Traballos Antropoloxía 2008 2009

A gastronoma galega destaca pola sa variedade e pola calidade dos seus produtos, demostrada en moitos casos polos 30 produtos galegos con Denominacin de Orixe Protexida. A mido os produtos galegos son protagonistas de gran cantidade de feiras e festas patronais e gastronmicas referencia ineludible para o turista que visita Galicia.

A cocia galega tanto nas zonas do interior como nas costeiras sempre foi moi sinxela. O porco formaba a base da alimentacin nas terras do interior. Na zona costeira tamn se consuma este tipo de carne, pero a base da alimentacin constituaa o peixe. Os pratos mis tradicionais da cocia galega corresponden, entre outros, ocaldo galego , opolbo feira , ococido , acaldeirada , ochurrasco , asmariscadas ,e aempanada . Entre assobremesastradicionais atpanse atorta de Santiagoou a deMondoedo , asorellasou asfilloas . Algns produtos tpicos da gastronoma galega son ogrelo , apataca , acastaa , omel , olacn , osembutidos , oqueixo , opane os distintos tipos emariscos .

O caldo galego caracterizase por conter grelos, berzas, chourizos, fabas ou lacn. Servese moi quente como primeiro plato.

Posue unha gran tradicin engadirlle pan auga do caldo, as denominadas sopas.

Outro plato moi habitual na cocia do noso pas son os chourizos con cachelos.Adoitase comer condimentado con verduras como o repolo, berza, coliflor... Este plato era moi usual sobre todo no rural, donde haba unha grande variedade de chourizos, dada a matanza do porco, e sobre todo de verduras.

Os chourizos eran elaborados coas partes menos valiosas do porco como son as vsceras e o toucio do animal, ao que se lle engada cebola e allo picados, pimentn e sal; para logo deixalos curar.

O lacn con grelos un dos platos estrela da cocia galega.Como o seu nome indica elaborase do lacn, que se obten das patas dianteiras do porco, toucio, chourizos, patacas e grelos.Este plato pdese consumir ao longo de todo o ano, pero a poca mis sinalada para a sa degustacin son os meses de inverno. tpico comelo nas datas do entroido.

Os pimentos de Padrn son un elemento bsico na cocia galega, tanto hora das tapas como para acompaar s diversas comidas.Son orixinarios da vila coruesa de Padrn, anda que hoxe en da cultvanse sucedaneos deste producto en moitos lugares do mundo.

Adoitanse tomar con moito sal, e o seu picante pode chegara ser extremo nalgns casos.Moi ligado a estes pimentos est o refrn de uns pican e outros non.

Unha empanada unha preparacin culinaria consistente nunha masa e un recheo que se frixe ou coce no forno. Consiste nunha masa de faria, elaborada mis ou menos como unha masa de pan rechea de carne ou outros produtos (tamn verduras peixes, ou mariscos variados), previamente cociados de formas moi variadas segundo a gastronoma local, pero sendo con moita cebola frixida en aceite o modo tradicional en Galicia. Este un tipo de alimento de orixe moi antiga que se da en case tdalas culturas.

O polbo feira un prato tpico de Galiza e bsico na sa gastronoma consistente en polbo fervido enteiro e servido con sal, aceite de oliva e pementn. O seu nome provn de que era unha comida tradicional nas feiras e romaras, nas que se serve en pratos de madeira (mis doados de transportar), anda que agora van desaparecer por motivos de hixiene.

Era un prato moi comn nunha poca en que os transportes eran moi lentos e o peixe fresco s estaba dispobel preto da costa, porn o polbo seco (como o bacallau ou o congro) chegaba a todas partes.

As bebidas mis caracteristicas de Galiza son os vios, a queimada o augardente e o licor caf.Cmpre definir o concepto de Denominacin de Orixe, que designa o nome xeogrfico da zona empregado para designar un produto da vide, do vio ou dos seus alcois que tean cualidades ou caractersticas diferentes, debido medio natural ou elaboracin.

