2 8 Ι Ο Υ Ν Ι Ο Υ 2 0 1 4 n T E Y X O Σ 6 n Ε Τ Ο Σ 1 ο n Γ ΄ Π Ε Ρ Ι Ο Δ Ο Σ n Τ Ι Μ Η Ε Υ Ρ Ω 2 . 0 0

ΕΝΩΣΙΣT ζ ι α ς γ ι ν ε ί τ ο γ α ί μ α ν μ α ς α υ λ ά τ ζ ι ι νΣτις 20 του Ιούλη,αντί οποιασδήποτε εκδήλωσης,

ας κλείσουμε τα οδοφράγματα.Εθνική ΕΛΛΗΝΩΝ,

γεια σου.

Έλληνες, μπορούμε κι απ’ αυτούς

ν’ απαλλαγούμε!…Θέλει νεκροί χιλιάδες

να ’ναι στους τροχούς

θέλει κι οι ζωντανοί

να δίνουν το αίμα τους...

«...ό,τι απομένει είναι μια συνάθροιση

σαραντάρηδων. Όλοι στο σπίτι παραπο-

νιούνται τι έχει αυτός ο άνθρωπος. Τι να

έχει, αγαπητοί συνομήλικοι; Συνδεθή-

καμε άπαξ και διά παντός με τη μοίρα

αυτού του τόπου και έκτοτε καθόμαστε

σε αναμμένα κάρβουνα. Τα συντάγματα

άλλαξαν, αλλά ό,τι αγαπήσαμε κι ό,τι

ονειρευθήκαμε εξακολουθεί να επαφίε-

ται στον πατριωτισμό μας...»

Διονύσης Σαββόπουλος, 1983

ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ vasosftohopoullos.wordpress.com2 28 Ιουνίου 2014

Iδιο κτη σίαΩΣIH ΠI ΣΩ ΛTΔT.K. 6969NO MOΣ ΛEY KΩ ΣIAΣ - EΛ ΛAΣTH ΛE O MOIO TY ΠON: 22346154yialousa@ cytanet. com.cy

Διε υ θυ ντής - EκδότηςBάσος Φτωχόπουλλος

Βοηθός ΔιευθυντήςΑλέκος Μιχαηλίδης

Απολυμένη συντακτική επιτροπήΙόλη Μιχαηλίδου, Αλέκος Μιχαηλίδης, Χρίστος ΠέτρουXάρις Σπανού

vasosftohopoullos.wordpress.com

ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ Η ΕΦ. ΕΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ

TO ΕΠΟΜΕΝΟ ΤΕΥΧΟΣ

Το επόμενο τεύχος της εφ. Ένωσις θακυκλοφορήσει στις 26 Ιουλίου, μέραΣάββατο όπως πάντα. Παρακαλούνταιόλοι οι συνεργάτες να αποστείλουν τακείμενά τους καλά διορθωμένα έως τις18 του μηνός. Όταν τα κείμενα κατα-φθάνουν πιο αργά, δεν μπορούμε ού-τε να τα διορθώσουμε ούτε να τα επι-μεληθούμε. Παρακαλώ θερμά να πει-θαρχείτε σε αυτή μας την παράκληση.

ΤΟ ΔΩΡΟ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Σε αυτό το τεύχος, μαζίμε την εφημερίδα, σε επι-λεγμένα περίπτερα μπο-ρείτε να βρείτε και το βι-βλίο Κώστας Μοντης -Εκλογή ποιημάτων. Μα-ζί με την εφημερίδα τι-μάται με μόνο 5 ευρώ.

ΤO ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΕΠΟΜΕΝΟΥ ΜΗΝΟΣ

Τον επόμενο μήνα μαζίμε την εφημερίδα μπο-ρείτε να προμηθευτεί-τε το βιβλίο ΔημήτρηςΧριστόφιας: Πρόε-δρος μέχρι εσχάτων.Μην το χάσετε. Είναιένας ωραίος τρόποςνα περάσετε καλά τις

διακοπές σας, γελώνταςμε τα χάλια μας που τον ψηφίσατε.

ΠΥΞ ΛΑΞ

Για πρώτη φορά στα χρονικά της εφ.ΕΝΩΣΙΣ, είμαι αναγκασμένος να κόψωεντελώς ένα κείμενο του συνεργάτη καιφίλου που υπογράφει τη στήλη ΠΥΞΛΑΞ. Το κείμενό του με αφορμή τη δια-δήλωση των ΛΟΑΤ και την αντιδιαδή-λωση των θρησκευόμενων, περάν του γε-γονότος ότι ήταν κυριολεκτικά ΑΣΤΟΧΟ, ήταν κατά την άποψή μου άδικο και γιατους μεν και για τους δε. Η γλώσσα πουχρησιμοποίησε ο συνεργάτης μας, όχι μό-νο δεν αρμόζει σε μια εφημερίδα σαντην ΕΝΩΣΙΣ, αλλά δεν βοηθά στο ναδούμε τα πραγματικά προβλήματα πουέθεσαν και οι διαδηλωτές και οι αντι-διαδηλωτές. Δεν είμαι από αυτούς πουθεωρούν πως το θρησκευόμενο κοινό ήακόμη και η εκκλησιαστική μας ηγεσίαείναι «αναμάρτητοι», όμως έλεος!

ΣΥΓΓΝΩΜΗ

Πρέπει να ζητήσω συγγνώμη από μερι-κούς συνεργάτες τα κείμενα των οποί-ων δεν βλέπουν το φως της δημοσίευ-σης. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότισπανίως πειθαρχούν οι υπόλοιποι συ-νεργάτες στις παρακλήσεις μας για τομέγεθος των κειμένων τους και έτσι εί-μαστε αναγκασμένοι να κόβουμε κά-ποια κείμενα για τον επόμενο μήνα.Πολλές φορές, δυστυχώς, όταν φτάσειο επόμενος μήνας, τα κείμενα που μέ-νουν εκτός χάνουν την επικαιρότητά τουςκαι καμιά φορά και τη σημασία τουςκαι, ως εκ τούτου, δεν δημοσιεύονται.Συγγνώμη ξανά.

GO BACK DOG PUBLICATIONS:ΗΕCΤOROS 39A, LEFKOSIA,KYPROS. TEL.: 99696969. All rightsreserved. Nothing appearing in Union(and may your blood become avladjin)newspaper may be reprinted,reproduced by sex or transmittedthrough viri, either holy or in sin, byany electronic or mechanical meanswithout prior written permission fromthe dog. Warning to lawyers: Writs for libels,slander or wrongdoings will not beaccepted from anyone.

BEWARE OF THE DOGΣαββάκης Παλαιολόγος ο Tρίτος,επίσημος σκύλος της Ένωσις. Προσοχή, δαγκώνει!

Συνεργάτες τεύχουςΧριστόδουλος Ε., Χ.Α.Α., Έφη Δούση,Γ.Κ., Κούλλης Χ., Α.Χ., ΤίτοςΧριστοδούλου, Μ. Σταυρή, Ι.Μιχαηλίδου, Α. Μιχαηλίδης,Κουλαφέτη Ιλιάνα, ΝικολέτταΠαναγιώτου, Χάρη Σπανού, Σκρόφα,Χρίστος Πέτρου

Συνεργάτες που σπάζουν τα νεύρα του Β.Φ.Αυγή Δ., Ελένη Π. και ΚούλληςΧατζηπολυκάρπου

Oικονομικοί Σύμ βου λοιΈχουν χρεωκοπήσει

Μυστικοί χορηγοίΛαϊκή Τράπεζα και καμιά δεκαριάάλλοι οι οποίοι είναι μυστικοί και δενμπορούμε να δημοσιεύσουμε ταονόματά τους.

Nομικοί Σύμ βου λοιΜας έχουν παρατήσει όλοι.

Δικαστές στην πούγκαν μαςΔεν μπορούμε να δημοσιεύσουμε ταονόματά τους για να μην τουςκάψουμε.

ΕλιωτέςΔωρεά Σάββα Παύλου

Συνεργάτης που παίρνει τηλέφωνοστις πιο ακατάλληλες ώρεςΝ.Κ.

Άτομα που θα θέλαμε ναγιαουρτώσουμεΜιχάλης Πιερής, XρήστοςΣτυλιανίδης, Νίκος Ρολάνδης καιΜίχος Παπαπέτρου

Άτομα που θα θέλαμε να μελώσουμεγια να κάτσουν πάνω τους οι μούγιεςτζιαι οι σφήκουες Νίκος Τορναρίτης, Μ. Μαυρίδης,Χάρης Γεωργιάδης

ΣελιδοποίησηΣοφία Γεωργίου

Διορθώσεις, επιμέλεια καιδεξί χέρι του εκδότηΙόλη Μιχαηλίδου

ΝεολαίαΑυτομόλησε ΜασκότταΟ φίλος του Στυλιανίδη, Πρόδρομος Προδρόμου

ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗΠΑΤΑΤΑ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Η πιο πάνω κυρία στο «ΠΟΥ ΣΟΥΝΕΦΚΩ» προσβάλλει τη νοημοσύνητων Κυπρίων (όχι των Τούρκων) καιδιαπομπεύει τον κυπριακό πολιτισμό,χωρίς να το παίρνει χαμπάρι μάλιστα.

Σοβαροφάνεια χωρίς ουσία.

ΜΕΡΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΤΕ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΣΑΣ

Και εξυπνόβλακας καιξανθιά και άσχετη.

Γιατί πρέπει να προσποιείται ότι είναι τόσο άσχετος με την ντοπιολαλιά;

Αν δεν ήταν καλαμαράς, θα ήταν κυπριλλής.

Τα αστεία του ούτε για κλάματα

δεν κάνουν.Ό,τι και να πούμε

είναι λάθος.Ε γαμώτο! Πόσα χρό-

νια να μας βασανίζουν;

ΦΕΥΓΩ

Φεύγω και πάω στην εξοχή, όπωςπαλιά. Μόνο που τώρα πάω χωρίςτον πατέρα μου, χωρίς τη μάνα μου,χωρίς τους φίλους της οικογένειαςκαι προπαντός χωρίς τα τραγού-δια που μας συνόδευαν είτε στολεωφορείο είτε στα κέντρα είτεακόμη και από τα ίδια τα δικά μαςστόματα. Πάω στο σπίτι μου πουδεν είναι σπίτι μου. Πάω με πολλάπαράπονα. Σας αφιερώνω, όμως,το μικρό αφιέρωμα της κουμέραςμου για τις λεγόμενες διακοπές μαςστις σελίδες 10-11. Φεύγω από τοντόπο μου που δεν είναι τόπος μουκαι πάω στην πατρίδα μου που δενμ’ αφήνει να τη νιώθω σαν πατρί-δα και δεν ξέρω πώς θα επιστρέ-ψω. Φεύγω με το «ΕΝΑΠΑΡΑΠΟΝΟ» των Μούτση-Γκά-τσου-Μπιθικώτση και με μάτιαβουρκωμένα καταφεύγω στα πα-ράλια του Πόντου, μόνο που εκείστα όνειρά μου δεν βλέπω τονπαππού μου και τη γιαγιά μου.Ξεκουραστείτε τουλάχιστον στηνεξοχή.

