1. INTRODUCCIÓN1.1. CONTEXTO HISTÓRICO DA LINGUA GALEGA1.2. DEFINICIÓN E APARICIÓN DO REINTEGRACIONISMO NO

CONTEXTO DA NOMATIVIZACIÓN

2. HISTORIA DO REINTEGRACIONISMO2.1. EVOLUCIÓN HISTÓRICA2.2. OS PROBLEMAS DE ACEPTACIÓN

3. O REINTEGRACIONISMO NA ACTUALIDADE3.1. A NORMATIVA DA CONCORDIA DO 20033.2. O PAPEL DA AGAL3.3. OUTRAS MOSTRAS DE REINTEGRACIONISMO3.4. OPINIÓNS DESTACADAS3.5. OPINIÓNS RECOLLIDAS

4. CONCLUSIÓNS

SEPARACIÓN DO S.XII

• GALEGO-PORTUGUÉS INCOMUNICACIÓN

DIVERXENCIAS LINGÜÍSTICAS

XV-XIX

• SÉCULOS ESCUROS ERRADICACIÓN DAS INSTITUCIÓNS

SOBREVIVE COMO LINGUA FALADA

DIALECTALIZACIÓN DA FALA

ASIMILACIÓN CO ESPAÑOL

Para o acto de traslado dos restos mortais de

Alonso de Acevedo y Zúñiga (terceiro conde

de Monterrei e fundador do colexio de xesuítas

de dito lugar) en 1572 fixéronse composicións:

“en lenguas

latina, griega, hebrea, española, italiana, galle

ga y portuguesa”

Carta do Marqués de Santillana (1455) a Don

Pedro de Portugal sobre os trovadores:

“todas sus obras componían en legua gallega o

portuguesa” e cita un “grand volúmen de

cantigas, serranas e deçires portugueses e

gallegos”

Sobre isto, no s.XVIII o Padre Sarmiento

reflicte a opinión da época:

“ Nada de esto podia ignorar el Marqués de

Santillana, como ni que el Rey D. Alonso y otros

muchos antes del Rey Dionisyo, habian

compuesto varias Poesías. Luego parece

verisimil que cuando habla de la lengua

Gallega, habla de ella como distinta ya de la que

se usaba en Portugal, como en Reyno distinto”

SÉCULO XIX• REXURDIMENTO

REIVINDICACIÓN DUNHA LINGUA PROPIA

INICIOS DO SÉCULO XX• 1906 – REAL ACADEMIA GALEGA• 1916 – IRMANDADES DA FALA• 1923 – SEMINARIO DE ESTUDOS GALEGOS

FRANQUISMO• RETROCESO• MUDANZAS LINGÜÍSTICAS MONOLINGÜÍSMO

BILINGÜÍSMO DIGLÓSICO

PROGRESIVA CASTELIZACIÓN

AUTOODIO

SEGUNDA METADE DO SÉCULO XX• 1950 – EDITORIAL GALAXIA

• 1965 – CÁTEDRA DE LINGUA E LITERATURA GALEGA

• 1971 – INSTITUTO DA LINGUA GALEGA

• 1981 – ESTATUTO DE AUTONOMÍA

• 1983 – LEI DE NORMALIZACIÓN LINGÜÍSTICA

ANOS 80 DO SÉCULO XX

• ESTRATEXIAS PRINCIPAIS

MOVEMENTO REINTEGRACIONISTA OU LUSO-BRASILEIRO

CORRENTE AUTONOMISTA OU ISOLACIONISTA

“O Galego-Português, na Galiza denominado Galego einternacionalmente conhecido como Português, é a línguaprópria de Galiza, Portugal e Brasil, sendo também línguaoficial em Angola, Moçambique, Cabo Verde, Guiné Bissau, SãoTomé e Príncipe, Timor Lorosae..., comunidade lingüísticainternacional conhecida como Lusofonia (também Galegofoniaou Galego-Lusofonia)”; AGAL

REINTEGRACIONISMO

DE MÁXIMOS

DE MÍNIMOS

MONTEAGUDO, H. e BOUZADA FERNÁNDEZ, X.M. (coords); O proceso de normalización

do idioma galego (1980-2000), vol.III. Elaboración e difusión da Lingua., Consello da Cultura

Galega, Santiago de Compostela 2002.

