Os once discípulos Os once discípulos marcharon a Galilea, marcharon a Galilea, ao monte que Xesús ao monte que Xesús

lles indicara. lles indicara.

Ao velo adorárono;Ao velo adorárono; algúns, con todo algúns, con todo

dubidaron.dubidaron.

Xesús achegóuselles Xesús achegóuselles e díxolles:e díxolles:

Mt 28, 16-20

«Déuseme todo poder no «Déuseme todo poder no ceo e mais na terra.ceo e mais na terra.

Ide, pois e facede discípulosIde, pois e facede discípulos meus a todas as xentes meus a todas as xentes

bautizándoas no nome do bautizándoas no nome do Pai e do FilloPai e do Fillo

e do Espírito Santo,e do Espírito Santo, e ensinándolles a gardar e ensinándolles a gardar

todo canto eutodo canto eu vos mandei».vos mandei».

Soidade e esperanzaSoidade e esperanza

Somos perpetuos adolescentes.Somos perpetuos adolescentes.Tan contraditorios e tan complicados. Tan contraditorios e tan complicados. Gritamos que nos deixen en paz, Gritamos que nos deixen en paz, pero non somos capaces de estar sós.pero non somos capaces de estar sós.

Buscamos a soidade e enchémola de mensaxes

por medio das últimas tecnoloxías.

Pasamos a vida proclamando que nos Pasamos a vida proclamando que nos bastamos a nós mesmos, bastamos a nós mesmos,

que non necesitamos nada de ninguén.que non necesitamos nada de ninguén. Pero non podemos prescindir dos demais.Pero non podemos prescindir dos demais.

A soidade pode ser unha excelente ocasión de encontro con nós mesmos, pero tal vez sexa ese encontro

o que menos desexamos.

A soidade é fonte de creatividade, pero fai falla ter un espírito creativo.

Do contrario, a soidade é un manancial de aburrimento, de nostalxias, de insatisfacción.

A soidade é un tesouro, cando foi elixida libremente. A soidade é un tesouro, cando foi elixida libremente. Cando é imposta, constitúe por si mesma Cando é imposta, constitúe por si mesma

unha condena insoportable.unha condena insoportable.

Xesús prometera aos seus discípulos que non os deixaría orfos. Con todo, o misterio da Ascensión do Señor

parece desmentir aquella promesa.

Así o cantaba Frei Luís de León:

E deixas , Pastor santo,

o teu rabaño neste val,

fondo, escuro, en soidade e

pranto;

e ti, rompendo o puro

aire, vaste ao inmortal

seguro?

O Mesías fora prometido co nome de “ Emmanuel”, que significa “Deus connosco”.

Os seus amigos temían quedar somerxidos na

soidade da súa ausencia.

Estivera cerca dos pobres, dos humildes

e dos enfermos.

O cristián sabe que non está só no mundo.

Que o seu Señor o acompaña nos seus caminos e lle amosa

os ideais dos que ha de vivir

e polos que ha de loitar.

E promesa alenta E promesa alenta

a secular peregrinaxe da Igrexa,a secular peregrinaxe da Igrexa,

tantas veces atacada e ridiculizada tantas veces atacada e ridiculizada

polos que ven nela polos que ven nela

unha ameaza para a súa liberdade.unha ameaza para a súa liberdade.

Todos os homes e mulleresTodos os homes e mulleres de boa vontade han de saber que de boa vontade han de saber que

Xesús e a súa mensaxe non Xesús e a súa mensaxe non pertencen ao pasado pertencen ao pasado

nin a un só grupo. nin a un só grupo. Están aí para todosEstán aí para todos..

Señor Xesús,a fe descóbrete sempre

ao noso lado.

Axúdanos a vivir de tal modo que

poidamos facer evidente a túa presenza a todos

os que camiñan connosco.

Amén.

José Román Flecha Andrés PALABRA DEL SEÑOR, Salamanca 2007 Presentación: Antonia Castro Panero Música: Contemplación. Música para orar.