enekok leihotik

begiratu eta mamu

bat ikusi zuen.

Eneko izutu zen,

Andreari esan eta

Andreak txorakeria

zela esan zion. Aitor

eta Marisa beheko

pisura iritsi zirenean atea jo eta neska bat atera zen.

Neskari zer gertatzen zen galdetu zioten eta neskak

bere umeak borrokan zeudela esan zien eta Marisak esan

zion:

- Gu goiko pisura etorri gara.

Eta neskak esan zuen:

– Nik pentsatzen nuen gela horretara ez zela inor joaten.

-Zergatik ez?

-Ez, ezergatik.

Orduan Aitor eta Marisa gora joan

ziren lo egitera.

Gauean soinu oso arraroak entzun

zituzten, Sara ez zen beldurtu

baina beste guztiak bai. Eneko

berriz leihora hurbildu zen eta bi

mamu gehiago ikusi zituen. Enekok

Aitor eta Marisari esan zien eta biak gezurrik ez

esateko erantzun zioten. Enekok Marisari gezurra ez

zela esan zion eta leihotik begiratu zuenean hiru mamuak

ikusi zituen eta oihuka hasi zen:

– Begira begira! Hiru mamu Aitor!

– Marisa ez esan gezurrik!

– Ez da gezurra!

Eta hainbeste soinurekin Andrea esnatu zuten. Honek

zer gertatzen zen galdetu zuen eta Enekok eta Marisak

hiru mamu ikusi zituztela erantzun zuten. Andreak

leihotik begiratu eta hiru mamuak ikusi zituen. Aitorrek

ez zituen ikusi nahi baina azkenean ikusi zituen .

- Kaixo! esan zuten mamuek.

-“Moskis”! -esan zuen Aitorrek.

- Mamuek hitz egiten al dute?

-Bai Aitor bai, noski hitz egiten dugula. Pertsona hilak

gara.

– Pertsona hilak?

-Bai, baina ez beldurrik izan, zuen lagunak gara.

-Orduan oso ongi. Bai, baina laster gure herrira joan

behar gara.

– Eta nola deitzen da zuen herria?

- Gure herria Hondarribia deitzen da eta aste honetan

joan behar gara.

– Zergatik? -galdetu zuen mamu batek.

Han gure aitona, gure katua eta txakurra daude

- Zuekin joan gaitezke?

– Bai, zergatik ez! Orduan maletak prestatzen hasi ziren.

Sarrerak hartu eta hegazkinera abiatu ziren.

Hortik 5 ordutara Hondarribira iritsi eta etxera abiatu

ziren, mamuak lekurik ez zutela konturatu ziren eta

Enekoren zuhaitzeko etxean geratu ziren eta denak oso

pozik bizi izan ziren, mamuei etxe hori gehiago gustatzen

zitzaielako.

JAVIER ZAPIAIN ETA SILVIA GONZALEZ

Aspaldian Hondarribian oso txikia zen eta zelai, mendi

Aspaldian Hondarribian mendi asko zeuden eta leku asko

zutenez olinpiadetako estadio bat egin zuten. Hor animali

askok kirol ezberdinak egiten zituzten: yorkshie txakur

batzuk desfile batean parte hartzen zuten, monstruo

batzuk sumo egiten zuten, kanguro batzuk boxeoa,

izurde batzuk karrerak egiten zituzten, zisneak igerian

zebiltzan, inurri erraldoiak sumoan eta katu batzuk

dantza egiten zuten.Yorkshieak txikiak ziren eta ile pila

zuten, monstruoak indartsuak eta handiak ziren,

kanguruak ere indartsuak ziren eta hankekin jokatzen

zuten, izurdeak handiak ziren eta salto asko egiten

zituzten, zisneak politak eta luma askokoak ziren,

inurriak oso oso handiak eta

pisutsuak ziren eta

azkenik,katuak txikiak ziren

eta miau egiten zuten.

Katuak Salen eta Ranpun

izena zuten.

Galtzaileak galdu zutenean irabazleekin asko haserratu

ziren, eta irabazleak hil nahi zituzten. Orduan irabazleek

Amazonasera bidai bat irabazi zuten, baina galtzaileak

ere Amazonasera joan ziren beren ezkutalekua hor

zegoelako. Iritsi eta irabazleak ikusi zituztenean ia ia hil

zituzten. Polizia etorri eta galtzaileak kartzelara eraman

zituzten. Kartzela handia eta modernoa zen, baina gaizki

pasatzen ari ziren lagunik ez zituztelako. Azkenean

irabazleak ikustera joan ziren baina galtzaileek ez zieten

kasurik egiten. Hala ere, oparia

ikusi zutenean hitz egiten hasi

ziren.

