A poesía galega durante a ditadura
-
Upload
trafegandoronseis -
Category
Documents
-
view
960 -
download
2
description
Transcript of A poesía galega durante a ditadura
A POESÍA GALEGA
DURANTE A DITADURA
XERACIÓN DO 1936PROMOCION DE ENLACE
XERACIÓN DO 50
Uniformización política e lingüística a través da
imposición, a censura e o terror.
Ensino: principal ámbito de
imposición da cultura española.
Nacionalismo galego:
fusilamentos; exilio; fuxidos;
cárcere; silenciados.
Economía: retroceso con
respecto á tímida modernización
iniciada na etapa anterior.
Grandes fluxos migratorios
(237.000 persoas nos 50) a
América Latina e Europa.
GALICIA NO PRINCIPIO DO FRANQUISMO
1954Os colectivos de
emigrantes en América denuncian ante a UNESCO
a marxinación e persecución do idioma
galego.
POESÍA A PARTIR DE 1947 (LENTO PROCESO DE RECUPERACIÓN)
Cómaros verdes (1947), de Aquilino
Iglesia Alvariño.
1950. GALAXIA
TENDENCIAS DA POESÍA DE
POSGUERRA
INTIMISTA ANOS
50
SOCIAL-
REALISTAANOS 60
Ademais, hai outras
tendencias menores:
NEOTROBADORISMO
HILOZOÍSMO
XERACIÓN DO 36
PROMOCIÓN DE
ENLACE
Non hai unha sucesión
“normal” de xeracións
poéticas. Tres xeracións
simultáneas porque entre 1939 e 1947 a
literatura galega é un
ermo.
XERACIÓN DOS
50
Nacen entre
1910 e 1920
É a xeración que serve de ponte entre a literatura de preguerra
e os autores máis novos.
A guerra civil marca a súa vida e
obra.
XERACIÓN DO 36
IGLESIA ALVARIÑO
De día a día Lanza de soledá.
Nenias .
Paisaxe humanizada
Temas: soidade, paso do tempo e
morte
CÓMAROS VERDES“Aló en Lamanide,ao pé
do río,nunha leira de cómaros
en sombra,araba unha xugada de
bois novos,os cornos pequeniños,
estrelados.Ao facer un cadullo, de
repente, a xugada parou.
Que paz inmensa, nas maus daquela hora chea de sol, leda como un Mercurio” (…)
-Riqueza léxica-Paisaxe e vivir aldeán.- Abandono da rima.
DÍAZ CASTRO Nimbos“Penélope”
(frustración histórica da sociedade
galega). “Un paso adiante e outro atrás,
Galicia”.A preocupación por Galicia vai parella á
resolución dos problemas básicos do
ser: morte, tempo e
vida.Relixiosidade.
LUIS PIMENTEL
Autor da xeración do 22Publica as súas obras na posguerra (Triscos, 1950
Sombra de aire na herba, 1959)
Lirismo intimista (simbiose con Lugo, presenza de obxectos e instantes íntimos, descrición de interiores suntuosos)
Poesía social: “Cunetas”
Visión pesimista da vida.
Liña social: denunciadora de males sociais como a falta de
liberdade, fascismo, guerra…defensa do
idioma. A voz lírica é portavo da
sociedade. Liña intimista:
desacougo existencial, infancia, amor, paso do
tempo, a Liña irónica: segue as
cantigas de escarnio e maldicir, a lit. quevediana…
LONGA NOITE DE PEDRA-1962 (poética do compromiso)
O poeta convértese na voz do pobo para denunciar a situación de Galicia, a
emigración, a guerra civil, o capitalismo internacional, o
imperialismo norteamericano…Sinxeleza expresiva, onde
importa máis a mensaxe que a forma.
Renovación da linguaxe con rexistros da fala cotiá.
Humor, ironía e sarcasmo
O SOÑO SULAGADO 1954
Poesía introspectiva ( o sentido da vida, o
tempus fugit, o paraíso perdido da infancia, o
amor…)
Poesía social (guerra, emigración vista desde unha óptica positiva e
negativa, rural/urbano…)
ONDE O MUNDO SE CHAMA CELANOVA- 1975
Poesía intimista coa que volve ás orixes (O soño sulagado)
Nostalxia ante o recordo da infancia e a terra.
Serenidade ante o paso do tempo e a cercanía da morte.
Amor a Moraima. “Moraima:diario de a bordo”.
POESÍA SATÍRICA
Viaxe ao país dos ananos (1968).Ataque aos
dirixentes da “Hermandad Gallega” de Caracas.
Cantigas de escarnio e maldicir.
Antipoemas (1972). Antipoesía: fuxir dos
recursos e temas tradicionais.
PROMOCIÓN DE ENLACE
Nacidos entre 1920-1930.
Predomina neles unha poesía intimista.
ANTÓN TOVAR
Arredores -1962Poesía con moitas
preocupacións relixiosas (procura dun deus que o poeta non
consegue ver)A partir dos anos 60,
poesía social.
LUZ POZO
Poesía chea de luz, optimismo, amor e
sensualidade (O paxaro na boca-
1952)Lirismo presidido pola sombra, o desamor, a angustia e a morte
(Verbas derradeiras-1976)
Tamén cultivará a poesía social, pero en
menor medida.
XERACIÓN DAS FESTAS MINERVAIS, XERACIÓN DOS 50, ESCOLA DA TEBRA
Nados entre 1930 e 1940.
Non viviron directamente a guerra civil.
Recuperan o compromiso político na clandestinidade.
Participan nas denominadas “Festas Minervais” (1953-1964).
Poesía existencialista-ESCOLA DA TEBRA Conflito do individuo consigo mesmo e coa vida.Poesía de preocupación relixiosa.
Renovación da linguaxe poética (combina tradición e vangarda con influencias europeas e norteamericanas).
CUÑA NOVÁS
Fabulario novo
Exploración do EU fronte ao mundo problemático (pesimismo e angustia)
MANUEL MARÍA Poesía intimista e desacougado( Muiñeira de brétemas- 1952)
Paisaxismo (Terra Cha- 1954)
Social (Documentos persoaes-1958)
Motivos recorrentes: defensa das clases
populares, a lingua e o país, sensibilidade ecoloxista, protesto contra as inxustizas,
imperialismo…
UXÍO NOVONEYRA Poesía dialogante coa paisaxe
coureliana (metonimia de Galicia enteira), onde hai
unha comuñón coa mesma.
Os eidos- 1955
Composicións breves
Fonosimbolismo (“o lobo!, os ollos o lombo do lobo!”)
Disposición dos versos.
XOHANA TORRES
Do sulco -1959 Poemario
intimista Amor, morte e
soidade Ritmo e musicalidade
Outros títulos: Estacións ao
mar- 1980
ANTÓN AVILÉS DE TARAMANCOS
O tempo no espello, 1980,recompila trinta
anos de poesía.Sentimento de saudade
pola patria, sentida desde Colombia.
Cantos caucanos -1985 (natureza exótica
colombiana), As torres no ar, 1989
BERNARDINO GRAÑA
Profecía do mar. Poeta do mar
Mar e vida mariñeira.
Visión optimista da vida.
Tema do amor.