6 domingo ramos b 2015 bene pagola
-
Upload
nuria-m-nunez-elissetche -
Category
Documents
-
view
100 -
download
3
Transcript of 6 domingo ramos b 2015 bene pagola
29 marzo 2015Domingo de Ramos
Marcos 14,1 – 15,47
José Antonio Pagola
Música:Albinoni concierto nº 12 larguettoPresentación:B.Areskurrinaga HCEuskara:D.Amundarain
O XESTO SUPREMO
Xesús contou coa posibilidade dun final violento. Non era un inxenuo.
Sabía a que se expoñía se seguía insistindo no proxecto do reino de Deus.
Era imposible buscar con tanta radicalidade unha vida digna para os «pobres» e os «pecadores», sen provocar a reacción daqueles aos que
non lles interesaba cambio ningún.
Certamente, Xesús non é un suicida.Certamente, Xesús non é un suicida. Non busca a crucifixión. Non busca a crucifixión.
Nunca quixo o sufrimento nin para osNunca quixo o sufrimento nin para os demais nin para el.demais nin para el.
Toda a súa vida se dedicara aToda a súa vida se dedicara a combatilo alí onde o combatilo alí onde o
encontraba: na enfermidade, encontraba: na enfermidade, nas inxustizas, no pecado ou nas inxustizas, no pecado ou na desesperanza. Por iso non na desesperanza. Por iso non corre agora tras a morte, pero corre agora tras a morte, pero
tampouco se bota atrás.tampouco se bota atrás.
Seguirá acollendo a pecadores e excluídos aínda que a súa actuación irrite no templo.
Se terminan condenándoo, morrerá tamén el como un delincuente e excluído, pero a súa morte confirmará o
que foi a súa vida enteira: confianza total nun Deus que non exclúe a ninguén do seu perdón.
Seguirá anunciando o
amor de Deus aos últimos,
identificándose cos máis pobres e
desprezados do imperio, por moito que
moleste nos ambientes
próximos ao gobernador
romano.
.
Se un día o executan no suplicio da cruz, reservado para escravos, morrerá tamén el como un despreciable escravo, pero a súa morte selará para sempre a súa fidelidade ao Deus defensor
das vítimas.
Cheo do amor de Deus, Cheo do amor de Deus, seguirá ofrecendo seguirá ofrecendo
«salvación» aos que «salvación» aos que sofren o mal e a sofren o mal e a enfermidade: enfermidade:
dará «acollida» aos que dará «acollida» aos que son excluídos pola son excluídos pola
sociedade e a relixión;sociedade e a relixión;
Regalará o «perdón» gratuíto
de Deus a pecadores e
xentes perdidas, incapaces de volver á súa
amizade.
Por iso aos cristiáns Por iso aos cristiáns atráenosatráenos
tanto a cruz. tanto a cruz. Bicamos o rostro do Bicamos o rostro do
Crucificado, levantamos Crucificado, levantamos os ollos cara a el, os ollos cara a el,
escoitamos as súas escoitamos as súas últimas palabras… últimas palabras…
Porque na súa crucifixión vemos o
servizo último de Xesús ao proxecto do Pai, e o xesto supremo de Deus
entregando seu Fillo por amor á humanidade
enteira.
É indigno converter a Semana É indigno converter a Semana Santa en folclore ou reclamo Santa en folclore ou reclamo
turístico.turístico. Para os seguidores de Xesús Para os seguidores de Xesús celebrar a paixón e morte do celebrar a paixón e morte do
Señor é agradecemento Señor é agradecemento emocionado, adoración gozosa ao emocionado, adoración gozosa ao
amor «incrible» de Deus e amor «incrible» de Deus e chamada a vivir coma Xesús chamada a vivir coma Xesús
solidarizándonos cos solidarizándonos cos crucificados. crucificados.
29 marzo 2015Domingo de RamosMarcos 14,1 – 15,47
O XESTO SUPREMO
Xesús contou coa posibilidade dun final violento. Non era un inxenuo. Sabía a que se expoñía se seguía insistindo no proxecto do reino de Deus. Era imposible buscar con tanta radicalidade unha vida digna para os «pobres» e os «pecadores», sen provocar a reacción daqueles aos que non interesaba cambio ningún.
Certamente, Xesús non é un suicida. Non busca a crucifixión. Nunca quixo o sufrimiento nin para os demais nin para el. Toda a súa vida se dedicara a combatilo allí onde o encontraba: na enfermidade, nas inxustizas, no pecado ou na desesperanza. Por iso non corre agora tras a morte, pero tampouco se bota atrás.
Seguirá acollendo a pecadores e excluídos aínda que a súa actuación irrite no templo. Se terminan condenándoo, morrerá tamén el como un delincuente e excluído, pero a súa morte confirmará o que foi a súa vida enteira: confianza total nun Deus que non exclúe a ninguén do seu perdón.
Seguirá anunciando o amor de Deus aos últimos, identificándose cos máis pobres e desprezados do imperio, por moito que moleste nos ambientes próximos ao gobernador romano. Se un día o executan no suplicio da cruz, reservado para escravos, morrerá tamén el como un desprezable escravo, pero a súa morte selará para sempre a súa fidelidade ao Deus defensor das víctimas.
Cheo do amor de Deus, seguirá ofrecendo «salvación» aos que sofren o mal e a enfermidade: dará «acollida» aos que son excluídos pola sociedade e a relixión; regalará o «perdón» gratuíto de Deus a pecadores e xentes perdidas, incapaces de volver á súa amizade. Ésta actitude salvadora que inspira a súa vida enteira, inspirará tamén a súa morte.
Por iso aos cristiáns atráenos tanto a cruz. Bicamos o rostro do Crucificado, levantamos os ollos cara a el, escoitamos as súas últimas palabras… porque na súa crucifixión vemos o servizo último de Xesús ao proxecto do Pai, e o xesto supremo de Deus entregando seu Fillo por amor á humanidade enteira.
É indigno converter a Semana Santa en folclore ou reclamo turístico. Para os seguidores de Xesús celebrar a paixón e morte do Señor é agradecemento emocionado, adoración gozosa ao amor «incrible» de Deus e chamada a vivir coma Xesús solidarizándonos cos crucificados.
José Antonio Pagola