Hogei urte pasa ziren eta

kartzeletik atera zirenean

berriro galtzaileek irabazleak hil nahi zituzten. Baina

irabazleak, aspertuta zeudenez, Hawaiitik Mexicora

Titanic izeneko itsasontzi batean joatea erabaki zuten.

Baina itsasontzia hondoratu zen eta igeri eginez berriz

Hawaiira iritsi ziren. Hawaiiko sumendian ezkutatu ziren

eta galtzaileak hor zeudela ikusi zutenean, esan zieten

irabazleak:

- Bai guk irabazi genuen baina zuek ere oso ondo

jokatu zenuten.

- Bai baina zuek hobeto jokatu zenuten .

Eta orduan irabazleek esan zieten:

- Gehiago entrenatu behar duzue.

- Ados ,entrenatuko dugu .

Urte bat pasa zen eta galtzaileak oraindik entrenatzen

ari ziren . Hurrengo olinpiadak egin zituztenean

galtzaileek irabazi zuten. Orduan irabazle berriak eta

beste irabazleak lagunak egin ziren. Egunero irabazleak

eta irabazle berriak elkarrekin entrenatzen zuten.

Orduan oso lagunak egin ziren eta elkarrekin jokatzen

zuten beti.

Egun batean gaizto batzuk enbiria zuten, jefeak Kapitan

Espada izena zuen, plan bat zeukaten: irabazleen etxean

sartzea eta dena lapurtzean, etsituko zirela uste zuten.

Baina ez, irabazleak

oso fuerte egin

zirenez

entrenamenduetan,

beraiek ere plan bat

egin zuten: beren

etxean tranpa bat

jarri zuten: saria leku batean jarri zuten eta gaiztoak

saria lapurtzera etorri zirenean, sare bat erori zitzaien

gainean eta polizia etorri zen kartzelara eramateko.

Kartzelatik ihes egin zuten eta irabazleek barkatu egin

zieten. Eta orduan denak lagunak egin ziren.

Nahia Unai m.

Bazen behin oihan batean Atatxo izeneko ahate bat.

Oihana oso handia, polita eta zuhaitzez beteta zegoen.

Atatxo txikia eta potoloa zen eta moko laranja zeukan.

Atatxo bere putzuan bakarrik bizi zen .

Egun batean bere laguna lehoia etorri zen, Eskrat

izenekoa . Eskrat handia, iletsua eta indartsua zen.

Elkarrekin jolasean hasi ziren eta halako batean

Atatxok, Eskratek tranpa egin zuela esan zuen. Ez ziren

elkar konpondu eta Eskrat eta Atatxo asko haserretu

ziren. Eskratek mokoa kendu zion eta Atatxo oso triste

jarri zen, eta bere putzura joan zen eta negarrez hasi

zen. Bere lagun krokodiloa Koko izenekoa, handik entzun

zion eta beregana joan zen.Koko azal gogorrekoa zen eta

handia zen. Kokok zer gertatzen zitzaion galdetu zion

eta Atatxok Eskratek mokoa kendu ziola esan zion.

Hurrengo egunean Atatxo eta Koko Eskratengana joan

ziren mokoa berreskuratzera. Bidean animali asko ikusi

zituzten eta bat batean gaua iritsi zen .

Sua egin zuten gaua pasatzeko eta suaren ondoan lo

hartu zuten. Biharamunean Koko eta atatxo Eskrat ikusi

zuten eta korrika hasi ziren. Atatxo trabatu egin zen eta

lurrera erori zen. Koko berarengana joan zen eta

bitartean Eskrat alde egin zuen.

Kokok hosto batekin sendatu zion eta berriz korrika hasi

ziren.Gaua iritsi zenean Atatxo eta Koko, nekatua

zeudenez lo hartu zuten.Biharamunean Eskratengana

joan zirenean Atatxoren lehengusua ikusi zuten, Pattin

izena zuen.

Pattin txikia,

potoloa,

polita eta

indartsua

zen.

Atatxo oso pozik jarri zen eta Pittinen gana joan zen

baina Pattin ez zen konturatu Atatxo zela mokoa ez

zeukalako. Gero Atatxok bera zela esan zion, Pattin

konturatu zen eta beraiekin joan zen. Bat batean Eskrat

ikusi zuten eta Eeskraten atzetik joan ziren. Korrika

asko egin ondoren Eskrat harrapatu egin zuten eta

ukabilkadak eman zizkioten. Ondoren Eskrat barkatu

egin zen baina Atatxo ez zion barkatu eta berriz kolpeak

eman zizkioten. Eskrat negarrez eta odolez hasi zen

baina Atatxok ez zion barkatu eta Eskratek bere etxera

eraman zituen.

