Fotos concurso (veciños)
-
Upload
asociacion-vecinal-pontepedrina-amor -
Category
Documents
-
view
220 -
download
0
description
Transcript of Fotos concurso (veciños)
CONCURSO DE FOTOGRAFÍA PONTEPEDRIÑA
FOTOS DAS VECIÑAS E VECIÑOS
1ºPREMIO:A T A R D E C E R E S E N E L P U E N T E
D E L T R E N
2ºPREMIO:S O L D E P O N T E P E D R I Ñ A
Amor Ruibal coma eixo fundamental do barrio, unindo as dúas beiras e as dúas pontes que lle dan nome ao barrio. O río Sar e o "río" das vías do tren ao outro lado. Un apracible día, cun home entrando nun dos bares
máis tradicionais do barrio, co antigo matadoiro hoxe reconvertido en Centro Sociocultural e detrás un Instituto, o nº 6 de Compostela, por onde pasaron milleiros e milleiros de mozos e mozas ao longo destes anos,
percorrendo Amor Ruibal ata chegar ás aulas onde permanecerían uns anos importantes das súas vidas.
3ºPREMIO:D E P A S O
Nunca sentiches esas formigas no estómago cando estás alegre? Cruzando o outro día a rúa decateime da fermosura do barrio, do noso barrio e sorrín
L A S B R A Ñ A S D E S D E M I V E N T A N A
ESTES UMEIROS SON O S S E N T I N E L A S D O B A R R I O , POLA PARTE DO MURO DA RENFE. SON TRES, ESTE DA FOTO ESTÁ UN POUCO AFASTADO DOS OUTROS E PINTÁRONLLE UN GRAFFITI PARA
FACERLLE COMPAÑÍA. VESE QUE ESTÁN A GUSTO XUNTOS
C H O I V A D E P É T A L O S
A L T A V E L O C I D A D E
N O I T E F U G A Z Quédaste parvo escoitando o ruído dalgúns coches; a noite, esa noite de barrio
tan iluminada, tan fugaz
C H O V E N O B A R R I O Un dos moitos días chuviosos deste pasado mes de abril na nosa cidade. Desde a beira oposta da primeira imaxe, mirando cara o norte, onde chegan os ferrocarrís que supuxeron o xermolo do barrio. Os asubíos que se escoitan desde as nosas casas e que van marcando o ritmo do día, desde os trens de última hora da noite aos de primeira
hora da mañá que espertan o bulir das rúas. Amor Ruibal sempre presente. A "Gran Vía" de Pontepedriña une e vertebra ao barrio, tamén neses días de choiva, co paraugas dominando a paisaxe húmida dunha primavera
estrana. Os días seguen o seu curso nas rúas do noso barrio ...
U B I S U N T
L A T A N D O A O I N S T I T U T O P A R A C O L L E R C E R E I X A S
A espontaneidade duns mozos que faltan a clase de galego para ir a roubar cereixas. A versión urbana dos pícaros de toda a vida nas aldeas
A M A N I T A M U S C A R I A , S E T A S D E L O S P I T U F O S
A VIDA XORDE INCLUSO NAS MÁIS DIFÍCILES CIRCUNSTANCIAS, C Ó M P R E A P E N A L O I T A R
B A L C Ó N D E M I C A S A , G E R A N I O S
CANDO CHEGAMOS AO BARRIO ESTA FIESTRA TIÑA A P E R S I A N A E N T R E A B E R T A E, DENTRO, AFANÁBANSE TRABALLANDO UNHA RECUA DE
XENTE. ERAN CHINESES. NÓS DUBIDABAMOS CADA DÍA, AO PASAR, VINDO AQUEL AMOREAMENTO, PERO NON CHEGAMOS A NINGUNHA CONCLUSIÓN. NAQUELA ÉPOCA
SAÍAN NOS MEDIOS CADA DÍA NOVAS SOBRE TRABALLADORES CLANDESTINOS