Panfleto Promocional (Ofertas Válidas de 14 a 27 de maio de 2013)
LARADA MAIO 2013
-
Upload
ma-dolores-mantinan-loureiro -
Category
Documents
-
view
224 -
download
1
description
Transcript of LARADA MAIO 2013
re v is ta p a rro q u ia l m e n s u a l d e S a n C ris to v o d a s v iñ a sM a rz o 2 0 0 9 n º2 - A n o I
MAIO 2013 nº 52 - Ano V Ser neno e poñer toda a vida nas mans do Pai. A sabedoría dun neno é sabedoría porque é sinxela .(Epícteto)
EL DÍA DEL SEÑOR
Todos los domingos nos encontramos en torno a la Eucaristía. Domingo tras domingo escuchamos la Palabra de Dios y compartimos el Pan de la Vida.
Pero, tal vez nos tengamos que preguntar por qué vamos a Misa, por qué celebramos la Eucaristía los cristianos.
Celebrar la Eucaristía es celebrar la vida. Es descubrir a un Dios vivo que sigue actuando en medio de nuestra historia.
Es descubrir que hacemos comunidad en medio de nuestros vecinos, amigos, compañeros.
Es participar de la mesa de la Palabra y de la mesa del Pan donde traemos todas nuestras preocupaciones, nuestras ilusiones, nuestras esperanzas,… y es allí, en la Eucaristía donde sentimos que empezamos a construir el Reino de Dios.
Pero ¿cómo podemos vivir la Eucaristía domingo tras domingo? Comenzando a «vivir» apostando lo que tú eres.
Apuesta tu ALEGRÍA, aun cuando no sepas cómo serán interpretados tus gestos, aunque tu deseo de hacer algo por los demás pueda llegar a ser un desafío a su modo de vivir.
Apuesta con CORAJE tus dones, porque debes comenzar a descifrar lo que estás llamado a hacer en la vida, a comprender en qué invertir tus capacidades y tus fuerzas.
Apuesta siempre por la AMISTAD verdadera, aun cuando nadie te dé las «gracias»... no te eches atrás y no cierres tu corazón.
Apuesta con CONFIANZA lo que eres, aunque no sepas lo que el otro vaya a hacer con el don que pones en juego.
¡NO TEMAS en apostar por el Amor, PORQUE DIOS ES AMOR!
El Señor acompaña siempre todos tus proyectos; te toma de la mano por el sendero de la vida; es un rayo de sol cuando el miedo y la fatiga oscurezcan la meta; parte para ti el Pan de la fiesta y te ofrece el Vino de la alegría, para que puedas encontrar cada día, ¡la fuerza de cumplir su voluntad!
Sólo así podremos descubrir que la Eucaristía es mucho más que un rito, es Vida.
Que el Señor nos bendiga a todos.
Parroquia San Cristovo das Viñas
SUMARIO
Rostros do Barrio
Nova Asociación Veciños
(Páxina 2)
A Igrexa maniféstase ao
mundo: Pentecoste
(Páxina 3)
Á calor da Palabra
(Páxina 4)
Memoria solidarízase coa
Larada.
Cousas da catequese
(Páxina 5)
Denunciemos o paro
sistémico
(Páxina 6)
Tempo de esperanza e
espera con Francisco
(Páxina 7)
Axenda
(Páxina 8)
A FUME DE CAROZO
ROSTROS DO BARRIO
Non recoñecedes quen son?
Poden ser calquera dos nosos veciños,
amigos, … Persoas que están moi
preto de nós, que non teñen traballo, e
que están pasando momentos moi
difíciles por iso.
Eles e elas son (teñen que ser,
diría eu) os ROSTROS DO BARRIO
aos que hai que mirar máis.
Neste momento no que o número de parados supera xa todos os límites, dende o grupo de Cáritas,
dende a Parroquia, queremos poñer o noso grao de area para intentar mellorar as situacións que se poida. Por
iso, ofrecemos unha ventá para que aqueles e aquelas que o desexen, ofrezan aos demais os seus servizos.
Velaquí os dous primeiros anuncios:
NUEVA ASOCIACIÓN DE VECINOS
Os informamos que en el barrio existe una nueva
asociación vecinal: la “Asociación de Vecinos San Cristovo das Viñas”.