Eskraten etxea oso urruti zegoenez bideak egun bat

iraundu zuten. Atatxo oso konten zegoen bere mokoa

ikusiko eta berreskuratuko zuelako. Baina orduan

txinpantze bat ikusi zuten eta berarekin jolastu zuten.

Txinpantzeak Txampi izena zuen eta oso handia eta

argala zen. Gaua iritsi zenean Txampiren etxean lo egin

zuten. Hurrengo egunean Txampi beraiekin joan zen eta

azkenean Eskraten etxera iritsi ziren.Atatxok, Eskratek

moko asko lapurtu zituela ikusi zuen.Azkenean Eskratek

moko guztiak banatu zituen eta ahata guztiak mokoa

berreskuratu zutenean konten jarri ziren eta guztiak

dantzan hasi ziren

Maren eta Julieta.

Bazen behin mutiko bat Max izena zuena. Max mutiko

Abenturazale bat zen, oso bihurria eta oso barregarria

zen.

Ile horia eta begi urdinak zeuzkan. Azala beltzarana eta

baxua zen, Kamiseta urdina zeukan eta galtza horiak

janzten zituen.

Max bikain asko ateratzen ditu eta oso jakintsua da.

Egun batean Max eskolatik atera eta gaztelu

beldurgarri eta abandonatu bat ikusi zuen. Max

beldurra zeukan baina kuriositate asko zeukan zeren

eta gaztelua zaharra, harrizkoa zen eta kolore iluna

zeukan. Leihoak puskatuak zeuden eta haizea

atea eta pertsianak mugitzen zituen. Gazteluaren

aurreko aldean farola hautsia , gutunontzi abandonatu

bat eta lorategi zuhaitz puskatuekin zegoen. Max

barrura sartu zenean armiarma sarea, hauts pila eta

sarreraren erdian hil kutxa bat topatu zuen, Max hil

kutxa ireki eta momia barregarri eta lodi bat agertu zen,

Max barrez hasi zen eta momia ondo sentitu zenez

berarekin jarraitu zuen .

Saguzarrak ezkutatu eta jenio txarreko Drakula bat

agertu zen .

Drakula oso elegantea zen, alkandora zuri

Bat, kapa beltza eta galtza beltz batzuk zeraman.

Drakula saguzarrei agindu zituen momia

eta mutikoari kanporatzea, Max eta momia korrika hasi

ziren. Momia bendapea zeukanez bendapearekin jo zion

Drakula oraindik gehiago haserretu zen, saguzarrak

handiago egin ziren eta berriz hortzak handiago egin

ziren eta hortzetik odol tantak erortzen ziren.

Momia beldurra zuenez pixa gainean egin zuen,

Eta bere bentapea hila -hila puskatu zen.

Drakula ikusi zuen. Pena hartu zuen eta momiari lagundu

zion, bendape gehiago ekartzen eta momia

ESKERRIKASKO!!! Esan zion.

Max, momia eta Drakula bidaia garraiatu zuten.

Hurrengo atea keaz eta pozioz beteta zegoen.

Pozoien atzean kazerola handi, zikin eta beltz bat

zegoen. Kazerolaren ondoan sorgin bat zegon, sorgina

soineko, txano eta zapata beltzak zeramatzan, bere

sudurraren ondoan karitsu bat zeukan. Sorgina magia

egitea bazekienez momiari maldizio bat bota zion, baina

Drakula botereak zeuzkanez sorginari hipnotizatu zion,

orduan sorgina Drakularen zerbitzaria egin zen.

Sorginari hipnosia kendu zionean, sorginari Drakula

beldurra ematen zionez sorgina taldearekin garraiatu

zuen.

Taldea azkeneko atera iritsi zirenean atea ireki eta

dragoia berde eta haundi bat agertu zen. Baina sorgina

dragoiari ezagutu zionez ez zuen inori mina eman.Max

dragoiari ezan zion gertatzen zena, dragoiari pena eman

zionez Max hartu eta etxera bueltatu zion. Momiak

Drakulak eta sorginak pena asko zuten bere gaztelua oso

zaharra zelako, baina Drakulari idei bat bururatu

zitzaion:

-Zergatik ez gara hotel Transilbaniara joaten?

Eta denak esan zuten:

-oso idei ona da

eta handik aurrera denak elkarrekin zoriontsu bizi izan

ziren.

Unai.O eta Lucia

Baziren behin bi umeak oso ausartak zirenak

Ameriketako etxe handi batean bizi ziren eta hor familia

guztia zoriontsua bizi zen. Umeak anai-arreba ziren eta

oso ondo moldatzen ziren heldurik gabe. Anaiak beti

txano urdin bat zeraman, txaleko eta zapata beltzak,

kamiseta gorria, galtza grisak eta galtzeta zuriak.