1980, Normas ortográficas do idioma galego• O carácter reintegrador vese vencido polo autonomista

1982, Normas ortográficas e morfolóxicas do idioma galego• RAG e ILG• Decreto Filgueira

1983, Normas ortográficas e morfolóxicas do idioma galego• AGAL, constituida dende 1981• Normativas oficializadas como ameaza para a

superviviencia da lingua

JOÁM VICENTE VIQUEIRA

RICARDO CARVALHO CALERO

MANUEL RODRIGUES LAPA

ERNESTO GUERRA DA CAL

JENARO MARINHAS DEL VALLE

RICARDO FLORES

“Para adaptar a nossa literatura aos leitores portugueses temos que admitir

a sua ortografia, quer dizer, a hoje válida em Portugal, somente com

aquelas modificações (bem pequenas por certo!) que exigem as diferenças

da língua. Este caminho já foi seguido polos flamigantes na Bélgica, que houvérom de tomar a

ortografia holandesa, o que lhes aumentou de maneira considerável os leitores. Fagamo-lo, pois!”

(D‟um novo irmán. Duas ideais, A Nosa Terra, nº22, 20 de xuño de 1917)

“A ortografía que emprego n’os meus traballos admitina-respetando inmensamente ôs que non a

usan- pol-os seguintes motivos: a) é a antiga ortografía galega, b) somella moitísimo â portuguesa e

facilita pois o aumento de leitores, c) coincide co-as das outras linguas latinas, d) é etimológica, e)

foi defendida e empregada n‟as suas publicazóns por Antonio de la Iglesia no século XIX, f) pode ser

base para a reforma fonética galega, hoxe tan castelanizada”

(Verbes d‟un mestre. A nosa escola, A Nosa Terra, nº28-29, 20 de xuño de 1917)

“(…) Históricamente non habería outra ortografía que a inspirada no portugués. (…) Estamos se cadra no intre en que compre xa unha revisión da nosa normativa.”

Ortografía galega”, La Voz de Galicia, 27 de xullo de 1975

“O galego ou é galego-portugués ou é galego-castelán. Ou somos unha forma do sistema occidental ou somos unha forma do sistema central. Non hai outraalternativa. Un galego en oposición á vez ao portugués e ao castelán é imposíbel.”

Sobre a nosa lingua”, Grial, nº 64, 1979

“Umha concórdia ortográfica, quando menos, e umha inteligência na opçom das formas linguísticas que integrariam, sem prejuízo das peculiaridades do galego, o veículo geral de comunicaçom, serám indispensáveis. (…) voltaríamos a ser quemfomos: o romance mais ocidental, non esnaquiçado em dous anacos isolados, senomreintegrado numha unidade sistemática que nom exclui a autonomia normativa.”

Problemas da língua galega, Lisboa, Sá da Costa Editora, 1981, p. 20

“Non se pretende nem assumir o português como língua oficial da Galiza nemadoptar como galego de hoje o do século XIII. Singelamente, o reintegracionismosupom o razoável reingresso na comunidade lingüística à que realmente pertenceo galego, único jeito de evitar a sua absorçom polo hipânico central”

“A fortuna histórica do galego” en VV.AA.; 1985, p. 30

“O galego não precisa nem debe ser traduzido para português, porque ele

mesmo é português tanto como o português é galego. Se o idioma actual

apresenta certas desfigurações que o fazem divergir do português num ou

noutro ponto, essas alterações têm uma causa bem conhecida e deverão ser

corrigidas, já o estão sendo; mas de modo nenhum legitimam um critério de

diferenciação lingüística, como por vezes se apregoa, com manifesta

desonestidade mental.”

A recuperação literária do galego (1973)

“Dado que o galego não é mais do que uma forma arcaizante do

português, ou do galego-português, como quisermos.”; “Que o português dos

livros é, ou debe ser, a forma literárica do galego.”; “O português

literário, sem garantia de propriedade, é privilégio de três países:

Galiza, Portugal e Brasil, a que juntaram agora mais cinco nações africanas

emancipadas.”

