Barriro hirian:

Paolo mutilo bizia zan, buru gogr samarra ere.Egun batean etxera heldu zanean etxeko lanak bizkor egin eta bere hiriko planoa begiratu zion, monumentuak, emparantzen modoia hiribide eta kale ziztrinak... ikusten ebazan. Paolok kompasa eskuan eukala borbil borobil bat egin eban planoaren gainean eta pentsa eban ibilbide hori egin behar ebala. Bere planoa poltsikoan eukala eta ogi pusketa bat eskuan martzan jarri zan. Ibilbideak oinbiderik ez eukan kaleetara eroaten zion, ezkaratze baten gara ere eroaten eban borobilak. Paolok teilatutik pasatu eta lehio batera salto egin eban, jarraian gizonesko ahotsa entzun zuen, Paolok gizonari esan eutson patio batera pasatu behar zala, orduan makila bat zeraman gizonak, hutzi bakarrik ez lagundu egin egin zion. Gizonak galdetu eutsan Paolori ibai batera heltzean edo lehioa garaiegia bada zer egingo dauala. Paolok gizonari erantzunak eman eta joan egin zan gizon hura bere gorputza makilaren gainean sostengatuz hutzi eban. Paolo zaldizko monumentu baten aurrean dago, eta orduan ume batek Poloren eskua hartu eta galduta dagoala esaten deutso. Paolok ibilbidea jarraitu nahi zuen baina bere bihitzak esaten eutsan iobilbidea ustea eta ume galduari laguntzea. Bere bihotzari kasu egin zion eta gladetu eutsan non ikusi eutsala azkanengo

aldiz Paolok ume galduari, biak lagun onak egin ziran eta ortzen amaitzen da ipui polit hau.