ΦΕΥΓΕΙ

Μετά από πολλά χρόνια συνερ-γασίας, φεύγει από την εφ.ΕΝΩΣΙΣ η αρχισυντάκτριά μαςΕλενίτσα Ευτυχίου. Της ευχόμα-στε καλή σύνταξη.

328 Ιουνίου 2014

Oι ευρωεκλογές τελείωσαν και, όπως ανα-μενόταν, η πίτα μοιράστηκε και ο σκύ-λος έμεινε χορτάτος. Όλοι νίκησαν, πληντου Λιλλήκα που για ελάχιστους ψήφους–ελέω Ελπίδας Πλατή και ΣΙΑ– έμεινεεκτός της Ευρωβουλής, αφήνοντας ταυ-τοχρόνως και το ΔHΣAKEΛ να πανηγυ-ρίζει. Είναι πια φανερό σε όλους πως τί-ποτα δεν μπορεί να σταματήσει τοΔHΣAKEΛ να θριαμβεύει, όσες προδο-σίες και αν διαπράξει, όσες ατασθαλίεςκαι σκάνδαλα και αν προκαλέσει. OΔHΣY είναι όπως τα μικρόβια· αυξάνε-ται και μεγαλουργεί μέσα στις ακαθαρ-σίες και τους βόθρους. Επιζεί και θριαμ-βεύει, όπως ακριβώς οι κατσαρίδες καιοι νυφίτσες…

Δύο είναι οι δυνάμεις που μπορούν νατον σταματήσουν. H πρώτη είναι ο ίδιοςο λαός, όταν επιτέλους κατέβει στους δρό-μους και τα κάνει όλα λίμπα, χωρίς ναχάφτει το παραμύθι περί εξόδου από τοαδιέξοδο. Δυστυχώς, προς το παρόν ο λα-ός είναι απών. H δεύτερη δύναμη έχει νακάνει με τα κόμματα, δηλαδή μία λύσηπου μπορεί να δοθεί από τα πάνω, δη-λαδή με μία συμμαχία όλων των κομμά-των και οργανώσεων που βρίσκονται στοαντικατοχικό και αντιομοσπονδιακό στρα-τόπεδο, έστω και αν και αυτά κατά και-ρούς παραπαίουν απ’ αυτές τις θέσεις.Mιλώ για EΔEK, ΣYMMAXIA ΠOΛITΩN,ΔHKO, OIKOΛOΓOΥΣ και Θεοχάρους τουΔHΣY, συν φυσικά όλες τις άλλες οργα-νώσεις και ομάδες που έχουν εκφραστείεναντίον της προτεινόμενης από τοΔHΣAKEΛ λύσης του Κυπριακού. Aν αυ-τές οι δυνάμεις, έστω και σε αυτήν τηνύστατη στιγμή, δεν καταλαβαίνουν πως ηπατρίδα κινδυνεύει, όχι με διχοτόμησηκαι αρχίδια καλαβρέζικα, αλλά με τηνTOYPKOΠOIHΣH της και τον αφελληνι-σμό της και δεν συμμαχήσουν για να απο-τρέψουν τα μεγάλα κακά, τότε είμαστεάξιοι της μοίρας μας. Δεν τρέφω αυτα-πάτες. Γνωρίζω πολύ καλά το ποιόν καιαυτών των κομμάτων, γνωρίζω επίσηςπως πολλές φορές υπήρξαν και αυτοί φο-ρείς της ίδιας πολιτικής γραμμής και δεν

είναι άμοιροι ευθυνών. Όμως τώρα, όσο ολαός δεν είναι στους δρόμους, οφείλουμεόλοι μαζί να δώσουμε τη μάχη για να βά-λουμε τέρμα στην εναλλαγή της εξουσίαςαπό το ένα κόμμα στο άλλο, με το αμαρ-τωλό ΔHKO να παίζει τον ρόλο τονPYΘMIΣTIKO που στο τέλος της ημέραςσημαίνει τον ρόλο της ΣYNENOXHΣ. Aνόλοι οι ηγέτες δεν καταλάβουν πως TΩPAπρέπει να μοιραστούν τα οφίτσια και ναβάλουν TΩPA μπρος τον πιο εκλέξιμουποψήφιο για τη συγκρότηση μίας συμ-μαχίας που θα τερματίσει τα χανουμά-κια του Αναστασιάδη, τότε μην εκπλα-γείτε όταν ο ίδιος ο Αναστασιάδης θαυψώνει και την τουρκική σημαία στο Προ-εδρικό.

Zούμε ιστορικές στιγμές σε μία Κύπροπου χάνεται. H Κύπρος τελείωσε το 1974.Έκτοτε, κάθε χρόνο που περνά, εξαφα-νίζεται και ένα είδος Κύπριου. Χάνονταιγια πάντα ουσιαστικά πράγματα του ψυ-χισμού και του πολιτισμού μας. Έως το1974 ζούσαμε στο φυσικό μας περιβάλλον.Έπειτα, όπως τα ζώα της ζούγκλας, ή

εξαφανιζόμασταν ή περνούσαμε στουςζωολογικούς κήπους. Oι μανάδες, οι κό-ρες και οι πρόσφυγες στους συνοικισμούςπου βλέπουμε στις ασπρόμαυρες φωτο-γραφίες της εισβολής είναι οι τελευταίοιτων Κυπρίων. Mέσα σε 40 και μόνο χρό-νια όλα έχουν αναποδογυριστεί. Δείξτεμου έναν άνθρωπο μόνο που να μοιάζειμε Kυπραίο και όχι με Mαλτέζο, Φρα-γκολεβαντίνο, Τουρκοκύπριο, Λιβανέζο ήμελαχρινό αμερικανάκι ή γάδαρο και θασας πω EYΓE. Xάσαμε ό,τι πιο πολύτι-μο είχαμε, αυτήν την ιερή ταύτιση τουKYΠPOΣ ίσον EΛΛHNIΣMOΣ και Ορθο-δοξία. Χάσαμε τη λαλιά μας και τώρα,ως πτυχιούχοι, τσαππίζουμεν σε μιαγλώσσα του TZIAI και του TΣIE και νο-μίζουμε κιόλας πως υπερασπιζόμαστε τηδιάλεκτό μας. Tώρα η Κύπρος, γεμάτηπτυχιούχους, ποιητές, καλλιτέχνες καιπνευματικούς ανθρώπους, οδεύει προςτην πραγματική κόλαση και δεν υπάρχεικανείς να ουρλιάξει ΦTANEI, είμαστεντζιείνοι που ’μαστεν τζι εμείς τζιαι ταπαιθκιά μας και δεν θα αλλαξοπιστή-σουμε. Δείτε το «BIZ ΕΜΕΙΣ» και το«KATΩ AΠO TON IΔIO OYPANO» τουPIK για να καταλάβετε πώς τουρκοποι-είται σταδιακώς η Κύπρος. Δείτε τουςσκατάες τους Τουρκοκύπριους πώς υιο-θετούν τον πολιτισμό μας και πώς τοντουρκοποιούν, μάλιστα με τις ευλογίεςμας. Δείτε και τους δικούς μας τους σκα-τάες πώς αγαλλιάζονται που οι Τούρκοιτραγουδούν τα δημοτικά μας τραγούδιαστα τούρκικα, σαν να είναι δικά τους.Nαι, και ισχυρίζονται πως είναι δικά τους.Δεν μιλώ για τα επείσακτα της MικράςAσίας που κάποια ήταν κοινά ανάμεσα σεόλους τους μικρασιάτικους λαούς, αλλάακόμη και για σύγχρονα τραγούδια γραμ-μένα από έντεχνους και όχι αναγκαστικάδημοτικά.

Δείτε τη δράση του PRIO και άλλωνΜη Κυβερνητικών Οργανώσεων για νακαταλάβετε πώς αρχίζει και πώς συνε-χίζεται ο αφελληνισμός της Κύπρου. Δεί-τε ποιοι χρηματοδότησαν το γκέυ πράι-ντ και ποιοι οργανώνουν τις ελληνο-τουρκικές πολιτιστικές εκδηλώσεις. Δια-βάστε το βιβλίο του Mακάριου Δρουσιώτηγια να δείτε πως αδίκως κατηγορούμετους καημένους τους αγγλοαμερικανούςγια την εισβολή των Τούρκων, διαβάστεκαι τις εφημερίδες για την τροφοδότησημε ρεύμα των κατεχομένων για να φέ-ρουν νερό στην Κύπρο. Aν έχετε νου, σκε-φτείτε ποιοι θα πάρουν το φυσικό αέριοκαι τα πετρέλαιά μας. Aν έχετε νου, ζη-τήστε από τις στατιστικές υπηρεσίες νασας πουν πόσοι είναι οι μουσουλμάνοιστις ελεύθερες περιοχές και πόσοι οι ορ-θόδοξοι στα κατεχόμενα.

Θα μπορούσα να παραμιλώ σε άλλεςτρεις σελίδες για όσα συμβαίνουν στηναποδόμηση της ελληνικότητάς μας και τηντουρκοποίηση του νησιού. Mένω ως εδώπρος το παρόν. Λέω μόνο πως πρέπει ναβρούμε τρόπους να αντιμετωπίσουμε τονεχθρό πριν να είναι αργά. Aς τον ονομά-σουμε πρώτα. Λέγεται TOYPKOΣ. Aς τοσυνειδητοποιήσουμε πως ό,τι και να κάνειτο ΔHΣAKEΛ, ο Τούρκος είναι Τούρκοςκαι ως τέτοιον πρέπει να τον αντιμετω-πίσουμε. Aς αρχίσουμε με το να κλείσουμετα οδοφράγματα. Άκουσον άκουσον! Πώςγίνεται να πηγαίνει κανείς εκδρομή σταεδάφη που του έκλεψε ο κατακτητής σκο-τώνοντας τους συμπατριώτες του; Πώςγίνεται να γινόμαστε τουρίστες στα δικάμας κατακτημένα εδάφη; Nα κλείσουν τώ-ρα, για να θυμόμαστε τουλάχιστον πωςεδώ έγινε μια εισβολή, μια κατοχή, μιασφαγή.

B.Φ.