Recopilado en ALONSO ESTRAVIZ; 1998, p. 10

“Felizmente para o reintegracionismo, a mocidade que vai reger um dia o

futuro da Galiza parece estar francamente do nosso lado”

Discurso pronunciado na Exposição do Livro Galego na Universidade de

Aveiro, 16 de xullo de 1982)

“(...) literatura portuguesa –que representaram para mim um assombrado encontro com o meu próprioespírito, uma inesperada descoberta da minhaverdadeira intimidade. Portugal era o desenvolvimentocultural, pleno, da minha Galiza natal. Era o que a Galiza deveriater sido se as vicissitudes e os caprichos da História não a tivessemtransviado do seu destino natural, deturpando a sua fisionomiaespiritual, quebrando a sua tradição, impondo-lhe formas de cultura alheias, estranhas ao seu carácter”

Nota Prévia en Lengua y Estilo de Eça de Queiroz, Acta Universitatis Conimbrigensis, Coimbra, 1954

“O verdadeiro meridiano espiritual galego passa por Lisboa e pelo Rio de Janeiro –e quanto antes reconheçamos esta verdade, antes se abrirão à nossa antiga voz recuperada as possibilidades de ecoarfora dos restritos confins comarcais nos quais nos estamos fechando, cegos às vastas perspectivas que temos diante dos olhos”

(Nota de autor en Lua de Alen Mar, ed. Galaxia, 1959)

É na súa etapa final onde mostra o seu compromiso co reintegracionismo

Unhas das personalidades máis activas da AGAL

Colabora dende 1985 con constantes publicacións na revista Agália

Trás a morte de Carvalho Calero, renunciou ó seu posto na RAG

“Por considerar que imprimíades à Corporaçom um rumo a mais de pouco académico disconforme com os interesses da cultura galega (…),nom respondo às vossas convocatórias mantendo umhadistáncia sem chegar à separaçom total mentres honrava a Instituiçom a figura excepcional de Ricardo Carvalho Calero. Quebrado agora, bem dolorosamente para mim, esse fio que à Academia me prendia, deixo vacante um sitial (…) Está certo que nom imos para a mesma romaria.(…)”.

Voz na diáspora, emigrado a Buenos Aires

Considerado un adiantado do

reintegracionismo ao igual que J. V. Viqueira

Na revista A Fouce escribiu todos os seus

artigos coa normativa reintegracionista

MANUEL MURGUÍA

EDUARDO PONDAL

VICENTE RISCO

ALFONSO D. RODRÍGUEZ CASTELAO

PAZ ANDRADE

ÁLVARO CUNQUEIRO

“(…) o nobre idioma que do outro lado dese río é lingua oficial que serve a máis de vintemillóns de homes e ten unha literatura representada polo nome glorioso de Camõese Vieira, de Garrett e de Herculano (...) Podemos dicir con verdade que nunca, nunca, nunca pagaremos aos nososirmáns de Portugal todo que fixeran do nosogalego un idioma oficial. Mais afortunado que o provenzal -encerrado na súa comarca propia- non morrerá”

Discurso dos Xogos Florais celebrados en Tui no 1881

A FALA , Queixumes dos pinos, 1890/1935

(…)

Serás épica tuba

e forte sen rival,

que chamarás aos fillos

que aló do Miño están,

os bos fillos do Luso,

apartados irmáns

de nós por un destino

envexoso e fatal.

Cos robustos acentos,

grandes, os chamarás,

¡verbo do gran Camões,

fala de Breogán!

