EL ISRAELÍ ILAN ROGOFF ES UN PRESTIGIOSO PIANISTA Y ... · ver con su nostalgia: Adiós Nonino,...

20
“Ser músico profesional es una vía dolorosa” EL ISRAELÍ ILAN ROGOFF ES UN PRESTIGIOSO PIANISTA Y RECIENTEMENTE HA FORMADO PARTE DEL JURADO DE LA VIGÉSIMO SÉPTIMA EDICIÓN DEL CONCURSO INTERNACIONAL DE PIANO CIDADE DE FERROL LIBROS CINE MÚSICA Rey Rosa dibuja en “Los Sordos” una Guatemala clasista “Lo imposible”, la película española más taquillera Extrema urgencia graba un disco con temas de los 60 SUPLEMENTO DOMINICAL Diario de Ferrol 30 de diciembre de 2012 Año XIII / Número 757 N ordesía

Transcript of EL ISRAELÍ ILAN ROGOFF ES UN PRESTIGIOSO PIANISTA Y ... · ver con su nostalgia: Adiós Nonino,...

Page 1: EL ISRAELÍ ILAN ROGOFF ES UN PRESTIGIOSO PIANISTA Y ... · ver con su nostalgia: Adiós Nonino, Coral… Es un compositor totalmen-te humano, entendiendo que lo hu-mano es la “naturaleza”

“Ser músico profesional es una vía dolorosa” EL ISRAELÍ ILAN ROGOFF ES UN PRESTIGIOSO PIANISTA Y RECIENTEMENTE HA FORMADO PARTE DEL JURADO DE LA VIGÉSIMO SÉPTIMA EDICIÓN DEL CONCURSO INTERNACIONAL DE PIANO CIDADE DE FERROL

LIB

RO

SC

INE

SIC

A

Rey Rosa dibuja en “Los Sordos” una Guatemala clasista

“Lo imposible”, la película española más taquillera

Extrema urgencia graba un disco con temas de los 60

SUPLEMENTO DOMINICALDiario de Ferrol

30 de diciembre de 2012Año XIII / Número 757

Nor

des

íaor

des

ía

Page 2: EL ISRAELÍ ILAN ROGOFF ES UN PRESTIGIOSO PIANISTA Y ... · ver con su nostalgia: Adiós Nonino, Coral… Es un compositor totalmen-te humano, entendiendo que lo hu-mano es la “naturaleza”

A FIGURA DE CRISTO É UNHA ELABORACIÓN POSTERIOR Á EXISTENCIA HUMANA DE XESÚS. PARA A SÚA CONFIGURACIÓN BOTOUSE MAN DE MITOS ANTERIORES RECOLLIDOS DA INDIA, DE GRECIA, DE EXIPTO OU DE PERSIA…

Xesús é un galileo do século I pero a figu-ra de Cristo como tal é unha elabora-

ción cultural e ideolóxica bastante posterior, xurdida a partir do ano 100, na que se recollen elementos míticos e simbólicos pertecentes a outros persoaxes e culturas. Foi en Roma, centro do Imperio e do mun-do naquel momento, onde fraguou un Cristo/Mesías que compendia unha serie de referentes previos: Krishna da India, Atis de Frixia, Buda do Nepal, Osiris e Horus de Exipto, Zoroastro e Mitra de Persia. Mitos que eran coñecidos no medi-terráneo como consecuencia das campañas bélicas e das conquistas de Alexandre Magno. Durante al-gún tempo o cristianismo tivo que competir co mitraísmo, do que co-lleu o esencial e sobre o que tardou en impoñerse. De feito será co em-perador Constantino, xa entrado o século III, cando o cristianismo se consolide.

Vexamos agora polo miúdo os evidentes paralelismos e confluen-cias entre Cristo e as figuras antes aludidas: dunha virxe nace Zoroas-tro, como o propio Cristo, que vén ao mundo un 25 de decembro, sols-ticio de inverno, a mesma data na

que nacen Buda da virxe Maia, Kris-hna da virxe Devaki, Horus da virxe Isis e Atis da virxe Nana. E nacen todos nun pesebre ou nunha cova e son visitados por pastores.

Krishna era fillo dun carpinteiro, o seu nacemento foi anunciado por unha estrela de oriente e vixiado por pastores que lle ofrecen espe-cias; tivo doce discípulos, foi cha-mado o Bo Pastor e identificado co Año; curou leprosos, xordos e cegos, resucitou mortos; morreu aos trinta anos pola salvación da humanidade e o sol escureceuse no intre do pasa-mento; ascendeu ao ceo e foi a se-gunda persoa dunha trinidade. Pola súa banda, Atis foi crucificado nun-ha árbore para salvar a humanida-de, desceu ás tebras do submundo e regresou ao terceiro día.

Ao igual que Cristo, Mitra tivo doce discípulos, pronunciou un ser-món da montaña, foi alcumado o Bo Pastor, a Verdade e a Luz, o Re-dentor, o Salvador, o Mesías; sacri-ficouse pola paz do mundo, fixo mi-lagres, foi enterrado e resucitou aos tres días; o seu día sagrado era o do-mingo. Os seus seguidores celebra-ban unha cea (ou Eucaristía) na que dicían: “O que non coma do meu corpo nin beba do meu sangue de maneira que sexa un comigo e eu

rrección, o xuízo universal e a salva-ción para quen acollese a súa do-utrina.

De Horus cabe dicir outro tanto: foi bautizado aos trinta anos no río Eridanus por Anup o Bautista, que logo sería decapitado… Foi coñeci-do como a Verdade, A Luz, o Fillo do Home, o Bo Pastor, a Palabra Encar-nada, o Año de Deus. Atribuenselle varios milagres. Pronunciou un ser-món da Montaña e transfigurouse no alto dun monte; foi crucificado entre dous ladróns e resucitou des-pois de botar tres días na tumba.

Resulta, pois, evidente a influen-cia, a afinidade, cando non a míme-se directa entre esas figuras míticas procedentes doutras culturas e a fi-gura de Xesús, convertido cando as circunstancias o aconsellaron en Cristo, en Mesías, en Deus.

con el, non se salvará”. Buda foi bautizado con auga en presenza do Espírito de Deus, impartiu leccións no Templo aos doce anos, curou aos enfermos, camiñou sobre a auga e alimentou a quinientas persoas cunha simple cestiña de pan; os seus seguidores facían votos de po-breza e humildade; foi chamado Se-ñor, Mestre, Luz do Mundo, Deus de Deuses, Redentor e Santo; resucitou despois de morto e ascendeu corpo-ralmente ao Nirvana.

Dionisio, nomeado Rei de Reis, Unixénito, Salvador e Redentor, non quixo ser menos e tamén resu-citou. Zoroastro foi bautizado nun río con auga, lume e vento sagrado; foi tentado no deserto polo Demo e empezou o seu ministerio aos trinta anos; expulsou demos e devolveulle a vista aos cegos; anunciou a resu-

XULIO VALCÁ[email protected]

Ilustración de Xabier Garo.

Editorial Eneida. Madrid, 2012. 166 páginas.Dentro de la colección “Confabulaciones”, impres-cindible para los amantes de las obras maestras de la literatura, econtramos este exquisito volumen, que recoge doce de los mejores relatos de Twain.

Edita Biblioteca Arquivo Teatral Francisco Pillado Mayor. A Coruña, 2012. 91 páginas. Los composi-tores Julio Montero, Paulino Pereiro y Juan Pérez Berná nos proponen tres formas diferentes de en-tender la música escénica. Incluye un CD.

Edita Librería Arenas. A Coruña, 2012. 106 páginas.El abogado Agustín Abelleira se adentra en el mun-do de la escritura creativa con este libro que, más allá de géneros o líneas estéticas, destaca por su sinceri-dad y elocuencia.

Alianza Editorial. Madrid, 2012. 384 páginas. Mary Nash presenta una nueva edición ampliada de su estudio innovador sobre los movimientos de las mujeres en el mundo contemporáneo. Con una mira-da global explora dinámicas diversas.

EL VENDEDOR DE ECOSMARK TWAIN

MÚSICA ESCÉNICAVARIOS AUTORES

PRESENTE DE INDICATIVOAGUSTÍN ABELLEIRA GARBAYO

MUJERES EN EL MUNDOMARY NASH

Editorial Eneida. Madrid, 2012. 166 páginas.Dentro de la colección “Confabulaciones”, impres-cindible para los amantes de las obras maestras de la literatura, econtramos este exquisito volumen, que recoge doce de los mejores relatos de Twain.

Edita Biblioteca Arquivo Teatral Francisco Pillado Mayor. A Coruña, 2012. 91 páginas. Los composi-tores Julio Montero, Paulino Pereiro y Juan Pérez Berná nos proponen tres formas diferentes de en-tender la música escénica. Incluye un CD.

Edita Librería Arenas. A Coruña, 2012. 106 páginas.El abogado Agustín Abelleira se adentra en el mun-do de la escritura creativa con este libro que, más allá de géneros o líneas estéticas, destaca por su sinceri-dad y elocuencia.