Εποφκάλαν μας μες τούντον τόπον. Ή εν να τα

κάμουμεν ούλλα λίμπα ή εν να το παίζουμεν εναντίον του Ανα-στασιάδη, αλλά εν να δουλεύκου-

μεν για λλόου του.

BAΔIZOYME KAI ΠAPAMIΛΩΑποκάλυψη τώρα

Αποκαλύπτει ο B.Φ.

ΔΙΑΣΗΜΟΙ ΑΓΓΛΟΙ

Ο Sir Skut Macdruid στη δουλειά του, πριν μετακομίσει σε άλλο πιο πεζό παλάτι.

ΛAΛΩ ΣAΣ TO!

Tο λοιπόν, ως σαράντα γρόνια,να θυμούνται όσοι ζήσουν,τρία κάρτα των αδρώπωνεν να θηλυκογυρίσουν.

Tο προφητικό αυτό ποίημα τουΠαύλου Λιασίδη, που, ως γνωστόν,δεν επιχορηγείτο από την αγγλικήπρεσβεία και ζούσε στο φτωχικό τουκατάλυμα στην ξερή αλλά περίερ-γα «πλούσια» Λύση, γράφτηκε όχιτο 2000, όταν πολλά απότοκα τηςπαγκοσμιοποίησης ήταν ορατά ακό-μη και στους ηλίθιους, αλλά το 1946,όταν πολλοί Κύπριοι δεν είχαν δειακόμη θάλασσα – πόσο μάλλον άλ-λες χώρες. Πώς είναι δυνατόν έναςάνθρωπος της υπαίθρου, κλειστόςστην κλειστή του κοινωνία, να είναιτόσο σίγουρος που ο τίτλος πουέδωσε στο ποίημά του να είναι«ΛAΛΩ ΣAΣ TO», σαν να θέλει ναμας πει πως ξέρει τα μελλούμενα,ξέρει την κατάληξή μας. Νομίζω πωςείχε μουσιά, πως η μύτη του, τα μά-τια του, τα αυτιά του είχαν το χά-ρισμα που έχουν πολλοί άνθρωποιτου λαού που, ενώ είναι αγράμμα-τοι, είναι σοφοί. Μπορεί, όμως, ναείχε αποδεχτεί αυτό που γνωρίζουνκαι άλλοι Κύπριοι αλλά δεν το πα-ραδέχονται: Πως είμαστε ένας λαόςγεμάτος παττάληες, ένας λαός ρου-φιάνων και προδοτών. Σ’ έναν κό-σμο τοκογλύφων και σκατάων, εί-ναι φυσιολογικό ένας σοφός σαν τονΛιασίδη να κατανοεί πως η φυσιο-λογική κατάληξη των Κυπρίων εί-ναι να θηλυκογυρίσουν. Μία δεκα-ετία αργότερα έρχονται οι ίδιοι οιΛυσιώτες, οι Αυξεντίου της υπαί-θρου μας, να τον διαψεύσουν. Όμωςτι να σου κάμουν 300 αμούστακαπαιδιά και 300 παιδιά με μάγκικο,λεπτό μουστακούιν, όταν η υπόλοι-πη κοινωνία, αντί της ελευθερίας,θέλει κράτος και μπίζνες;

H Κύπρος δεν υπάρχει πια. Χά-θηκαν για πάντα οι βρακάδες, χά-θηκαν και οι νοικοκυρές, χάθηκανκαι τ’ αμούστακα παιδιά. Χάθηκανκαι τα γαϊδούρια, το σήμα κατατε-θέν μας. Ελάχιστα έχουν απομείνεικαι αυτά είναι εγκλωβισμένα σταλεγόμενα κομπάουντ. Γιατί άραγεδεν βάζουμε και τους 27 εναπομεί-ναντες βρακάδες μας εκεί σαν ατρα-ξιόν για τους τουρίστες; Χάθηκανκαι έννοιες όπως «ο λόος τ’ αδρώ-που», «η αντροπή», «το φιλότιμο»,«η αθρωπιά». Χάσαμε το μέτρο τωναγράμματων χωρικών και αποκτή-σαμε το μέτρο της κατανάλωσης.Χάσαμε την ομορφιά των πόλεώνμας και αποκτήσαμε πολυκατοικίες.

Γιατί θηλυκογυρίζουν οι Έλληνες;Γιατί οι θηλυκογυρισμένοι έχουν τηνανάγκη να καταστρέψουν το άγαλ-μα του Κολοκοτρώνη στην Αθήνακαι γιατί οι Εγγλέζοι, οι Ευρωπαί-οι και οι Αμερικανοί έχουν την ανά-γκη να στηρίξουν «το δικαίωμα στηδιαφορετικότητα»; Τα ερωτήματααυτά δεν απαντώνται εύκολα ούτεμονολεκτικά. Ξέρουμε, όμως, ότι χω-ρίς τον Κολοκοτρώνη, χωρίς τον Λυ-σιώτη Αυξεντίου και χωρίς τον Λια-σίδη δεν υπάρχει Ελληνισμός. Αυτόεννοούσε ο Λιασίδης με τα τρίακάρτα των θηλυκογυρισμένων, όχικατ’ ανάγκην μόνο τους ομοφυλό-φιλους.

ΠOIHMA ΠAYΛOY ΛIAΣIΔH,

ΓPAMMENO TO 1946!

4 28 Ιουνίου 2014ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΒΙΑ ΤΟΥ ΔΗΣΑΚΕΛ

Γιατί Ττώνης; Γιατί είναι μάγκας καιΛεμεσιανός. Γιατί είναι κουμπάρος τουΑναστασιάδη, ανήκει στη μαφία και τηνκλίκα των φίλων του Προέδρου και, σανδεύτερος Αλ Καπόνε, ανέλαβε να σώσειτις Κυπριακές Αερογραμμές, όπως οΠρόεδρος ανέλαβε να σώσει το κράτοςμας. Ο σωτήρας Ττώνης –που πίσω τουκρύβει έναν δήμιο– έχει γράψει τουςπάντες στα αρχίδια του. Ελέγχει τα πά-ντα. Πουλά, ξεπουλά, απολύει, επανα-προσλαμβάνει, ελέγχει τα ΜΜΕ, φιμώ-νει δημοσιογράφους, τρομοκρατεί, ανα-γκάζει υπαλλήλους του να γίνονται χα-φιέδες και γλείφτες του και μετά απο-λαμβάνει τα ουίσκια του σε μπυραρίεςτης Λευκωσίας και πεντάστερα ξενο-δοχεία της Λεμεσού. Όπου χρεώνει τουςλογαριασμούς του στην χρεοκοπημένηεταιρεία που ανάλαβε να σώσει. Πέραντούτων, ο «προεδρικός κουμπάρος» πουέχει το ελεύθερο να μπαινοβγαίνει στοΠροεδρικό ανά πάσα στιγμή, όπως οίδιος δηλώνει, έχει και «βαριά βιογρα-φικά χαρτιά». Σκάνδαλα την εποχή τουχρηματιστηρίου, ιδρύει την επενδυτικήεταιρεία Interfund, μέσω της οποίας ει-σπράττει από το επενδυτικό κοινό 25εκατομμύρια λίρες. Βάσει του πορί-σματος τόσο της ειδικής επιτροπής γιατο χρηματιστήριο όσο και της αντί-στοιχης κοινοβουλευτικής, η εταιρείαεισέπραξε παράνομα λεφτά καταδολι-εύοντας και παραπλανώντας το επεν-δυτικό κοινό. Τα 25 εκατ. λίρες δεν δια-τέθηκαν σύμφωνα με το επενδυτικόπλάνο, αλλά στις τσέπες του επενδυτι-κού κουμπάρου. Ο προεδρικός κου-μπάρος διετέλεσε και παλιά μέλος τουΔ.Σ. των Κυπριακών Αερογραμμών, τηνεποχή που είχε γίνει και η μεγαλύτερηλεηλασία, όπου γράφτηκε και η λη-ξιαρχική πράξη θανάτου της εταιρείας.Να θυμίσουμε ότι για τα περιβόηταairbus είχε εισρεύσει μίζα 12 εκατ. λι-

ρών για κάθε αεροπλάνο το οποίο στοί-χιζε 90 εκατ. το ένα. Επιπλέον ο προ-εδρικός κουμπάρος που διατηρούσεεταιρεία ηλεκτρικών υπολογιστών προ-μήθευσε τις Κ.Α. ηλεκτρονικούς υπο-λογιστές, κάτι που θεωρείται άκρως πα-ράνομο αφού ο ίδιος ήταν μέλος τουΔ.Σ. Μάλιστα, τα λογισμικά που προ-βλέπονταν από τις προδιαγραφές δενήταν εγκατεστημένα στους υπολογι-στές. Επίσης, ο προεδρικός κουμπάρος,ενώ ήταν αντιπρόεδρος του ΤΕΠΑΚ,νοίκιαζε κτήρια στο ΤΕΠΑΚ με το πο-σό των 17 ευρώ ανά τετραγωνικό!

Τώρα ο «προεδρικός κουμπάρος»φαίνεται ότι έκλεισε τον κύκλο του καιπρέπει να φαγωθεί. Το άχαρο έργο ανά-λαβε ο Χάσικος, όπου τον κατάγγειλεστο Υπουργικό Συμβούλιο με έγγραφακαι αποδείξεις για απίστευτες κατα-χρήσεις, έργα χωρίς προσφορές, δωρε-άν εισιτήρια σε φίλους του, εξώδικα,σέρβις των αυτοκινήτων του, κρασιά και

ουίσκια που χρεώνονταν στην εταιρεία.Ο ίδιος τώρα απειλεί θεούς και δαίμο-νες ότι θα αποκαλύψει, αν δεν τον κα-λύψουν, ποιοι συμμετείχαν στο πάρτιμαζί του.

Α, ρε Ττώνη, νομίζεις πως θα σε σώ-σει ο κουμπάρος σου;

Είσαι αναλώσιμος Ττωνάκη. Για όσοτους εξυπηρετούσες σε κάλυπταν. Τώ-ρα εσύραν σε του ώμου τους.

Τωρά, αν είχες τσίππα, έπρεπε να πά-εις να χωστείς!

Υ.Γ.1: Μάλλον για να γλυτώσει ο Ανα-στασιάδης αποδέχτηκε πρόταση άλλουφίλου του να χρησιμοποιεί το προσω-πικό του αεροπλάνο.

Υ.Γ.2: Ο δε Αβέρωφ, για να γλυτώσειαπό αυτά, έφυεν άρον-άρον τζι επήεν ναβρει τον Μίκυ Μάους στο Παρίσι.

