ARTE BARROCAPaula Barreira Fernández Nº3Cristina Seara Cobelas Nº16

CARACTERÍSTICAS XERAIS DO BARROCO

• A arte non respeta as proporcións de etapas anteriores.•Rexeita os cánones, as normas…•Igrexa é o principal cliente.•Promove o fervor de multitudes.•Crea asombro no espectador.•Tende á escenografía, ó espectáculo…•Combina movemento e luz•Busca o movemento e a tensión aérea -Na arquitectura a través de columnas salomónicas, entrantes e saíntes pronunciados, etc. -Na escultura e pintura a través do drama, xestos, expresións esaxeradas… •Asocia tódalas artes nunha mesma obra

CARACTERÍSTICAS ARQUITECTURA BARROCA ITALIANA

Empréganse plantas elípticas, ovais, centrais e de formas complexas, ademáis de columnas e pilastras case sempre con movemento

Alternanse liñas rectas e curvas, entrantes e saíntes pronunciados

As portadas teñen abundantes e chamativos elementos decorativos (destacan as volutas)

Destacan o abovedamento dos teiros e colosalismo dos edificios

Grandes contrastes de luz reflexado principalmente no claroscuros en fachadas

Abundante decoración

Destacan dúas tipoloxías de edificacións:Edificios relixiosos: Abundan as igrexas Diversidade de plantas: destaca a basilical ou lonxitudinal Márcase con énfasis o centro do edificio como lugar destacado

A fachada aparece integrada co seu arredor.Presencia habitual de monumentais escaleiras nas fachadas

Palacios e residencias civís:Usan as plantas cuadradas ou rectangulares abertas a un patio As veces a planta é en forma de HEstán pechados ao exterior Usando ordes clásicos nas súas columnas, con superposiciónEstán integrados con grandes zonas recreativas

Palacio Real Caserta

CARACTERÍSTICAS DE BERNINI (1598-1680)

• Practica tódalas artes• Colosalismo• Preocupación polo espacio, volumen…• Combinación da arquitectura coa decoración• Rica e abundante ornamentación (adornar ou por adornos para embelecer unha cousa)• Interiores policromados• Uso de ordes clásicas• Pórticos con columnas coronados con frontóns partidos ou inacabados nas fachadas• Uso de plan central

BALDAQUINO DE SAN PEDRO DO VATICANO

Autor: BERNINI Creouse entre 1624-1633Encóntrase no Vaticano (Roma) no interior da catedral de San PedroEsta feita de bronce, mármore, estuco dourado e madeira; Mantén as proporcións con respecto ao edificioSituado no cruceiro focaliza a tumba de San PedroNesta obrá conségue se xuntar a arquitectura, escultura, pintura e decoraciónContrasta o bronce da arquitectura co mármore dos murosEncóntrase nun pequeno altar sostido por catro columnas salomónicas, torneadas, en espiral de capitel composto, base ática e co fuste dividido en tres aneis As columnas teñen un movemento ascensional O entaboamento é curvado sobre volutas encima das columnas e remata cun dosel no que abunda a decoración de anxosO altar aberto e permite contemplar o resto do edificioSimboloxías: Globo terráqueo coronado por unha cruz simboliza o triunfo da fe católica no mundo frente ás herexías do século anterior

PRAZA DE SAN PEDRO DO VATICANOAutor: Bernini Creada entres 1656 eo 1667Encóntrase no Vaticano (Roma)Gran praza elíptica no exterior da catedral de San Pedro con:

Dous unen a igrexa coa praza oval Brazos rectos crean un espacio trapezoidal na entrada da igrexa diverxentes función: integrar e fusionar a igrexa e a praza oval

rodeada por columnata colosal Gran a columnata ten catro filas de columnas dóricas praza Columnata dividida en tres rúas (calles);a central máis ancha oval Sobre as columnas vai un entaboamento e unha balaustrada que remarcan a horizontalidade e

contrarestan a verticalidade das columnas Coronan o conxunto unhas estatuas colosais que potencian verticalidade Na praza oval hai múltiples puntos de vista da igrexa No centro coloca un grande obelisco flanqueado por dúas fontes

Forma un espacio aberto á cidade coa que se integra no seu urbanismo

É un espacio cerrado que se vai estreitando para acoller na igrexa aos fieis

Existen diferentes alturas ou niveis a medida que avanzamos hacia á igrexa

Pretende potenciar a cúpula de Miguel Anxo

Representa á Igrexa Católica e simboliza o abrazo acolledor que se cerra sobre San Pedro, pai da Igrexa.