Alianza Editorial. Madrid, 2012. 384 páginas. Mary Nash presenta una nueva edición ampliada de su estudio innovador sobre los movimientos de las mujeres en el mundo contemporáneo. Con una mira-da global explora dinámicas diversas.

librosRecomendados

Antecedentespáx

inaL

iter

aria

32

Diario de FerrolDOMINGO,30 DICIEMBRE DE 2012N

ord

esí

a

Page 3: EL ISRAELÍ ILAN ROGOFF ES UN PRESTIGIOSO PIANISTA Y ... · ver con su nostalgia: Adiós Nonino, Coral… Es un compositor totalmen-te humano, entendiendo que lo hu-mano es la “naturaleza”

“Lo importante en esto es lo que el joven artista tiene que decir”

Uno de los aconteci-mientos musicales más importantes en Galicia es, sin lugar

a dudas, el Concurso Internacional de Piano Cidade de Ferrol, un even-to que se ha consolidado como des-tacado referente artístico. De todo el mundo acuden artistas que dejan su impronta cosmopolita en la co-munidad, entre ellos, en la pasada XXVI edición, como miembro del jurado y como intérprete, estuvo el israelí Illan Rogoff, un hombre de dilatada experiencia que ha llevado su música por todos los continentes

Hemos podido escucharle en el concierto inaugural y ha apos-tado por un repertorio funda-mentalmente romántico, ¿no?Sí, por gusto personal. La música es la primera disciplina que llega a lo abstracto. Esto permite que el com-positor y el intérprete de alguna manera no “tengan que obedecer las reglas del juego”, sino que re-crean su mundo interior. Cuando interpretas a Schumann , a Brahms… estás tocando cada se-gundo el alma de ese genio. En el romanticismo tienes la oportunidad de llegar a lo más profundo del compositor y eso te ayuda a encon-trar tu propia verdad interior. Qui-zás por eso me he dedicado a la mú-sica de esta época, también en el siglo XX. Rachmaninov, Prokófiev… son románticos aún.

También ha presentado una versión propia para piano de obras de Piazzola...Siento una gran admiración hacia su arte y su historia me conmovió lo suficiente para hacer el esfuerzo, porque yo no soy compositor. En-contré en él una estructura absolu-tamente clásica, una riqueza meló-dica que se encuentra pocas veces, manteniendo ritmos típicos del fol-clore y llevando todo esto a un nivel de “arte absoluto”. Lo que más valo-ro de él es la originalidad melódica y armónica de sus obras y estoy es-cogiendo aquellas que tienen que ver con su nostalgia: Adiós Nonino, Coral… Es un compositor totalmen-te humano, entendiendo que lo hu-mano es la “naturaleza” creada por el hombre y los sentimientos que como tal puede vivenciar.

Escuchándole se percibe que traspasa las fronteras de la téc-nica para transportar al oyente a un mundo de percepción y emoción. Lograrlo no es solo un trabajo mecánico, sino de exploración profunda, ¿no?Efectivamente, creo que hay gente que “habla muy bien”, pero tiene poco que decir. Cuando esto ocurre al poco uno se aburre, porque se da cuenta de que no se enriquece de ninguna manera. Sí se oyen sonidos lindos y agradables, pero si no se profundiza, se produce el vacío.

¿Ocurre esto en los concursos?Muchas veces en los concursos los

iLAN rOGOFFpianista

El artista crEE quE cuando hay quE hacEr rEcortEs, sE va a la cultura En gEnEral y a la música En particular /Julia María Dopico Vale

repetir el mismo mensaje una vez y otra me hace ver que ha perdido es-pontaneidad, frescura…

Como maestro, ¿qué les diría a estos jóvenes intérpretes?Que sigan si no pueden vivir sin ello. Ser músico profesional es una vía dolorosa. Hay más frustraciones que alegrías y es difícil ganarse la vida como tal.

Quizás también incida la situa-ción económica actual...Cuando hay que hacer recortes (no solo en España, en toda Europa), se va a la cultura en general y a la mú-sica en particular. En momentos de gloria cada pueblo tiene su banda, su orquesta y la gente disfruta de ello, pero en otros momentos no tanto. El fútbol llena más que las sa-las de conciertos, así de simple. Al mismo tiempo un pueblo sin poder volar, sin poder salir de la realidad cotidiana es una pena. La sala de conciertos es la inversión más bara-ta y más fructífera por la que, la-mentablemente, no todas las insti-tuciones políticas prefieren optar. Hay sitios privilegiados que utilizan

sus recursos para mantener un nivel bueno. Crear una orquesta es una labor de años, conseguir que tenga su “sonido estable”. Destrozarlo es muy fácil y después hay que volver a una ardua labor para llegar al mis-mo punto en el que se estaba. El Principado de Mónaco es el único que sigue invirtiendo cantidades importantes en la música.

¿En qué lugar encuadraría a los artistas españoles?Ser artista poco tiene que ver con nacionalidades. No importa de dón-de se alimente el artista final: del ambiente, del folclore, de la madu-rez personal o de la experiencia y perfeccionamiento a nivel interna-cional. Lo que importa es que tenga el don de comunicar quién es y cómo es a su público. Quizás debié-ramos diferenciar entre el creador y el intérprete. Muchos compositores se han alimentado de sus raíces cul-turales. Ahí sí se pueden hacer para-lelismos. El intérprete desarrolla esa relación con la creación misma, entendiendo de qué se trata y expo-niéndola después. La música espa-ñola tiene una trayectoria interna-cional igual a la de los artistas, que ofrecen su arte por todo el mundo.

¿Qué le ha parecido el nivel del certamen ferrolano?He encontrado un altísimo nivel. En general ha subido el nivel de los concursos. Hay solo un fenómeno que a mí no me gusta mucho: el de los jóvenes que se dedican a los con-cursos como medio de vida. Entien-do al concursante que ya sabe lo que quiere decir y busca la oportu-nidad de ofrecerse al público (siem-pre en esa conexión de creador-in-térprete-receptor). En ese sentido, el concurso es un medio y una expe-riencia bonita como parte de su de-sarrollo artístico. Lástima que los conservatorios no den en este senti-do más oportunidades. Este es el momento “de verdad”, diferente a tocar en clase o con los colegas.

Otros concursantes llegan al “vir-tuosismo de la palabra”. Saben que como están a ese nivel pueden ir a cualquier certamen y llegar a la fi-nal. Tienen su “programa de con-curso” y con él van de uno a otro. Así empiezan a trabajar como artis-tas. Eso no está bien ni mal si reco-nocen lo que están haciendo y el peligro que conlleva, porque mu-chas veces pierden frescura. Son obras que llevan tocando años y las preparan nuevamente para ganarse la vida con los premios. Eso no ayu-da nada al desarrollo artístico de esos talentos, a largo plazo creo que les hace mal.

¿Diría que faltan a su compro-miso como artistas?Somos afortunados. Gozamos del privilegio de tener algún talento y poder vivir de ello. Si además tienes la fortuna de que te quieren escu-char y te invitan para que hagas lo que sabes hacer y te pagan por ello... es toda una satisfacción.

chicos tienen miedo a fallar. No se dan la libertad de expresarse como sienten, sino que hacen lo que los profesores les dicen para poder pa-sar a la próxima o para no entrar en conflicto con el jurado. Uno de mis profesores apuntaba que es un ejer-cicio en el que muchas veces gana el que menos dice, porque cuando al-guien “dice” con mucha fuerza pue-de producir controversias.

Y usted, como jurado, ¿qué va-lora más, la técnica, la expre-sión, la personalidad…?El que “tenga algo que decir” y sepa cómo comunicar al público. Que el joven artista haya pensado, sentido y proyectado con fuerza. Eso es lo importante. Obviamente si tiene “mucho que decir” pero todavía no sabe “hablar bien”, no puede recibir un premio, pero aquí la mayoría ya sabe hacerlo, por lo que lo que im-porta es lo que tiene que expresar. He escuchado aquí a un pianista… ¡Pocas veces se escucha a una per-sona con una capacidad mecánica de esa índole! Un afortunado que se ha dedicado a perfeccionar su capa-cidad de “hablar”. Y, sin embargo, el la

Entr

evis

ta

33

Diario de Ferroldomingo,

30 diciembre de 2012 laG

ale

ría

Page 4: EL ISRAELÍ ILAN ROGOFF ES UN PRESTIGIOSO PIANISTA Y ... · ver con su nostalgia: Adiós Nonino, Coral… Es un compositor totalmen-te humano, entendiendo que lo hu-mano es la “naturaleza”

Con “Os contos do camiño I”, os per-sonaxes favoritos dos álbums de OQO dan o salto á pantalla nesta se-rie de animación audiovisual, con música orixinal e universos plásticos distintos e innovadores. O divertido periplo da pota que trota, as difi cul-tades dunha tartaruga para poder durmir ou as peripecias dunha familia para rescatar un gato dunha árbore son algunhas das aventuras adaptadas coa técnica de animación stop-motion. Todas elas, tras a súa emisión na tvG2, están a ser moi demanda-das pola comunidade educativa. Nenos, pais e profesorado están a esixir novos materiais que incorporen a cultura audiovisual de calidade, e en galego, ás aulas. As actividades que afondan nesta alfabetización son un instrumento cun enorme potencial e grande aceptación. Ademais, o tra-ballo ofrece unha calidade avalada por premios e candidaturas en festi-vais internacionais como o Brasil Stop Motion, o Festival Internacional de animación de Annecy (Francia), o Festival Zlin (República Checa), etc.

SEARAXOSÉ VÁZQUEZ PINTOREdicións Espiral Maior, 2011. 21,85 euros

OS CONTOS DO CAMIÑO I

VV.AA.

OQO / 80 euros

Múdanse as vontades

OS CONTOS DE SEMPRE SALTAN AO AUDIOVISUAL

Poéticas neste caso, que titulo seguindo ao poeta nacional portugués para loar/

glosar o libro Seara (Edicións Espi-ral Maior, Culleredo, 2011), de Xosé Vázquez Pintor. Un volume que inclúe, e o subtítulo “(Obra Poética (1971-2011)” non engana, a producción do melidense ata o momento. Un libro que recolle once entregas dun autor rigoroso, esixente, en progreso, que soubo a partir da cuarta, virarlle o pescozo ao paxaro costumista, á ave “enxe-bre”, ao volátil ecoico, para forxar desde ese momento unha poesía “estrana”, desfrutadora dunha óp-tica propia, inserida en panorámi-cas autóctonas, rustridas nun prebe moi persoal aínda que en absoluto alleo a lecturas e autores (así o Neruda das Odas elementales, ou San Juan de la Cruz, tan ardente-mente espido de ganga terreal como este poeta de Melide en as-censión contina).