Ομάδα εργαζομένων στις Κυπριακές Αερογραμμές

Η ΣΚΡΟΦΑ ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ

l Συγκλονιστικές εξελίξεις στο οίκημα του ΘΟΚόπου προεδρεύει ο κ. Τουμαζής. Απέρριψαν όλουςτους υποψήφιους για τη θέση του καλλιτεχνικού δι-ευθυντή. Προφανώς, η θέση θα επαναπροκηρυχθείμε πολύ «ανοιχτά» κριτήρια, ώστε το Δ.Σ. να προ-σλάβει αυτόν που θέλει με βάση την «επίδοσή» τουστην προφορική συνέντευξη. Χρόνια τώρα, αυτή ηπροφορική συνέντευξη αποτελεί την κερκόπορτα τηςαναξιοκρατίας στον τόπο. Χρόνια τώρα, ανίκανοικρίνουν, με βάση τα συμφέροντά τους, σε ποιον θααναθέσουν πολύ υπεύθυνα καθήκοντα. Χρόνια τώ-ρα, τις θέσεις καταλαμβάνουν τα κνώδαλα της κοι-νωνίας. Κάποιοι έχουν και πτυχία και προσόντα.Βρίσκουν αφορμές για να τους απορρίψουν ανερυ-θρίαστα. «Δεν έχετε καταθέσει αναλυτική βαθμο-λογία», «Δεν τεκμαίρετε τούτο», «Δεν τεκμαίρετετ’ άλλο». Εσείς, όμως, «κύριοι», δεν τεκμαίρετεαξιοπρέπεια. Αργά ή γρήγορα, θα βρεθείτε επί ασπα-λάθων.

Ήταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού.

Πάλι με την άνοιξη. Λιγοστά πράσινα φύλλα γύρω στις σκουριασμένες

πέτρες το κόκκινο χώμα και οι ασπάλαθοι δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια και τους κίτρινους ανθούς. Απόμερα οι αρχαίες κολόνες, χορδές μιας άρπας

που αντηχούν ακόμη... Γαλήνη - Τι μπορεί να μου θύμισε τον Αρδιαίο εκείνον; Μια λέξη στον Πλάτωνα θαρρώ, χαμένη στου μυαλού τ’ αυλάκια. Τ’ όνομα του κίτρινου θάμνου δεν άλλαξε από κείνους τους καιρούς. Το βράδυ βρήκα την περικοπή: «Τον έδεσαν χειροπόδαρα» μας λέει «τον έριξαν χάμω και τον έγδαραν τον έσυραν παράμερα τον καταξέσκισαν απάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους

και πήγαν και τον πέταξαν στον Τάρταρο κουρέλι». Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του ο Παμφύλιος ο Αρδιαίος ο πανάθλιος Τύραννος.

Αφιερωμένο από τη σκρόφα στον Γιάννη Τουμαζή.

l Οι προσπάθειες για επίλυση του Κυπριακού άρ-χισαν να θυμίζουν το ποίημα του Καβάφη «Τρώες».Χρόνια τώρα, το βάρος της προσοχής των κυβερνή-σεων πέφτει στις συνομιλίες. Χρόνια τώρα, αποτέ-λεσμα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Το Κυπριακό δεν λύνεται γιαέναν απλό λόγο: δεν θέλει η Τουρκία. Κατά τ’ άλ-λα, οι δικοί μας πολιτικοί-καλά παιδιά (Ρολάνδη-δες, Βασιλείου κ.ά.) φωνάζουν: «Τρέξτε να προ-σφέρετε και άλλα στους Τούρκους, κάντε κι άλλεςυποχωρήσεις για να λυθεί το Κυπριακό, παγιώνο-νται τα τετελεσμένα της εισβολής». Στο τέλος, θατους προσφέρουν φυσικό αέριο, κυβέρνηση και πλή-ρη κυριαρχία επί της νήσου. Έτσι θα λυθεί το Κυ-πριακό.

Είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων.Θαρρούμε πως με απόφασι και τόλμηθ’ αλλάξουμε της τύχης την καταφορά,κ’ έξω στεκόμεθα ν’ αγωνισθούμε.

Αλλ’ όταν η μεγάλη κρίσις έλθει,η τόλμη κ’ η απόφασίς μας χάνονται·ταράττεται η ψυχή μας, παραλύει·κι ολόγυρα απ’ τα τείχη τρέχουμεζητώντας να γλυτώσουμε με την φυγή.

Όμως η πτώσις μας είναι βεβαία. Επάνω,στα τείχη, άρχισεν ήδη ο θρήνος.Των ημερών μας αναμνήσεις κλαιν κ’ αισθήματα.Πικρά για μας ο Πρίαμος κ’ η Εκάβη κλαίνε.

l Ήρθε και ο αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτει-ών κ. Μπάιντεν να βοηθήσει. Οι Αμερικάνοι κόπτο-νται για το δίκαιο και την επικράτηση των ανθρω-πίνων δικαιωμάτων. Είναι γνωστοί από παλιά για τιςαξίες τους και την προσήλωσή τους στην ελευθερία.

Μάλλον μυρίστηκαν το φυσικό αέριο και έσπευσαννα διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους.

Λευτεριά, Λευτεριά, σχίζει, δαγκάνειτους ουρανούς το στέμμα σου. Το φως σου,χωρίς να καίει, τυφλώνει το λαό σου.Πεταλούδες χρυσές οι Αμερικάνοι,λογαριάζουν πόσα δολάρια κάνεισήμερα το υπερούσιο μέταλλό σου.Λευτεριά, Λευτεριά, θα σ’ αγοράσουνέμποροι και κονσόρτσια κι εβραίοι.Είναι πολλά του αιώνος μας τα χρέη,πολλές οι αμαρτίες, που θα διαβάσουνοι γενεές, όταν σε παρομοιάσουνμε το πορτραίτο του Dorian Gray.Λευτεριά, Λευτεριά, σε νοσταλγούνε,μακρινά δάση, ρημαγμένοι κήποι,όσοι άνθρωποι προσδέχονται τη λύπησαν έπαθλο του αγώνος, και μοχθούνε,και τη ζωή τους εξακολουθούνε,νεκροί που η καθιέρωσις τους λείπει.

Η σκρόφα με ποίηση Σεφέρη, Καβάφη, Καρυωτάκη

Ο «προεδρικός κουμπάρος» Ττώνης Αντωνίου!!!l Τώρα που ο Συλλούρης δεν εξε-λέγη ευρωβουλευτής, σε ποιο κόμ-μα θα ανήκει τελικά; Στον ΔΗΣΥ ήστο ΕΥΡΩΚΟ;l Όλα αυτά περί κακιάς γαλοπούλαςπου έστειλε τον Πρόεδρο Αναστα-σιάδη στο νοσοκομείο είναι μπούρ-δες. Ο Αναστασιάδης πάσχει απόΓΑΣΤΡΟ-ΟΥΙΣΚΥΤΙΔΑ, μία σπάνιαασθένεια που χτυπά συνήθως τουςπροδότες και τα καρφιά, άλλως σνί-τσιες.l Τα παιδιά της γαλοπούλας πουενεπλάκη στην υπόθεση της υποτι-θεμένης γαστρεντερίτιδας του Προ-έδρου μόλις έμαθαν πως φταίει τοσόι τους που έμεινε ζωντανός ο Πρό-εδρος, αυτοκτόνησαν και τώρα πω-λούνται ως turkey σάντουιτς στιςυπεραγορές της Χώρας.l Θυμάστε κάτι συγγενείς του Ανα-στασιάδη που θα έδιναν πίσω ταχρήματα που έβγαλαν έξω παράνο-μα τότε με το κούρεμα; Τώρα οΤτώνης, ο φίλος του Αναστασιάδη,είπε ότι θα επιστρέψει στις Κυ-πριακές Αερογραμμές όλα τα χρή-ματα που τους χρέωσε. Τι φιλάν-θρωπος κόσμος αυτοί οι Κυπραίοι;l Όλοι θα πάρετε λιμουζίνα, μη βιά-ζεστε! l Ο Ττώνης είναι φίλος του Ανα-στασιάδη. Ο Χάσικος είναι φίλος καιυπουργός του Αναστασιάδη. Γιατίο Χάσικος δεν θέλει τον Ττώνη; Ναμια καλή απορία.l Ένας Ιταλός πιτσιρικάς έπαθεαμόκ μόλις αντίκρισε τον Μίκυ Μά-ους στην Ντίσνεϋλαντ του Παρισι-ού. Τελικά, όμως, δεν ήταν ο ΜίκυΜάους που τον τρόμαξε, αλλά ο δι-κός μας ο Αβέρωφ Νεοφύτου, οοποίος έκανε καυγά για να φωτο-γραφηθεί εκείνος πρώτος με τον Μί-κυ τον ποντικό και όχι τα μωρά πουείχαν μαζευτεί εκεί.

ΜΙΚΡΑ ΚΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ

528 Ιουνίου 2014 ΕΞΩ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ, ΟΙ ΑΚΕΛΙΚΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΓΩΓΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

Η στρατηγική είναι μία έννοια που αρ-χικά ήταν συνυφασμένη με τη στρατιω-τική τέχνη. Σήμερα, ο πόλεμος έχει προ-σλάβει μία ολοκληρωτική μορφή και διε-ξάγεται στο πολιτικό, το οικονομικό-ενεργειακό, το διπλωματικό, το στρα-τιωτικό επίπεδο και στον κυβερνοχώρο.Η λέξη στρατηγική ξεκινά από την αρ-χαία Ελλάδα, και ως όρος, έχει δημι-ουργήσει σύγχυση στη σχέση του με τηνπολιτική.

Κατά τον Έντουαρτ Λούτβακ, όλα τακράτη ασκούν υψηλή στρατηγική, ενγνώσει ή εν αγνοία των. Το σημαντικό-τερο για κάποιον που ασκεί στρατηγι-κή είναι η αξιολόγηση των όπλων στηφαρέτρα του (τα μέσα), ποιο δρομολό-γιο θα ακολουθήσει και πώς θα κινηθεί(ο τρόπος) και πού θέλει να φτάσει (οστόχος). Ο στόχος πάντα πρέπει να υπο-στηρίζει τα εθνικά συμφέροντα, τα οποίαπρέπει να είναι συγκεκριμένα, εφικτάκαι να στοχεύουν στην επιβίωση τουκράτους. Για παράδειγμα, διακηρύξειςτύπου αόριστων εύηχων συνθημάτων(«Τα σύνορά μας είναι στην Κερύνεια»ή «Έξω οι Τούρκοι από την Κύπρο»κ.ά.) δεν θεωρούνται εθνικά συμφέρονταή εθνικοί αντικειμενικοί στόχοι.

Με απλά λόγια, στρατηγική είναι οβέλτιστος τρόπος χρησιμοποίησης τωνμέσων προς επίτευξη συγκεκριμένουστόχου.