Arrebak ahoan aparatu handia zeukan, diadema eta

swetter arrosa zeukan swetterak gustatzen

zitzaizkiolako, gona morea, galtzeta zuriak eta zapata

beltzak

zeramatzan.

Egun batean bi umeak etxe sorgindu batera joan ziren

abentura zirraragarriak bizitzera. Etxe sorginduan sartu

zirenean oso zikinduta zegoen eta bendak sotoraino

iristen ziren, han munstro pila ikusi zituzten eta

Drakulak esan zuen: - Mesedez ez hurbildu hona oso

beldurtuta gaudela! Eta hori esan eta gero zonbiari

besoa eta mandibula erori zitzaizkion. Gero umeak ez

zekiten zer egin baina horrela ez gelditzeko beldurra

gehiago emateko entrenatu zieten.

Lau orduz entrenatu ondoren eta Halloween eguna iritsi

arte, prest zeuden,beldurra ematen zutelako. Gero

txapelketa batean parte hartu zuten, zonbia izan zen

lehenengoa ateratzen, baina oso urduri zegoenez

desmuntatu zen. Jende guztia korrika hasi zenean gizon

batek poliziari deitu zion. Polizia etorri zenean

munstroak eraman eta kartzelan sartu zituzten. Umeak

triste geratu ziren eraman zituztenean, horregatik

bizikletaz poliziarengana joan ziren eta atzeko atetik

sartu ziren. Polizia lotan zegoenez giltzak hartu eta

munstroei atea ireki zieten eta poliziari hiru moto

hartuz etxe sorgindura itzuli ziren.

Momiak ideia bat zeukan, poliziak ospa egiteko eta ez

etortzeko inoiz etxe sorgindura. Polizia etorri zenean

atea ireki zuen eta isiltasuna entzun zuenean begi hori

batzuk argitu ziren eskaileraren gainean. Polizia pixka

bat beldurtuta zegoen eta gora joan zen begiratzera,

munstroen bila. Polizia gora joan zen, munstroak poltsa

bat jarri zuten poliziaren buruan eta soka luze batekin

harrapatu zuten. Poliziak beldurraren beldurrez ia ia

pixa egin zuen galtzetan. Munstroek polizia ostikadaz

kanpora bidali zuten eta inoiz ez zen bueltatu etxe

hartara.

YUMI ETA BRUNO

Baziren behin herri txiki batean bikingo batzuk beti

beste herrietara lapurtzera joaten zirenak. Bikingo

batek Esnorre izena zuen eta beste bat Hara. Herrian

beste hamar gizon bizi ziren eta haietako bat nagusia

zen.Nagusia potoloa zen eta beti gona marroia

eramaten zuen. Esnorren herria Australian zegoen eta

han gutxi gora bera hogeita hamar pertsona bizi ziren.

Hara gona urdina eramaten zuen eta beti Damborra

deitzen zioten danborrarekin zegoelako.

Hamar personak gona bat eramaten zuten eta beti

ezpata batekin joaten ziren. Nagusiaren semeak, Biki

izenakoa, froga bat egingo zuen itsasora joateko. Ehun

harri eramaten bazituen irabaziko zuen.

Biki umeak esan zuen:

- Borrokarik gabe. Bere aitak esan zuen:

- Bai , bai, lasai ehun harri lehen botatzen dituenak

irabazten du.

Txapelketa bost aste pasata zen, orduan Biki

entrenatzen hasi zen.

Bikiri asko gustatuko zitzaion gizonekin itsasontzian

egotea eta beraiekin lapurtzea. Ezin zuen gehiago

itxoin bakarrik joan zen. Biki itzuli zenean amari diru

asko ekarri zion eta bere aitatxo oso konten jarri zen.

Bat batean nagusia erori zen eta hankan mina hartu

zuen, ez zegoenez ospitalea Bikik lagundu zion. Egun

batean konturatu ziren ez zutela janaria ez zutelako

lapurtzen . Bere aita hobeto zegoenean itsasontzira

joan zen bere gizonekin berriro lapurtzera.

Bost aste pasa ziren, eta Biki prest zegoen ehun harri

eramateko basoko beste puntara . Han hasi ziren

Bikiren abenturak , bere motxilan kanpin denda bat

eta labana bat zeraman . Harri bat eramaten ari zela

basoan eraso bat egon zen Bikiren kontra , bere

labaina hartu eta maltzurrak korrika joan ziren . Biki lo

egitera joan zen eta bat batean soinu bat entzun zuen.