Quero dicir que se Vázquez Pin-tor non tivese ultrapasado a fron-teira estético/conceptual do seu terceiro libro, O espertar tamén é noso (1977), antes apareceran Gándaras (1971) e Terra e pan (1975), hoxe ocuparía, se tal acon-

Así e todo desexo teimar en que Vázquez Pintor aínda non ten o posto debido, gañado laboriosa-mente con eses once libros publica-dos entre 1971 e 2011. Coa cousa de que os dous últimos, Anuncian aves e Os versos do zapateiro esta-ban inéditos ata a aparición de tan completo volumen. Que nos falan dun poeta enteiro que soubo, no seu momento, desprenderse de todo aquel ruido ambiental que arrodeaba a poesía galega dos tem-pos da corrección política, onde a nosa poesía apenas se consentía outra cousa que os consabidos sota, cabalo e rei e os escritores que se afastasen deles incorrían en pe-cado nefando. Provocándose así unha contradictadura conceptual (e aínda, estética).

Eis a importancia do paso que darían despois xente como Xosé Vázquez Pintor, conscientes de que non abondaba coas boas inten-cións, nin coa limpeza idiomática (dígase de paso que o de Melide manexa un galego cinco estrelas, o que non é obviedade ningunha). Desta maneira a belixerancia poé-tica consérvase mais desde unha ollada moito máis ampla. A que deita Xosé Vázquez Pintor, gaña-dor do Esquío cun libro tan serio, tan radicalmente serio como No corazón mancado, unha das súas mellores cartas riba desta mesa.

VICENTE ARAGUAS

“O libro recolle once entregas dun autor rigoroso, esixente, en progreso, que soubo a partir da cuarta, virarlle o pescozo ao paxaro costumista...”

tecese, un lugar pequeniño nas his-torias da literatura galega. A mais a partir de 1984, ano de publica-ción de Ofidios de diario, a cousa comeza mudar radicalmente. Ollo que con isto non quere dicir que Vázquez Pintor teña o tratamento que merece en certos manuais “ad hoc”, máis ocupados en cantar as excelencias dos amiguiños ou co-rrelixionarios (políticos ou de outras variantes, académicas, por exemplo) que en seguer un senso poético estricto. Certo que ás veces as eminencias encarregadas da pe-neira descoñecen os máis cativos rudimentos de poesía. Son eses que lle chaman soneto a “Penélo-pe”, un dos meirandes poemas de todos os tempos. E aí seguen tan tranquilos.

SEARA

mái

sLib

ros

34

Diario de FerrolDOMINGO,30 DICIEMBRE DE 2012N

ord

esí

a

O gran cineasta xaponés Takeshi Ki-tano, o Kaurismaki nipón, chega ao galego con este libro autobiográfi co editado por Rinoceronte, que deu pé a unha serie de televisión. Kitano amosa o seu lado máis íntimo e próximo, ao desvelar a súa orixe. E é que no corazón maduro deste come-diante e cineasta recoñecido aínda pervive o rapaz fedello que medrou no seo dunha familia humilde nos barrios baixos de Toquio. Kitano fai fi ncapé na importancia dos lazos familiares no Xapón da súa infancia a través da historia do seu pai, Kikujiro --un home estrito que aínda vai pola vella--, e a súa nai, Saki, unha muller intelixente, de espírito optimista e forte perso-nalidade, que non deixa de discutir co seu marido malia vivir nunha socie-dade machista como a xaponesa. Porén, a parella únese para afrontar calquera adversidade. Visto dende o prisma deste xenio do gag, as des-grazas familiares máis tristes convértense en escenas humorísticas sen precedentes, e demostra que o afán de superación o arma de ás para voar. Tradución de Mona Imai.

KIKUJIRO E SAKI

TAKESHI KITANO

Rinoceronte / 14 euros

UN TALENTO XAPONÉS AGORA EN GALEGO

Page 5: EL ISRAELÍ ILAN ROGOFF ES UN PRESTIGIOSO PIANISTA Y ... · ver con su nostalgia: Adiós Nonino, Coral… Es un compositor totalmen-te humano, entendiendo que lo hu-mano es la “naturaleza”

LOS SORDOSRODRIGO REY ROSAAlfaguara, 2012. 18 euros.

Rey Rosa: visión de Guatemala

Hay escritores, me re-fiero naturalmente a los que están con obra en marcha, a

los que uno echa de menos, de los que uno espera un nuevo título, un reencuentro más. De esos “espera-dos”, centroamericanos en esta oca-sión, a Sergio Ramírez o Castellanos Moya hay que añadir al guatemal-teco Rodrigo Rey Rosa, muy bien venido siempre, y mejor recibido ahora con “Los sordos” (Alfaguara, 2012), novela que, apoyada en una trama de crimen, en un episodio de secuestro y extorsión, aspira a ser una eficaz y honda panorámica so-cial y racial, telúrica también, de un país “que se va al carajo” ahogado en una omnipresente y generaliza-da conflictividad en la que se alían crimen y corrupción.

Excepcional y original contador de historias, el escritor nos ofrece una de trama cerrada en círculo, una anécdota que revela el ocaso de una poderosa familia, un “caso” que pone en movimiento a personajes de distinto signo (exparamilitares, guardaespaldas, doctores y letrados inmorales y un gran “capo” fami-liar) con el añadido del mundo nau-halt, con lo que la novela discurre por la vertiente indigenista a través del contexto y confrontación de am-

LUIS ALONSOGIRGADO

bos, anclados estos últimos en la tradición, la pobreza y el inmovilis-mo del mundo rural.

En “Los sordos” hay, además, un esbozo de culebrón familiar y amo-roso en el que se cuela de rondón el tema de las clínicas experimentales con sus secuelas de mercado de ór-ganos y tratamientos psíquicamen-te destructivos en cobayas huma-nos. Todo el conjunto de la anécdota, variado y amplificado en su núcleo central, se mueve y evolu-ciona, bien controlada su construc-ción por el novelista, que acaba de-jando más de una ventana abierta en el fin de los acontecimientos y el destino de sus personajes. Por des-contado, la buena dosis de intriga provoca una lectura ávida y amena.

Y, por descontado también, el trazo claro y directo, no sin algún mestizaje idiomático, de la prosa de esta novela, narrada sostenidamen-te, dotada de una expresión directa y clara.

En fin, una vez más, Rey Rosa de-nuncia, en primer y último término, la desmembración moral y social de su país, encenagado desde hace lar-gos años en una aterradora contien-da civil que no parece, de momento, tener solución, pese a la belleza de su paisaje y la grandeza imponente de sus volcanes. “Los sordos” está entre lo mejor de Rey Rosa, que es uno de los mejores, de los grandes.

La gran virtud de este libro consiste en

acercar la literatura a los más jóvenes

y demostrar que ésta puede ser diver-

tida y amena. El escritor Santiago Pos-

teguillo, autor de un ciclo de best-se-

llers sobre la Roma clásica (“Los

asesinos del emperador”, “Las legio-

nes malditas”, etc.) recupera y amplía una serie de colaboraciones periodísticas

en el diario Las Provincias. Su propósito es relatar una serie de sencillas y curio-

sas anécdotas que tienen en la historia de la literatura su base. Recordar que fue

en la biblioteca de Alejandría donde se inventó el orden alfabético, relatar que la

ciudad vikinga de Dublín es la cuna del mayor número de escritores geniales (Joy-

ce, Wilde, Shaw, Swift, Yeats, etcétera), aventurar quién pudo haber sido el autor

de “El lazarillo de Tormes” o traer a la actualidad la insólita hazaña de Dostoievsky

de escribir en 26 días “El jugador” tras una apuesta conviven con historias de

guerra, libros misteriosos que circulan lejos del alcance de las autoridades, escri-

tores asesinos o niñas que recomiendan a sus papás editores libros que acabarán

siendo best sellers. Rosalía de Castro, Dickens, Mary Shelley o Cervantes apare-

cen en estas historias que entretendrán a los adultos y atraparán la imaginación

de los más jóvenes.

LA NOCHE EN QUE FRANKENSTEIN LEYÓ EL QUIJOTESANTIAGO POSTEGUILLOPlaneta. 18 euros.

LECTURA AMENA AL ALCANCE DE TODOS

El escritor Marcelo Luján se cen-

tra tanto en el éxodo checo hacia

Argentina y los EEUU a lo largo

del siglo XX, como en la necesidad

imperiosa del regreso. La obra se

divide en dos partes. Comienza

con el atraque en el puerto de

Buenos Aires del barco en que viaja Juan Kosic, famoso y adinerado músico que

vuelve al mísero pueblo que lo vio partir hace quince años. Lo acompañan su mu-

jer y su hija. A través de distintos fl ash back, el narrador relata los motivos que

llevaron a las familias del matrimonio a abandonar Europa: el hambre en un caso,

y en otro, el protectorado nazi que Hitler impuso en 1939 sobre Bohemia y Mora-

via. Si ya de por sí resulta interesante esta disparidad de caracteres, valores y vi-

vencias, la segunda parte del libro aporta un estímulo más. A Juan Kosic no le

mueve la nostalgia de la tierra, tampoco la añoranza de su madre o su hermana.

Al contrario. Escapó con lo puesto para demostrarse a sí mismo y a su progenitora

que podría ser un hombre de provecho. Con objeto de dar una lección, trama un

plan a medio camino entre la restitución de su imagen y la venganza. Pero, ¿qué

puede un mortal, por muy armado que esté de argumentos y pesos, cuando en-

frenta sus fuerzas al Destino?