Los miembros de la Junta Directiva nos dicen que nace con
la ilusión de ayudar en lo que puedan a las necesidades de la zona. Para
ello necesitan conocer las inquietudes de los que aquí viven, por lo que
piden su colaboración para que les informen de ellas.
Tienen pensado realizar diferentes actividades como:
cursos de peluquería, maquillaje y manicura, alfabetización de adultos,
apoyo escolar, manualidades, etc.
La cuota de socios es de 10 € anuales.
Aquellas personas que lo deseen pueden pasar por las
tardes, de 6 a 7, por el antiguo Centro de Información de los
Derechos de la Mujer, en la Avenida de Glasgow, ya que ese es el local
que se les ha cedido (en uso compartido) como sede de la Asociación.
SE OFRECE
TÉCNICO INFORMÁTICO
Arreglo de aparatos Instalación de programas
Teléfono: 663 424 542 Preguntar por MUSA
SE OFRECE
PELUQUERA A DOMICILIO
Precios económicos Pedicura, manicura, corte,
tinte, …. Unisex
Teléfono: 648 439 313 Preguntar por ISABEL
PARTICIPACIÓN
CIUDADANA
A LAREIRA
A IGREXA MANIFÉSTASE AO MUNDO: PENTECOSTE
Pentecoste vén do grego pentekosté, que significa “o quincuaxésimo día” (ou o día 50) despois da
Pascua e que pon fin ao Tempo Pascual. O seu color litúrxico é o vermello.
Pentecoste é unha das catro solemnidades máis importantes despois do Triduo Pascual. Elas son:
Nadal, Epifanía, Ascensión e Pentecoste (segundo as Normas universais do Calendario Litúrxico).
“El día de Pentecostés, por la efusión el Espíritu Santo, la Iglesia se manifiesta al mundo. El don del
Espíritu inaugura un tiempo nuevo en la dispensación del Misterio: el tiempo de la Iglesia, durante el cual
Cristo manifiesta, hace presente y comunica su obra de salvación mediante la Liturgia de su Iglesia, -hasta
que él venga-” (1 Co 11,26).
A igrexa maniféstase ao mundo o día de
Pentecostés! Isto é o que di o noso Catecismo, por
iso podemos dicir que o día de Pentecoste é o
cumpreanos da nosa Igrexa Católica. Que ledicia
poder celebrar este evento tan importante para
nós!
Coa chegada do Espírito, Cristo fundou a
Igrexa e marcou o seu carácter para sempre. O
teólogo español José Ignacio González Faus (que
estivo nesta Semana Santa en terras herculinas
nunhas charlas sobre a Semana Santa) afirma que
“a primeira igrexa é o Espírito Santo” porque
“universaliza o corpo do Resucitado” e crea “células de vida” que son sinal da presenza de Cristo no mundo.
Pola súa parte o teólogo norteamericano Juan Stam di que “o Pentecoste, segundo o capítulo 2, ocorreu en
tres momentos. En primeiro lugar, experimentaron os poderosos dons do Espírito Santo (Hch 2, 1-13). En
segundo lugar, Pedro proclamou o evanxeo cunha mensaxe profundamente bíblica (Hch 2, 14-41). En
terceiro lugar, unha comunidade transformada practicou o evanxeo con todas as súas consecuencias (Hch 2,
42-47)".
Dende Pentecoste e pola vontade do Pai e do Fillo, canto se fai depende do Espírito Santo. É bo telo
en conta para secundar as súas inspiración e deixarse encher e levar por El, como fixo Xesús. E como fixeron
os primeiros cristiáns. E como o fixeron todos os santos e mártires descoñecidos ata os nosos días,
demostrando que o Espírito Santo actuou sempre e segue actuando hoxe. Dun modo discreto, aínda que moi
efectivo, como no Pentecoste dos apóstolos do evanxeo (Jn 20, 19-23). Ou dun modo bullicioso –e tamén
moi efectivo– coma no Pentecoste con tronos, ventos e linguas de lume, que máis coñecemos (Hch 2, 1-11).
Necesitamos prepararnos para saber acoller o Espírito Santo nas nosas vidas, e que sexamos ese Testemuño
a que nos chama, no lugar e no tempo que nos toca vivir.