Ovio unha bebida alclica que se obtn da fermentacin do zume de uva oumostoque se obtn estrulla-la uva trala vendima e que gardado en barriles. habitual que o vio se denomine segundo a uva co que foi elaborado. Atendendo sa cor, pode ser vio branco, tinto ou rosado.

Oalbario un vio de baixa graduacin, branco e sen crianza., e exprtase cada vez mis a mercados do norte peninsular (nomeadamente Barcelona e Madrid) e exteriores (Alemaa, Estados Unidos, ou Xapn). A denominacin a maior produtora galega, xa que 55 das sas adegas producen mis de vintecinco mil litros e unhas vinte superan os setenta e cinco mil.

Moi novia, esta denominacin do Sur lugus abrangue tamn o Norte ourensn. A sa xeografa moi particular: encanonada no Mio e no Sil, con grandes pendentes nas ladeiras das montaas.

O nome provn da cantidade de conventos e mosteiros da zona. O cultivo vincola remntase s romanos e un dos mis meritorios e agochados da pennsula Ibrica.

Xunto coa denominacin de orixe das Rias Baixas(albario), o vio branco con mis sona de nosa comunidade.

O seu cultivo lvase a cabo nos vales cercanos ao Rio Mio, pose tanto uvas brancas como tintas, que a peculiaridade que o distingue das demais denominacins .

O augardente ou tamn coecido comoorujo unha bebida alcolica de alta gradacin, que se obtn a partir da uva, unha vez que a esta se lle elimina o mosto para face-lo vio.A forma mis comn de consumila en forma de chupito despois dunha comida ou mezclada co caf.Na antigidade en Galicia, os campesios adoitaban tomar un chupito de augardente pola ma, antes de saren para o campo, costume que anda pervive en algns fogares galegos.

Os tres tipos mis comns de augardente son: o blanco, de herbas e o licor caf.

O licor Caf un licor a base de caf, azucre e augardente, que pode ser consumido s ou como ingrediente de postres ou ccteles. unha das tantas variedades da augardente galega, e adoita beberse moi frio nos denominadosvasos de chupito .

O orujo de herbas adoita ser de cor verdoso, xa que se obtn despois de poer durante un tempo diversas herbas ou froitos no augardente, ata que este se impregna do sabor da herba ou o froito.Tamn se consume moi fro, preferentemente recn sado do conxelador.

Aqueimada unha bebida alcohlica galega inventada arredor do sculo XII. O seu consumo est rodeado de tradicins. Mentres se elabora pronnciase un conxuro para protexer contra meigallos e para manter os espritos e demais seres malvados alonxados de quen a bebe.

Os seus ingredientes principais son a augardente e o azucre s que xeralmente se lles bota tamn casca de limn ou laranxa, uns poucos grans de caf sen moer. mestura pdenselle engadir cachos de maz, uvas ou algn outro ingrediente, os cales se engaden de forma independente segundo a tradicin da zona.

ATorta de Santiago unha sobremesa tradicional dacocia galega ,que pode atoparse en case todo o territorio espaol. Os ingredientes principais desta torta son aamndoae osovos .

As filloas son un postre caraterstico por excelencia da cocia galega.Trtase dunha masa moi fina, elaborada na tixola ou de xeito tradicional na pedra.Tamn existen as denominadas filloas do sangue, que engaden o sangue do porco extrado xusto despois da matanza deste.As filloas tmanse sobre todo soas, pero tamn se lle pode engadir mel, azucre, nata montada...

A arquitectura galega comprende os espazos e instalacins as cales son utilizadas e ambientadas por o ser humano. Son tpicos e populares galegos. S nos vamos a centrar na arquitectura presente nos concellos de Muros e Carnota, dicir: nos distintos tipos de muos, nos hrreos e nas vivendas, entre outros.