MORAVIAMARCELO LUJÁN El Aleph. 19,50 euros.

DEL ÉXODO EUROPEO A AMÉRICA

más

Lib

ros

35

Diario de FerrolDOMINGO,

30 DICIEMBRE DE 2012 Nord

esí

a

“La prosa de esta novela, narrada sostenidamente, está dotada de una expresión directa y clara”

Page 6: EL ISRAELÍ ILAN ROGOFF ES UN PRESTIGIOSO PIANISTA Y ... · ver con su nostalgia: Adiós Nonino, Coral… Es un compositor totalmen-te humano, entendiendo que lo hu-mano es la “naturaleza”

secuencia, imprimindo a todo o re-lato un tempo lento, vagaroso, que reflicte á perfección a paisaxe inte-rior dos personaxes, dubidosos, desconcertados, temerosos ante o seu porvir incerto, un ramansar tar-do que moi ben companga cos de-corados nos que se moven os perso-naxes, de sabanas áridas e soles coma lumes do ceos que fulminan na canícula, espazos nos que mexer-se máis do imprescindible semella case suicida.

Esta repousada progresión coa que devagar avanza a novela só cre-ba no remate, un tanto casualista e,

PALABRAS DE AUGAMARCOS CALVEIROXerais. Colección Merlín

Baixo o lume do ceo

Con Palabras de auga Marcos Calveiro ga-ñaba este xuño pasa-do o Premio Merlín

de Literatura Infantil, engadindo así unha nova distinción a unha bre-ve (pouco máis dun lustro) pero moi intensa (libro por ano) andaina autorial, que se ten visto recoñecida xa con outros importantes galar-dóns como o Ala Delta, o Lazarillo ou o Raíña Lupa.

Non sorprende, por tanto, que Calveiro sexa quen de artellar con ben unha historia tan ben tramada como esta novela de ambientación africana, verdadeiro canto á loita pola vida, á capacidade de supera-ción e a fe na esperanza. Tamén si, complexa alegoría sobre a iniquida-de e a xenerosidade que, en diferen-tes graos e medidas, somos quen de achegar ao mundo como humanos.

A dura vida do clan dos Wataki, da tribo dos Kimba, serve para re-tratar o día a día do pobo suahili, abafado pola falta de alimento e auga, males tan tristemente comúns en boa parte deste continente. De-rredor desta apremante realidade, Calveiro consegue fiar unha pode-rosa historia onde o papel xogado pola amizade, os vincallos familia-res e a xerarquía grupal van servin-do de cordame para trenzar un adi-val nodoso sobre o espertar ao mundo adulto dun rapazolo.

Polo camiño van ficando os ritos de paso nese proceso de madura-ción: a cacería que converte a un en guerreiro, a participación nas re-unións do consello da tribo e, sobre todo, a viaxe iniciática na que se en-frontar a descoñecidos perigos que tirarán a venda dos ollos ao mozo inocente para convertelo, definiti-vamente, nun adulto noviño con consciencia de seu, do sangue do seu pasado, do seu problemático presente e da necesaria batalla que cómpre dar polo seu futuro.

Palabras de auga está narrado cunha ollada cinematográfica evi-dente, que mesmo por veces seme-lla pautar a acción en longos planos

sobre todo, de forte contraste pola rapidez coa que se precipita a solu-ción narrativa, que ofrece un desen-lace agridoce onde a balanza do po-sitivo e negativo se equilibran.

Escrita con oficio e estilo preciso, Palabras de auga ten o tempero sa-bio da alternancia do puramente narrativo cos treitos dialogados e de puntuais descricións e, aínda que por veces marea un tanto coa inser-ción de termos en suahili que obriga a ir consultar nun glosario final, hai que recoñecer que nalgunhas pa-saxes a porosidade lírica que Calvei-ro imprime aos períodos fai deste texto unha obra de mérito non me-nor.

Singular, conmovedora e emo-cionante, Palabras de auga –ilustra-da con grande alento evocador polo recentemente laureado Ramón Tri-go– é a proba mellor de que Marcos Calveiro vai consolidando unha me-ritoria andaina como escritor, que deixa tras de si títulos tan logrados como esta palpitante e fecunda no-vela.

letr

asA

tlán

tica

s

O autor do libro, Marcos Calveiro

ARMANDO [email protected]

36

Diario de FerrolDOMINGO,30 DICIEMBRE DE 2012N

ord

esí

a

“A novela de Calveiro, unha historia de ambientación africana, é un verdadeiro canto á loita pola vida.”

Page 7: EL ISRAELÍ ILAN ROGOFF ES UN PRESTIGIOSO PIANISTA Y ... · ver con su nostalgia: Adiós Nonino, Coral… Es un compositor totalmen-te humano, entendiendo que lo hu-mano es la “naturaleza”

La Casa de Galicia en Madrid clausura las actividades del año

El delegado de la Xunta en Madrid, José Ra-món Ónega López, trasladó a los presen-

tes el saludo personal y el afecto del presidente de la Xunta y agradeció la asistencia al acto de cierre de las actividades de la institución. “Ha sido un año abundante en activi-dad, pleno en trabajo y rico en con-tenidos”, añadió, como lo prueban los más de 300 actos de todo tipo celebrados, desde culturales a los de carácter económico empresarial.

Asimismo, destacó las 32 exposi-ciones de pintura y escultura lleva-das a cabo, entre ellas las de Sole-dad Fernández, la antológica de Carlos Bóveda, o la realizada sobre el Códice Calixtino en colaboración con la Sociedad de Xestión del Xa-cobeo. “Se han presentado 23 libros de todos los géneros y hemos dado acogida a varios proyectos cultura-les, gastronómicos y sociales. He-mos acogido lecturas dramatizadas, poéticas e incluso espectáculos tea-trales de magia y humor”, dijo.

También la música ha tenido un importante papel “con recitales y conciertos, promocionando valores jóvenes, destacando el concierto de gaita y piano que se ofreció el Día das Letras Galegas.

Fueron muy celebrados los gran-des ciclos con conferencias sobre temas de máxima actualidad, como el de Medicina y Salud, que coordi-nó el profesor Pérez Vázquez y clau-suró la entonces conselleira de Sa-nidade, Pilar Farjas, hoy secretaria general del Ministerio de Sanidad y Consumo, también presente en el acto.

Entre los actos destacados del año están también el Encuentro In-ternacional de Abogados, la reunión del Grupo de las 13 Ciudades Patri-monio de la Humanidad de España, las reuniones del Comité Perma-nente de la Conferencia de Presi-dentes de los Parlamentos Autonó-micos, y se presentó el “Manual de Actuación del Parlamento”, por la presidenta del Parlamento de Gali-cia, Pilar Rojo.

Asimismo, la Casa de Galicia co-laboró este año activamente en el Proyecto de Investigación “Galicia Mundi”, con un trabajo de campo realizado en Madrid por la Univer-sidad de Santiago, sobre el asocia-cionismo gallego en el exterior y los retos en materia educativa, social y cultural.

La Casa de Galicia, sede institucional de la Xunta en Madrid, acogió el acto de clausura de las actividades del presente año en el que también se procedió a la

entrega de distinciones a diversas personalidades que han colaborado activamente con esta institución durante estos meses.

El broche final del acto corrió a cargo de la violinista húngara Andrea Szamek, que interpretó música tradicional gallega y celta.

El delegado también reseñó que “numerosas empresas presentaron sus productos y celebraron muchas reuniones de trabajo, desde firmas gastronómicas a consultoras multi-nacionales y empresas de moda. El objetivo de la Casa sigue siendo “la difusión de la cultura, la economía y el turismo de Galicia, en la capital de España”.

“Visitaron la Casa en este año personalidades destacadas del mundo de la política, la empresa, la Iglesia, la justicia, la diplomacia, las Administraciones Públicas, el Parla-mento... Déjenme que cite, en re-presentación de todos ellos, al pre-sidente del Consejo de Estado, Romay Beccaría; al presidente del Tribunal Constitucional, Pascual Sala; a la ministra de Fomento, Ana Pastor; a varios magistrados del Tri-bunal Supremo y otros órganos ju-diciales, al presidente del Consejo General de la Abogacía y presiden-tes de parlamentos autonómicos.

“Permítanme que destaque algo muy importante”, dijo Ónega, “he-mos abierto las puertas de esta Ins-titución a las asociaciones gallegas en Madrid que tienen aquí su espa-cio y su territorio para celebrar re-uniones, asambleas y cuantas acti-vidades estimen convenientes.

