aceptar as túas sombras, enterrar os teus medos,

liberar o lastre, retomar o voo.

Non te rendas, aínda estás a tempo

de alcanzar e comezar de novo,

Non te rendas que a vida é eso,

Non te rendasque a vida é iso,continuar a viaxe, perseguir os teus soños, destrabar o tempo, correr os entullos e destapar o ceo.

Non te rendas, por favor.Non cedas.

Aínda que o frío queime, aínda que o medo morda,

aínda que o sol se esconda, e se cale o vento,

aínda hai lume na túa alma aínda hai vida nos teus

soños.

Porque a vida é túae teu é tamén o desexo;

porque o quixechese porque te quero;

porque existe o viño e o amor, é certo.

Porque non hai feridas que non cure o tempo.

Abrir as portas, quitar os ferrollos,

abandonar as murallas que te protexeron,

vivir a vida e aceptar o reto.

Despregar as ás e intentar de novo, celebrar a vida e retomar os ceos.

Recuperar a risa, ensaiar o canto, baixar a garda e

estender as mans.

Non te rendas, por favor.

Non cedas.Aínda que o frío queime, aínda que o medo morda,

aínda que o sol se poña e se cale o vento,

Aínda hai lume na túa alma,aínda hai vida nos teus soños,

porque cada día é un comezo novoporque esta é a hora e o mellor momento.

porque eu te quero.

Porque non estás soa,

Imaxes de fondo: Colonia, Uruguai

Presentación: JGS

Autor: Mario Benedetti, ensaísta, poeta e escritor(Uruguai, 1920-2009)