Eduardo Blanco AmorEduardo Blanco Amor

(1897- 1979)

Eduardo Blanco Amor nace en Ourense en febreiro de 1897. Non recibe unha educación formal e aprende pola súa conta lendo xornais. Á idade de 17 anos comeza a traballar en “El Diario de Orense”.

Nesa época acudiu aos faladoiros de Vicente Risco, quen influíu nos seus pensamentos.

Emigra a Bos Aires no 1919 pero segue en contacto cos intelectuais galegos, participando na “Federación de Sociedades Gallegas Agrarias y Culturales”. Máis tarde chegaría a ser director do seu órgano “El Despertar Gallego”.

Nos anos 1923-1924 coñece ao seu amigo Ramón Suárez Picallo e funda unha revista (“Terra”) con Ramiro Isla Couto.

No 1926 formou parte do diario arxentino “La Nación” e alí coñeceu a escritores como Horacio Quiroga.

No 1927 publicou a súa primeira obra ”Os Nonnatos”. Ao ano seguinte seguiuna “Romances Gallegos”, un libro de poemas.

O 28 foi tamén cando retornou a Galiza por un ano. Foi ntón cando coñeceu a Castelao e a varios integrantes do grupo Nós, Máis tarde colaborou coa revista “Nós”.

Entre os anos 1933-1935 volve instalarse en España e ten un encontro con García Lorca e crean unha gran amizade.

Dende Arxentina defendeu a legalidade republicana cando estalou a gerra civil española. Os 20 anos seguintes só usou o castelán na súa obra literaria en obras como “Los miedos” (1936).

No 1956 volveu ao galego e no 1959 publicou “A Esmorga”, unha obra moi importante para a renovación da narrativa galega.

En Bos Aires fundou e dirixiu o Teatro Popular Galego e tamén foi director da revista Galicia.

O 16 de xaneiro de 1965 retornou a Galiza e escribiu outra obra moi importante: “Os biosbardos”, un libro de relatos en primeira persoa con protagonista e narrador infantil distinto en cada un.

Na súa última etapa publicou outras obras importantes como a extensa novela “Xente ao lonxe”, libro que retrata a unha familia obreira e á sociedade urbana.

No ámbito teatral fixo :“Farsas para títeres”(1973) e “Teatro prá a xente”(1975).

Neses anos tamén practicou fotografía de xeito afeccionado.

Finalmente morreu o 1 de decembro de 1979 en Vigo dunha trombose.