La música también ocupó una parte importante en el desarrollo del acto. Al inicio actuó un grupo de gaiteiros de la Xuntanza de Galegos en Alcobendas y el broche final lo puso la violinista húngara Andrea Szamek, que interpretó música tra-dicional gallega y celta como. El himno gallego cerró el encuentro.

cultura

La Casa de Galicia en Madrid entregó sus diplomas. En esta ocasión los galardonados fueron: José María Álvarez del Manzano, exalcalde de Madrid y presidente de Ifema; Mariluz Barreiros Ramos, presidenta de la Fundación Eduardo Barreiros; Francisco Cal Pardo, ingeniero industrial y presidente de Tecniberia; José Crespo Iglesias, alcalde de Lalín; Ángel Currás Fernández, alcalde de Santiago de Compostela; Antonio Fernández de Buján y Fernández, catedrático de Derecho Romano y Premio Castelao 2011; Manuel Jesús García Garrido, catedrático de Derecho Romano y exrector de las Universidades de Santiago y de la UNED; Juan González-Cebrián y Tello, diplomático y exportavoz y director de

Relaciones con los Medios de Comunicación de la Casa de Su Majestad el Rey; Fernando Ónega López, periodista; Álvaro Rodríguez Bereijo; expresidente del Tribunal Constitucional; Manuel Seixas Calviño, empresario; Jesús Souto Prieto, magistrado del Tribunal Supremo; y Darío Villanueva Prieto, académico y secretario general de la RAE.Entre quienes entregaron las distinciones estuvieron los cuatro anteriores directores de la Casa: Díaz Rey, Ferreiro Piñeiro, López Vilas y Sobrado Palomares. También lo hicieron el presidente del Consejo de Estado, José Manuel Romay Beccaría; Pilar Farjas, Julio Lage, Ramón Villares, Lema Devesa, Pilar Falcón y Ramón Trillo.

la institución hizo EntrEga dE sus diplomas a las pErsonalidadEs quE colaboraron con Ella EstE año

Foto de familia de los galardonados (arriba); actuación de Andrea Szamek

end

etal

le

37

diario de Ferroldomingo,

30 diciembre de 2012 nord

esí

a

Page 8: EL ISRAELÍ ILAN ROGOFF ES UN PRESTIGIOSO PIANISTA Y ... · ver con su nostalgia: Adiós Nonino, Coral… Es un compositor totalmen-te humano, entendiendo que lo hu-mano es la “naturaleza”

La Seminci contará en 2013 con un presupuesto de 2,2 millones

La 58 Semana Interna-cional de Cine de Valla-dolid (Seminci) se ce-lebrará del 19 al 26 de

octubre con un presupuesto de 2,2 millones de euros, la continuidad de su actual director, Javier Angulo; al menos dos años más, y con el reto de la reconversión tecnológica de las proyecciones. Un ciclo dedicado al cine marroquí del siglo XXI y la

“Lo impo-s i b l e ” , “ L a s aventu-

ras de “Tadeo Jones” y “Tengo ganas de ti” fueron los filmes más taquille-ros de 2012, con más de un millón de espectadores, según los datos de Rentrak. Las producciones españo-las estrenadas en la temporada de otoño han sido las que más peso han tenido en estas cifras, llegando incluso a acaparar el 55,6 por cien-to de la recaudación en octubre.

“Lo imposible” y “Las aventuras de Tadeo Jones” han hecho historia en España, al convertirse en las más taquilleras de la historia en sus res-pectivas categorías, según informó Mediaset España.

Con casi seis millones de espec-tadores y una recaudación cercana a los 41 millones de euros, “Lo im-posible” ha sido la película española más taquillera y la segunda más vis-ta, superando a “Titanic” (1997), de James Cameron.

La segunda película de Juan An-tonio Bayona, protagonizada por Naomi Watts, Ewan McGregor y Tom Holland, comenzó hace unas semanas su andadura por Estados Unidos. Paralelamente a su éxito comercial en España, “Lo imposi-ble” sigue recibiendo una gran aco-gida en el mercado internacional.

“Las aventuras de Tadeo Jones”, por su parte, ha logrado 2,7 millo-nes de espectadores y ha recaudado unos 18 millones de euros, con lo que se convierte en la película de animación más taquillera del cine

“Las aventuras de Tadeo Jones” y “Lo imposible” lideran la taquilla

La Academia de Cine recordará la figura del actor Tony Leblanc con la proyección en su sede de dos películas de su larga y diversa carrera: “El hombre que se quiso matar” y “Torrente, el brazo tonto de la ley”, los días 9 y 14 de enero, respectivamente.

La película “Cirque du Soleil: Worlds Away” se estrenó en las salas estadounidenses durante la semana navideña. La cinta, de Andrew Adamson y producida por James Cameron, utiliza elementos de varios montajes de la compañía El Circo del Sol para narrar la historia de dos enamorados cuyos caminos se separan al caer en un mundo imaginario. EFE/MArk FELLMAn

El actor Ben Affleck negó a través de Facebook que vaya a optar por un escaño en el Senado estadounidense por Massachussetts, después de los rumores que apuntaban al interés del actor por involucrarse en política. EFE

HomenaJe de La academia de cine aL acTor Tony LebLanc

eSTreno en eSTadoS UnidoS de La peLícULa deL circo deL SoL

ben affLeck deSmienTe qUe vaya a iniciar Una carrera poLíTica

El cinE Español ciErra El año con datos muy positivos tras lograr El 17,9 por ciEnto dE la cuota dE mErcado

las novEdadEs para la próxima Edición son un ciclo dE cinE marroquí dEl siglo xxi y la fuErtE prEsEncia dE cortomEtrajEs

fuerte presencia de cortometrajes son las únicas novedades relativas a la programación que han trascendi-do al término de la reunión del con-sejo rector de la Seminci.

El consejo rector analizó también el balance de la edición de 2012, que generó a la ciudad un retorno económico de cinco millones de euros y contó con algo más de 59.000 espectadores.

“Blancanieves”, “Una pistola en cada mano”, “El artista y la mode-lo”, “Rec 3”, “The Pelayos” o “Grupo 7”, que abarcan diversos géneros.

La películas españolas han con-seguido una cuota de mercado del 17,9 por ciento, la cifra más alta desde hace 27 años, un récord que ha conllevado una recaudación de 106 millones de euros en términos absolutos.

cineT

eatr

odiario de ferrol

domingo,30 diciembre de 2012

“lo imposible”, “las aventuras de tadeo jones” y “tengo ganas de ti”.

español y la segunda cinta más vista del año en España.

La película “Tengo ganas de ti” ha recaudado doce millones de euros y la han visto ya dos millones de espectadores, mientras que “El Cuerpo”, uno de los últimos estre-nos del año, ha obtenido casi un mi-llón de euros de recaudación.

Otros estrenos destacables del año que ahora termina han sido

38

nord

esí

a

Page 9: EL ISRAELÍ ILAN ROGOFF ES UN PRESTIGIOSO PIANISTA Y ... · ver con su nostalgia: Adiós Nonino, Coral… Es un compositor totalmen-te humano, entendiendo que lo hu-mano es la “naturaleza”

Al final, se impuso el predecible “happy end” y la Tierra si-gue, tíaviva, dando

vueltas y mareando a sus atribulados habitantes con la crixix del Capitalis-mo. Los mayas entenderán mucho de pirámides: en lo de “te la digo, re-salao…”, se han quedado en ma-llas… Pero, que no decaiga: a los ci-néfilos, que nos quiten lo bailado.

Una por mes: mis doce pelis de la suerte…Por descontado, cada cual tiene las suyas (me refiero a las uvas y las pelis)… Como decía Mae West en “No Soy Ningún Ángel” (1933): “Beulah, pélame una uva…” (Y Beulah se la pelaba bien pelada…) ¡Empiezan a sonar los cuartos…! (Será en las cuentas de los banque-ros alemanes…)

ENERO: ANOTHER YEAR, de Mike Leigh.-Una buena elección para empezar el año. Cine “sense and sensibility” británico. Si bien es cierto que Mr. Leigh acusa cierta fati-ga de combate, el autor de “Secretos y Mentiras” (1996), sigue siendo quien de conmovernos. Gente co-rriente al canto. Disfrutable en su melancolía, as time goes by…

FEBRERO: J. EDGAR, de Clint Eastwood.- ¿Puede el Cine sobrepo-nerse a las opciones políticas de sus autores? Tampoco me siento capaz de renunciar a Borges. Los pequeño-burgueses cojeamos de esa pata de meter, hablando de una “Cultura” autónoma, al margen de la Vida. Asumo mi contradicción Eastwood plenamente.

MARZO: EL HAVRE, de Aki Kau-rismäki.- Cine Social, Humor, Poesía, bestiario de criaturas adorables, em-pezando por sus protagonistas (Marx y Arletty, toma nomenclatu-ra) y siguiendo por una florida repre-sentación de las clases populares. La peli del finlandés sería mi uva favori-ta si no fuera por… Lo cuento más abajo.

ABRIL: REC3-[GÉNESIS], de Paco Plaza.- El contubernio Balague-ró & Plaza va a acabar por convertir-se en el añorado Peter Jackson de “Mal Gusto” o “Braindead, tu Madre se ha comido a mi Perro”. Esta terce-ra entrega “REC” supone una apo-teosis del gore más jocundo y disfru-table. Tampoco Raimi y “Evil Dead” campan muy lejos…

MAYO: TENEMOS QUE HA-BLAR DE KEVIN, de Lynne Ramsay.- Niños y monstruos, juntos y revuel-tos. Madres terribles e hijos horrorosos. El espanto. Lo que se cuenta podría llegar a explicar –nun-ca justificar– esas noticias sobre ma-tanzas protagonizadas por los jóve-nes. Cuesta trabajo verla sin llenarse de furia. Preocupante.

JUNIO: LAS NIEVES DEL KILI-MANJARO, de Robert Guédiguian.- Otra de mis firmes candidatas a “me-jor peli del año”. Un viaje al corazón de toda esa buena gente que anda suelta por ahí, a la caza de una briz-na de felicidad, en medio de la selva neoliberal y sus fieras corrupias. Es el cine que necesitamos para mante-ner vivo el fuego sagrado de la espe-

josé torregrosA

Cosecha 2012

“12 títulos para despedir el mundo”

cinet

eatr

o

39

Diario de Ferroldomingo,

30 diciembre 2012 Nord

esí

a

ciclo de Cine Noruego que nos ofre-cieron los Dúplex, lo de esta nórdica Juanita Calamidades, todo puntería, constituye una especie de vodevil por la tremenda. Comparada con el “Ha-ppiness” de Solondz, su desparpajo nos lleva de la lágrima conmiserativa (¡Pero, qué mal lo pasan todos…!) a la carcajada estrepitosa.