Queriamos rematar este artigo co final da homilía de Bieito XVI na celebración de Pentecoste do ano
pasado, o 27 de maio de 2.012:
“Queridos amigos, debemos vivir según el Espíritu de unidad y de verdad, y por esto debemos pedir
al Espíritu que nos ilumine y nos guíe a vencer la fascinación de seguir nuestras verdades, y a acoger la
verdad de Cristo transmitida en la Iglesia. El relato de Pentecostés en el Evangelio de san Lucas nos dice
que Jesús, antes de subir al cielo, pidió a los Apóstoles que permanecieran juntos para prepararse a recibir
el don del Espíritu Santo. Y ellos se reunieron en oración con María en el Cenáculo a la espera del
acontecimiento prometido (cf. Hch 1, 14). Reunida con María, como en su nacimiento, la Iglesia también
hoy reza: «Veni Sancte Spiritus!», «¡Ven Espíritu Santo, llena los corazones de tus fieles y enciende en ellos
el fuego de tu amor!». Amén.”
Yolanda e Juan
Á CALOR DA PALABRA
Domingo 5 (Jn 14, 23-29)
En aquel tiempo, dijo Jesús a sus
discípulos: «El que me ama guardará mi palabra,
y mi Padre lo amará, y vendremos a él y haremos
morada en é1.El que no me ama no guardará mis
palabras. Y la palabra que estáis oyendo no es
mía, sino del Padre que me envió. Os he hablado
de esto ahora que estoy a vuestro lado, pero el
Defensor, el Espíritu Santo, que enviará el Padre
en mi nombre, será quien os lo enseñe todo y os
vaya recordando todo lo que os he dicho. La paz
os dejo, mi paz os doy; no os la doy yo como la da
el mundo. Que no tiemble vuestro corazón ni se
acobarde. Me habéis oído decir: "Me voy y vuelvo
a vuestro lado." Si me amarais, os alegraríais de
que vaya al Padre, porque el Padre es más que yo.
Os lo he dicho ahora, antes de que suceda, para
que cuando suceda, sigáis creyendo.»
Domingo 12 (Lc 24,46-53)
En aquel tiempo, dijo Jesús a sus
discípulos: «Así estaba escrito: el Mesías
padecerá, resucitará de entre los muertos al tercer
día y en su nombre se predicará la conversión y el
perdón de los pecados a todos los pueblos,
comenzando por Jerusalén. Vosotros sois testigos
de esto. Yo os enviaré lo que mi Padre ha
prometido; vosotros quedaos en la ciudad, hasta
que os revistáis de la fuerza de lo alto.» Después
los sacó hacia
Betania y,
levantando las
manos, los bendijo.
Y mientras los
bendecía se separó
de ellos, subiendo
hacia el cielo. Ellos
se postraron ante él
y se volvieron a
Jerusalén con gran
alegría; y estaban
siempre en el
templo bendiciendo
a Dios.
Domingo 19 (Jn 20, 19-23)
Al anochecer de aquel día, el día primero
de la semana, estaban los discípulos en una casa,
con las puertas cerradas por miedo a los judíos. Y
en esto entró Jesús, se puso en medio y les
dijo:«Paz a vosotros.»Y, diciendo esto, les enseñó
las manos y el costado. Y los discípulos se
llenaron de alegría al ver al Señor. Jesús
repitió:«Paz a vosotros. Como el Padre me ha
enviado, así también os envío yo.»Y, dicho esto,
exhaló su aliento sobre ellos y les dijo: «Recibid
el Espíritu Santo; a quienes les perdonéis los
pecados, les quedan perdonados; a quienes se los
retengáis, les quedan retenidos.»
Domingo 26 (Jn 16, 12-15)
En aquel tiempo, dijo Jesús a sus
discípulos: «Muchas cosas me quedan por
deciros, pero no podéis cargar con ellas por
ahora; cuando venga él, el Espíritu de la
verdad, os guiará hasta la verdad plena. Pues
lo que hable no será suyo: hablará de lo que
oye y os comunicará lo que está por venir. Él
me glorificará, porque recibirá de mí lo que os
irá comunicando. Todo lo que tiene el Padre es
mío. Por eso os he dicho que tomará de lo mío y
os lo anunciará. »
Domingo 2 de junio (Lucas 9, 11b-17)
MUXICAS
EL TALLER DE MEMORIA SE SOLIDARIZA CON LA REVISTA LARADA
Desde hace ya 4 años en la parroquia funciona un
Taller de Memoria para la tercera edad compuesto por más
de veinte personas que cada jueves regalan su presencia en
nuestros locales parroquiales. Veinte personas que han
trabajado toda su vida y que ahora no quieren quedarse en
casa y deciden seguir trabajando, en este caso su mente, y
utilizan el taller como forma de no dejar de ser las personas
avispadas que son.
