IMPERATIVO

CARACTERÍSTICAS• Modo impresivo do verbo que serve para chamar a

atención de quen escoita e actúe de xeito inmediato segundo a acción do verbo.

• Imperativo procede de imperare “mandar”. é o modo de dar as ordes.

• Caracterizase por unha entoación específica, que na escrita adoitase a sinalarse cun signo de admiración ! (corre!, ven! escoita!).

• É o equivalente do vocativo nos nomes, co que adoita ir asociado(escoita, Laura!)

• As características iniciais do imperativo son:– Presente– 2ª persoa– Sen morfemas– Para distinguir a 2ª persoa de plural emprégase o

morfema /-te/• Nos textos legais escritos danse ordes a quen non

está presente e que por tanto ten que actúar nun momento posterior futuro.

• As características son– Futuro– 3º persoa. Con morfema –to– Para 3ª de plural, morfema –nto (=t /-nt)– A mesma desinencia–to aplícase a 2ª persoa sg.– Para 2º de plural engádese a esta a desinencia -te,

quedando , así, -tote

IMPERATIVO maneo,-es,-ere

PRESENTE2ª SGmane2º PLmanete

FUTURO3ª SGmaneto3º PLmanentomanetomanetote

IMPERATIVO

IMPERATIVO maneo,-es,-ere

PRESENTE FUTURO

2º SG mane maneto

3º SG maneto

2º PL manete manetote

3º PL manento

En latín crearon dous imperativos:

• Presente . Ordes de cumprimento inmediato.

• Futuro. Ordes de cumprimento diferido.

Nunc abi , cras mecum cenato.

Agora vaite, mañá cea comigo.

Presente Futuro

CONXUGACIÓN IMPERATIVO

• 2º SG. Só a raíz do verbo en infectum, sen morfemas de tempo ou persoa. A vogal ĭ da 3ª conxugación, transfórmase en –e. Nalguns verbos desaparece.

• ama, mone, rege /fac, cape, audi

• O resto dos tempos presenta unha estrutura idéntica ao presente, así que se pode dicir que o imperativo é como o presente de indicativo trocando os morfemas de persoa

PRESENTEIMPERATIVOmonetiste

IMPERATIVO vs PRESENTE

1 CONX 2 CONX 3 CON 3 -I 4º CON

PRESE amat monet regit capit audit

IMPERA amato moneto regito capito audito

PRESE amatis monetis regitis capitis auditis

IMPERA amateamatote

monetemonetote

regiteregitote

capitecapitote

auditeauditote

PRESE amant monent regunt capiunt audiunt

IMPERA amanto monento regunto capiunto audiunto

IMPERATIVOPRESENTE

1 CONX 2 CONX 3 CON 3 -I 4º CON SUM

2 SG ama mone rege cape/fac audi es

2 PL amate monete regite capite audite este

IMPERATIVOFUTURO

1 CONX 2 CONX 3 CON 3 -I 4º CON SUM

2 SG amato moneto regito capito audito esto

3 SG amato moneto regito capito audito esto

2 PL amatote monetote regitote capitote auditote estote

3 PL amanto monento regunto capiunto audiunto sunto

TRADUCIÓN IMPERATIVO• O imperativo do galego e o

do castelán procede do imperativo presente latino.

• Non conservamos nada do imperativo de futuro, así que as normas de tradución son:– O imperativo latino(presente

ou futuro) en 2º persoa, tradúcese por imperativo galego

– O imperativo en 3º persoa tradúcese por presente de subxuntivo galego

LATIN GALEGO

2º SG ama ama

2ª PL amate amade

PERSOA

IMPERATIVO

LATÍN GALEGO

2ª SG PRESENTE manequédate

2º SG FUTURO maneto

2ª PL PRESENTE manete quedádevos2ª PL FUTURO manetote

3ª SG FUTURO maneto Que se quede

3ª PL FUTURO manento Que se queden

PROHIBICIÓNS

LATÍN• As ordes negativas

exprésanse en latín:– Negando o imperativo co

adverbio ne

Ne mane– Ne + presente subxuntivo Ne maneas

GALEGO• En galego tódalas

prohibicións facémolas en subxuntivo,

LATIN GALEGO

Ne maneNon te quedes

Ne maneas