Os escaravellos voan á tardiña: diario de lectura

Club de lectura “María Casares”

Curso 2012-2013

Diario de lectura

A min, dixo David, paréceme que di o seguinte: “No cuarto do verán..., eu,..., Emilie...”

Os escaravellos voan á tardiña María Gripe

-Está no seu sitio? Na ventá do reloxio?-Si, por suposto.-Non a movades! Cun pouco coidado vaise recuperar.-Xa me ocupei algo dela.-Cóidaa ben, David! Ocúpate ti dela! E unha planta que só se fai amiga dunha soa persoa, sabes?


Que hai de estrano en que eu non poida ver a Deus, cando nin sequera podo ver a aquel que vive dentro de min mesmoCarlos Linneo


Era unha caixiña de madeira, con guarnicións de latón.Nestas cartas foi anotando Andrea os seus pensamentos (:::) pero o noso tempo aínda non está maduro para entendelos. Por eso quero que a persoa que descubra estas cartas un día, viva nunha época capaz de comprender as ideas de Andreas.


Arrimados contra a parede hai un paquete que ella empeza a envolver cos periódicos (:::) O paquete debe de medir metro e medio e contén...


Na túa carta segues preocupada pola milenaria estatua funeraria que Andreas, para desgracia propia e dos demais, trouxo da súa viaxe de Exipto (:::) Deixa a estatua tranquila no seu sitio, no banco do teu faiado.Miña queridísima Emilie.


Aquel bruto do demo encargoulle ó meu pai que serrase unha boneca pola mitade.


Entre os desperdicios vexo os seguintes obxectos: papel de lixa, serrín, unha botella de augardente baleira (:::) Vense claramente impresas as pegadas dunha man. Son de cor verde. Hai tamén un bote de pintura da mesma cor.


Deixa que vaia como vai, porque despois de todo, vai como Deus quere.

Páxina 93


Todo o que vive permanece unidoPágina 93


Os escaravellos voan á tardiña: diario de lectura

Education

Transcript of Os escaravellos voan á tardiña: diario de lectura