50º Aniversario A delgada liña vermella · 2020. 11. 8. · A delgada liña vermella recibiu a...
1
50º Aniversario Sesión do 29 de novembro de 2020 A delgada liña vermella a The Thin Red Line. Estados Unidos, 1998. Cor, 163 min. Bélica | Dirección e guión: Terrence Malick | Fotografía: John Toll | Música: Hans Zimmer | Intérpretes: Sean Penn (Welsh), Jim Caviezel (Witt), Nick Nolte (Tall), Ben Chaplin (Bell), John Cusack (Gaff), Adrien Brody (Fife), George Clooney (Bosche) | Produción: 20 th Century Fox, Phoenix Pict. PREMIOS a Festival da Berlín 1999 Oso de Ouro e Mención de Honra (John Toll) SINOPSE a 1942. Na Segunda Guerra Mundial, os homes que compoñen a compa- ñía Charlie deben participar na bata- lla de Guadalcanal, no Pacífico. Un exército xaponés combaterá cos Charlie para quedar cun estratéxico outeiro. Conseguirán os americanos derrotar ás tropas xaponesas? NOTAS DA PELÍCULA A delgada liña vermella é a segunda adaptación á pantalla da novela ho- mónima de James Jones de 1962, despois do filme de 1964 O ataque durou sete días de Andrew Morton; con todo, non se considera un rema- ke. Conta unha versión ficcionada da batalla do monte Austen, que for- mou parte da campaña de Guadal- canal na contenda do Pacífico da Segunda Guerra Mundial. O título da novela alude a un verso do poema “Tommy” de Rudyard Kipling, de Ba- rrack-Room Ballads, no que chama aos soldados a pé británicos “a del- gada liña vermella dos heroes”. a A relación entre Malick e os produ- tores Robert Michael Geisler e John Roberdeau durante a maior parte do proceso do filme non foi boa: falta de comunicación, discusións constan- tes, puntos de vista creativos dife- rentes e unha ausencia total de inte- rese por arranxar as cousas fixeron que todo explotase polo aire entre eles. Cando caeron na conta de que o orzamento final da película estaría por riba dos 45 millóns de dólares, os responsables de Sony Pictures, decidiron abandonar o barco. Afortu- nadamente, a 20th Century Fox in- teresouse polo proxecto e loitou até convertelo en realidade. a Malick e o director de fotografía John Toll empezaron a buscar loca- lizacións en febreiro de 1997, e a ro- daxe comenzaría en xuño. Filmaron durante 100 días en Australia usan- do cámaras e lentes Panavision, 24 días nas Illas Salomón e 3 días nos Estados Unidos. Exploraron os campos de batalla históricos de Guadalcanal e tomaron imaxes, pe- ro a preocupación pola malaria limi- tou a rodaxe só ás horas do día. a As técnicas de filmación non con- vencionais de Malick incluían rodar cada escena tres veces a distintas horas do día e con distinta luz; así podía decidir na sala de montaxe que opción era a mellor. Tamén tiña o costume de apuntar a cámara du- rante unha secuencia a elementos externos como un papagaio ou unha póla. A reputación e os méto- dos de traballo de Malick impuxeron un gran respecto entre os actores, e tanto Woody Harrelson como John Savage permaneceron un mes máis tras rematar as súas escenas só pa- ra velo traballar. a Cando se soubo que Malick estaba a facer esta película tras anos inac- tivo, moitos actores achegáronse a el para tentar participar no proxec- to: Leonardo DiCaprio, Brad Pitt, Matthew McConaughey, Kevin Cos- tner, Nicolas Cage, Johnny Depp, Ethan Hawke e William Baldwin, entre outros. Dos inicialmente esco- llidos, houbo dous que caeron: Ed- ward Norton (súa nai morrera dous meses antes da rodaxe) e Tom Size- more (ao coincidir as datas de roda- xe, preferiu participar en Salvar ao soldado Ryan de Spielberg). a A versión orixinal e íntegra do filme duraba 6 horas. O necesario proceso de edición deu como resultado que se eliminasen as escenas de moitos actores (Bill Pullman, Gary Oldman, Lukas Haas, Viggo Mortensen, Mar- tin Sheen, Jason Patric ou Mickey Rourke) e se recortase a aparición de doutros como John Travolta ou George Clooney. O caso máis dra- mático foi o de Adrien Brody: duran- te a rodaxe, tiña bastante claro que era un dos protagonistas por número de escenas e por importancia dra- mática no relato, pero na montaxe final só aparece 5 minutos en panta- llas. Ninguén lle avisou de nada e descubriuno a noite da estrea, o que o incomodou co cineasta. Pola con- tra, James Caviezel, estalle agrade- cidísimo, pois considera o filme de Malick como o punto decisivo na súa carreira. a Billy Bob Thornton gravou tres horas de narración que ían funcionar como voz en off da película, pero Malick, decidiu prescindir dela e en troques usar voces en off de 8 dos persona- xes principais da historia. a A partitura foi composta por Hans Zimmer, que escribiu varias horas de música mesmo antes de que Malick comezase a rodaxe, dos que na ban- da sonora só se incluirían algúns te- mas. O director usaba esta música mentres rodaba, para conseguir que tanto el mesmo como o resto do equipo e actores entrasen no estado de ánimo correcto. A película tamén inclúe varias pezas de música coral melanesia. A delgada liña vermella recibiu a aclamación unánime da crítica desde a súa estrea. Gañou o Oso de Ouro na Berlinale, e foi candidata a 7 pre- mios Oscar. Martin Scorsese elixiuna como a súa película favorita dos anos 90. Vindeira sesión, martes 1: A batalla de Chile (Parte I) · Patricio Guzmán
Transcript of 50º Aniversario A delgada liña vermella · 2020. 11. 8. · A delgada liña vermella recibiu a...