Espazo no cal habitan os membros dunha familia galega.

Cada casa ten un nome, e moitas veces un alcume comn a todos os membros da familia. Na tpica vivenda galega manda o pai.

A construccin das casas est chea de simbolismo xa que en ocasins depositan unha moeda debaixo da primeira pedra.

A forma da casa vn determinada polos factores socioculturais.

A casa adoita estar feita maiormente con pedra de granito. O material complementario a madeira, que se utiliza nas contras, vents, portas, solainas, etc.

A casa unha funcionalidade. As suas funcins son:

Almacenamento de redes e embarcacins

Lugar para o gando

Almacn para os productos agrarios

Almacenamento de colleitas

As casas son instrumenentos ao servizo da economa

Normalmente a vivenda galega esta constituida por das plantas.

Algunhas das partes da casa son caractersticas da nosa cultura. As mais destacadas son:

O corredor

O soportal

A galera

O patn

un espazo aberto de trnsito e estar, unido vivenda, situado por riba da planta trrea e cuberto pola prolongacin do teito.

un espazo cuberto co que se crearon solucinspara o trnsito peatonal cuberto.

o elemento arquitectnico coa que se logra a regulacin do sol e evtase a arremetida da choiva e do vento no poca invernal.

Conxunto da escaleira exterior que da acceso ao primeiro andar da vivenda e do descanso desta.

Mquina que se emprega para moer grans. Eran empregados antigamente para a obtencin de faria, aceites,etc.

Pode haber diferentes tipos de muios segn a sa fonte de enerxa:

Muo de marea

Muo de vento

Muo de ro

Adoita estar situado nun lugar da costa onde se da unha forte diferenza entre a preamar e baixamar.

Localizados preferentemente na beiramar e en lugares altos, que empregan enerxa eolica en lugar da hidrulica.

Tamn son coecidos como muos en cadea.

Son unhas instalacins que aproveitan unha forte corrente de auga.

unha construccin destinada a secar e gardar o millo. A sa estrutura esta composta por un espazo interior rectangular, elevada sobre uns ps de pedra que normalmente teen forma de troncopiramidal.

Praza de abastos/ Mercado

Pombal

Praza de abastos: lugar pblico no cal efectuase unha reunin de mercadores co proposito de efectuar o intercambio comercial ou compra-venta.

Lugar onde se cran as pombas.

Teen normalmente a planta circular pero en ocasins cadrada e os tellados son cnicos. Os buracos para as pombas son rectangulares ou circulares.

Torre cunha lanterna na parte mais alta, situada nalgn punto ostentible da costaou nalgun arrecife, que serve para facilitar a navegacin costeira.

Enciclopedia Galega Universal (Irindo)

www.galespa.com

www.murosdesanpedro.com

www.concellodecarnota.com

Enciclopedia antropolxica galega (Hrcules s.a)

Pas agrcola cunha excesiva divisin da terra

Imposibilidade de modernizacin das tcnicas de cultivo

Poboacin rural moi dependente deste sistema agrario,e non son posuidoras das sas terras

Existencia de foros que agravan a producin e supoen un lastre

Economa de subsistencia

Incremento da poboacin

Falta de solucins econmicas para satifascer as necesidades bsicas

Navegacin a vapor

A poltica das repblicas

A propaganda dos pases mis desenrolados

O boca a boca

Crise econmica dos pases receptores

A guerra civil espaola

A segunda guerra mundial

Reducin dos foros

Melloraeconmica

Novas formas de cultivo

Mellora das infraestructuras galegas

Crecemento da banca

Movemento agrarista

Mellora da cultura e ensino

Cambio da mentaliade

Perda de persoas cualificadas

Descenso da poboacin

Separacins familiares

A xeito de resume final pdese dicir que a emigracin s fixo ricos a uns poucos. A grande maiora conformouse con "facer uns cartios" que lle serviron para solucionar os problemas primordiais e un nmero considerable nunca voltou e, se o fixo, foi fracasado. Sen embargo de salientar que os galegos, longo da sa estada fornea, mantiveron viva a lembranza da sa terra, a sa cultura e as sas tradicins, as como a arela do regreso. Fe disto dnolo a enorme cantidade de centros, asociacins, fundacins,etc. que os nosos paisanos fundaron longo da xeografa americana