Hurrengo egunean maltzur guztiak hilak ikusi zituen

eta korrika hasi zen.Bat batean konturatu zen ehun

harri eraman behar zituela eta berriro hasi zen. Biki

bukatu zuen eta bigarren geratu zen eta horregatik

haserretu zen

Bere aitari pena asko eman zion eta beraiekin

eramatea erabaki zuten, Biki oso konten jarri zen

baina bere amatxo ez zion utzi itsasora joaten oso

txikia zelako. Aita amarekin tratu bat egitea erabaki

zuen , eta bere amak esan zuen lasterketa bat

irabazten bazuen itsasora joango zela. Lasterketa hasi

zen eta Biki lehengoa zebilen, bi ordutara Bikik irabazi

zuen eta oso konten jarri zen.

Azkenean bere aitarekin itsasora joateko ametsa lortu

zuen eta gizon guztiekin batera munduko itsaso

guztietan lapurretan ibili zen.

PATXI AMORRORTU ETA ANDREA ISUSKIZA

Orain dela 10 urte bi ume hondarribiarrak Egipto

ezagutzera joan ziren. Neskak Sara izena zuen, 9 urte

zituen, ilea marroia zuen, kamiseta laranja zuen eta

galtzak arrosak zituen. Mutilak Unai izena zuen,10 urte

zituen, ilea beltza zuen, kamiseta berdea zuen eta galtza

urdinak janzten zituen.

Egun batean Egiptora iritsi zirenean basamortura joan

ziren eta galdu ziren eta piramide baten ondoan amona

bat topatu zuten. Ez dakigu zenbat urte zituen baina

tunika beltza zeraman eta ile grisa zuen.

Amona horrek Sara eta Unairi esan zien:

- Piramide honen barruan faraoiaren altxorra dago,

altxorra lortzen baduzue zuentzat izango da.

Sara eta Unai beraien artean hitz egin zuten eta

piramidera sartzea erabaki zuten eta amonak esan zien:

- Kontuz tranpa asko daude! Baina Sara eta Unai

ausartak ziren eta piramidera sartu ziren. Sarreran

geroglifiko asko zeuden baina Sarak bazekien zer

jartzen zuen:

- Tranpa asko daude, ez zarete inoiz hemendik aterako.

Sara eta Unaik beldurra zuten baina ez ziren aterako

eta bat batean suge pila bat atera ziren, baina Sara eta

Unai konturatu ziren gomazkoak zirela eta aurrera

jarraitu zuten.

Aurreago pasilo batetik pasa ziren , harri handi bat

agertu zen eta Sara eta Unai korrika hasi ziren baina

bide txiki bat ikusi zuten eta bidera sartu ziren harria

ez zapaltzeko. Bat batean ura asko atera zen eta ia ito

ziren baina paretara heldu ziren eta ura nonbait

desagertu zen eta bideari jarraitu zioten. Aurrerago

faraoiaren tunba aurkitu zuten eta tunba ireki zutenean

momia bat atera zen, Sara eta Unai korrika hasi ziren

eta pasilo askotik pasa ziren baina pasiloak hor bukatzen

ziren eta momia heldu zien eta esan zien:

- Ez dizuet mina egingo nik momia ona naiz eta tranpa

horiek nik jarri ditut uste nuelako nire altxorra

lapurtuko zenutelako eta abarkamena eskatu zuen.

Sara eta Unai beldurra galdu zuten momia beraien laguna

egin zen eta momia esan zien inoiz ez izan zituela lagunak

eta beraiek momiaren lehenengo lagunak zirela .Sara eta

Unai altxorra lortzeko asmoarekin sartu ziren

piramidera baina orain momia beraien laguna zenez

momiari esan zioten beraren altxorra ez zutela hartuko.

Iluntzen zenez,Sara eta Unaik joan behar zuten eta

momia oso triste zegoen. Baita beraiek ere. Bat-batean

Sarari ideia bat bururatu zitzaion, Egipton bitzea. Unaik

ideia ona zela esan zuen eta horrela eskola eta gero

piramidera

sartuko ziren momiarekin jolasteko. Unaik esan zuen

piramide ondoan zegoen amona oso arraroa zela eta

momiak esan zuen bera

zela amonaz mozorratua.

Sara eta unaik piramidetik

atera zirenean beraien

etxera joan ziren.

Eta beraien gurasoei gertatutakoa kontatu zieten eta

Egipton bizi nahi zutela esan zieten. Gurasoek bahietz

esan zieten eta Egipton bizitzen gelditu ziren.

ONHINTZA LARRUSKAIN ETA JAVIER ALONSO

Behin batean Dezonaiz izeneko planeta batean super heroi bat

zegoen, bere izena Krik zen eta bera bere planeta babesten zuen.