Σήμερα, η στρατηγική, εκτός από τιςκυβερνήσεις και τις Ένοπλες Δυνάμεις,απασχολεί ιδιωτικές και πολυεθνικέςεπιχειρήσεις. Η μεγάλη διαφορά, όμως,έγκειται στο ότι αν η στρατηγική μίαςεταιρείας ή βιομηχανίας ασκηθεί εσφαλ-μένα, το κόστος θα επιβαρύνει τους με-τόχους, ενώ στο κράτος το κόστος τοπληρώνει ο λαός. Προς αποφυγήν τουτελευταίου, πρέπει η στρατηγική τηςχώρας να χαράζεται από τους άριστους

σε γνώσεις, εντιμότητα, ανιδιοτέλεια,ήθος και ακεραιότητα. Σε καμία περί-πτωση η χάραξη και υλοποίηση στρα-τηγικής πρέπει να αφήνεται στους φαύ-λους.

Στην Ιστορία, διά μέσου των αιώνων,υπάρχουν παραδείγματα προς αποφυ-γήν, όπου φαύλοι πέτυχαν να υποδου-λώσουν ή να διαλύσουν τα κράτη τουςγιατί εφάρμοσαν λανθασμένη στρατη-γική χωρίς τα ενδεδειγμένα μέσα ή χω-ρίς να τα αξιοποιήσουν ορθά. Αντίθετα,υπήρξαν και οι Μεγάλοι Στρατηγοί πουέμειναν στην Ιστορία για τα επιτεύγ-ματά τους (Μέγας Αλέξανδρος, Αννί-βας, Ιούλιος Καίσαρας, Tζένκις Χαν,Καρλομάγνος, Μέγας Φρειδερίκος κ.ά.).Πολλοί από τους επιτυχημένους στρα-τηγούς, αν και με στρατό πολύ μικρό-τερο αριθμητικά των αντιπάλων τους,επικράτησαν και διακρίθηκαν λόγω τουορθού τρόπου αξιοποίησης των μέσωνκαι του τελικού στόχου που έθεσαν.

Στην Κύπρο, μετά την τουρκική ει-σβολή, πολλές φορές αλλάξαμε στρατη-γική. Κάθε κυβέρνηση χάραζε και δικήτης στρατηγική, τα δε μέσα που χρησι-μοποιούσε ήταν ως επί το πλείστον λει-ψά, ήτοι: Μία διπλωματική υπηρεσίααδύναμη, με πρεσβείες στα περισσότε-ρα κράτη υποστελεχωμένες, με διπλω-μάτες απόφοιτους πανεπιστημίων οι-ουδήποτε κλάδου και που ουδέποτε εί-χαν εκπαιδευτεί σε κάποια σχολή δι-πλωματίας (εμπειροτέχνες).

Σε ό,τι αφορά τις Ένοπλες Δυνάμεις,αυτές οργανώθηκαν έχοντας ημερομη-νία λήξεως, χωρίς να εκσυγχρονίζονται.Εξοπλισμοί γίνονταν κατά το δοκούν.Ουδέποτε στελέχη σπούδασαν ή εκπαι-δεύτηκαν στο εξωτερικό (μέχρι το 1974),πλην κάποιων σχολών στην Ελλάδα.Όλοι οι άνδρες στην Κύπρο σίγουραάκουσαν από τις μανάδες τους την πε-

ρίφημη φράση «ώσπου να πάεις εσύ,γιε μου, στρατόν, εν θα έσιει».

Ο παράγοντας Οικονομία υποτίθεταιήταν σε καλύτερη θέση, μετά όμως απότα τελευταία θαύματα των φωστήρωνπολιτικών και οικονομολόγων με τα πολ-λά πτυχία και τον υψηλό δείκτη νοημο-σύνης, διαπιστώνουμε ότι η οικονομίαέπεφτε όπως έναν αλεξιπτωτιστή πουδεν είχε ανοίξει το αλεξίπτωτό του. Με-λετώντας το θέμα, διαπιστώνουμε ότισίγουρα θα ήταν καλύτερη η κατάστα-ση και θα υποστηριζόταν καλύτερα ηΔιπλωματία και οι Ένοπλες Δυνάμεις,εάν οι πολιτικοί και αξιωματούχοι σκέ-φτονταν και απολάμβαναν λιγότερη χλι-δή και αρχοντοχωριατιά.

Αυτονόητη, λοιπόν, η χαμηλού επιπέ-δου σημασία που έδιναν οι εκάστοτεκυπριακές κυβερνήσεις στους παράγο-ντες ισχύος, στα μέσα άσκησης στρατη-γικής και φυσικά στη χάραξη στρατη-γικής. Ποιας στρατηγικής; Μα αυτήςτων τεσσάρων ου, δηλαδή του κουτου-ρού. Φυσικά, μετά από αυτά, και μόνοτο ότι υπάρχουμε αποδεικνύει περί-τρανα ότι ο Θεός είναι Έλληνας.

Άντης Λοΐζου

Λένε πολλοί πως τα ριάλιτυ που βλέ-πουμε από τηλεοράσεως με τους τρα-γουδιστές, μεγάλους και μικρούς, ΔΕΝπρέπει να τα κρίνουμε πολύ αυστηρά.Κάποιοι λένε, μάλιστα, πως βοηθούνπολύ στην ανάδειξη νέων ΚΑΛΩΝ καλ-λιτεχνών που αύριο θα μας ψυχαγω-γούν και θα μας απαλύνουν τα βάσα-νά μας με τις σπουδαίες φωνές τους.Τέτοια ριάλιτυ έχουν περίπου όλοι οισταθμοί σε Ελλάδα και Κύπρο. Τέτοιαριάλιτυ βλέπει ο λαός μας πια καιαγαλλιάζεται. Λοιπόν, ας το πούμε γιατελευταία φορά. Τέτοια ριάλιτυ είναιάχρηστα. Ανοίγουν τον τάφο του πο-λιτισμού μας και σταθεροποιούν τοπαγκοσμιοποιημένο άτομο, το λεγόμε-νο VIDIOT, όπως λέμε ΙDIOT, δηλαδήΤΙΒΙ ΙΔΙΩΤΗΣ. Οι μεγάλες φωνές, ανείναι όντως μεγάλες, κάποια στιγμήθα βρουν τρόπο να φτάσουν στ’ αυτιάμας. Όμως, για να υπάρξουν μεγάλεςφωνές, πρέπει να υπάρχουν και μεγά-λα τραγούδια, μεγάλοι συνθέτες καιμεγάλοι στιχουργοί. Τίποτε απ’ αυ-τούς δεν βλέπουμε στα ριάλιτυ. Βλέ-πουμε μονάχα τα light persona, τουςχαζοχαρούμενους γκέυ και κάποιουςυποτιθέμενους σοβαρούς να αμολούναρλούμπες και να βαθμολογούν, μαζίμε το κοινό φυσικά, τους επίδοξους νέ-ους σταρ της τηλεοπτικής μας ζωής.Έλα όμως που η ζωή δεν είναι τηλεο-πτική, το είπε κι ο Πανούσης με τονστίχο για τον Βαμβακάρη και τον Τσι-τσάνη « ». Παρακολουθώντας αυτά ταλεγόμενα σόου, καταλαβαίνει κανείςότι δεν έχουν καμία σχέση με την κοι-νωνία. Ούτε που καταλαβαίνει κανείςπως έξω από τα στούντιο υπάρχει κό-σμος που πεθαίνει από την πείνα, κό-σμος που αυτοκτονεί, κόσμος με έναρούχο από πάνω του και όχι ντυμένοςμε στρας και με φορέματα διάσημωνσχεδιαστών. Υπάρχει και ένας κόσμος

εκεί έξω που ακούει πραγματικά τρα-γούδια που βγήκαν μέσα από μια άλ-λη φτώχεια, εξίσου φρικτή, κι όμωςακόμη μας συγκινούν και μας συνο-δεύουν στα γλέντια μας, τις χαρές μαςκαι τις λύπες μας. Αλλά και αυτά τατραγούδια, τα ριάλιτυ, όπως και ταπρογράμματα τύπου «ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑΜΑΣ ΒΡΕ ΠΑΙΔΙΑ», προσπαθούν μεκάθε τρόπο να τα μετατρέψουν σε μα-ζικό θέαμα για ψευτόμαγκες και κάθελογής «διανοουμένους» που θέλουν τολαϊκό τραγούδι μουσειακό είδος ή,ακόμη χειρότερα, διασκεδαστικό είδοςγια τηλεοπτικά γκομενάκια και κο-μπλεξικούς καλλιτέχνες.

Σβήστε, λοιπόν, τα δικά τους ριάλι-τυ και ελάτε στη δική μας σκληρήπραγματικότητα. Την πραγματικότη-τα που γεννά τα τραγούδια του πόνουμας, τα τραγούδια της αντίστασής μας,

τα τραγούδια μιας πραγματικής αγά-πης.

Τα ματόκλαδά σου λάμπουνσαν τα λούλουδα του κάμπου, σαν τα λούλουδα του κάμπουτα ματόκλαδά σου λάμπουν.

Τα ματάκια σου αδερφούλαμου ραγίζουν την καρδούλα,μου ραγίζουν την καρδούλατα ματάκια σου αδερφούλα.

Τα ματόκλαδά σου γέρνειςνου και λογισμό μου παίρνεις,νου και λογισμό μου παίρνειςτα ματόκλαδά σου γέρνεις.

Τα ματάκια σου να βγούνεσαν και μένα δεν θα βρούνε,σαν και μένα δεν θα βρούνετα ματάκια σου να βγούνε.

Β.Φ.

ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΡΙΑΛΙΤΥ

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΜΑΚΑΡΙΟΣ ΔΡΟΥΣΙΩΤΗΣ

Ο εκλεκτός του Αναστασιάδη στο Προε-δρικό, ο μέγας ιστορικός Μακάριος Δρου-σιώτης, ξαναχτύπησε στο ψαχνό. Αυτήν τηφορά με το νέο του βιβλίο, για να μας πειτα αντίθετα απ’ αυτά που μας λένε οι ίδι-οι οι Άγγλοι. Πως δηλαδή οι Άγγλοι ήτανκαι είναι πάντα μαζί μας. Εμείς, φυσικά, ωςξεροκέφαλοι και φανατικοί καιάρρωστοι, επιμένουμε ναβλέπουμε τους Εγγλέ-ζους σαν εχθρούς μας,παρ’ ότι από το 1878έως σήμερα δεν κάνουντίποτε άλλο οι καημένοιπαρά να μας βοηθούν καινα μας ανοίγουν δρόμους προςτην απελευθέρωση. Εγώ δεν θέλω να πωπως ο Δρουσιώτης τα παίρνει από το Φό-ρειν Όφις (κανένας Κυπραίος δεν τα πήρεποτέ). Θέλω μόνο να πω πως τα παίρνειαπό το Προεδρικό, όπου εξάλλου δουλεύ-ει. Τα παίρνει για να συκοφαντεί τους Ρώ-σους και να καλοπιάνει τους Αγγλοαμερι-κανούς τώρα που η κυβέρνηση το πήρεαπόφαση πως ανήκουμε στη ΔΥΣΗ, είμα-στε ακόμη αποικία των Άγγλων και –για-τί όχι;– και των Αμερικανών, φτάνει να πά-ρουν κάποιοι Συναγερμικοί τις μίζες από ταφυσικά αέρια και τα πετρέλαια. Επίσης,δεν θέλω να πω πως ο Δρουσιώτης είναιγάδαρος, διότι κάτι τέτοιο θα συνιστούσεμεγάλη προσβολή προς τα συμπαθητικάτετράποδα. Άσε που οι γαδάροι έδωσαντο παρόν τους σε όλους τους εθνικοαπε-λευθερωτικούς αγώνες εναντίον τωνΆγγλων. Δείτε τη φωτογραφία παρακαλώ.

ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ Η ΚΥΠΡΟΣ;

Για λόγους οικονομίας και όχι μόνο έκοψατη ΝΟΒΑ και τώρα βλέπω μόνο κυπριακάκανάλια. Τηλεόραση βλέπω μόνο αργά ταβράδια και κατιτίς την Κυριακή, οπότε μι-κρό το κακό. Παρακολουθώντας, όμως,έστω και για λίγο τα κυπριακά κανάλια,κατάλαβα πως δεν θα ήταν κακό εάν οιΤούρκοι έκαναν και μία δεύτερη εισβολήκαι κατακτούσαν όλη την Κύπρο – ή έστωτα κυπριακά κανάλια. Τα επαρχιακά κα-νάλια δεν είναι μόνο επαρχιακά, αλλά καιη αποθέωση της κακογουστιάς και της ξευ-τίλας. Τα δε κανάλια της πρωτεύουσας, ωςκακέκτυπα αντίγραφα των καναλιών τηςΑθήνας, εκπνέουν πτωματίλα. Δείτε πα-ρακαλώ τα talent shows, δείτε τα νταλα-ροειδή του Κούλλη στο ΡΙΚ, δείτε το «Πουσου νέφκω» του Μέγα, δείτε τις ειδήσειςτου Αναστασιάδη στον ΑΝΤΕΝΑ και δεί-τε ό,τι άλλο θέλετε και αν δεν κάνετε τηνπροσευχή σας το βράδυ για να έρθουν οιΤούρκοι, εγώ να κόψω τα νύχια των πο-διών μου.

l Ν. Αναστασιάδης: «Στόχος μας είναι νακάνουμε τη χώρα μας κέντρο πολιτισμούκαι παιδείας για την Ανατολική Μεσόγειο».Γιατί αυτός ο γεωγραφικός περιορισμός,Πρόεδρε; l Βίσση: «Αυτοί που πολεμούν τη διαφο-ρετικότητα δεν έχουν αρκετή δική τους προ-σωπικότητα». Εσύ μας έλειπες.l Τα κινητά τηλέφωνα επηρεάζουν την ποι-ότητα του σπέρματος. Γι’ αυτό και 2.700κλήσεις στον έφορο εταιρειών έμειναν ανα-πάντητες. l Ο Δημήτρης Γεωργιάδης του Πολίτη στοΠροεδρικό. l Ο Κάρογιαν Πρόεδρος Επιτροπής Θε-σμών της Βουλής. l ΣΕΑ (Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας):Τελικά, Φωτίου μου, σε βλέπω στη λίστατου ανεργιακού.l 17-18 εκατομμύρια για αποπεράτωση τηςπλατείας Ελευθερίας. Ήμαρτον. l Η Κύπρος στις αγορές. Ρε Γεωργιάδη,νομίζεις ότι οι αγορές εν το ξενοδοχείον τουπαπά σου στην Πάφον;l Επίσημος συνοδός του Στυλιανίδη ο Μα-κάριος Δρουσιώτης. Φεύγει κι αυτός απότο Προεδρικό και ακολουθεί τον φίλο τουστις Βρυξέλλες ως δεξί του χέρι.l Κρις Λαζαρή: Ιδιωτικό αεροπλάνο στηδιάθεση του Προέδρου. Έφαν σε, ρε Χρι-στόφκια.

ΜΙΚΡΑ l ΜΙΚΡΑ

Αρέσκει μου τούντο Μουντιάλ. Στα γεράματα τούτον μάς έμεινεν. Αςμεν το πιάει η Γερμανία, η Αγγλία, η

Αμερική, η Κροατία τζιαι η Νότια Κορέα.Αλλά εν τζιαι χαρίζει κάστανον ο Λιο-

ντής ο Μέσσης.

vasosftohopoullos.wordpress.com6 28 Ιουνίου 2014

EK TΩN ANTIΘETΩN H APMONIA

Γράφει ο A.X.

l Όσοι νομίζουν πως η Βα-λεντίνα Τσίγγη κάνει εμφα-νίσεις μόνο σε κοσμικές εκ-δηλώσεις και πάρτυ πέφτουνέξω. Η κατά τα άλλα συ-μπαθέστατη Βαλεντίνα πα-ρευρέθηκε πρόσφατα στααποκαλυπτήρια ΜνημείουΠεσόντων Κερύνειας. Νοεί-ται ότι ντύθηκε καταλλήλωςμε ένα πολύ ωραίο μαύρο συνολάκι μεφαρδιά ζώνη.l Η Ελένη Τσαλιγοπούλου, που θεωρείταισοβαρή καλλιτέχνις, δέχτηκε και έκανε συ-ναυλία στους κήπους του Προεδρικού Με-

γάρου για να ευφραν-θεί και να κάνει επί-δειξη υψηλής χωριάτι-κης μόδας η κρεμ ντελα κρεμ της κυβερνη-τικής Λευκωσίας. Έλε-ος, καλαμαράδες καλ-λιτέχνες.

Υ.Γ.: Ήταν εκεί και η σκατένη η Μαρ-κουλλή.l Για να μην κακοφανιστεί η κυβερνητικήλάιφσταϊλ Λεμεσός, ο Πρόεδρος οργάνω-σε κι εκεί μία συ-ναυλία με τονΧατζή και τηΜαρινέλλα. Δείτεπώς κορτώννει οΠρόεδρος και ηγυναίκα του! Αυ-τά τα έκαναν παλιά στην Ουγκάντα.l Κύριε Πρόεδρε, αν θέλεις καμιά φοράνα μείνεις θκυο τρεις νύχτες στο Καϊμακλί,έχω τζι εγιώνι σπίτι, μπορείς να το χρησι-μοποιήσεις αν θέλεις, χωρίς καμιά δέ-σμευση. Όι εν να ’χω τον Λαζαρήν να μαςπαίζει τον έξυπνον.l Μαζί με τον Δήμαρχο κ. Γιωρκάτζη, εί-ναι ένας παράγος του Σίγμα ΤΙΒΙ, ο Δη-μήτρης Γριβικός Ττοκκαρής, ο οποίος πρό-σφατα άνοιξε καινούργιο μαγαζί στην πα-λιά πόλη. Μάλιστα, έβαλε μπροστά απότο μαγαζί και μία παλιά λιμουζίνα αντίκα.

Του ευχόμαστεκαλή επιτυχία,όμως έχουμε μερι-κές απορίες. Πούθα παρκάρει, κύ-ριε Δήμαρχε, ο κό-σμος; Πόσα μαγα-

ζιά ακόμη θα αφήσετε να φυτρώσουν σανμανιτάρια χωρίς κανέναν έλεγχο και χωρίςκάποιο σχέδιο προφύλαξης της παλιάς πό-λης; Έχετε ακούσει τη λέξη ΚΟΡΕΣΜΟΣ;Έχετε ακούσει τη φράση ΝΟΝΟΙ ΤΗΣΝΥΧΤΑΣ; Δεν μιλώ για τους νονούς πουεσείς υποψιάζεστε, μιλώ για τους καθώςπρέπει νονούς που παρανομούν καθημε-ρινώς με τις ευλογίες των αρχών.l Μιας και μιλάμε για την παλιά πόλη,ποιος μαλάκας έδωσε άδεια να χτιστείδιώροφο κτήριο στο άνοιγμα της οδού πουοδηγεί προς την αρχιεπισκοπή; Αντί να κα-τεδαφιστούν και άλλα κτήρια, για να φα-νεί το ιστορικό κέντρο της πόλης μας, εμείςχτίζουμε για να κρύβουμε παραπάνω ταμεγάλα μας μνημεία. Εύγε, σκατάες. l 10 με 15 πρωτοκλασάτους τραγουδιστέςθα φιλοξενήσει φέτος στο φεστιβάλ της ηΕΔΟΝ. Καλά, δεν υπάρχει έστω και έναςαπ’ αυτούς τους καλλιτέχνες που να γνω-ρίζει τι είναι η ΕΔΟΝ και το ΑΚΕΛ και ν’αρνηθεί να έρθει; Και, αν γνωρίζουν καισυμφωνούν με το ΑΚΕΛ, σημαίνει πως δενέχουν πολιτικό κριτήριο, άρα τι μπορεί ναπεριμένουμε εμείς από τη μητέρα Ελλάδα;Ευτυχώς που υπάρχει και μια άλλη μητέ-ρα Ελλάδα. l Τι γλυκανάλατος αυτός ο Χάματσος τουΡΙΚ. Είδα αυτό το πρόγραμμά του «4U2»και λίγο ήταν να κάνω εμετό. Έλεος πια μεαυτό το τηλεοπτικό αδελφάτο.

Από την καισαρική τομή της ΓαλλικήςΕπανάστασης ξεπήδησε, μαζί με τα αστι-κά δικαιώματα και τις σύγχρονες κρα-τικοθεωρητικές ιδέες, μία αποξήρανσητης θρησκευτικής συνείδησης, καθώς ηπίστη άφηνε τους προαιώνιους άξονέςτης προς το «non ridere, non lugere nequedetestari sed intelligere»2 του Spinoza. Αυ-τό ήταν ακριβώς που διάβασε λίγους αι-ώνες αργότερα «δι’ ελέου και φόβου»και ο Ντοστογιέφσκυ μέσα στη νοητικήέκλειψη της εποχής του όταν, «θεολογώ-ντας Ορθοδόξως», προειδοποιούσε γιατί«τα μεγάλα γεγονότα μπορεί να πέσουνπάνω μας και να μας βρουν διανοητικάαπροετοίμαστους».