“Poucos Galegos se teñen

decatado do que Portugal é para

nós. Portugal é a Galiza ceive e

criadora, que levou polo mundo

adiante a nosa fala e o nosso

espírito, e inzou de nomes

galegos o mapa do Mundo”

Revista Nós, nº 79, 1930, p.143

“(...) afortunadamente a nosa língoa está viva e frorece en Portugal, fálana e cultívana maisde sesenta millóns de seres que, hoxe por hoxe, aínda viven fora do imperialismo hespañol”

Sempre en Galiza, Galaxia, 2004 (1944), p.292

“Desexo, ademais, que o galego se acerque e confunda co portugués, de xeito que tivésemosasí dous idiomas extensos e útiles”

Carta a C. Sánchez Albornoz, Grial, nº47, 1975

“As palabras, como os paxaros, voan sobre as fronteiras políticas”

Da Fala e da Escrita, Galiza Editora, 1983, p. 79

“(...) dada La identidad estructural que conservan el portugués y el

gallego, recíprocamente inteligibles. Se trata de una lengua con la

cual pueden entenderse hoy millones y millones de personas, aunque

lo hablen con distinto acento o escriban de forma diferente cierto

número de vocablos. En el cómputo se comprenden las poblaciones

de Galicia, Portugal –con sus colonias-, y Brasil. El mapa del

idioma de Camões y Rosalía se extiende a cuatro continentes” (pp.

138-139).

“(…) no puede parecer razonable cualquier tendencia que reduzca

el problema a la rehabilitación literaria de una lengua retardada en

su forma escrita, haciendo caso omiso, o poco menos, de la

evolución que experimentó durante siglos de uso múltiple y

pleno, fuera del área de origen. Mucho más constructiva sería la

tendencia a la asimiliación de las voces necesarias, cuyo uso es

normal en la otra rama del mismo árbol lingüístico” (pp.145-146)

Galicia como tarea, Edicións

Galaxia, Buenos Aires, 1959.

Entrevistas xornalísticas

• “ Nosotros tenemos que ir, inevitablemente, con los portugueses y los

brasileños hacia una unificación ortográfica. Ellos poseen, ambos, una

misma ortografía, y nosotros arrastramos la invención de los precursores

del siglo XIX (…) lo hicieron empleando una ortografía híbrida, muy

influida por el castellano. Ten en cuenta que el año 2000 hablarán el

gallego-portugués-brasileño 200 millones de personas. Nosotros seremos

siempre un poco marginales en este concierto, pero sin duda podemos tener

en él una gran audiencia” (Destino, 8 de marzo de 1969, Barcelona).

• “Cuando logremos la unificación ortográfica del gallego con el

portugués, nuestro idioma podrá ser hablado por 200 millones de

personas” (El Mundo, 19 de xuño de 1969)

• “[o idioma da Galiza é] uno de los idiomas futuros, que será hablado en el

año 2000 por 200 millones de peronas, contando Portugal, Brasil y

Galicia, que hablan el mismo idioma con diferencias ortográficas

unificables” (La Gaceta del Norte, 31 de xaneiro de 1970)

DIFERENTES POSTURAS

AUTONOMISTA

OFICIALISTA

-------------------------------------

En Galicia, en galego

REINTEGRACIONISTA DE

MÍNIMOS

-------------------------------------

Na Galiza, en galego

REINTEGRACIONISMO DE MÁXIMOS

Na Galiza, em galego

LUSISTA

Na Galiza, em português

Proceso dende o 2001

Aprobada no 2003

Pretende:

“integrar as dúas solucións maioritarias para

a codificación escrita do galego, por unha

banda o oficialismo que ten a súa institución

de referencia no ILG, e o reintegracionismo de

mínimos representado na AS-PG”

- “A norma debe acoller un galego fiel a si mesmo e limpo de canto de alleo

innecesario hai incrustado na fala viva pola presión do castelán”

- “A lingua común debe ser o máis galega posible”

- “As escollas normativas deben ser harmónicas coas das outras linguas,

especialmente coas romances en xeral e coa portuguesa en particular,

evitando que o galego adopte solucións insolidarias e unilaterais naqueles

aspectos comúns a todas elas.”

- “Para o arrequecemento do léxico culto, (…), o portugués será

considerado recurso fundamental, sempre que esta adopción non for

contraria ás características estruturais do galego.”