Festa do Apstolo Santiago en Bos Aires

Os galegos non esqueceron as sas tradicins e costumes

A emigracin foi e a negacin do dereito mis sagrado que ten o ser humano:

O DEREITO VIDA NA SA TERRA NATAL

Unha lenda e unha narracin irreal que normalmente tenta expricar as orixes de algo. Moitas veces exprican as orixes dun pobo ou dun determinado monumento.

Dependendo do contido as lendas poden ser:

- Etiloxico: exprican a orixe dun feito ou dunha cousa

-Haxiogrfico: referentes a Virxe ou os santos

-Historicas

Normalmente, as lendas transmitense oralmente e de xeracin en xeracin, o que pode ocasionar que o relato orixinal se deforme e se vaian aadindo ou quitando detalles.

A lenda do Santo Cristo.

Dise que o Cristo da igrexa de muros, unha

vez acabado, cobrou vida e dixolle o seu

creador Onde me veches que tan ben me

fixeches. Referindose o gran parecido que

tia a escultura co orixinal.

As lendas en galicia poden ser xerais, e

dicir, comuns a toda Galicia (Como por

exemplo a Santa Compaa ou a lenda de

Breogan). Ou exclusivas dunha determinada

zona (A Serea Maruxaina, A lenda da Virxe

do Carme)

A continuacion explicanse algunhas delas-

A Santa Compaa e unha

procesion de almas en pena

que vagan pola noite, esta

formada por duas hileiras e

cada compoente leva un

cirio. O espirito que encabeza a procesion

leva un caldeiro cheo de auga bendita e unha cruz.

A lenda da serea e orixinaria de San Cibrao. Conta que existia unha ninfa que atraia os marieiros cos seus cantos ata as rochas para que se

se estrelasen. Fartos diso, a

xente de San Cibrao partiu unha

noite escura para capturala e

levala o pobo, onde seria xulgada

e executada polos seus actos.

Breogan e un heroe da mitoloxia

galega. Dise que el e a sua estirpe

chegaron dende exipto fuxindo das doce

plagas.

Estableceronse en Galicia e fundaron a cidade

de Brigantia (Identificada con A Corua) e

construiron unha torre tan alta que dende o seu

cume podiase contemplar Irlanda.

Na primeira parte, monos centrar na bruxera , tema moi relacionado coa relixin.

Na segunda parte, o traballo falar resumidamente da medicina popular con algn exemplo.

moi comn dende a antigedade creer nun poder sobrenatural que se escapa do noso entender. Este mundo creado polos nosos antepasados desarrollouse grazas as persoas que creen nos fenmenos taumatrxicos.

Todo o mundo asocia estes fenmenos mxicos cas bruxas,meigas, feiticeiros,pero hai que ter en conta que esta campo esta moi asociado coa relixin.

Creada en Sevilla no 1480 , e chega a Galicia no 1560.

A crenza nas bruxas provocou que a igrexa actuara rapidamente mediante a inquisicin que capturaba e torturaba ata a morte a mulleres acusadas de practicar bruxera.

A inquisicin devastou a poboacin galega de mulleres , xa que en apenas 140 anos procesou mis de 2000 individuos dos cales mis do 70% eran mulleres.

Este dato non impacta moito , xa que hai que ter en conta que nesa epoca constite o 4% da poboacin total espaola.

Os medios de curacin tradicionais foron e son moi utilizados xa que son bastante efectivos e estn constitudos por productos que se atopan tal e como os utilizamos na natureza.

