Ola, nenos e nenas! Benvidos ao noso

bosque!

Estade atentos, que está a piques de

acontecer algo importante…

Velaí os pais do noso protagonista. Son dous

merlos que agardan a que naza o seu filliño.

“Corre! Ven axiña! Está a piques de nacer o noso

merliño!”

“Xa teño ganas de velo! O meu merliño negro, de

cabeza negra, ollos negros, plumas negras, ...”

Shhh! Silencio! O merliño está a saír

do cascarón!

“Papá, mamá! Xa estou aquí!”

“Pero isto que é? Ti non es un merlo

negro!”

_“Xa cambiará, espera a que medre”

_ “Que vou esperar! Isto non é un merlo! Vaia

vergoña, un fillo branco!”

“Buaaa! Semella que sendo branco non podo

ser un merlo. Hei marchar para averiguar quen

son.”

Non esteas triste, merliño, que todo vaise

amañar!

O noso merliño deu cunha gaivota, e tentou

aprender dela…

…pero a pesca non se lle daba moi ben.

Máis tarde, atopou a unha cotorra…

…pero iso de falar e falar sen parar era moi

canso para el.

O flamenco díxolle que tiña que medrar…

… mais, non é tan fácil estirar de golpe.

Así que o noso merliño pensou que non podería

seguir así, sen saber quen era, e sentíuse moi triste.

“Non te preocupes” dixo o voitre! “Eu estarei

aquí por se morres”.

O merliño continuou a súa busca…

…e coñeceu á pomba mensaxeira .

“Que cansa estou!” dixo a pomba. “Toma, fai ti

o reparto.”

“Que é isto?

Premio especial para quen atope a un merlo

branco!”

“A un merlo branco dixeches? O meu merliño é

branco. Teño que atopalo”.

Namentras, o merliño branco dera coa solución ao

seu problema. Todo tiznado por terse metido

nunha cheminea, agora xa parecía un merlo negro.

“Agora sí que son un merlo. Ninguén poderá

negalo!”

“Un merlo negro de cabeza negra, ollos negros e

plumas negras.”

“Pero ti que fixeches, rapaz. Ti non eras branco?

Adeus ao meu premio. Teño que facer algo. Irei ao

muíño.”

“ Xa está! Aquí tendes un merlo branco.

Solucionado. Pero…, agora ponse a chover. Isto

non pode ser!”

“Volvo ser negro! Vaia sorte a miña! Quedei sen

premio e sen fillo!”

“Sen fillo non, papi! Aquí estou , branco de novo

por mor da choiva.”

“Meu filliño! Por fin! Branco ou negro, que máis

che ten! Ti és ti porque naciches así; e así é

como te queremos.”

“Daquela, é certo que son un merlo! As miñas

plumas son brancas, pero iso non é importante.

Eu son un merlo, e agora son feliz!

E así remata esta historia, tal e como

vola contamos agora.

Adeus! Ata a próxima!