- “Valorar a contribución do portugués peninsular e brasileiro, mais

excluír solucións que, aínda sendo apropiadas para esa lingua, sexan

contrarias á estrutura lingüística do galego”

OPINIÓNS

• Centro de Documentación Sociolingüística de Galicia

“a recente aprobación da chamada normativa de concordia axudará sendúbida a acadar o desexado consenso arredor da lingua, tanto no ámbito do ensino como na sociedade en xeral”

• Henrique Monteagudo, profesor e investigador do ILG

“non hai que esquecer que en materia de lingua os falantes son os soberanos: a Academia propón e o pobo dispón”

• Xosé Ramón Barreiro, presidente da RAG no 2003

“os cambios están avalados e son cuestións asumidas xa pola xente, de xeito que podemos dicir que estamos ante a mesma normativa”

• Nós-UP, formación política reintegracionista

“consagra a conversión do galego nun dialecto do español”

Dende 1981

“Conseguir umha substancial reintegraçom idiomática e cultural do galego, nomeadamente nas manifestaçonsescritas, na área lingüística e cultural que lhe é própria: a galego-luso-africano-brasileira”.

Comisións:• Sociolingüística

• Textos relixiosos

• Comunicación

• Lingüística Estudos e labor editorial

1985 – Agália

Impulsa a creación da Mesa pola Normalización Lingüística

ÁMBITO CULTURAL

• EDITORIAIS

• FUNDAÇOM ARTABRIA

• OUTRAS ASOCIACIÓNS CULTURAIS

ÁMBITO POLÍTICO

• Partidos políticos vistos dende a AGAL

EDITORIAIS

• ATRAVÉS, Editora Estaleiro, Abrente Editora, A Fenda

Editorial, Edições da Galiza ou Edizer Livros.

FUNDAÇOM ARTÁBRIA

• Associaçom Reintegracionista Artábria

nada en 1992 e reconvertida no 1998 na

Fundaçom Artábria

• Área de Ferrol

• Publicacións

destacadas :

OUTRAS ASOCIACIÓNS CULTURAIS

• Associaçom Cultural Maçarico (Vigo)

• Colectivo Cultural Buril (Burela)

En relación coa lingua:

• Mocidade pola Língua

• Fundaçom Meendinho

• Associação de Amizade Galiza-Portugal

PARTIDO POPULAR• Discriminación e represión do reintegracionismo

PARTIDO SOCIALISTA OBREIRO ESPAÑOL• Filiación co isolacionismo

ESQUERDA UNIDA• Uso da norma ILG-RAG• Opinións de Alonso Montero, destacado isolacionista

ANARQUISMO• Mellor acollemento do reintegracionismo, fora do

independentismo

BNG• “Reintegracionismo platónico”

Defende o galego como mesma lingua que o portugués

Práctica, maioritariamente autonomista

Parlamentarios europeos, como Camilo Nogueira Román, usan o portugués

CENTRO GALEGUISTA• José Posada, fundador da AGAL

• Converxencia XXI, “reintegracionismo utilitario”

INDEPENDENTISMO• Boa parte son reintegracionistas na teoría e na práctica

• NÓS-UP, Primeira Linha, Assembleia da MocidadeIndependentista, Briga

• Frente Popular Galega, isolacionista X. L. Mendez Ferrín, actual presidente da RAG

“(...) Algunhas voces, de

novo, propoñen un achegamento ó

portugués (algúns, unha asunción), sen

decatárense de cal vai se-la reacción da

nosa sociedade: unha reacción negativa

non exenta, nas súas manifestacións, de

acento galego. O portugués -ou ese

paraportugués-sería o mellor aliado do

monolingüismo castelán (...)”

O Galego e a Academia, La Voz de Galicia, 11

de Novembro de 1999, A Coruña, p. 18.

X. ALONSO

MONTERO, membro

da RAG dende 1993

Sobre o reintegracionismo:“A análise que fai a Academia é que iso é despersonalizar o idioma galego, colocarnoscomo sucursalistas do portugués; entón, realmente podemos dicir que reforzamos o galego introduzindonos no grande cosmos portugués, realmente salvamos o galego, ou engordamos o portugués? Ese é o tema.