Esas personas de las que hablamos están
colaborando de forma activa con la parroquia y han querido
llevar a cabo una iniciativa para que esta revista se pueda seguir leyendo cada mes. Dicen que toda
la vida se pagó la revista y que ahora no se les “caen los anillos” por dar de vez en cuando una
ayuda para que se mantenga en esta época de crisis. Se trata de algo tan sencillo como de una hucha
que tiene un cartel que dice “DONATIVOS REVISTA LARADA” que está presente en la mesa de
los locales cada jueves durante el taller de memoria y que van llenando poco a poco según ellas
puedan, pues mismamente con la calderilla del monedero de ese día. La hucha lleva ya un mes con
nosotros y ya se han recaudado sobre 50€.
MUCHAS GRACIAS chicas y chico del taller de memoria.
ACTIVIDADES DA CATEQUESE
Xa chegou a primavera (aínda que o
tempo non acaba de entendelo), e nós
queremos celebralo como se merece. Por iso,
o domingo 12 de maio, celebraremos a nosa
“4ª Marcha da Primavera” con todos os nenos
e nenas da Catequese que o desexen e cos
familiares que se animen a unirse. Despois da
misa de 11,30 horas, sairemos dende o Centro
Parroquial, camiñando, ata o parque de Eirís,
onde compartiremos xogos, conversas e
xantar. Esperámosvos con ilusión, porque
estamos seguros que “pasándoo ben xuntos”, tamén facemos comunidade.
Outra cita habitual é a da Festa das
Catequeses do noso Arciprestado. Será, como sempre,
o último sábado de maio, este ano, día 25, en Iñás. Alí
pasaremos o día nenos, nenas e catequistas con
algunha sinxela celebración, xogos e un festival no que
cada parroquia participará cun baile, canción, ou
calquera outro tipo de espectáculo.
BRASAS
AVANZAR NA ENSINANZA SOCIAL DA IGREXA: DENUNCIEMOS O PARO SISTÉMICO
14 números despois (xa queda algo lonxe a larada de marzo de 2012) voltamos a falar do paro. Eu
pensaba noutros temas, pero dous acontecementos acabaron por convencerme. Un é que a igrexa, mestra en
humanidade, destaca a figura de San Xosé obreiro o primeiro de maio, para outorgar relevancia ao traballo
na vida de cada persoa. O segundo motivo, o dato que emitiu o 25 de abril o Instituto Nacional de Estatística:
6.202.700 persoas sen traballo.
Máis do 27% da poboación activa española
sen poder traballar, case nada. E o peor, os xóvenes:
case 6 de cada 10 mozos e mozas non teñen traballo
remunerado. Unha situación insostible mírese por
onde se mire.
A igrexa está a denunciar esta situación
dende hai moito tempo, e por exemplo lembramos
aquelas verbas indicadas por Xoán XXIII na Mater et
magistra, no nº 83: “Se o funcionamento e as
estruturas económicas dun sistema produtivo poñen
en perigo a dignidade humana do traballador... hai
que afirmar que esta orde económica é inxusta.” Ou
aqueloutras que se resaltaron no Concilio Vaticano II, en concreto no nº 67 da Gaudium et spes: “É frecuente
de máis tamén hoxe en día que os traballadores resulten en certo sentido escravos do seu propio traballo. O
cal de ningún xeito está xustificado polas leis económicas.”
Mentres tanto, quen dá traballo neste país? Os gobernos, dende logo directamente non (un inciso:
1.661 causas de corrupción política e económica nos xulgados e tribunais en toda España; sen comentarios).
As grandes corporacións e sociedades, ao contrario: máis despidos masivos e máis “recortes” en recursos
humanos (vaia eufemismo para non dicir que se despide a persoas), todo iso, por certo, para que poidan
aumentar os beneficios. Beneficios que van aos petos duns poucos, e que nunca reverten na sociedade.
