32º 9 de novembro de 2014Dedicación da Igrexa de Letrán

Xoán 2, 13-22

Rede evanxelizadora BUENAS NOTICIASPromove a relixión de Xesús. Pásao.

José Antonio Pagola

Música:The Serpent MoundPresentación:B.Areskurrinaga HCEuskaraz:D.Amundarain

COMO É A NOSA RELIXIÓN?

O episodio de a intervención de Xesús no templo de Xerusalén O episodio de a intervención de Xesús no templo de Xerusalén foi recollido polos catro evanxeos. foi recollido polos catro evanxeos.

É Xoán quen describe a súa reacción de maneira máis gráfica: É Xoán quen describe a súa reacción de maneira máis gráfica: cun látego Xesús expulsa do recinto sagrado os animais que se cun látego Xesús expulsa do recinto sagrado os animais que se

están vendendo para ser sacrificados, envorca as mesas dos están vendendo para ser sacrificados, envorca as mesas dos cambiadores e cambiadores e

bota por terra as súas moedas. bota por terra as súas moedas. Dos seus beizos sae un grito: Dos seus beizos sae un grito:

““Non Non convertades nun mercado a casa de meu Pai”convertades nun mercado a casa de meu Pai”..

Este xesto foi o que

desencadeou a súa detención e

rápida execución. Atacar o templo

era atacar o corazón do pobo

xudeu: o centro da súa vida relixiosa,

social e económica.

O templo era intocable. Alí habitaba o Deus de Israel.

Xesús, con todo, séntese un estraño naquel lugar: aquel templo non é a casa de seu Pai

senón un mercado.

Ás veces, viuse nesta intervención

de Xesús o seu esforzo por “purificar”

unha relixión demasiado

primitiva, para para substituíla por un substituíla por un culto máis digno e culto máis digno e uns ritos menos uns ritos menos

sanguentossanguentos. .

Non obstante, o seu Non obstante, o seu xesto profético ten xesto profético ten

un contido máis un contido máis radical: Deus non radical: Deus non

pode ser o pode ser o encubridor dunha encubridor dunha

relixión na que cada relixión na que cada un busca o seu un busca o seu propio interese.propio interese.

Xesús non pode ver Xesús non pode ver alí esa “familia de alí esa “familia de

Deus” que comezou Deus” que comezou a formar cos seus a formar cos seus

primeiros discípulos primeiros discípulos e discípulae discípulas.s.

Naquel templo, ninguén se acorda dos Naquel templo, ninguén se acorda dos campesiños pobres e desnutridos que deixou campesiños pobres e desnutridos que deixou

nas aldeas de Galilea. nas aldeas de Galilea. O Pai dos pobres non pode reinar desde este O Pai dos pobres non pode reinar desde este

templo. templo.

Co seu xesto profético, Xesús está denunciando de raíz un sistema relixioso, político e

económico que se esquece dos últimos, os preferidos de Deus.

A actuación de Xesús hanos poñer en garda A actuación de Xesús hanos poñer en garda aos seus seguidores para preguntarnos que aos seus seguidores para preguntarnos que

relixión estamos cultivando relixión estamos cultivando nos nostros templos.

Se non está inspirada por Xesús, Se non está inspirada por Xesús, pódese converter nunha maneira pódese converter nunha maneira “santa” de pecharnos ao proxecto “santa” de pecharnos ao proxecto de Deus que El quería impulsar no de Deus que El quería impulsar no

mundo. mundo.

A relixión dos que seguen a A relixión dos que seguen a Xesús ha de estar sempre Xesús ha de estar sempre

ao servizo do reino de Deus ao servizo do reino de Deus e da súa xustiza.e da súa xustiza.

Por outra parte, temos que revisar se as nosas comunidades son un espazo onde todos nos podemos

sentir na “casa do Pai”.

Unha comunidade acolledora onde a

ninguén se lle pechan as portas e onde a ninguén se

exclúe nin discrimina.

Unha casa onde aprendemos a

escoitar o sufrimento dos

máis desvalidos e non só o noso

propio interese.

Non esquecemos que o Non esquecemos que o cristianismo é unha relixión cristianismo é unha relixión profética nacida do Espírito profética nacida do Espírito de Xesús para abrir camiños de Xesús para abrir camiños ao reino de Deus construíndo ao reino de Deus construíndo

un mundo máis humano e un mundo máis humano e fraterno, encamiñado así cara fraterno, encamiñado así cara a súa salvación definitiva en a súa salvación definitiva en

Deus.Deus.

COMO É A NOSA RELIXIÓN

O episodio da intervención de Xesús no templo de Xerusalén foi recollido polos catro evanxeos. É Xoán quen describe a súa reacción de maneira máis gráfica: cun látego Xesús expulsa do recinto sagrado os animais que se están vendendo para ser sacrificados, envorca as mesas dos cambiadores e bota por terra as súas moedas. Dos seus beizos sae un grito: “Non convertades nun mercado a casa de meu Pai”.

Este xesto foi o que desencadeou a súa detención e rápida execución. Atacar o templo era atacar o corazón do pobo xudeu: o centro da súa vida relixiosa, social e económica. O templo era intocable. Alí habitaba o Deus de Israel. Xesús, con todo, séntese un estraño naquel lugar: aquel templo non é a casa de seu Pai senón un mercado.

Ás veces, viuse nesta intervención de Xesús o seu esforzo por “purificar” unha relixión demasiado primitiva, para substituíla por un culto máis digno e uns ritos menos sanguentos. Non obstante, o su xesto profético ten un contido máis radical: Deus non pode ser o encubridor dunha relixión na que cada un busca o seu propio interese. Xesús non pode ver alí esa “familia de Deus” que comezou a formar cos seus primeiros discípulos e discípulas.

Naquel templo, ninguén se acorda dos campesiños pobres e desnutridos que deixou nas aldeas de Galilea. O Pai dos pobres non pode reinar desde este templo. Co seu xesto profético, Xesús está denunciando de raíz un sistema relixioso, político e económico que se esquece dos últimos, os preferidos de Deus.

A actuación de Xesús hanos poñer en garda aos seus seguidores para preguntarnos que relixión estamos cultivando nos nosos templos. Se non está inspirada por Xesús, pódese converter nunha maneira “santa” de pecharnos ao proxecto de Deus que El quería impulsar no mundo. A relixión dos que seguen a Xesús ha de estar sempre ao serrvizo do reino de Deus e da súa xustiza.

Por outra parte, temos que revisar se as nosas comunidades son un espazo onde todos nos podemos sentir na “casa do Pai”. Unha comunidade acolledora onde a ninguén se lle pechan as portas e onde a ninguén se exclúe nin discrimina. Unha casa onde aprendemos a escoitar o sufrimento dos máis desvalidos e non só o noso propio interese.

Non esquezamos que o cristianismo é unha relixión profética nacida do Espírito de Xesús para abrir camiños ao reino de Deus, construíndo un mundo máis humano e fraterno, encamiñado así cara á súa salvación definitiva en Deus.

José Antonio Pagola