En resposta á cuestión de dedicarlle o Día das Letras Galegas a Carvalho Calero: (...) Precisamente polo „tinglado‟ este da Lusofonia [em relación ao debate parlamentar sobre o Acordo em Lisboa] díxose:„Non é o momento‟, porque ia ser interpretado como que a Academia lles cede un espazo, así de claro chodigo”

Entrevista de Eduardo Maragoto, Novas de

Galiza, nº68, 115 de xullo-5 de agosto de 2008 p. 16-

17

X. R.

BARREIRO, president

e da RAG 2002-2009

“Por escribir 'allo' con 'lh' non podo ter menos dereitos que quen o fai con 'll'”

“As posibilidades de internet son espectaculares. (…) Non temos ningún tipo de barreira ou censura e avanzamos moito[en referencia á AGAL]”

P- Cal é o reto do reintegracionismo?R- Divulgar e chegar ao máximo número de persoas posíbeis. O obxectivo básico é que o cidadán medio galego saiba que grazasao galego accede ao mundo lusófono.

Entrevista de Isabel G. Couso, Vieiros, 2 de

maio de 2010

VALENTIM R.

FAGIM, presidente da

AGAL (2009-2012)

MM -Tu sempre foche reintegracionista nos gestos mas nos anos 80 acreditache

na prática “oficial”. Pensas que isso foi um erro?

MJQ - Continuo a ser defensora da incorporaçom da Galiza ao tronco

lingüístico comum. Os meus textos, como A Falácia do Galego

Português, provam o que digo. Mas nom me sentia com gosto discutindo com

amizades e enfrentando-me com gente mais afim que a que defendia o

espanhol, por exemplo. (...) já é umha limitaçom escrever em galego

para, ainda, escrever num galego nom oficial, com dificuldades de publicaçom e

leitura.(...) Para acometer esta empresa é necessário ter um ponto de vista

amplo e um conceito da Galiza de maior altura.

MM - A nossa língua é internacional; para a Lusofonia nós pouco

significamos, mas achas que a Lusofonia é um espaço para os nossos interesses

culturais e de todo o tipo?

MJQ -Antes de pedir aos demais para nos reconhecerem é preciso

reconhecermo-nos e valorar-nos bem. A Galiza, a mãe do idioma, deve reclamar

um posto de relevância na comunidade internacional da sua língua. A

globalizaçom e a consciência democrática facilitam-no. Pessoas preocupadas

por este país, polo seu progresso (as autoridades em primeiro lugar), polo seu

bem-estar, devem compreender que só integrando-nos na comunidade

lingüística internacional conseguiremos segurança, auto-estima e a altura

cultural e económica que tanto precisamos. Falar da morte do galego, desta

perspectiva, é umha insensatez.

Entrevista de Margarida Martins, Portal Galego

da Língua, 4 de xullo de 2009

M. X.

QUEIZÁN, escritora e

catedrática de Lingua e

Literatura galega

“ Síntome orgulhosa de pertencer ao

movimento reintegracionista desde o vigor

da adolescência até os dias de hoje, pois foi

e é um enorme caleidoscópio e um potente

telescópio.”

“O reintegracionismo é um tema básico de

cultura geral e tem a batalha linguística

ganhada. Creio que nom tenhem que

caminhar à par ideias sociais avançadas

com visons retrógradas das artes.”UGIA PEDREIRA,

cantante

TN: As maiores reticencias cara a Ferrín veñen dos que

defenden un acordo ortográfico co portugués. Vostede

expresa acotío que sería un forzamento da realidade e que a

nosa querenza non é recíproca. Que facemos co tema?

Actuar coma se non existise? Pedirlles que se disolvan?

MF: O mesmo que con Galicia Bilingüe. É xente que está en

contra do idioma. Que fagan o que queiran. Teñen a rúa, os

foros sociais, os medios de comunicación, os sindicatos. Que

vaian predicar á porta de Citroën.

TN: Parte dos sectores soberanistas optan por esa vía. Se

Ferrín tivese 20 anos, probabelmente seriía reintegracionista.