O tema da medicina popular est asociado totalmente cos remedios naturais.

Debido as condicins de hixiene , saude etc,de cmo se viva fai tempo provocou que o ser humano estivera forzado a atopar formas curativas propias do seu entorno.

Dor de moas

Colocar a meixela sobre unha superficie fra .

Facer grgaras con vinagre .

Dor de cabeza

Colocar na fronte panos empapados con colonia ou vinagre.

Colocar na fonte un pano empapado con alcohol ou empapar a nuca directamente con alcohol.

Beber infusins azucaras ou de tila .

Diarrea

Ferver auga con arroz e tomar a auga ou tomar todo o conxunto.

Raiar unha maz e comela cando est oxidada.

Comer queixo previamente raiado.

Auga fervida con limn ou simplemente zume de limn.

Tomar leite de burra durante uns das.

Mal de ollo

Cocer ruda e lavarse con esta auga todas as partes do corpo durante os tres das previos a la chea.

Salpicar ao que che botou o mal de ollo con auga bendita.

Persinarse ao pasar diante da persoa que che botou ese mal de ollo.

- Entrevista:

Como se define vostede a s mesma, decir, unha especie de curandeira?

-Non como unha curandeira, que eu non son un mdico. Isto un remediotradicional .

Dende cando exerce esta prctica, dende fai moitos anos?

Puf, s, xa dende moitos anos, far uns 50 anos

Quen lle ensinou a realizar este remedio?

Cando era nova, mia avoa ensinoumo .

Que tipo de xente acode a vostede, nenos, ancins, e con que problemas veen?

Ven pouca xente por aqu, normalmente persoas xa maiores conproblemas como non durmir, febre ou algn dor nalgunha parte do corpo .

Soe vir de moi lonxe esta xente?

Non, soamente veen xente dos arredores, anda que ten vido algnque outro turista, pero nada, un ou dous.

Que materiais utiliza no proceso de curacin?

Necestase unha folla de laureiro, unha pineira, unha tixola, un patacn de cobre, un rosario, unha cabeza de allo e lume para afumar o laureiro.

Cal sera o procedemento?

Sobre na pineira clvase as tixolas ecollea por un lado a persoa que llevou quitar o aire, e polo outro lado eu, ao arredor estn a cabeza de allo, o patacn de cobre e o rosario. Prnselle lume folla de laureiro e pronuncinse unhas verbas que sei eu ( ela non nos quiso decir esas palabras, descoecemos a razn, pero dxonolas un vecio moi amableque atopamos ao marchar, e decan algo as: pineira, pineiria dime se esta persoa ten o aire, se o ten dame a espalda, e se non o ten dame a cara). Nesta prctica tenme que axudar tres Maras, amigas mias.

Que grado de efectividade pensas que ten esta prctica?

Eso depende da persoa, a uns cralle a molestia pero a outros non.

Por ltimo, cree vostede que fai falta algn tipo de don para realizar este rito?

Non, toda a xente que coeza o procedemento, non so tome a broma etea fe en Dios, pode facelo .

Polo tanto un tipo de prctica relixiosa?

Claro, moi importante ter fe en Dios.

Pois moitas grazas pola vosa antencin.

Na presentacin falaremos sobre:

Como era a vida arredor dos anos 30-40 nunha vila de mar.

Como e a vida actualmente nunha vila de mar

As embarcacins.

Os aparellos empregados

A tripulacin.

As artes de pesca.

Os traballos realizados polas mulleres :

-O traballos coas redes.

-A venta e limpeza das capturas.

-outras funcins.

