Curros Enríquez
Transcript of Curros Enríquez
Cántiga(1868)
A Virxe de Cristal Unha voda
en Einibó
O gueiteiro de Penalta
(1877)
Aires da miña terra
(1880)
O Divino Sainete
(1888)
17 poemas na primeira edición e 32 na 3ª
ESTRUTURA:
INTRODUCIÓN : Cristo das linguas.
ENCOMENDA FINAL: compromiso cívico do poeta.
TEMÁTICA:SOCIAL
INTIMISTA E DE CIRCUNSTANCIASCOSTUMISTA
POESÍA SOCIAL OU CÍVICA
Denuncia as INXUSTIZAS SOCIAIS:A
TIRANÍAO
FANATISMO
RELIXIOSO
OCACIQUIS
MO
A IGNORANCI
AA PENA
DE MORTE
O ABUSO DO
PODER
ETC.
POESÍA INTIMISTA OU DE
CIRCUNSTANCIASA maioría teñen a súa orixe nalgún ACONTECEMENTO PERSOAL:
O nacemento do seu primeiro fillo
A morte da súa nai
A morte do seu segundo fillo
Tamén sobre o seu agnosticismo relixioso
•Longo poema narrativo:512 tríades de versos octosílabos
•Parodia de: A Divina Comedia de Dante
ESTRUTURA:oINTRODUCIÓN
oOITO CANTOS
Contido satírico-burlesco
Curros xustifica a súa viaxe a Roma e anuncia o contido
dos seus versos
INTRODUCIÓN
“O inferno a min non me atrapa:Cómpreme unha pouca groriaE voulla mercar ao Papa”
“Triadas, miñas triadas,Que levades os tres fíosDas frechas envenenadas:Miñas triadas valentes,Rachade os aires fungandoComo fungan as serpentesLadrade, mordede, ride:Onde haxe virtú, bicade;Onde haxa vicio, feride”
Curros atopa en Madrid a Añón capitaneando a
procesión da Santa Compaña, este dille que o siga e lévao ata o tren dos
sete pecados
CANTO I
Añón cóntalle como morreu e se fixo capitán
da Santa Compaña e entran no vagón
primeiro: o da envexa
Canto ii
Entra no vagón segundo, o da envexa (no cal vai Emilia Pardo
Bazán). Despois entran no terceiro, a gula. Nel varios frades están comendo escritores como
Murguía, Pondal, Rosalía e ao propio Curros.
Canto iii
CANTO VIIIEncontro co Papa.
Pídenlle que abandone as riquezas
e promete facelo
“Perdóneme súa mercede-dixen entón-; pero coidoQue mentres a Santa SedeOs bens temporales ameE insulte coa súa riqueza Aos que se morren de fame (…)A obra papal será impía;Non de paz, de turbulencia;Non de orde, de tiranía”
LINGUA E ESTILOO seu léxico é dunha grande riqueza, abundando os xiros e modismos populares que constitúen unha característica fundamental da súa obra:
“ que o demo me leve” “morra o conto”
“cantan como Xan da Cova”“volver ao rego”
“deixa arar o gando”“quen teña tenda que a atenda”
“vaille rezar a outro santo”Etc.
O estilo caracterízase polo emprego de figuras de repetición, como anáforas e paralelismos. A nivel semántico destaca a ironía, a imaxe deformante e caricaturesca e o simbolismo inverso.
Carácter moralizante e didáctico da súa poesía.
“E…¿quen son eu? Un poeta,Ou, coma quen di, un paxaroA quen tallaron o bicoCando empezaba o seu canto;E que, dende aquela, mudo,Dos patrios eidos xotado,Por longas terras e maresArrastra as áas sangrando”
(fragmento do poema lido por Curros no acto de homenaxe de toda Galicia ao poeta, celebrado na Coruña o 21 de outubro de 1904)