MF: Se son soberanistas, é curioso. Queren a soberanía de

Galicia, pero non a do idioma galego.

Entrevista en Tempos Novos, recollida polo

Portal Galego da Língua o 21 de abril de 2010

X.L. MÉNDEZ

FERRÍN, escritor e

presidente da RAG

dende 2010

“Para min o reintegracionismo é un dos motores que ten este país para

cambiar a situación da lingua. O que non se pode facer é censuralo ou

descriminalo e penso que esa poisición debería mudar sobre todo neses

ámbitos que se consideran galeguistas. Non é de recibo botar pedras

diante do camiño dos teus propios compañeiros de viaxe.”

“Eu penso que hai moito tabú e, en certa medida, medo. Mais, coa

situación actual da lingua, é unha mágoa que non se explore a vía

reintegracionista coma un camiño para cambiar a situación da lingua.”

“que haxa uns comportamentos democráticos arredor do que é a opción

ortográfica, que as editorias arrisquen máis, que non dependan tanto das

subvencións, que os concursos literarios acepten a norma galego-

portuguesa.”

“o reitegracionismo é un movemento creativo e transformador que está

aportando moita vitalidade, que ten diferentes discursos e que é preciso

non invisibilizalo, non discriminalo e non estigmatizalo”

“establecer unha relación entre iguais entre a xente da órbita

galeguista, que non haxa ningún tipo de discriminación porque, sabendo

que oficialmente o Goberno actual é anti-galego é inútil pedirlle

xenerosidade.”

Entrevista de Olalla Tuñas, Galiciaé, 12 de

agosto de 2010

SÉCHU

SENDE, profesor e

escritor

“Creo que o galego é unha lingua independente que ten a súa propia

norma. Podemos utilizar ás veces vocabulario portugués em vez

dunha palabra castelán (...) pero o que non podemos é mudar o que é

noso para poñer unha cousa distinta”

“(...) establecer unha norma achegada ao portugués. Iso sería

terrorífico, pois a xente estaría máis en contra. Xa agora o está do

propio galego, máis en contra do portugués”

“ Para ter unha lingua de máis habitantes temos o castelán

que, ademais sabemos falalo mellor”.

“Evidentemente eu estou en contra de que se lle dea o Día das Letras

Galegas [a Carvalho Calero] porque hai que ver o mal que lle fixo

este home á lingua. É que iso non se quere ver. Este home, era o

catedrático de galego e que podía facer um labor extraordinario a

favor do galego, que fixo a primeira normativa da

Academia, despois, de repente, inventa unha segunda normativa dos

mínimos e logo declara que hai que escribir o portugués e elimina a

dos mínimos. (...) É o culpable deste tremendo problema que tivemos

co galego”.

Entrevista de José Gómez en Nordesía, Diario de

Ferrol, 22 de maio de 2011, p. 3

RAMÓN

LORENZO, cofundado

r do ILG

“No caso do reintegracionismo há um custo material

suplementar para editar, contra o lucro, o prémio ou o

subsídio, há trabalho e empenhamento, e os livros dos

reintegracionistas são motivo de orgulho por manter viva uma

orientação, uma causa e uma identidade”

“O reintegracionismo é hoje mais visível, mais respeitado e mais

vigoroso nas camadas jovens da sociedade galega do que há uns

anos. O mau é que essa sociedade em geral perde a sua

galeguidade com uma velocidade mais vertiginosa.”

“O âmbito da literatura escrita ocupa uma super-estrutura

conectada aos poderes e interesses dominados pelo

isolacionismo e espanholismo (...) desse âmbito continua a

trabalhar uma censura indireta causada por mercado, prémios e

reconhecimento social (os prémios continuam exigindo quase na

totalidade a norma espanhola, as escolas continuam aplicando e

exigindo a normativa isolacionista, os meios toleram e falam

quase só dessa literatura domesticada)”

Entrevista no Diário Liberdade, 13 de xullo

de 2011

CARLOS

QUIROGA, escritor e

lingüísta

A ENQUISA

OS RESULTADOS

GALEGOFALANTES

CASTELAN FALANTES