Nome Vulgar:

En galego: Abeleira, avelaira, avelán, abelaneira,

abraira, abeladoira, abelán, abelao, abeleiro,

avelairo, aveleiro.

En castelan: Avellano

En ingles: Hazel

En frances: Noisetier

Tronco:

A copa da árbore e densa e irregular por regra

xeral.

O tronco é

robusto. A

cortiza é lisa e

de cor marrón

tirando a gris.

A copa é

variable.

As Follas:

Sin lugar a dúbidas esta árbore identifícase polas súas follas xa que xon moi características: alternas, rugosas e ásperas, dobremente aserradas, cunha punta moi peculiar e unha base en corazón.Ten peliños no envés, ou sexa, na parte de atrás.

No dibuxo vense as súas características.

A folla remata en lanza ou cunha puntiña, moi característica, ademais xusto a base son acorazonadas.

As follas son doblemente aserradas

Flores:

Florece xa o chegar a primaveira. Bota o fruto (a abelá) no

outono.

A floración faina entre

xaneiro e abril.

Presenta uns ramilletes

amarelos, que son as flores

masculinas. As femininas son

máis pequenas e dan como

fruto a abelá.

Froito:

As famosas abelás que tanto se utilizan en repostería e como froitos secos. As primeriras en Ourense cómense polo San Lázaro era toda unha tradición. A abelá sae no outono.

O froito é unha abelá. Nesta

fotografía de Ame Anderberg

figura na árbore e a fotografía

de arriba, é a abelá, xa madura e

recollida.

Madura a finais do verán ou

principio do outono.

Habitat:

Atópase fácilmente en lugares sombríos e frescos, hai moitos a carón dos ríos galegos, non en primeira liña (inda que tamén se ven as veces).

Vese moitísimo na provincia de Ourense, na zona oriental (sobre todo polo Barco, Chandrexa de Queixa, etc.) e tamén en Lugo pola zona do Courel.

Vive entre os cuarenta e os sesenta anos.

Proporcions para a humanidade:

A abeleira ou abelaneira tense usado para todo e

nunca falta nunha casa de campo: como comestible

e de utilidade na repostería ata polas súas

propiedades medicinais, pasando pola súa

plantación para fixar terrapléns.

Da abelá sácase de todo, dende aceite que se usa

como alimento ata pinturas, xabróns, perfumes,

etc.

A madeira da abeleira é dura e utilízase para

moitas cousas. Curiosamente utilízase para facer

carboncillos para dibuxo, entre outras cousas.

Actitudes que debemos ter cando

nos achegamos a un bosque:

Non podemos andar sen coidado, temos que ter

coidado para non pisar ningunha planta nin arbusto.

Non podemos tirar lixo nin tampouco facer unha

fogueira no bosque, porque pode haber un incendio

forestal e morrerian moitos arbores.

Non podemos desviarnos dos camiños dos montes

para asi non perdernos.

De Jorge Luis, Clase de 5º B del

colegio C.E.I.P Balaidos.