Η έντονη τάση εκκοσμίκευσης στις δο-μές των κρατών της Ευρώπης συναντού-σε την κυρίαρχη θέση του Hegel, «Ό,τιείναι πραγματικό είναι λογικό, ό,τι είναιλογικό είναι πραγματικό», αλλά και τηνποτισμένη με αθεΐα φωνή του μαθητήτου, του Μαρξ, παρασύροντας τον κό-σμο σε μια περιδίνηση, μακριά από τηθεϊκή του διάσταση.

Οι δύο πυλώνες της νεωτερικότητας –τοσυγκεντρωτικό κράτος και η καπιταλι-στική οικονομία– τοποθέτησαν τον άν-θρωπο στο κέντρο όλου του υπαρκτούκόσμου, ατροφώντας κάθε επίγνωσηοποιασδήποτε δύναμης πάνω από αυ-τόν. Σε όλους τους τομείς της ζωής, ο άν-θρωπος χωρίς πνευματική ζωή μετατρά-πηκε σε αντικείμενο, αναζητώντας τονεαυτό του ανάμεσα σε πολιτικές και κοι-νωνικές μεταρρυθμίσεις, πνιγμένες σταοικονομικά συμφέροντα. Η προοδευτικήμετατόπιση από τον ευσεβή βίο που στή-ριζε η εκκλησία με την παράδοσή τηςπρος τη φήμη, τα πλούτη και την υλικήεπιτυχία θα είναι πλέον το μοναδικό πε-ριεχόμενο του κοινωνικού ιδεώδους, ενώη απώλεια της θρησκευτικής ουσίας άφη-σε κενά στην κοινωνική οργάνωση, πουκαλύπτονται πλέον από τις ασαφείς καιαβέβαιες διατάξεις του νόμου. Η ατμό-σφαιρα των ανθρωπίνων δικαιωμάτωνκαι της δικαιοσύνης χαρακτηρίζεται απόμια ηθική μετριότητα που αφήνει πολύλίγο περιθώριο να ακουστεί η εμπνευ-σμένη φωνή του Montesquieu μέσα στοναντίλαλο του διαλόγου του Κρέοντα καιτης Αντιγόνης, πως: «Δεν πρέπει να κά-νουμε με νόμους αυτό που μπορεί να γί-νει με τα ήθη και τα έθιμα».

Από τη σιωπηρή «σύμβαση» του εθί-μου που απορρίπτει κάθε ιδέα «διαχω-ρισμού της ελευθερίας από τον νόμο πουτην έχει καταστήσει δυνατή» μέχρι τηνυιοθέτηση μιας θεμελίωσης του κοινωνι-κού ανθρώπου ως νομικής ή μηχανικήςυποστάσεως που περιορίζει de facto τηφυσική του ελευθερία υπάρχει ένα αβυσ-σαλέο χάσμα αντίληψης. Η μίζερη τάσητης Ανατολής να το γεφυρώσει με τρόπο

που να αναπτυχθεί και να ωριμάσει στοεπίπεδο των σύγχρονων δυτικών συστη-μάτων προκάλεσε μια τεράστια ανατρο-πή της προοπτικής στο σύμπαν των πα-ραδοσιακών της αξιών.

Όπως τα μυστήρια του πνευματικούκόσμου δεν ανακαλύπτονται με τον νουκαι τις αισθήσεις, αλλά αποκαλύπτονταιαπ’ τον ίδιο τον Θεό στον ψυχικό κόσμοτου ανθρώπου, έτσι και ο ιστός της ζω-ής δεν υφαίνεται με νομικίστικες σχέσεις,αλλά με την ενοποιητική ενέργεια τηςκοινής πίστης που γίνεται ένα με τη νο-οτροπία και την προσωπικότητα των αν-θρώπων. Η ενότητα υπήρξε διαχρονικάκεντρικός πολιτικός και πολιτισμικόςόρος, που αντλούσε περιεχόμενο όχι απότην ανάγκη χειραγωγήσεως –όπως συμ-βαίνει στις σύγχρονες κοινωνίες–, αλλάαπό τον ίδιο τον πυρήνα της νομιμοποί-ησης θεσμών.

Εμποτισμένοι μέσα σε έναν λατρευτι-κό κατά βάση πυρήνα –οι θεσμοί ως νο-μικές ρυθμίσεις–, με το κέντρο βάρουςτους να πέφτει στην παιδεία και την καλ-λιέργεια του ήθους των ανθρώπων καιόχι σ’ αυτήν καθ’ εαυτήν την αυτάρκειακαι τη σταθερότητά τους ή στην πρακτι-κή αποτελεσματικότητά τους, δεν είχανκαι δεν διεκδικούσαν οντολογική αυτο-νομία. Η ουσία τους δεν εξασφαλιζόταναπό αυτήν καθ’ εαυτήν τη νομική ρύθ-μιση ούτε από κάποιες γενικές αρχές ήδικαιακές ρήτρες που πραγματώνοντανμε τη νομική ρύθμιση. Ο θεσμός θεμε-λιωνόταν πάνω στη συμμετοχή των αν-θρώπων, με τη λατρευτική επανάληψήτου.

Αυτό που η Δύση θα έφερνε στον κόσμοτης Ανατολής ήταν η βαθμιαία εξάντλη-ση της λατρευτικής δύναμης και μία απει-λή κατά της πίστης, προκρίνοντας τηνοργάνωση ανισόρροπων κρατών που ευ-νοούσαν και ευνοούν τις σχέσεις ζωής,σαν νομικές συμφωνίες συμβαλλόμενωνμερών. Η πρόσληψη των μηχανικών νο-μικιστικών κριτηρίων, καθώς και οι μα-ζικές συνήθειες ζωής οδήγησαν τελικάστην απώλεια της αίσθησης υπευθυνό-τητας, διατάραξαν ολοκληρωτικά τηνεσωτερική κρίση του ανθρώπου και «έθε-σαν σε κίνδυνο την ελευθερία του»3.

Όταν ο Rimbaud είδε την απειλή γιατην ύπαρξη μέσα στην αλλόκοτη δια-μόρφωση του σύγχρονου κόσμου «Quandirons-nous, par de la les greves et lesmonts, saluer la naissance du travailnouveau, la sagesse nouvelle, la fruite destyrans et demons…»4, ήταν ήδη αργά γιανα αλλάξει κάτι στην ανθρώπινη αυτο-νομία.

Εν ολίγοις, ένα νομικό πλαίσιο που εξα-σθενίζει την ανθρώπινη μορφή μέσα σ’έναν συρφετό γενικών και αφηρημένωνσχημάτων δύσκολα εκμεταλλεύεται το

υψηλό επίπεδο των ανθρώπινων δυνα-τοτήτων, ενώ παρουσιάζει πολύ λίγεςάμυνες απέναντι στην άβυσσο του αν-θρώπινου εκφυλισμού.

Τo πάθει μάθος, η «σοφία που απο-κτάται με τον πόνο»5 κατά την αρχαιό-τητα, αλλά και η απλή αναγνώριση καιαποδοχή της πολυπλοκότητας και τηςτραγικότητας της ζωής, που οδήγησαντις χώρες της Ανατολής σε υψηλά επί-πεδα ωριμότητας, απαξίωναν την υλικήυπόσταση του ανθρώπου και ανύψωναντην πνευματική του φύση. Από την άπο-ψη αυτήν, ένας δυτικός τρόπος ζωής, βα-σισμένος εν ολίγοις στη νομική κλίμακα,έχει όλο και λιγότερες πιθανότητες ναγίνει το κυρίαρχο πρότυπο στην Ανατο-λή, ενώ οι κοινωνίες που επιμένουν στηνυιοθέτησή του ή θα εξακολουθήσουν ναξεβράζουν τους ανύποπτους στις ακτέςενός πνευματικά αλλήθωρου παραδεί-σου ή θα συντριβούν στα βράχια τουαπρόσωπου ορθολογισμού του γράμμα-τος του νόμου, καθώς λέει ο Ηράκλειτος,τῷ οὖν τόξῳ ὄνομα βίος, ἔργον δὲθάνατος.

1. ΚΡΕΟΝΤΑΣ: Και παρ’ όλ’ αυτά τόλμησεςνα παραβείς αυτούς τους νόμους;ΑΝΤΙΓΟΝΗ: Ναι, γιατί δεν ήταν ο Δίας πουδιέταξε αυτά σε μένα ούτε η Δίκη η συγκά-τοικος των θεών του κάτω κόσμου όρισε τέ-τοιους νόμους στους ανθρώπους, ούτε νόμιζαότι έχουν τόση ισχύ οι δικές σου διαταγές,ώστε να μπορείς να υπερνικήσεις τους άγρα-φους νόμους και απαρασάλευτους των θεών.Γιατί αυτοί βέβαια δεν ισχύουν σήμερα καιχθες, αλλά έχουν αιώνια ισχύ και κανείς δενγνωρίζει από πότε φάνηκαν.2. «Να μη γελάς, να μην πενθείς, να μη μι-σείς, αλλά να διανοείσαι», Spinoza, Ethica.3. Ο Marie-Jean Hérault de Séchelles (1759 -1794, Γάλλος δικαστής και πολιτικός που πή-ρε μέρος στη Γαλλική Επανάσταση) που, επι-φορτισμένος να συντάξει το Σύνταγμα του1793 ζητεί πιεστικά από τον συντηρητή βι-βλίων της Bibliotheque Nationale να του δώ-σει «sur-le-champ les lois de Minos, qui doiventse trouver dans un recueil des lois grecque»[μτφ. Άμεσα τους νόμους του Μίνοως, πουπρέπει να βρίσκονται σε μια συλλογή ελλη-νικών νόμων], θα προκαλέσει την ειρωνείατου Hippolyte Adolphe Taine (1828-1893, Γάλ-λος κριτικός και ιστορικός), ενώ ο Numa DenisFustel de Coulanges (1830-1889, Γάλλος ιστο-ρικός) γράφει στην εισαγωγή του Cite antique:«Έχοντας εκτιμήσει εσφαλμένα τους θεσμούςτης αρχαίας πόλης, φανταστήκαμε ότι θα τουςαναβιώσουμε στην κοινωνία μας. Πέσαμεαπλά έξω όσον αφορά την ελευθερία των αρ-χαίων, με αποτέλεσμα να τεθεί σε κίνδυνο ηελευθερία των συγχρόνων». Λουτσιάνο Κάν-φορα, H δημοκρατία. Η ιστορία μιας ιδεο-λογίας.4. «Πότε θα περάσουμε τα βουνά και τις πα-ραλίες, να χαιρετίσουμε τη γέννηση του νέουμόχθου, της νέας φρόνησης, τη φυγή των τυ-ράννων, των δαιμόνων;», Arthur Rimbaud,Μια εποχή στην κόλαση (Une saison en enfer).5. Αισχύλος, Αγαμέμνων, στ. 117

Ου γαρ τοις ψηφίσµασιν αλλά τοις ήθεσιν καλώς οικείσθαι τας πόλεις.