Embarcacins

Ferramentas e maquinas usadas

A tripulacin

A relacin entre os marieiros no mar

Actividades relacionadas coas mulleres

Un da no mar

Forza, de mozo, e consello de vello

Galicia tivo na antiguedade unha gran cantidade de oficios tradicionais, que eran moi populares e moi traballados, pero co transcurso dos anos e coa progresiva industralizacin do pas a maiora deles foron quedando en desuso e prcticamente como resto antropolxico, anda que algns deles se seguen a realizar no mbito persoal como por exemplo labregos que fabrican os seus propios cestos, e mesmo oficios do interior realizanse en zonas costeiras como veremos posteriormenteno caso dos cesteiros.Outros , anda que moi escasos seguense a traballar e mesmo hai xente que vive deles, un exemplo moi claro a oleria da cal inda se conservan varios talleres dispersos por todo Galicia.

Albardeiros.

Canteiros.

Carpinteiros.

Ferreiros.

Redeiras.

Tecels.

Oleiros.

CESTEIROS.

Os albardeiros eran aqueles encargados de facer as albardas, as alforxas, as cabezadas, as como tamn o de arranxar aparellos de coiro que eran empregados no tiro e de montar coma o collarn, as orelleiras, etc. usando como ferramentas as coitelas, as troquesas, tesouras, subelas, agullas e martelos entre outras.

Anda que esta tarefa estaba distribuda por toda a rea xeogrfica destacaban zonas como Cea e Allariz en Ourense, Noia e Caldas en Santiago, Vilalba e Chantada en Lugo e Soutomaior en Tui.

Os canteiros comezaban o seu oficio dende moi novos, pouco a pouco an adquirindo as destrezas necesarias para chegar a dominar o manexo da pedra anda que pasaban anos en acadalo.

Para extraer a pedra e antes de que aparecese a maquinaria moderna, facase manualmente, empregando picos, paoferros, macetas, mandarrias e guillos. Tamn co paso do tempo chegouse a empregar a dinamita metendo os cartuchos coa mecha entre as rochas cal prendanlle lume esperando a que estourase.

Ao igual que pasa con outros oficios, os canteiros tian unha xira gremial coecida como a fala dos canteiros, tamn chamado barallete, creada para manter un segredo, as partan do seu idioma e deformbano de tal xeito que resultaba incomprensible para os de fra.

Entre os carpinteiros destacaban aqueles que chamaban de ribeira, encargados da realizacin das embarcacins, os de taller que facan mesas, cadeiras, bancos; os ebanistas que tallaban a madeira, os carpinteiros dedicados a erguer as estruturas das casas, os toneleiros que eran os encargados de facer os baldes, toneis e barrs e os fragueiros que facan os carros dos bois.

Hoxe en da o oficio de carpinteiro sufriu modificacins debido a aparicin de novas maquinas e a incorporacin de materiais preelaborados, aglomerados e chapados, levando consigo a desaparicin de especialistas en traballar a madeira por mtodos tradicionais.

As forxas eran os lugares onde se transformaba o ferro nun obxecto til, xeralmente eran pequenas, escuras e con moi pouca ventilacin, adoitaban estar apartadas das casas para evitar o rudo e no seu interior atopbase o fogar onde se quentaba o lume, o fol, a carboeira, a engra, a pila e as ferramentas bsicas dun ferreiro como as tenaces, os martelos, as marras, e as talladeiras.

As tcnicas consistan en quentar o ferro na fragua, batelo e temperalo. Todo o proceso requira dunha gran destreza que se adquira cunha aprendizaxe previa pero que cando se acadaba cun gran control do oficio chegbase ao grado de mestre .

Era costume ver as redeiras polos peiraos e nas praias, sentadas ao carn do mar, vixiadas por o dono para o que traballaban; xunto a elas tian o seu instrumental composto principalmente por tesouras coas que cortaban os fos de algodn ou camo, tacos de madeira para sinalar o ancho da malla e agullas de ferro ou madeira de diferentes tamaos.