Krik ilea marroia zuen eta begia urdinak, muskulu handiak zituen

eta oso guapoa zen. Dezonaiz oso planeta zikina zen eta bertan

munstro asko zeuden. Egun batean Krik munstro handi bat

jendeari jotzen ikusi zuen, ziklope bat zen .Oso indartsua zen,

buruan bi adar zeuzkan eta begi bakar bat zeukan, armadura bat

zeraman eta bere hankak oso handiak ziren. Bere laguntzailea

zonbi bat zen eta

bere izena zen Super

Javi z plus oso

gaiztua zen eta bere

azala berdea zen.

Maskota bat zeukan

eta dragoi bat zen,

dragoiak sua ahotik

botatzen zuen eta

oso handia zen,

itsusia zen, pixka bat

urdina eta beltza zen eta bere isatsa oso handia zen. Dragoiak

Super Unai.o plus izena zuen.

Krik esan zion ziklopeari :-Nola izena duzu? Eta ziklopeak

erantzun zion : -Nire izena Ziklopakus da! Ziklopakusek lurpean

laboratorio bat zeukan eta bertan tranpa asko zeuden, laserrak,

motozerrak… arratoi asko zeuden

esperimentuak ere.

Krik laboratoriora sartu zen eta

Ziklopakus zegoen eta esan zuen: -

zer ari zara egiten

hemeeeeeeeeeeenn??? Eta Krik

erantzun zion: - ba- ba-barkatu ni-

nik… Eta ziklopacus eta Krik

borroketan hasi ziren. Krik

Ziklopakuzeri txintxoi bat egin zion

eta Ziklopakus oso haserré jarri zen

eta esan zuen: - mekatxis la porreta!!! Orduan Javi.z plus etorri

zen eta esan zuen:

- kaio ze moduz zei da hori ziklopakus? Eta esan zuen

Ziklopakus oihu eginez: - hori Krik daaaaaa!!!Ziklopakus

Krikeri ukabilkada bat eman zion PUAAA!!! eta Krik mina

handia hartu zuen. Krik altxatu zen eta beste ukabilkada eman

zion.

Eta Krik espaziora joan zen hegan egiten bere amonaren etxera

joan zen super podereak zituelako.Eta Krik iritsi zenean bere

amonaren etxera esan zion Krik – amona lagundu! Eta amona

erantzun zion – Zer gertatzen

zaizu iloba maitea ! Eta erantzun

zion Krik-Amona munstro bat

jarraitzen nau eta amona Krikeri

lagundu zion Dezonaizera joan

ziren nabe batean Ziklopakuzen

bila.Krik eta amona laboratorioan

sartu ziren eta or Javi.z

plus,Unai.o plus eta Ziklopakus zeuden.Krik eta bere amona esan

zuten-Ziklopakus or zaudeee!!!Eta Ziklopakus erantzun zuen –

zertara zatoz Krik? esan zuen Krik-zuri Dezonaizetik

botatzeko.Esan zuen zuen Ziklopakus-ja ja ja hori ezinezkoa

da.Amona eta Krik Ziklopakuseri lepotik hartuz lurrera bota

zioten Ziklopakus altxatu zenean oihuka hasi zen-

haaaaaaaaaa.Krik bere amonari esan zion-amona bota

Ziklopakuzeri laserra.Ziklopakus pistola bat hartu zuen lurretik

eta Krikeri disparatu zion.

Eta Krikeri odola asko atera zitzaion eta amona bendak jarri zion

Javi.z plus eta Unai.o plus Ziklopakuzeri lagundu zioten.Krik eta

amona beuden kontra ezin zuten eta Krik esan zuen- goazen

amona ezin dugu Ziklopakuz oso indartsua da. Krik eta amona

espaziora bueltatu ziren Kriken lehengusua ikustera eta

lehengusua Nitropolizen bizi zen eta amona atea jo zuen tok tok!

Lehengusu atea ireki zuen eta galdetu zuen- zein da? Eta Krik

esan zuen-ni naiz Krik ez zara oroitzen nitaz? Amona esan zuen-

eta nitaz ezta ere ez zara oroitzen? Lehengusua burua mugitu zuen

ezetz esateko eta amona esan zuen- ze memoria txarra daukazu

ezta?Ni amona Pepi naiz ez zara gogoratzen? Eta esan zuen

lehengusua-haa bai bai bai amona Pepi orain gogoratzen naiz.

Krik esan zion lehengusuari-etorri gara ziklope bat Ziklopakus

izeneko bat dago kalean eta ezin dugu gelditu zure laguntza behar

DUGUUU!!!Amona Pepi Krik eta lehengusua nabe bat hartu

zuten eta Dezonaizera joan ziren eta bat batean super Unai.o plus

atera zen eta ukabilkadak ematen hil zuten.