Repito: quen está a axudar na actualidade a crear emprego? Pois en varios medios de comunicación,
incluída algunha televisión, o teñen claro: entidades como Cáritas. As dúas fotografías que aparecen nesta
folla son tomadas de proxectos concretos de creación de postos de traballo grazas á súa acción.
No Informe 2012 de Cáritas hai pequenos
xermolos de esperanza: os seus servizos de apoio ao
emprego e a formación atenderon a 81.613 persoas,
das cales 13.318 acadaron un posto de traballo.
13.318, máis que fríos números, son fillos/as
de Deus cunhas familias que poden respirar un
pouco máis a fin de mes. Por riba ten mérito que o
63% das persoas atendidas non tiñan formación
superior á ensinanza obrigatoria. Noutras palabras:
quen emprega a máis persoas, faino en silencio, e
ademais consegue que poidan traballar de forma
digna xente cunhas capacidades formativas
inferiores a outras moitas. Agora ben, de seguro que
cun afán de superación e esforzo fóra do común.
En definitiva, no que estea nas nosas mans, apoiemos traballos dignos e non precarios. Axudemos a
que todas as persoas poidamos ter un salario xusto, mediante un traballo que aporte á sociedade a nosa
creatividade. Dende aquí brindamos a todas as persoas do barrio a poñer traballos que queiran ofertar, sexa
nesta revista ou no taboleiro da parroquia. E tamén avisos por se alguén precisa persoas para un emprego
determinado. Rematamos co título dunha declaración dos bispos españois de outubro de 2012: Ante a crise,
solidariedade.
Alfredo Losada
LUME ABERTO o
TIEMPO DE ESPERANZA Y ESPERA CON FRANCISCO
La elección de un nuevo papa provoca toda una serie de acontecimientos, especulaciones, hechos y
opiniones cuyo interés trasciende el ámbito de la Iglesia Católica. Fieles de otras confesiones cristianas, de
otras religiones y hasta los no creyentes prestan atención a los primeros pasos del nuevo líder espiritual de
los 1.200 millones de católicos que hay repartidos por todo el mundo.
En el caso de la elección del cardenal
argentino Jorge Mario Bergoglio se ha producido la
misma efervescencia informativa que en anteriores
ocasiones. Si cabe, esta vez la atención antes y
después del cónclave ha sido mayor,
fundamentalmente por el hecho de que el anterior
pontífice renunció al cargo y por las circunstancias
históricas que vive la iglesia Católica.
Benedicto XVI ha sido el primer Papa que
deja su puesto en cinco siglos. Un hecho
excepcional que, más allá del juicio que merezca la globalidad de su pontificado, modificará la forma de
ejercer el ministerio petrino en el futuro. Ya nadie podrá decir que lo propio de los pontífices es morir en su
puesto, transmitiendo su lento ocaso al tiempo que la maquinaria eclesial queda en manos de la burocracia
romana. Benedicto ha hecho hombre al Papa, que débil cede el puesto a otro para que siga adelante.
Francisco toma el testigo de Ratzinger y en sus primeros pasos ha profundizado en la humanización
del papado. Sus gestos, su forma de dirigirse a los fieles, el vocabulario que utiliza nos han revelado a una
persona consciente de su misión y dispuesto a buscar la complicidad de sus hermanos.
Los medios de comunicación se han lanzado sobre un hombre que hasta hace dos días iba al trabajo
en metro y que vivía en un sencillo apartamento de Buenos Aires. Y el Papa ha empezado a ejercer su tarea
tratando de ser él mismo. Hasta el momento ha dado unas pinceladas de su plan de trabajo con la creación de
una comisión de cardenales para reformar la curia y algunos nombramientos todavía menores. En varias
intervenciones ha indicado el concepto de iglesia que desea: una iglesia de los pobres; y cómo quiere que
sean los servidores de ella: gente apegada a las preocupaciones de los cristianos, que salga a su encuentro
poniendo a Jesús en el centro de todo.
Es en el ámbito de los gestos donde Francisco ha lanzado mensajes claros de lo que quiere ser.
Comenzó pidiendo la bendición del pueblo desde el balcón de la logia de San Pedro el día de su elección.