Οι πόλεις δεν διοικούνται σωστά με τους νόμους, αλλά με τηνηθική συμπεριφορά των πολιτών.

Ισοκράτης

ΚΡΕΟΝΤΑΣ. Καὶ δῆτ’ ἐτόλμας τούσδ’ ὑπερβαίνειν νόμους;(450) ΑΝΤΙΓΟΝΗ. Οὐ γάρ τί μοι Ζεὺς ἦν ὁ κηρύξας τάδε,

οὐδ’ ἡ ξύνοικος τῶν κάτω θεῶν Δίκητοιούσδ’ ἐν ἀνθρώποισιν ὥρισαν νόμους·,

οὐδὲ σθένειν τοσοῦτον ᾠόμην τὰ σὰκηρύγμαθ’ ὥστ’ ἄγραπτα κἀσφαλῆ θεῶν

(455) νόμιμα δύνασθαι θνητὸν ὄνθ’ ὑπερδραμεῖν.Οὐ γάρ τι νῦν γε κἀχθές, ἀλλ’ ἀεί ποτεῇ ταῦτα, κοὐδεὶς οἶδεν ἐξ ὅτου ’φάνη.1

ΣΟΦΟΚΛΗΣ, Αντιγόνη

ΚΟΣΜΙΚΑ ΚΑΙ ΤΡΙΤΟΚΟΣΜΙΚΑ

728 Ιουνίου 2014 OXI ΣΤΟ ΝΑΤΟ

Μα ήταν διαδήλωση υπέρ των δικαιωμάτων των ομοφυλο-φίλων τούτη οξά δικοινοτικόνφεστιβάλ με επίσημον προσκε-

κλημένον τον Στυλιανίδην;

Η εμπορικοποίηση του δημόσιου χώρουαποτελεί ένα από τα πιο φλέγοντα ζη-τήματα που αφορούν στη ζωή στις σύγ-χρονες πόλεις. Προβλέψιμη από διανο-ούμενους από το 1960, θεωρείται σή-μερα, τόσο από θεωρητικούς όσο καιαπό ακτιβιστές σε όλο τον κόσμο, ωςμία από τις πιο επικίνδυνες, για τη δη-μοκρατία, πτυχές του νεοφιλελευθερι-σμού. Η συζήτηση σε παγκόσμιο επί-πεδο αφορά στο δικαίωμα στην πόληκαι στα ανθρώπινα δικαιώματα, ενώστην Κύπρο συχνά παραβλέπεται. Τοπαρόν άρθρο ασχολείται με τη Λευκω-σία, όπου το πρόβλημα είναι ιδιαίτεραέντονο στην παλιά πόλη.

Δημόσιοι χώροι και το δικαίωμα στην πόλη:

Αρκετοί θεωρητικοί υποστηρίζουν ότιη ποιότητα ζωής μίας πόλης είναι ανά-λογη του βαθμού αλληλεπίδρασης τωνπολιτών στους δημόσιους χώρους, πουαπαιτείται να είναι ανοιχτοί και προ-σβάσιμοι σε όλους τους πολίτες ανε-ξαιρέτως κοινωνικής τάξης ή φυλής καιχωρίς οικονομικό τέλος. Οι δημόσιοι χώ-ροι συνυπήρχαν ανέκαθεν με τους εμπο-ρικούς και οι αγορές και τα καταστή-ματα είναι σημαντικοί παράγοντες πολ-λών πετυχημένων αστικών κέντρων. Πό-τε, όμως, η επιχειρηματικότητα ξεπερ-νά τα όρια και εκμεταλλεύεται τους δη-μόσιους χώρους; Συχνά, πιστεύεται,όταν δεν σέβεται το τοπικό περιβάλλονκαι το αλλοιώνει στον βαθμό που δεναντιπροσωπεύει την τοπική κοινότητα.

Στη παλιά Λευκωσία η εμπορικοποί-ηση του δημόσιου χώρου προκύπτει απότον υπερβολικό αριθμό κέντρων ανα-ψυχής, ιδιαίτερα στους πεζόδρομουςΛήδρας/Ονασαγόρου. Το όραμα για κέ-ντρα αναψυχής, που υπήρχε και προω-θείτο εκεί από το δημαρχείο εδώ καιδεκαετίες, εξελίσσεται ραγδαίως λόγωτων οικονομικών συγκυριών και τηςυποβάθμισης άλλων εμπορικών κέντρων.

Τα τελευταία χρόνια, η περιοχή πουήταν ανέκαθεν μικτής χρήσης (εμπόριο,γραφεία, κατοίκηση) εξελίσσεται σε μο-νής χρήσης, αυτήν της ψυχαγωγίας, ειςβάρος πάσης άλλης. Το αναζωογονητι-κό αποτέλεσμα μιας πιθανής οργανω-μένης εμπορικότητας μετατράπηκε σεεισβολή στη ζωή και την κουλτούρα τηςπόλης, αφού τα τραπεζάκια που κατα-κλύζουν τους πεζόδρομους κρύβουν τιςβιτρίνες των καταστημάτων, δυσκολεύ-ουν την πρόσβαση σε αυτά, καθώς καιστις εισόδους των κτηρίων προς τα γρα-φεία και τα διαμερίσματα. Η προσπά-θεια ελέγχου της επέκτασης του υπαί-θριου χώρου εστίασης με κόκκινες

γραμμές πρόχειρα μπογιατισμένες στοδάπεδο αποτελούν ένα ακαλαίσθητογκράφιτι με την υπογραφή του δημαρ-χείου. Εν τούτοις, τα «τραπεζάκια έξω»δικαιούνται μεγάλο εμβαδόν του δημό-σιου χώρου που άλλοτε χρησιμοποιείτοαπό τους παραδοσιακούς χρήστες τηςπεριοχής για περιδιάβαση, συνανα-στροφή, ψώνισμα και δουλειά. Επομέ-νως, σε ποιους ανήκει η πόλη; Ποιοιέχουν δικαίωμα σε αυτήν; Σε ποιον βαθ-μό;

Η αρχιτεκτονική/πολεοδομική πτυχή:

Πολλές πόλεις υποφέρουν συνεπεία πο-λιτικών καταστάσεων, οικονομικήςαστάθειας και δημογραφικών αλλαγών.Η εύκολη λύση σε αυτά τα προβλήμα-τα στο σύγχρονο περιβάλλον της ταχύ-τητας και της χειραγώγησης της κοινής

γνώμης μέσω της εμπορευ-σιμότητας των «εικόνων»,λέει ο γεωγράφος D.Harvey, είναι η αντιμετώ-πιση της πόλης σαν προϊόναντί σαν χώρο, ενώ «τοεφήμερο και το στιγμιαίοστον χώρο έχουν γίνει στοι-χεία προς εκμετάλλευσηαπό το κεφάλαιο, όπουυπάρχει βραχυπρόθεσμοςσχεδιασμός».

Δυστυχώς, η «εικόνα» τηςπαλιάς πόλης έγινε μόδα.Η αρχιτεκτονική και ο πο-λιτισμός έγιναν εμπορεύσι-μα και πλασάρονται μέσααπό δήθεν κουλτουριάρικαμπαράκια από δήθεν μπο-έμ τύπους που δήθεν αγα-πούν την περιοχή. Στηνπραγματικότητα, βεβαίως,πρόκειται για ένα ρεύμαεύκολης κερδοσκοπίας πουλίγο νοιάζεται για την«κουλτούρα» που πουλά.Η αδυναμία της δημοτικήςαρχής να ελέγξει τη λει-τουργία των κέντρων ανα-

ψυχής σε σχέση με τις πολεοδομικέςάδειες έχει σαν αποτέλεσμα τις κακέςτροποποιήσεις των χώρων και την κα-ταστροφή της αρχιτεκτονικής κληρονο-μιάς.

Κοινωνική/πολιτισμικήπτυχή:

Μέχρι πριν μερικά χρόνια, η περιοχήΛήδρας/Ονασαγόρου λειτουργούσε σανγειτονιά. Οι χρήστες της (καταστημα-τάρχες, κάτοικοι, επισκέπτες, γραφεία)συνευρίσκονταν στους δρόμους, πλα-τείες, παγκάκια, σκαλιά κτηρίων, «μα-ειρκά», μέσα σε ρυθμούς που επέτρε-παν οικείες και ανθρώπινες σχέσεις. Σή-μερα, τα αντικρουόμενα συμφέροντακαι η διεκδίκηση του χώρου από διά-φορες κοινωνικές ομάδες μετατρέπουντην περιοχή σε πεδίο μαχών. Η ξαφνι-κή επέλαση των νεοεισερχόμενων επι-χειρήσεων και οι ρυθμοί που επέβαλανμε τη δυνατή μουσική, την έντονη κυ-κλοφορία οχημάτων, τη διάθεση δια-σκέδασης, αλλά και τη διάθεση επιθε-τικότητας και επιβολής του χώρου καιτου τρόπου τους πάνω στους παλιούςχρήστες (που κράτησαν την πόλη ζω-ντανή σε δύσκολους καιρούς) έχουν αλ-λοιώσει εντελώς τον τοπικό χαρακτήρατης περιοχής.

Εισηγήσεις:

Το μέλλον των πόλεων εξαρτάται απόποιοτικούς δημόσιους χώρους και ιδι-αίτερα στη δημιουργία «Τόπου», ανα-φέρουν σύγχρονες έρευνες. Αυτό δεναφορά μόνο στα υλικά χαρακτηριστι-κά, αλλά τόπους όπου η κοινότητα εί-ναι ζωντανή και υπάρχει η αίσθηση τουανήκειν. Τέτοιες περιοχές ενθαρρύνουνμακροπρόθεσμη οικονομική ανάπτυξηκαι περιβαλλοντική βιωσιμότητα και εν-δυναμώνουν την τοπική ταυτότητα. Επι-βάλλεται δε η συνεργασία των πολεο-δόμων και της τοπικής κοινότητας γιατην οργάνωση, σχεδιασμό, διαχείρισηκαι συντήρηση των δημόσιων χώρων.

Στέλλα Ευαγγελίδου, Αρχιτέκτονας

Η εμπορικοποίηση του δημόσιου χώρου

Πεζοδρόμιο έναντι από «ΟΧΙ»: ένας ζωντανός δημόσιος χώρος που θυσιάστηκεπρόσφατα για κέρδος από το δημαρχείο Λευκωσίας