Ziklopakuzen laboratorioan berriro sartu ziren eta Ziklopakus

esan zuen-zein da hori beste etsaia bat? Krik erantzun zion-bai

eta zuri derrotatuko dizugu!Amona bere mobilakin bere familia

denari deitu zion eta esan zuen familiako bateri-kaixo al didazu

lagundu mounstro bateri hiltzen?Krik esan zuen oihuka egiten

amona gutxi hitz egin eta gehiago borroka egin!!! Bat batean

Kriken familia gustia atera zen eta Ziklopakuzekin borroka egiten

hasi ziren eta Javi.z pluseri hil zioten eta bakarrik Ziklopakus

gelditzen zen baina familia dena Ziklopakusen gainean bota ziren

eta hil zioten eta denak afari bat egin zuten ospatzeko

Andrea B. eta Unax

Bazen behin 1.836 urtean famili bat etxetxo txiki batean bizi

zena. Etxe horretan bi ume bere gurasoekin bizi ziren. Neskak 13

urte zituen ilea marroia zeukan, begi urdinak, ertaina zen eta bere

izena Laura zen. Bere anaiak Iñigo izena zuen, begia marroiak

zituen, ilea horia eta ere ertaina zen, 12 urte zituen. Bere gurasoak

Amaia eta Bíktor izena zuten. Amaiak 38 urte zituen eta Bíktorrek

42, biak altuak, argalak eta ile iluna zeukaten.

Txakur bat ere zeukaten, txakurra emea zen eta 3 urte zituen, bere

izena Toby zen.

Egun batean gurasoei oporrak Port abenturan igarotzea bururatu

zitzaien eta horretarako hegazkinez joan behar zutela.

Oporretarako eguna iritsi zenean eta hegazkinean zeudenean

hautsi zen eta Cambrilzen jaitsi ziren. Orduan Saloura joateko taxi

bat hartu zuten, baina errepidean izugarrizko auto ilara zegoenez,

oraindik beranduago iritsi ziren, ordu bat igaro zuten hotelera

iristeko. Hotelera iritsi zirenean gaua zen eta itxita zegoen,

hotelaren izena Etxeberria zen eta itxita zegoenez kalean lo egin

zuten. Hurrengo egunean Port Abenturara joan ziren, oso goiz

zenez itxita aurkitu zuten. Orduan ingurutik paseo bat eman zuten

ireki arte. Ireki zutenean Sesamo Abenturara korrika joan ziren,

hor zeudenean Blasen saltoan ibili ziren, gero Cocoren

hegazkinetan, Oskarren autobusean eta Gaileten munstroaren

kotxean. Guztiak bertatik farrez atera ziren – ja,ja,ja-. Iñigok esan

zuen – aitatxo ze aurpegia zenuen Cocoren hegazkinean!- eta gero

Laurak farrez esan zuen - eta zuk Iñigo, beldurra al zenuen Blasen

saltoan?Orduan esan zuten Amaiak eta Biktorrek. – Eta zuek zer?

Eguerdian bazkaltzera joan ziren. Jatetxe batean bazkaldu zuten,

guztiak makarroiak jan zituzten eta bigarren platera haragia.

Ondoren deskantsatzera joan ziren. Ordu bat eta gero Urakan

Kondorrean igo ziren baina Tobik ezin zuen sartu eta behean

gelditu zen eta familia igo zen. Oihuka hasi ziren eta Port

Abentura guztian entzuten ziren beraien oihuak. Jaitsi zirenean

Tobirena korrika hasi ziren. Atera zirenean oso konten zeuden

Tobi ere lagun bat ezagutu zuelako. Baina gaua zenez hotelera

joan ziren eta oso nekatuta zeudenez hor lo egin zuten beste eguna

arte.

Beste egunean Tobi ere nahi zuenez jolastu ibilbidetik paseo bat

eman zuten eta asko gustatu zitzaion. Familia oso trebea zenez

Shanbalean igo nahi zuten baina Iñigo eta Laura beldurra

zeukaten eta ez zekiten zer egin.

Pentsatu eta pentsatu eta gero bazekiten zer egin. Badakit!

- esan zuen Biktorrek

- zer?galdetu zuten denak batera

- umeak beran geldituko dira Tobirekin eta Amaia eta nik igoko

gara

- Bale! esan zuten, eta hori egin zuten, gurasoak gora eta umeak

behera. Baina gurasoak oraindik ez zeuden goian eta oihuka hasi

ziren. Iñigo eta Laura lotsa asko pasatzen ari ziren baina gurasoek

ez. Gainera ere barrez hasi ziren. Igo zirenean eta mugitzen hasi

zenean oso beldurtuak zeuden horrela denbora guztian jaitsi arte

eta jaitsi zirenean lurrari muxuak eman zioten.