As redes tamn se tinguan e para iso empregbase a casca de salgueiro que era fervida con auga dndolle ademais maior dureza malla. Este encascado facase cada quince das. Ademais, as redes deban ser estendidas despois dun labor de pesca para secalas ben evitando que se estragasen

O traballo de transformacin do lio en tecido moi longo no tempo e pasa por numerosos procesos, as cando a planta do lio comeza a xermolar recllese con coidado arrincndoa de raz e facendo pequenos feixes para pasala polo ripo, especie de banco cun peite de madeira de grandes dimensins co fin de arrincar a bagaa, cpsula que contn a semente do lio. Logo de empozalo, e cando xa est seco mzase e delvase, dicir frgase coas mans, separando as fibras boas das defectuosas e psase polo restrelo, que unha tboa inzada de puntas finas e moi xuntas para poder separar o lio bo da parte grosa quedando as preparado para tecer.

A outra materia prima tamn empregada polas tecedeiras era a la; o proceso mis sinxelo, comezaba coa rapa das ovellas a man, a la que se obtia haba que lavala no ro; tralo secado haba que desfacer os ns pasndoa polas cardas, que eran das pas de madeira con mango e pugas de ferro quedando lista para pasar ao fiado.

Cando se chega co barro ao obradoiro, botse no barreiro, ou maseiro que soe ser un chan de lousas de pedra onde pisado cun pisn, despois crbase para eliminar as areas evitando as que leve grumos e posteriormente amasado coas mans, formando bolos que deixan xunto a roda. Deste barro van collendo anacos, amsano coas mans ata que conseguen a axeitada plasticidade e logo colcano na base do torno -espallando previamente cinza para que o barro non quede pegado no fondo- e comezan a facerlle o cu ao cacharro, estendndoo co canto da man. Posteriormente van facendo cerillotes ou churros co barro entre as mans para colocar xunto ao borde do fondo e as poder ir erguendo e modelando as paredes do cacharro co movemento do torno ata acadar a altura que se desexe. A barriga e o colo definirnse axudados das mans e coas pitelas ou canaveiras, para o borde empregarse tamn un trapo. Se o cacharro leva bico e asa, estas modelaranse cos dedos das mans e unha vez finalizada a peza decorarase.

A cestera unha das actividades mis antigas realizados polo home. Vimbios, colmo e madeira eran tecidos polos cesteiros para obter obxectos para transportar e almacenar.

Dependendo da materia prima coa que traballaban podan empregar diferentes ferramentas, as por exemplo para traballar a madeira precisaban do burro, da rasoira, o mazo, o fendedor o rechegador e os ferros. Para a palla necesitarase un punzn ou subela, e para a de vimbio unha coitela.

Ao igual que outros oficios tradicionais galegos, a cestera naceu como una actividade relacionada coas tarefas agricolas e do mar para producir obxectos que facilitasen o quefacer diario. Labregos e marieiros facan os seus propios cestos, pero os cambios econmicos e socias que se desenvolveron en Galicia, sobre todo a partir do sculo XIX, permitiu mercar os produtos que ata agora facan eles mesmos. Moitos especializronse no oficio e comezaron a xurdir os primeiros obradoiros artesanais, principalmente nas vilas.

Refrns

-Quen fai un cesto fai un cento, se lle dan vergas e tempo -Cesta patela arrumba mis que leva. -Amor de nenas, auga nun cesto -Quen fixo o cesto que lle poa o aro

Cantigas

Miren os cestos e mrenos ben que coma eles , non os fai ninguen O meu amor cesteiro e chegado a grandeza: traballa con facas de ouro, que as de prata son baixeza

Nazona do Barbanzahai unha gran tradicincesteira, dedicada tanto mundo do mar coma mundo agrcola, onde tpica a cestera ,anda que tamn se utiliza para outros oficios. Na entrevista que realizamos comprobamos como un cesteiro da comarca (Manuel Romero Figueiras),realizaba todo tipo de cestos e cestas, tanto para o mar , para o peixe, ou para o mundo agrcola.

Traballos Antropoloxía 2008 2009

Education

Transcript of Traballos Antropoloxía 2008 2009