50º AniversarioSesión do 29 de novembro de 2020 A delgada liña vermella
a
The Thin Red Line. Estados Unidos, 1998. Cor, 163 min. Bélica | Dirección e guión: Terrence Malick | Fotografía:John Toll | Música: Hans Zimmer | Intérpretes: Sean Penn (Welsh), Jim Caviezel (Witt), Nick Nolte (Tall), Ben Chaplin(Bell), John Cusack (Gaff), Adrien Brody (Fife), George Clooney (Bosche) | Produción: 20th Century Fox, Phoenix Pict.
PREMIOSa
Festival da Berlín 1999Oso de Ouro e Mención de Honra(John Toll)
SINOPSEa
1942. Na Segunda Guerra Mundial,os homes que compoñen a compa-ñía Charlie deben participar na bata-lla de Guadalcanal, no Pacífico. Unexército xaponés combaterá cosCharlie para quedar cun estratéxicoouteiro. Conseguirán os americanosderrotar ás tropas xaponesas?
NOTAS DA PELÍCULA
A delgada liña vermella é a segundaadaptación á pantalla da novela ho-mónima de James Jones de 1962,despois do filme de 1964 O ataquedurou sete días de Andrew Morton;con todo, non se considera un rema-ke. Conta unha versión ficcionada dabatalla do monte Austen, que for-mou parte da campaña de Guadal-canal na contenda do Pacífico daSegunda Guerra Mundial. O título danovela alude a un verso do poema“Tommy” de Rudyard Kipling, de Ba-rrack-Room Ballads, no que chamaaos soldados a pé británicos “a del-gada liña vermella dos heroes”.a
A relación entre Malick e os produ-tores Robert Michael Geisler e JohnRoberdeau durante a maior parte doproceso do filme non foi boa: falta decomunicación, discusións constan-tes, puntos de vista creativos dife-rentes e unha ausencia total de inte-rese por arranxar as cousas fixeronque todo explotase polo aire entreeles. Cando caeron na conta de queo orzamento final da película estaríapor riba dos 45 millóns de dólares,os responsables de Sony Pictures,decidiron abandonar o barco. Afortu-
nadamente, a 20th Century Fox in-teresouse polo proxecto e loitou atéconvertelo en realidade.a
Malick e o director de fotografíaJohn Toll empezaron a buscar loca-lizacións en febreiro de 1997, e a ro-daxe comenzaría en xuño. Filmarondurante 100 días en Australia usan-do cámaras e lentes Panavision, 24días nas Illas Salomón e 3 días nosEstados Unidos. Exploraron oscampos de batalla históricos deGuadalcanal e tomaron imaxes, pe-ro a preocupación pola malaria limi-tou a rodaxe só ás horas do día.a
As técnicas de filmación non con-vencionais de Malick incluían rodarcada escena tres veces a distintashoras do día e con distinta luz; asípodía decidir na sala de montaxeque opción era a mellor. Tamén tiñao costume de apuntar a cámara du-rante unha secuencia a elementosexternos como un papagaio ouunha póla. A reputación e os méto-dos de traballo de Malick impuxeronun gran respecto entre os actores, etanto Woody Harrelson como JohnSavage permaneceron un mes máistras rematar as súas escenas só pa-ra velo traballar.a
Cando se soubo que Malick estabaa facer esta película tras anos inac-tivo, moitos actores achegáronse ael para tentar participar no proxec-to: Leonardo DiCaprio, Brad Pitt,Matthew McConaughey, Kevin Cos-tner, Nicolas Cage, Johnny Depp,Ethan Hawke e William Baldwin,entre outros. Dos inicialmente esco-llidos, houbo dous que caeron: Ed-ward Norton (súa nai morrera dousmeses antes da rodaxe) e Tom Size-more (ao coincidir as datas de roda-xe, preferiu participar en Salvar aosoldado Ryan de Spielberg).a
A versión orixinal e íntegra do filme
duraba 6 horas. O necesario procesode edición deu como resultado quese eliminasen as escenas de moitosactores (Bill Pullman, Gary Oldman,Lukas Haas, Viggo Mortensen, Mar-tin Sheen, Jason Patric ou MickeyRourke) e se recortase a aparición dedoutros como John Travolta ouGeorge Clooney. O caso máis dra-mático foi o de Adrien Brody: duran-te a rodaxe, tiña bastante claro queera un dos protagonistas por númerode escenas e por importancia dra-mática no relato, pero na montaxefinal só aparece 5 minutos en panta-llas. Ninguén lle avisou de nada edescubriuno a noite da estrea, o queo incomodou co cineasta. Pola con-tra, James Caviezel, estalle agrade-cidísimo, pois considera o filme deMalick como o punto decisivo na súacarreira. a
Billy Bob Thornton gravou tres horasde narración que ían funcionar comovoz en off da película, pero Malick,decidiu prescindir dela e en troquesusar voces en off de 8 dos persona-xes principais da historia.a
A partitura foi composta por HansZimmer, que escribiu varias horas demúsica mesmo antes de que Malickcomezase a rodaxe, dos que na ban-da sonora só se incluirían algúns te-mas. O director usaba esta músicamentres rodaba, para conseguir quetanto el mesmo como o resto doequipo e actores entrasen no estadode ánimo correcto. A película taméninclúe varias pezas de música coralmelanesia.
A delgada liña vermella recibiu aaclamación unánime da crítica desdea súa estrea. Gañou o Oso de Ourona Berlinale, e foi candidata a 7 pre-mios Oscar. Martin Scorsese elixiunacomo a súa película favorita dosanos 90.
Vindeira sesión, martes 1: A batalla de Chile (Parte I) · Patricio Guzmán