Reiteradamente se refiere a sí mismo como el obispo de Roma, esperó a los fieles en la puerta de la capilla al
final de la misa que ofició en la parroquia del Vaticano, preside eucaristías para el personal de la Santa Sede
en la residencia Santa Marta en vez de hacerlo en privado en sus aposentos, pide moverse por Roma sin tanta
parafernalia de coches oficiales y renuncia por el momento a vivir en los apartamentos papales del palacio
apostólico.
Los medios de comunicación no se han cansado de destacar que sigue calzando los mismos zapatos
negros que se trajo de Buenos Aires, que de su cuello cuelga la cruz pectoral de plata que portaba cuando era
cardenal, que viste unos ropajes litúrgicos sencillos, al tiempo que ha simplificado algunas ceremonias
vaticanas. Se fue a celebrar el Jueves Santo a un reformatorio y lavó los pies a dos mujeres, una de ellas
musulmana, con gran escándalo de los bien pensantes de la ortodoxia.
Efectivamente, son gestos. Pero están cargados de significado y apuntan en la dirección de servicio
humilde a la comunidad. Otros antecesores suyos también pugnaron por ser sencillos servidores de la Iglesia,
pero Francisco ha dado pasos que ellos no quisieron o no pudieron dar. Todas esas acciones no llenan un
pontificado. Quedan por delante los problemas de fondo, definir las líneas de acción en el nuevo milenio,
conseguir que la Iglesia sea madre misericordiosa y no espada justiciera con los que se atreven a disentir,
entender la riqueza de las diferentes formas de vivir la fe, redefinir normas de funcionamiento interno que
nada tienen que ver con el Evangelio y sí mucho con una disciplina arbitraria impuesta.
Por ahora debemos quedarnos con la palabra amiga y pausada, con la sencillez de Francisco. Con
ello ha abierto una puerta a la esperanza, a la ilusión de que por fin la Iglesia sea noticia por su mensaje y por
la entrega de sus miembros, no por la dureza de corazón, los privilegios o los escándalos. Que así sea.
AGENDA MAYO 2013
INTENCIONES MISAS
Semana del 6 al 12:
Sábado 11:
19,30 h.: Por la familia Loureiro
Andrade
Domingo 12:
11,30 h.: Por las intenciones
parroquiales
13,00 h.: Por intenciones de Elisa Bello
Semana del 13 al 19: Sábado 18:
19,30 h.: Por Francisco Calderón
Sánchez
Domingo 19: PENTECOSTÉS
11,30 h.: Por las intenciones
parroquiales
13,00 h.: Por Manuel Francos y José
Tizón Vidal, esposa e hijos
Semana del 20 al 26: Sábado 25:
18,30 h.: Por José Giralte Martín
19,30: Por María Rama Gende y demás difuntos
de la familia
Domingo 26:
11,30 h.: Por el Padre Córdoba
13,00 h.: Por Pedro y Jesús Landeira
Semana del 27 al 2 de junio:
Sábado 1:
12,30 h.: PRIMERAS COMUNIONES
19,30 h.: Por Antonio Couto y Pilar Ousinde
Domingo 2:
11,30 h.: Por las intenciones parroquiales
12,30 h.: PRIMERAS COMUNIONES
Por José Sánchez Varela, Begoña
Soliño y demás difuntos de la
familia
Descansan en la Paz del Padre:
Benilde Rivas Piñero
Teresa García Viñas
Enrique López Bello
Arturo Martínez Pardo
Se incorporaron a la comunidad
cristiana por el bautismo.
¡Bienvenid@s!:
Nicolás Rodríguez López
Erik Barreiro Prieto
Alejandro Varela Amor
Víctor Veiras Vázquez
O CARRABOUXO
MESA DE REDACCIÓN E
COORDINACIÓN
Manuel Sánchez García
Yolanda Sánchez Sánchez
Juan López Sánchez
Alfredo Losada Suárez
José Juan Videla Rodríguez
Mª Dolores Mantiñán Loureiro
DIRECCIÓN
“Centro Parroquial”
R/ Birloque, 52 B
15. 008 A Coruña
Tlf.: 981 132 700 / 981 283 945
CORRECCIÓN LINGÜÍSTICA
Loli Mantiñán Loureiro
BLOG:
sancristovodasvinas.blogspot.com
TIRADA
500 Exemplares.
DISTRIBUCIÓN
Primeiro domingo de mes na
parroquia e no barrio.
IMPRIME
Velfer