Conto de inverno
Transcript of Conto de inverno
Unha fría mañá de
inverno ao erguerme
contemplei, dende a
miña ventá, que a
paisaxe estaba toda
cuberta de xiada.
Despois de
tomar un bo
almorzo,abrigueime
ben e puxen a
bufanda e o gorro de
lá para saír pescar
co meu pai.
Dirixímonos ao
peirao de Beluso para
embarcar rumbo a
Illa de Ons.
Cando xa estabamos
no medio do mar
démonos conta de
que a penas nos
quedaba gasóleo e
por iso decidimos
fondear preto da praia
de Mourisca.
Nada máis desembarcar
notamos unhas pegadas
moi estrañas ao longo da
area. Eran coma doce
carreiros que chegaban
ata as rochas que hai alá,
ao final da praia.
Fómonos acercando… e
de súpeto…
Vimos como asomaba a cabeza xigante dun enorme POLBO.
- Que,que,… que GRANDE –dixen eu cos ollos abertos coma pratos.
O polbo moveu os seus raxos e saltou intentando alcanzarnos. Nós corremos, corremos e refuxiámonos nun bosque
Entón lembrei que levaba unha cámara na mochila. -Voulle facer unha foto. -Ten coidado –dixo meu pai.
Arrimeime todo o que poiden e… CLIC!, pero coa luz do flash, o polbo cegouse e quedou desmaiado no medio da praia.
Aproveitamos a ocasión e marchamos na procura do gasóleo.
Cando voltamos ao
cabo dunhas horas
pudemos comprobar
que o polbo xa non
estaba. So había
unha enorme
ÁRBORE DE NADAL
con doce ponlas
cheas de boliñas.
Conforme nos fomos
achegando a aquela
fantástica árbore,
apreciamos que algo
raro pasaba: Ademáis
de ponlas tiña unha
especie de cabeza
con ollos na parte de
arriba.
Meu pai foi de atrevido, tocoulle nunha das ramas e nese mesmo momento quedou cuberto cunha tinta negra e pegañenta.
- Pero, isto que é? –dixen eu, aguantando na risa ao ver a meu pai todo manchado de negro
- Que vai ser? –contestou papá moi enfurruñado- É O POLBO!
Empecei a recuar
chamando polo meu pai:
- Vente, vente…
Entón unha das
ponlas da ÁRBORE
moveuse e comezou a
escribir na area:
QUERO SER O
VOSO AMIGO,
POR FAVOR .
Papá e máis eu mirámonos con cara de sorpresa.
-Que facemos?
Observamos atentamente ao POLBO-ÁRBORE e dixémoslle:
-Queres vir con nós á Illa de Ons?
O polbo amodiño,
amodiño, foi baixando
as ponlas-raxos e,
arrastrándose pola
area, seguíunos ata o
barco. Cando
intentabamos botar o
gasoleo, díxonos:
-Non vos molestedes
xa vos levo eu.
Os autores e autoras deste conto foron os
nenos e nenas de 3º de Primaria do
Colexio de Beluso contando coa axuda de
Moisés que conseguiu que os seus
debuxos chegasen á Praia de Mourisca.
Beluso, decembro de 2010