Incrible aventura en Londres

Un día coma calquera outro,

os nenos e nenas buscando in-

formación en internet sobre os

Xogos Olímpicos, atoparon

unha páxina na que había un

concurso sobre cidades e países

olímpicos. O premio consistiría en participar nunhas Minio-

limpíadas Escolares en Londres, e sería un colexio por

cada país.

Xa que os do segundo ciclo eran expertos investiga-

dores nese tema, decidiron anotarse e, por suposto,

responderon correctamente a todas as cuestións.

Entre todos os centros que acertaron, houbo que fa-

cer un sorteo e gañou un colexio de Madrid. Descu-

briuse, uns días despois, que alguén conseguira cam-

biar os resultados na web facendo trampas. Polo tan-

to, tívose que repetir o sorteo e tocoulle ao CEIP Mestres Goldar.Por fin chegou o gran día.

Os nenos e nenas gañadores saíron do aeroporto de Peinador, en Vigo, e chegaron a Londres

despois dun par de horas.

Como faltaban aínda algúns días para competir nas Miniolimpíadas e

non coñecían a cidade, foron visitar os monumentos máis famosos xunto cos

seus mestres e monitores. Despois de estar no Museo Británico, colleron o

autobús e chegaron ata o Big Ben. Logo cruzaron a ponte sobre o río Tá-

mesis para subir ao London Eye. Cando baixaron da nora había un ven-

dedor de periódicos be-

rrando:

Extra, extra. Desaparece-

ron as medallas dos Xogos

Olímpicos. Extra, extra.

Intrigados, achegáronse e mercaron un exemplar.

Había dúas fotografías na portada baixo o titu-

lar. Nunha delas estaba a vitrina coas medallas

dentro, e na outra estaba completamente baleira

cos cristais e as pechaduras intactas sen sufrir

ningún dano. Era o roubo perfecto, as medallas

desapareceran por arte de maxia.

Todos os habitantes de Londres estaban preo-

cupados. Despois de todos os preparativos, poderían quedar sen Olimpíadas!

Como xa chegaba a noite aloxáronse no seu hotel, pero aínda seguían pensando na

misteriosa desaparición das medallas.

Ao día seguinte, despois do almorzo no buffet, decidiron axudar á policía de Scotland

Yard a resolver o caso.

Chegaron ao estadio olímpico en busca de pistas. Alí había un personaxe moi sospeitoso mo-

véndose continuamente dun lado para outro. Pero, imaxinádevos quen era! A bisneta de Sher-

lock Holmes coa característica gorra do seu bisavó!

Achegáronse e preguntáronlle o nome. Ela respondeu:

Juliette Holmes, e estou aquí co meu can Watson Scooby, que tamén é o meu compañeiro e

axudante. Estamos investigando o caso das medallas desaparecidas. Queredes colaborar e

pescudar con nós?

Os rapaces e rapazas responderon a co-

ro:

Por suposto que si! Estaremos en-

cantados de botar unha man para

aclarar este incrible roubo!

De súpeto, soou o teléfono móbil de

Juliette. Descolgou e falou unha voz

masculina moi rara e deformada que

dicía:

Se queredes as medallas, collede a

liña número catro do metro e ide ao

soto da Torre de Londres. Alí atoparedes a seguinte pista dentro dunha caixa de madei-

ra.

A comunicación cortouse.

Moi nerviosos foron á estación máis próxima, e colleron a liña número catro. Cando entra-

ron non había ningunha persoa dentro e eles quedaron abraiados, pero seguiron o percorrido, e

cando xa estaban preto da súa parada, o metro parou e as luces apagáronse. Estaban asus-

tadísimos. Menos mal que Juliette Holmes tiña unha lanterna.

Mentres os tranquilizaba acendeuna e soou unha voz sospeitosa que cada vez era máis forte,

era a voz misteriosa que Juliette escoitara no seu teléfono e dicía:

- Eu fun o que coas miñas artimañas parei o metro e fixen que se apagaran as luces, para

atrapar a Juliette Holmes e así poder vingarme do seu bisavó. Eu son o bisneto do seu superi-

nimigo “Moriarti”. Chámome James Moriarti. O roubo das medallas foi unha estrataxema

para localizala e des-

facerme dela. Chegou

por fin o gran día!

Acendéronse as luces

e o metro empezou a

funcionar de novo. Pero

Juliette non estaba! Só

a súa gorra.

Ao chegar á parada, Watson Scooby comezou a poñerse nervioso e a correr porque ulía o

rastro da súa compañeira,

grazas á prenda deixada.

Os rapaces e rapazas se-

guiron ao can pola rúa e

chegaron á Torre de Lon-

dres.

Entraron apresurada-

mente e baixaron ao soto.

Alí estaba James Moriarti

preparando unha enorme

bomba para destruír todo e a todos. E ademais tiña a Juliette Holmes fortemente atada a

unha cadeira. El, ao decatarse da xente que chegaba, e antes de que o colleran, escapou

por unha porta secreta que había á súa esquerda e que o levaría ao exterior para salvarse e

continuar coas súas maldades.

Ao saír levou unha desa-

gradable sorpresa. Estaba

todo rodeado por policías.

Tentou evitalos e esconderse,

pero foi descuberto e o espo-

saron ao momento.

Mentres os nenos e nenas puxéronse a desatar a Juliette.

Ela dixo:

-Moitísimas grazas. Agora temos que darnos présa para atopar as medallas antes de

que sexan as Miniolimpíadas e os Xogos Olímpicos.

Pero…Onde estaban as medallas?

Había un cadro cunha foto moi antiga na que estaban pelexando Moriarti e Sherlock Hol-

mes. Juliette, por curiosidade, descolgouno, e na parede apareceu unha caixa forte. Detrás

do marco estaba unha combinación de números que resultou ser a súa contrasinal. Abriron

a caixa e alí estaban as medallas.

Como desapareceran e chegaran ata

alí?

Pois resultou que James Moriarti era

un dos vixiantes do edificio onde estaban

gardadas. Así conseguiu facilmente as

chaves para roubalas e non deixar rastro.

Chegou o gran día. Estaban todos

preparados para participar nas Minio-

limpíadas Escolares e gañar o conseguir

o ouro.

Non foi posible, pero lograron o terceiro

posto e a medalla de bronce e ademais o

pasaron xenial. Para todos foi como ga-

ñar unha medalla de ouro por resolver o

caso e vivir unha aventura moi emocionante.

Ao día seguinte regresaron a Vigo, e a noticia foi portada dos periódicos e dos telexornais

galegos e nacionais.

Finalmente celebraron o gran éxito cos seus compañeiros e compañeiras e as súas fami-

lias.

FIN (THE END)

(CONTO ELABORADO POLO ALUMNADO DE TERCEIRO E CUARTO)