Tema 13 Da Prehistoria á Idade Media

A Prehistoria

A Prehistoria comezou coa aparición do ser humano, hai aproximadamente un millón de anos, ata a invención da escritura, hai uns 3.000 anos. Divídese en tres períodos: Paleolítico, Neolítico e a Idade dos Metais.

O Paleolítico

Os primeiros seres humanos que habitaron a Península, hai aproximadamente un millón de anos, eran nómades, é dicir; alimentábanse dos animais que cazaban e cando escaseaban trasladánse a vivir a outro lugar. Organizábanse en tribos. Vivían en cabanas, covas ou ao aire libre. Para cazar, pescar e cortar as peles utilizaban ferramentas feitas de pedras e ósos de animais.

O Neolítico

Despois de este período nómade, os humanos comezaron a cultivar plantas e a domesticar animais hai uns 7.000 anos. Convertéronse en sedentarios, é dicir; construíron as primeiras aldeas ou poboados. Fabricaban ferramentas de pedra puída. Aprenderon a fabricar tecidos e vasillas de cerámica. Nas aldeas produciuse a especialización do traballo.

A Idade dos Metais

Hai uns 6.000 anos, os seres humanos aprenderon a traballar co metal. Primeiro co cobre, logo co bronce e finalmente co ferro. As aldeas que estaban situadas en zonas onde abundaban os metais medraron e convertéronse en cidades. Os seres humanos inventaron nesta etapa a roda, a vela e o arado.

A Idade Antiga

Hai uns 3.000 anos, a Península estaba dividida en 2 grandes grupos de pobos: os celtas e os iberos. Organizábanse en tribos. E vivían en poboados amarullados e elevados.

Os pobos celtas

Os celtas habitaron as terras da Meseta e da costa atlántica da Península. Dedicábanse á gandaría e na fabricación de obxectos de metal. Os celtas mantiñan poucas relacións co comercio.

Os pobos íberos

Os iberos vivían na costa mediterránea, en contacto cos pobos colonizadores. Por iso, comerciaban con eles e utilizaban unha moeda propia para mercar e vender. A maioría dos iberos dedicábanse á agricultura e a gandaría, pero tamén había expertos artesáns.

Os Tartessos

Nesta época, existía no val do Guadalquivir un reino chamado Tartessos. O seu territorio era moi rico en metais, como o ouro, a prata e o cobre. Os seus habitantes eran especialistas na elaboración de obxectos de metal.

Os pobos colonizadores

Cara o século III a.C, as riquezas de Tartessos atraeron os fenicios. Que chegaron desde Asia e se instalaron na costa andaluza, onde fundaron colonias.

Máis tarde cara ao século VI a.C., chegaron os gregos á costa de Cataluña. Alí fabricaban e compraban cerámica e metais.

No século IIIa.C., viñeron desde África os cartaxineses e establecéronse na Illas Baleares e no leste da Península.

Hispania romana (I)

No ano 218 a.C., os romanos desembaracaron en Emporion (Ampurias) para enfrontarse aos cartaxineses. En pouco tempo vencéronos e expulsáronos da Península. A conquista foi longa. O emperador Augusto deuna por finalizada no ano 19 a.C. Os romanos dividiron Hispania en provincias gobernadas por un emperador.

Hispania romana (II)

Ademais, as leis romanas implantáronse e o latín substituíu outras linguas. No ano 380, o cristianismo converteuse na relixión oficial. A sociedade hispana organizouse en dous grupos: os homes libres, que podían participar no goberno, votar e ser propietarios das súas terras. Os escravos non tiñan dereito ningún e eran propiedade de homes libres. As mulleres, non tiñan os mesmos dereitos ca os homes.

A Idade Media

No século V os visigodos invadiron Hispania e fundaron un reino con capital en Toledo. Tres séculos despois os musulmáns conquistaron o reino visigodo e crearon Al-Ándalus.

A conquista musulmá

No ano 711, un exército de musulmáns venceu os visigodos e conquistou gran parte da Península e as Illas Baleares. Chamáronlle a este terrritorio Al-Ándalus e estableceron a súa capital en Córdoba. Neste tempo os cristiáns que vivían no norte da Península opuxéronse a conquista musulmá. Fundaron o reino ástur, do que xurdiron o reino de León e o reino de Castela, nos pirineos creáronse o reino de navarra, os condados cataláns e o reino de aragón.

O avance dos reinos cristiáns

En 1031, Al-Ándalus dividiuse en reinos de taifas, que estaban enfrontados entre sí. Os reinos cristiáns aproveitaron esta debilidade e estenderon as súas fronteiras cara ao sur. Para reunificar Al-Ándalus, chegaron desde África os almorábides e os almohades.

O final de Al-Ándalus

En 1212 uníronse os exércitos cristiáns e venceron os musulmáns na batalla das Navas de Tolosa. Al-Ándalus quedou reducido ao reino nazarí de Granada. En 1492 os reis católicos conquistaron Granada.

FINTraballo realizado por Saúl Otero Folgar 6ºB