SEPTIEMBRE: SILENCIO DE HIELO, de Baran Bo Odar.- Cine suizo, capaz de dejarte helado en tu butaca. A vueltas con el monstruo y su perso-na dentro: un asesino en serie; y un listado adjunto de preguntas incómo-das: qué hacer con él; por qué curarlo y no simplemente proceder a su elimi-nación… Lenta y segura, tan salvaje como simétrica, en ella víctimas y ver-dugos pueden llegar a confundirse.

OCTUBRE: HEADHUNTERS, de Morten Tyldum.- Marchando una de galletas (en los morros) de cuyo agu-jero se encargan los disparos; cine negro (y marrón) a la danesa, a par-tir de una novela de Jo Nesbo, padre del detective Harry Hole, hoy popu-lar por Europa adelante. Mucho ca-dáver, ora exquisito, ya asqueroso; mucho sexo, mucha sangre, mucha mierda…Y un protagonista, Roger Brown, chiquito pero matón, tan bien dotado como amigo de meterse en líos (y en letrinas) por culpa de las rubias peligrosas.

NOVIEMBRE: BLANCANIE-VES, de Pablo Berger.- Joyón silen-cioso en B/N, colores de la mala nata hispánica y nuestro porvenir como teta nutricia de la Gran Banca, res-pectivamente, con Maribel V. hacien-do de madrastra y unos Siete Enani-tos que medían 1, 80 antes de los recortes. Todo es feliz en ella, menos sus personajes; menos mal que a los sufridores de esta España tan cañí, siempre nos quedarán las pelis mu-das (porque la hemos c…) y un hu-mor color ala de cuervo.

DICIEMBRE: FIN, de Jorge To-rregrossa.- En realidad, licencioso que es uno, me he permitido –si non é vero, lo espero, al menos, ben tro-vato– alterar el orden del visionado de estos dos últimos títulos. Lo del Torregrossa, la verdad, pedía a gritos cerrar el año con su apocalipsis “diez negritos” en tierras de Peñíscola. Otra vez Maribel Verdú, sacada, para el caso, de “Fabiola” o de “Quo Va-dis”; otra vez, el talento…

PD) Echo de menos en nuestras carteleras lo último de Haneke (“Amor”, Palma de Oro en Cannes) y de Cronenberg (“Cosmópolis”, su-puesta secuela de “Promesas del Este”, que ha pasado por Sitges). A ver cuando se animan… Sería una buena manera de empezar el 2013.

ranza. No todo está perdido. Somos muchos…JULIO: PROFESOR LAZHARD, de Philippe Falardeau.- Ésta es, y no otra, la

favorita del corazón de este viejo maestro jubileta. La Escuela y su papel a des-empeñar como depositaria responsable de criaturas inocentes a las cuales edu-car para que se conviertan, mañana, en ciudadanos responsables y felices. Im-prescindible para educadores, padres, alumnos de secundaria y, si me apuran, ministros educados…

AGOSTO: SIEMPRE FELIZ, de Annie Sewitsky.- Reina y señora de ese mini-

Page 10: EL ISRAELÍ ILAN ROGOFF ES UN PRESTIGIOSO PIANISTA Y ... · ver con su nostalgia: Adiós Nonino, Coral… Es un compositor totalmen-te humano, entendiendo que lo hu-mano es la “naturaleza”

enFo

togra

mas

40

Diario de Ferroldomingo,30 diciembre de 2012N

ord

esí

a muchasFelicidadesFelicita con Diario de Ferrol

MaNola arMaDa

Con motivo de su santo, su familia de Xuvia felicita a la ya centenaria Manola Armada Chao, viuda de Ramón de Alonso de Fene. ¡Muchas Felicidades!

ricarDo Piñeiro

Ricardo, tu esposa, hijos, nietos, hermanos y toda la familia te deseamos un feliz cumpleaños y que cumplas muchos más. ¡Brindaremos por tí!

alba MaNso vilariño

¡Muchas felicidades por tu 11º cumpleaños! Con todo el cariño del mundo, tu madre, tu hermano, tus tíos y los abuelos. ¡Te queremos!

María Piñeiro

María, como cumples terminando el año y empezando 2013, la familia te desea un feliz cumpleaños y, de paso, feliz año.

aluMNos De la escuela De iDioMas

En la foto, alumnos de la Escuela Oficial de Idiomas de Ferrol, que asisten a clases con Charo, celebraron su comida de Navidad en el restaurante Casa Rivera el pasado 7 de diciembre.

Page 11: EL ISRAELÍ ILAN ROGOFF ES UN PRESTIGIOSO PIANISTA Y ... · ver con su nostalgia: Adiós Nonino, Coral… Es un compositor totalmen-te humano, entendiendo que lo hu-mano es la “naturaleza”

enFo

togra

mas

41

Diario de Ferroldomingo,

30 diciembre de 2012 Nord

esí

amuchasFelicidadesFelicita con Diario de Ferrol

BoDas De oro De raúl y Pura

¡Muchísimas felicidades! Con cariño, de vuestros hijos y nietos.

Naia BroNDi viDal

Benvenuta piccola bimba! Que se vexa que incluso nestes tempos poden pasar cousas tan fermosas. De mami, papi, os avós, primos, tíos, Lala e Ryan.

alejaNDro

En tu 4º cumpleaños te deseamos muchas felicidades. De parte de tus padres, los tíos Celso y Pacucha y tus primos Javi y Vero. ¡Te queremos!

María

¡Muchas felicidades por tu 3º cumpleaños! De parte de tus papás, tu hermana Naomi, tus padrinos y los abuelos. Te queremos mucho. ¡Eres nuestra princesa!

MaNuel FraNco

¡Feliz día Manuel! De parte de tus amigos, que somos muchos los que te queremos y deseamos lo mejor. Te quiere un montón, Cristina.

Page 12: EL ISRAELÍ ILAN ROGOFF ES UN PRESTIGIOSO PIANISTA Y ... · ver con su nostalgia: Adiós Nonino, Coral… Es un compositor totalmen-te humano, entendiendo que lo hu-mano es la “naturaleza”

Vicente Romero, Andrés Paz y Federico Cernada

Celso Martínez, Ramón Sabín y Francisco Piñeiro

Nicasio Álvarez, Juan Piñeiro y Vicente Piñón

Jesús Filgueiras, Félix Sánchez y Emilio Sanjuan

Juan Piñón, Antonio Rodríguez y Juan Ameiro

Ramón Díaz y David Aneiros

Magil Calvo, Manuel Pouso y Francisco Rodríguez

Manuel Lage, Antonio Casas y Ramón Rodríguez

Encuentro de jubilados de Imenosa de la promoción de 2002

E l pasado 18 de octubre celebró su reunión anual un grupo de jubilados de Imenosa, de la promoción de 2002. Todos pasaron una tarde muy agradable disfrutando de una exce-lente comida en el restaurante Mundial de Fene.

enFo

togra

mas

42

Diario de Ferroldomingo,30 diciembre de 2012N

ord

esí

a

Page 13: EL ISRAELÍ ILAN ROGOFF ES UN PRESTIGIOSO PIANISTA Y ... · ver con su nostalgia: Adiós Nonino, Coral… Es un compositor totalmen-te humano, entendiendo que lo hu-mano es la “naturaleza”

Andrés Pérez, José M. Paz y Vicente Freire

Camilo Pérez y Alberto Uceira

José Pereira, Manuel Torre e Indalecio Díaz

Francisco J. Pose, Ramón Fernández y Francisco Do Porto

Santiago Souto, Francisco García y Jaime Ramil

Antonio Contreras, Víctor Fernández y Anselmo Fornos

Juan M. Hermida y Luis García

Julio Ferrín, Vicente Torre y Jesús Filgueira

Herminio López, Manuel Souto y Jesús Suárez

José F. Fonterosa, Ildefonso M. Gómez y Ramón PregoManuel Tellado, Manuel Franco y Moisés Fdz. enFo

togra

mas

43

Diario de Ferroldomingo,

30 diciembre de 2012 Nord

esí

a

Page 14: EL ISRAELÍ ILAN ROGOFF ES UN PRESTIGIOSO PIANISTA Y ... · ver con su nostalgia: Adiós Nonino, Coral… Es un compositor totalmen-te humano, entendiendo que lo hu-mano es la “naturaleza”

Amador Rodríguez, Eduardo Gómez y Ángel Pita

María José Souto, Rafael Leira y Antonio Cortizas

Manel Díaz, Gabi Díaz y Alberto Gómez

José L. Paz, Francisco Sánchez, Manuel López y J. Javier Vidal

Augusto González, J. Ramiro González y Xosé Luis Picallo

Pablo Álvarez, Vicente Fernández y Juancho Neira

Manuel Souto, Paco Paz y Juan C. López

Roberto Roca y Gonzalo Montero

Comida de compañeros de Bazán de la promoción de 1982

Como viene siendo tradición, el pasado 19 de octubre se celebró un nuevo encuentro de compañeros de la factoría Bazán de la promoción de 1982. Todos disfrutaron de una agradable comida en el restaurante O Parrulo de Ferrol, donde celebraron el aniversa-

rio desde su entrada en el astillero de la ciudad.en

Foto

gra

mas

44

Diario de Ferroldomingo,30 dic iembre de 2012N

ord

esí

a

Page 15: EL ISRAELÍ ILAN ROGOFF ES UN PRESTIGIOSO PIANISTA Y ... · ver con su nostalgia: Adiós Nonino, Coral… Es un compositor totalmen-te humano, entendiendo que lo hu-mano es la “naturaleza”

Gregorio Berciano y J. Bernardo Mesías

Francisco J. Bello, Juan F. Casal y F. Javier García

Francisco Frade, Rafael Taracido y José Blanco “Lito”

