RUBÉN PEDREIRA RAMIRO E BRAULIO ÁVILA COYA DEPARTAMENTO DE AUTOMOCIÓN PROXECTO INICIAL XERADOR DE HHO Introdución Moitos son os prognósticos sobre o futuro das fontes renovables de enerxía. Un dos máis optimistas expresa que as enerxías renovables contribuirán con 50 por cento da demanda de enerxía a nivel mundial en 2050. Isto vai relacionado, por suposto, co uso eficiente da enerxía. Demostrouse que a diminución de 50% das emisións globais de C02 durante os próximos corenta anos é viable economicamente, sobre a base do uso das fontes renovables de enerxía. É ademais unha necesidade e unha obrigación moral e educacional, transmitirlle ao alumnado a importancia do uso das enerxías renovables como enerxías limpas e eficaces para frear o cambio climático. Resulta paradoxal que co que evolucionou o sector da automoción aínda sigamos empregando un motor de combustión interna, no que as fontes de enerxía sigan sendo as mesmas do seu inicio: gasolina e diésel. Existe un interese feroz por comercializar enerxías controlables por parte da industria petroleira, impedindo custe o que custe o desenvolvemento de proxectos nos que se inclúan fontes de enerxías renovables. Os profesores do Departamento de Automoción do IES A Sangriña Rubén Pedreira Ramiro e Braulio Ávila Coya propuxémonos poñer en marcha un proxecto de xeración de hidróxeno adaptable a calquera vehículo de combustión interna. A finalidade é reducir o consumo de combustibles fósiles empregando para iso hidróxeno procedente da electrólise da auga. Ao final o resultado do sistema é un vehículo híbrido que combina combustibles fósiles (gasolina ou gasóleo) e hidróxeno. A cuestión é: como obtemos o hidróxeno? Mediante un reactor oxhídrico HHO que se compón dunha cubeta ou recipiente que no seu interior contén un número de eléctrodos de aceiro inoxidable, os cales por mediación dunha corrente e tensión 12,5V a 14,7V, que se lles aplica, descompoñen un electrólito composto por auga destilada e sosa cáustica, que se usa como ionizante, para facela máis condutora, nun gas chamado oxhídrico, que ten tres veces máis potencia que a gasolina. Este gas actúa ademais como buxía total, xa que ao estar composto de hidróxeno e mais osíxeno “atómico”, non necesita capturar aire para inflamarse, xa ten o seu osíxeno incluído e, unha simple faísca ou chama, provocada por unha buxía ou por un inxector ao inxectar o gasóleo a alta presión, é todo o que necesita para explotar.

É un gas que a presión atmosférica non é perigoso, pero si é moi perigoso comprimido, aínda que non hai perigo se esta compresión se leva a cabo coma neste caso polos pistóns dun motor de combustión interna. Ademais a medida que se vai producindo o gas é canalizado á cámara de combustión do motor. Non se precisa almacenaxe deste gas. Os sistemas máis abaixo explicados con enlaces e documentación, funcionan pola absorción que realiza un motor na admisión, este gas é mesturado co aire do exterior e comprimido dentro da cámara de combustión. Vantaxes deste proceso Substitúese parte do combustible fósil por este gas, afórrase combustible e contamínase menos, xa que o oxhídrico, entre outras cousas, unha vez explosionado convértese outra vez en auga “vapor de auga”, arrastrando metais pesados do combustible fósil. O sistema de buxía total que produce o gas, encárgase de queimar todo o combustible fósil que entre na cámara de combustión limpando ademais de feluxe, cabezas de pistóns, asentos de válvulas, inxectores ou buxías. Ten moitas vantaxes ademais de aforrar.

Construción do xerador Usamos placas de aceiro inoxidable micro-perforadas, que se van colocando unha cara á esquerda e outra cara á dereita pasándolles polos buracos os parafusos de plástico e colocando entre placa e placa os separadores de 2mm. Unha vez colocadas todas as placas, suxeitas cos parafusos e separadas cos separadores de 2mm colocámoslles as roscas e deixámolas ben suxeitas. Logo temos que crear os polos positivos e negativos. Para iso poñémoslle os parafusos de aceiro inoxidable e entre placa e placa colocamos tantas arandelas como creamos necesario para deixar o máis rectas posible as placas de cada polo e ao final suxeitámolas coas roscas de aceiro inoxidable.

Logo metemos a cela que creamos nun bote con auga destilada e sosa cáustica en proporción dun 4% de sosa por cada litro de auga. A sosa cáustica fará que a auga destilada sexa condutora de corrente e a auga destilada úsase para usar unha auga o mais pura posible, que non deixe sucidades no motor.

Para que non exista perda de gas pódenselle colocar unhas arandelas de goma o máis axustada posible polo interior de tapa do bote. Esta tapa tamén ten que ter unha saída para o gas. O gas irá parar a outro bote chamado arresta chama e entre os dous haberá unha válvula anti-retorno.

O arresta chama ten a función, como o mesmo nome di, de evitar que unha explosión do motor vaia parar ao xerador de gas e que este se queime. Ademais diso, fará que o gas se limpe e chegue o mais puro posible.

Esquema de montaxe do xerador

Proceso de construción

Alumnos ensamblando as placas de aceiro inoxidable

Reactor oxhídrico

Motor de gasolina co reactor oxhídrico

Reactor oxhídrico con arresta chamas PROFESORES COORDINADORES: RUBÉN PEDREIRA RAMIRO E BRAULIO ÁVILA COYA ALUMNADO DE 2º CURSO DO CICLO DE ELECTROMECÁNICA DE VEHÍCULOS QUE TRABALLA NO PROXECTO:

IVÁN BENAVIDES GONZÁLEZ

BRAIS BOQUETE GONZÁLEZ IVÁN CARNEIRO PÉREZ

DAMIÁN DA COSTA GÓMEZ MARCOS COSTAS COSTAS DANIEL COSTAS LOPES VÍCTOR MANUEL GONZÁLEZ BARREIRO DIEGO MADARNÁS CABALLERO PABLO PIÑA BAZ