DOMINGO 4º CORESMA - Ciclo C

Mil veces a temos lido e outras tantas cativou o noso corazón.

E acendeu na nosa mente unha idea nova .

Hoxe recordamos algunhas, que adquiren

nestes días unha grande actualidade.

a A parábola reflicte a situación do home actual

que decidiu afastarse de Deus.

A modernidade, resumida nos escritos de Nietzsche, fixo crer á persona que Deus é inimigo da causa

humana. Son moitos os que abandonaron a fe para sentirse libres dos seus controis e esixencias.

Pero a parábola dinos que quen se afastou de Deus afástase tamén da súa propia felicidade.

Á confesión de pecado do fillo que retorna á casa, o pai non responde de forma directa.

Non é que non o acepte.É que ás palabras prefire as accións.

O fillo solicita perdón, e o pai dá ordes aos criados para que

preparen unha festa que rehabilite a dignidade e a autoestima de seu fillo.

Nin o pecado nin o perdón teñen un carácter exclusivamente privado e individual.

A parábola revélanos tamén o resentimento do

fillo máis vello.

Nin acepta de corazón a seu irmán nin ama con

sincera gratuidade a seu pai.

Experiencias evocadas para significar a nova vida que Deus espera do ser humano.

Opóñense a:

A resurrección O encontro

A soidadeO sen sentido

Estamos chamados a gozar da paz, do perdón e da graza, da fraternidade.

Noso Pai, Pai de todos, perdoa ti o noso pecado, o noso afastamento da túa casa, a nosa fachenda fronte aos nosos irmáns. Ti sabes que botamos de menos o teu amor e o teu perdón. Axúdanos a volver a ti con espírito arrepentido e confiado con ánimo fraternal e xeneroso. Amén.

Texto : José Román Flecha AndrésPALABRA DO SEÑOR - Salamanca 2007