Julio M. Freire, José L. Cobelo y Xosé F. Roade

Juancho Martínez y José M. González

Manuel Allegue y Constante Ares

Gerardo Amado, Santiago Rodríguez y Ángel Toribio

enFo

togra

mas

45

Diario de Ferroldomingo,

30 diciembre de 2012 Nord

esí

a

Page 16: EL ISRAELÍ ILAN ROGOFF ES UN PRESTIGIOSO PIANISTA Y ... · ver con su nostalgia: Adiós Nonino, Coral… Es un compositor totalmen-te humano, entendiendo que lo hu-mano es la “naturaleza”

Víctor Orosa Fernández, Antonio García C., Daniel Martínez y José Grela

Luis García Carballo, Jaime Tenrei

Avelino Díaz Aneiros, Antonio Santalla Ponce y Juan Alonso Lorenzo

Manuel Piñeiro Rodríguez y Miguel Couto Martínez

Manuel Rodríguez, José Salgado, Carlos Sordo y Ramiro Lema

José Amigo Edreira y Salvador López Montero

Francisco Fernández Fdz., Pablo Pontes Castro y Enrique Carneiro López

José Suárez Pérez y Eliseo Carballeira Maceira

Encuentro de aprendices de Bazán del curso de 1958

Un año más por estas fechas, antiguos compañeros de la factoría Bazán, de la promoción de 1958, celebraron su tradicional enuentro anual. Una comida que se celebró el pasa-do día 19 de octubre en las instalaciones del restaurante Medulio, en A Gándara.

enFo

togra

mas

46

Diario de Ferroldomingo,30 diciembre de 2012N

ord

esí

a

Page 17: EL ISRAELÍ ILAN ROGOFF ES UN PRESTIGIOSO PIANISTA Y ... · ver con su nostalgia: Adiós Nonino, Coral… Es un compositor totalmen-te humano, entendiendo que lo hu-mano es la “naturaleza”

Juan Allegue Rdgz., Fernando Vez Dopico y Emilio Blanco Castro

Manuel Rodríguez Novo, Antonio López, Marcelino Tojeiro y Enrique Pantín

Manuel Amorín Domínguez y Jorge López Pita

Manuel Lorenzo Ramos, Manuel Bellón García y José Blanco García

José García Lema, Guillermo Domínguez y José Cereijo Novo

Cipriano Painceiras García, José Roca Cancelo y Manuel Aneiros Meizoso

Eliseo Díaz Casal, Alfonso Porto Ramos y José Fraga Puentes

Vicente Castro Bogo, José González Lage, Fernando Couselo y Luis Couce D. enFo

togra

mas

47

Diario de Ferroldomingo,

30 diciembre de 2012 Nord

esí

a

Page 18: EL ISRAELÍ ILAN ROGOFF ES UN PRESTIGIOSO PIANISTA Y ... · ver con su nostalgia: Adiós Nonino, Coral… Es un compositor totalmen-te humano, entendiendo que lo hu-mano es la “naturaleza”

aVoces

Las revistas del corazón adelantaron esta semana su publicación para recoger algunas de las imágenes más entrañables que deja la Navidad. En la revista “¡Hola!” la portada la ocupa la familia real. La reina, las dos infantas y la princesa de Asturias llevaron a sus hijos a ver el musical “Sonrisas y lágrimas”. Se trata de la primera vez que la infanta Cristina es fotografiada en público con doña Letizia desde que su marido, Iñaki Urdangarín, se viera involucrado en el caso Noos.

Sharon Stone vivirá estas fechas tan entrañables junto a los cuatro hombres de su vida: su novio, el modelo Martín Mica; y sus hijos, Roan, de doce años; Laird Vonne, de siete; y Quinn Kelly, de seis. La actriz y el modelo argentino se conocieron el pasado mes de mayo en una fiesta en Brasil y desde entonces han tratado de dejar claro que su relación va en serio.

Imagen naVIdeña de la famIlIa real

Sharon Stone, felIz con SuS chIcoS

cambio de imagen

elsa Pataky no puede ser más feliz. Desde que naciera su hija el pasado mes de mayo,

la actriz está radiante. India es el motivo de la inmensa felicidad de sus papás, Elsa Pataky y Chris Hemsworth. La familia Hemsworth han estado viviendo en Londres desde hace meses, pero se han tras-ladado a Los Ángeles para vivir sus primeras navidades en familia. Los actores pasarán unas navidades muy especiales, las primeras con su hija, que ya tiene siete meses.

La actriz ha asegurado que que-rría tener más hijos, así que no se descarta que pronto quieran darle un hermanito a la pequeña.

anIVerSarIo Está claro que la pareja de actores está de enhorabuena. No solamente porque pasará las primeras fiestas navideñas con su hija, por lo que se-rán muy emotivas, sino porque ce-

Además, la actriz y modelo ha aprovechado el próximo cambio de año para cambiar también de ima-gen y lucir un nuevo “look”. Y es que ha tomado la decisión de cortarse su larga melena rubia y ahora lleva el pelo muy corto, lo que le da un aspecto mucho más juvenil.

Elsa Pataky Pasa sus PrimEras navidadEs como madrE, cElEbra su sEgundo anivErsario dE boda y sE corta la mElEna

Ronnie Wood y Sally Humphreys ya son marido y mujer. El guitarrista de los Rolling Stone, de 65 años, y la productora Sally Humphreys, de 34, se dieron el “sí, quiero” en una íntima ceremonia celebrada el 21 de diciembre en la suite del octavo piso del hotel Dorchester de Londres. Junto a los novios hubo 45 testigos, entre ellos Rod Stewart, que actuó como padrino, y Paul McCartney, ambos acompañados por sus respecti-vas parejas, Penny Lancaster y Nancy Shevell. También asistieron al enla-ce tres de los cuatro hijos de Ronnie.

Kate Winslet da la campanada. La oscarizada actriz, de 37 años, se ha casado con Ned Rock’nroll, sobrino de Richard Branson, según ha confirmado su representante a la revista “People”. “Puedo confirmar que Kate Winslet se ha casado con Ned Rock’nroll en Nueva York a principios de este mes en una ceremonia privada a la que asistieron sus dos hijos y algunos amigos y familiares cercanos”, dice el comu-nicado. Algunos medios aseguran que entre los invitados a la que es

la tercera boda de la actriz estuvo el actor Leonardo DiCaprio, gran amigo de la novia desde que protagoniza- ron juntos

la aclamada película “Titanic”.

Antonio David Flores, exmarido de Rocío Carrasco, y su segunda espo-sa, Olga Moreno, han sido padres de una niña a la que han llamado Lola. Se trata del primer hijo para ella y el tercero para él. El exguardia civil ya tiene dos hijos fruto de su pasado matrimonio con Rocío Ca-rrasco, Rocío y David, de 16 y 14 años, respectivamente. Tanto la madre como la pequeña se encuentran perfectamente. Según han comentado, Rocío y David están encantados con su nueva hermanita. Antonio David y Olga se casaron en junio de 2009 tras una larga relación.

tercera boda para ronnie Wood

enlace secreto de Kate Winslet

antonio david, padre de una niña

lebran su segundo aniversario de boda.

Su enlace fue una de las sorpre-sas del año 2010. La española y el australiano se dieron el “sí quiero” el fin de semana de Navidad de hace dos años en las exóticas playas del Índico.

en primera línea

chris Hemsworth y Elsa Pataky, con su hija india. diez minutos

Por motivos profesionales, Marta Sánchez pasará este año las navidades en México. La cantante es jurado del programa musical “La Academia” y por eso sus obligaciones laborales no le dejan en este final de 2012 desplazarse hasta España. Además, Marta Sánchez se plantea vivir en México con Hugo. El novio de la cantante ha viajado a Acapulco para pasar unos días con ella.

marta SÁnchez Se plantea emIgrar

48

diario de ferroldomingo,30 diciembre de 2012n

ord

esí

a

Page 19: EL ISRAELÍ ILAN ROGOFF ES UN PRESTIGIOSO PIANISTA Y ... · ver con su nostalgia: Adiós Nonino, Coral… Es un compositor totalmen-te humano, entendiendo que lo hu-mano es la “naturaleza”

nonito [email protected]

el 80 por ciento de las 23 canciones de su disco “¿Por qué no?” ha sido grabado en

directo en el estudio, como se hacía en la “década madre del pop”, y con esto han querido rendir un ho-menaje a los pioneros de esta disci-plina.

Uno de sus pilares filosóficos es que “a cierta edad cualquier capri-cho es una urgencia” por lo que se han imbricado en este fenómeno que curiosamente está ocurriendo de forma masiva en toda España y Europa: cientos de conjuntos músi-covocales de aficionados que pei-nan canas, aunque algunos cuen-tan también con componentes más jóvenes en “jóvenes en edad crono-lógica”, que no edad mental, ni físi-ca, muchas veces…

En el grupo se juntan personali-dades y sensibilidades varias que tienen una afición común: la músi-ca de los 60.

Con esto tratan de complemen-tar su trabajo diario con esta sana y gratificante afición que les sirve también para dedicarlo a acciones solidarias, sobre todo con Médicos

La escuché por primera vez cuando Silvia em-pezaba a recorrer “Kiló-metros” –así se llamó

su primer disco– en 2002, y sigue caminando sorteando las dificulta-des de un trazado sinuoso como el del panorama musical.

Me gustó su forma de decir sus canciones, y la direccionalidad ex-presiva, la energía sin aditivos de una música que puntea unos textos con sentido que son a la vez, inter-pretados con sentimiento no sofisti-cado.