Bat-batean Laura galdetu zuen:

- zuek beldurra al zenuten? Amaia eta Biktor ixilik gelditu ziren.

Baina iluntzen hasi zen eta berriro lo egitera joan ziren. Hurrengo

egunean joan behar ziren baina arratsaldean.

Oraindik goiza zen orduan gosaltzera joan ziren. Denak kola-kao

bat hartu zuten. Ere bideo bat grabatu zuten eta oso ondo gorde

zuten.Bazkaltzeko ordua zenez bazkaltzera joan ziren. Hegazkin

bat ikusi zuten eta beraiena zenez maletak hartuz hara joan ziren.

Beraien etxera iristean bideoa ikusi zuten eta konten gelditu ziren.

Sara Muguerza eta Maddi Etxebeste

Bazen behin herri txiki batean Sprinfil izeneko auzo bat.

Auzo horretan mutil bat eta neska bat bizi ziren, neskak

Marta eta mutilak Ion izena zuten.

Martak ile marroia zuen eta Ionek ere

ile marroia zuen. Martak beti soineko

gorria eramaten zuen baina Ion

kamiseta urdina eta galtza motzak.

Egun batean pasio bat

ematera joan ziren, ibili

ondoren gaua iritsi zen

eta bidean etxe handi

eta abandonatua ikusi

zuten. Atea irekia

zegoen, orduan etxera

sartu ziren. Etxea ikusi ondoren Ionek esan zuen:

- Marta goazen kutxa hori irekitzera. Eta Martak esan

zuen:

- Bai goazen irekitzera.

Ireki zutenean Drakula bat

zegoen, ikusi zutenean susto

handia hartu zuten.

Orduan Drákula kutxatik atera

zenean beldur handia hartu zuten, baina ondo begiratu

ondoren oso txikia zela konturatu ziren. Drakulari Ion

eta Marta bere etxera sartzea ez zitzaion batere

gustatu, horregatik Drakulak esan zien: -Atera oraintxe

bertan nere etxetik bestela lepoan koska egingo dizuet.

Ion eta Marta buiaka hasi ziren, Aaaaaaaa!!!!!!!

Azkenean etxetik kampo atera zirenean erori eta

zikindu ziren . Ionek esan zuen: -Ez du inporta zikindu

garela baino goazen ikustera leihotik zer ari den Drakula

gaizto hori. Martak esan zuen: -Baino ikusten badigu

lepoan koska egingo digu.

Ionek esan zuen –

ikusten bagaitu

korrika hasiko

gara. Orduan

Marta lehiotik

begiratzera joan

zen.

Baina Marta ikustera joan zen eta Drakula kutxan sartu

zen pixka bat deskantsatzera. Eta Marta esan zuen:

- Ion goazen etxera nekatzen ari naiz. - Baina nik

gehiago ikusi nahi dut. Esan zuen Ionek. Orduan ez ziren

adostu baina Marta pentsatzen hasi zen eta esan zuen:

- Zergatik ez gara sarten eta saiatzen gara Drakula ona

egiten?- Bale. Esan zuen Ionek. Orduan etxera sartu

ziren eta Drakula esnatu egin zen eta esan zuen: -zer ari

zarete zuek hemen?. Etorri gara zuri on bihurtzera.- Ez,

ez dut nahi.

- Orduan ona ez bazara jendeari mina egingo diozu.

Drakula pentsatzen hasi zen eta esan zuen:- Bale. Ionek

esan zion:- Horretarako kasu egin behar diguzu. Martak

esan zuen:- Drakula guk esandakoa egin behar duzu.

- Ados nago. Erantzun zuen Drakulak.

Martak esan zuen:- Lenehengo ez duzu zuztorik eman

behar jendeari.

Gero ez duzu jendeari koxka egin behar.

Jendea agurtu behar duzu.

Jendea lagundu behar duzu .

Eta beste arropa bat eman behar duzu.

Orduan kanpora atera zen eta saiatu zen. Lenehengo

arropa erostera joan ziren, baina ez zion batere gustatu.

Baina Martak esan zion oroitzeko leheno esan ziona. Eta

orduan erosi zuen. Drakulak orduan: - ona izatea

gustatzen zait, eta betirako ona izan nahi dut. Ion eta

Martak Drakulari beste etxe bat bizitzeko lortu zioten.

Eskerrik asko denengatik hurrengoan ni zuei lagunduko

dizuet. Esan zien Drakulak.

Dracula beste etxera bizitzera joan zen eta Ion eta

Marta euren etxera joan ziren eta Dracula ez zen inoiz

gehiago gaiztoa izango.

ARITZ ETA KATTALIN