Después se hizo “Invisible”, su segundo disco en 2005 para visuali-zarse discográficamente en 2007 con “Desafinante crónica”. En el 2010 edita “Las erres dobles” y aho-ra Silvia Penide se regodea en su madurez creativa en el que es su quinto disco “Animal de compañía”, que ya esta a la venta, en el que la cantautora, acompañada de su gru-po Los Animales, muestra una pro-puesta musical más rotunda y con más matices que antes, además de unas letras cuidadas que hablan de lo cotidiano bajo un prisma de me-lancolía positiva desde el que pre-tende, y lo logra, conectar con el público.

Diez temas que tuvieron en la pintura de Tapiés y en el trabajo musical del brasileño Hermeto Pas-coal su fuente de inspiración.

El disco fue grabado en vivo en los estudios Abrigueiro con produc-ción de Arturo Vaquero y de la pro-pia Silvia.

Cosecha de los años 60

Silvia penide presenta “animal de compañía”

¿Y por qué no grabar un disco?, se preguntaron, Y lo hicieron. ellos son extrema urgencia, un grupo cuYos componentes –gonzalo solís, batería Y voces; José marcial de pablos, voces Y guitarra rítmica; chema ríos, guitarra solista Y voces; antonio Yáñez, guitarra baJo; xosé taboada, saxo, clarinete Y percusión; Y diego rois, teclado, percusión Y voces– tienen una afición común: la música de los 60. ¡que buena cosecha! Y que disco más reconfortante para quienes tuvimos la suerte de disfrutar de aquella década prodigiosa.

Sin Fronteras a través de la organi-zación Acordes por la Paz.

Extrema Urgencia ha tenido el privilegio de tocar en The Cavern de Liverpool en la BeatleWeek. También han acompañado como grupo a Rod Davis (compañero de John Lennon y componente origi-nal de The Quarrymen, grupo em-brionario de The Beatles), y a Ja-vier Gurruchaga, Teté Delgado, Carlos Childe y otros.

Este disco de largo recorrido por canciones de Spencer Davies Group, The Kings, Beatles, Rolling, Chuck Berry y un largo listado de grupos y solistas incunables de los 50 y 60, es un autentico revulsivo para quienes ya peinamos canas. No hay nostalgia en este comenta-rio y si una constatación de que a ciertas edades hay algo más que ju-gar al tute. Aquí los tienen disfru-tando y haciéndonos disfrutar con la música en compañía de invita-dos como Javier Gurruchaga, Emi-lio Quicler, Juan Álvarez, Pablo Seijas, Rubén Montes y Juan de Dios Martín, destacado músico y productor coruñés muy solicitado en el panorama musical español.

El horno está para “bollos”. Y aprovechando las altas temperaturas ambientales Def con Dos ha cocinado su noveno disco de título incendiario al más genuino estilo punk –rap-metal: “España es idiota”. Canciones como la que da título al disco, y otras como “Pégamelo a mí”, “¿Quién condena?”, “Defínete” o “El cazador de elefantes”, de afilada ironía en sus letras –marca DCD– se calientan con la brutalidad de riffs –metal&hardcore– que levantan la “tapa de los sesos”… ”Con este disco –que se editará en febrero de 2013– buscamos cárcel”, dice César Strawberry. Si lo logran sería una excelente promoción…

Para conmemorar el cuarenta aniversario de carrera como artista en solitario y como líder de Roxy Music, Ferry ha vuelto a grabar algunas de sus propias composiciones, interpretadas por The Bryan Ferry Orchestra al más puro estilo de la década de 1920. Fascinado por el período de entreguerras conocido como “The Jazz Age”, Ferry ha grabado trece versiones instrumentales cuidadosamente seleccionadas de entre los clásicos de su carrera como solista y algunos de los temas de referencia de la mítica banda que lideró. Todo llevado al lenguaje sofisticado y elegante del jazz de antaño, de Nueva Orleans, con versiones instrumentales que llevarán el estilo de ese mágico período, que encarnaron artistas como Louis Armstrong, Artie Shaw o Bix Beiderbecke. En este nuevo proyecto participan algunos músicos de jazz que ya trabajaron en “As time goes by” (1999) inspirado en la música de los años 30.

Def Con DoS preSenta “eSpaña eS iDiota”

Bryan ferry orCheStra “the jazz age”

todoM

úsi

ca

49

Diario de ferroldomingo,

30 diciembre de 2012 nord

esí

a

Page 20: EL ISRAELÍ ILAN ROGOFF ES UN PRESTIGIOSO PIANISTA Y ... · ver con su nostalgia: Adiós Nonino, Coral… Es un compositor totalmen-te humano, entendiendo que lo hu-mano es la “naturaleza”

En mitoloxía son moitas as ver-sións que podemos atopar, tanto en Grecia como en Roma, así como noutras culturas de todos os conti-nentes. Pero a máis aceptada é na que aparece como un gran cazador que alardea de poder matar calque-ra animal. A deusa Gea en castigo pola súa presunción, mándalle un escorpión para que o mate. Durante o enfrontamento Orión consegue esnaquizalo, pero o escorpión crávalle o seu aguillón, polo que este tamén morre.

Para recordalos os deuses coloca-ron a Orión e ao escorpión no ceo, en extremos opostos da bóveda ce-

PAULINO GASALLA

Aconstelación de Orión ( O Caza-dor), é unha das máis destacadas

no firmamento.As súas estrelas son visibles des-

de os dous hemisferios. Está forma-da por catro estrelas principais de gran magnitude, que forman un rectángulo, que sería o corpo do ca-zador. Estas son: Betelgeuse, Bella-trix, Rigel e Saiph. Pero o seu trazo máis distintivo é unha agrupación de tres estrelas no centro da conste-lación, coñecidas popularmente como o “Cinto de Orión”, “As tres Marías” ou “Os tres Reis Magos”. Trátase das estrelas Alnitak, Alni-lam e Mintaka. Delas parece pender

Oprimeiro mes do ano deixará tras de si esta sucesión de efemérides:

Día 4: Choiva de meteoros. As cuadrántidas terán actividade des-de o día 28 de decembro ata o 12 de xaneiro (cun máximo previsto para o día 4) e máximo de 120 por hora. Radiante en Bootes. Son es-tes meteoros de gran tamaño con ronseis que poden durar de 3 a 4 minutos.

Día 5: Ás 03.58 horas a lúa en-trará en fase de cuarto minguante.

Día 7: Galileo Galilei descobre os satélites naturais de xúpiter: Io, Europa e Callisto (1609).

Día 8: En 1642 morre arrestado no seu domicilio de Florencia, Ga-lileo Galilei. Ata o 31 de outubro de 1992 a Santa Sé non recoñeceu o seu erro ao condenalo en 1633.

Día 10: Venus atópase a 1.92 graos Sur da Lúa.

Día 11: Mercurio estara a 5.14° S da lúa. Ás 19.44 horas a lúa cam-his

tori

aNat

ure

za50

Diario de FerrolDOMINGO,30 DICIEMBRE DE 2012N

ord

esí

a

Na fotografía pode verse a cadea de estrelas que forman Orión P. GASALLA

Na imaxe pode verse o ceo estrelado do mes de xaneiro P. GASALLA

A catedral do ceo: Orión

Efemérides de xaneiro de 2013

unha espada, que está intrada polas formacións Hatsya, Mizan Batil e, entre elas, a gran nebulosa de Orión.

Entre Betelgeuse e Bellatrix ató-pase Messia, que xunto a outras que a rodean forman a cabeza do caza-dor. Un grupo de formacións estela-res sobre Betelgueuse, aínda que de pequena magnitude, forman o bra-zo dereito, que parece soster unha maza. Á dereita de Bellatrix un gru-po de estrelas parecen formar un arco parecido a un escudo, que suxeita o brazo esquerdo: son as formacións Tabit e Al Taj I, II, III, IV e V.

bia a fase nova.Día 13: Marte está a 5.53 graos

sur da Lúa.Día 18: Ás 23.45 horas a lúa

cambia a cuarto crecente. Día 22: Xúpiter atópase a 1.10

graos Norte da Lúa. Día 27: Ás 04.38 horas cambio

a lúa chea.

PLANETASMercurio: Será prácticamente

inobservable durante este mes. Venus: Este planeta atópase

durante o mes de xaneiro na cons-telación de Saxitario, cunha mag-

nitude de -3,4.Marte: Atópase na constela-

ción de Capricornio e a súa magni-tude será de 1,4.

Xúpiter: Estará durante estes días na constelación de Tauro cun-ha magnitude de -2,2.

Saturno: Atópase na constela-ción de Libra e terá unha magnitu-de de 0,8.

Urano: Encontrarase na cons-telación de Piscis e a súa magnitu-de será de 6,2.

COMETASTan só C/2012 K5 ( LINEAR )

con magnitude 8, pode ser obser-vado cun telescopio pequeno, no seu tránsito polas constelaciones de Auriga, Tauro, Orión e Eridano. C/2012 F6 (Lemmon ) con magni-tude 7, pode ser observada cun te-lescopio pequeno,os primeiros días de xaneiro, entre as constelaciones de Hidra e Centauro. Os demais te-ñen magnitudes que os fan difícil-mente observables.

NOTA: Na imaxe podemos ver o céo do día 15 de xaneiro as 24:00, mirando cara ao sur.

leste, de forma que cando Escorpio sae polo horizonte do leste, Orión ocúltase polo oeste.

Pero os mitos son universais, non só agora senón ao longo da historia do home: en diversas civilizacións podemos ver como esta agrupación de estrelas foi obxecto de admira-ción, devoción e ata inspiración na construción de complexos arquitec-tónicos como as pirámides.

Agora xa só queda que na próxi-ma noite estrelada mirar ao ceo en dirección sur para atopar a este gran xigante brillante, coñecido por moi-tos como a Catedral do Ceo, que é a constelación de Orión.

“As estrelas da constelación de Orión son visibles desde os dous hemisferios e está formada por catro estrelas principais e outras que forman o coñecido como cinto de Orión”