12

Deputación de LugoÁrea de Cultura e Deportes

Antón Bao AbelleiraVicepresidente

Antonio Veiga OuteiroDeputado delegado

MUSEO PROVINCIAL de LugoAurelia Balseiro GarcíaDirectora

CATÁLOGO

Colección Ronsel 12

EditaMuseo Provincial de LugoServizo de Publicacións da Deputación de Lugo

CoordinaciónXoán Ramiro Cuba Rodríguez

TextosMercedes Rozas

FotografíasXXXXXXXXXXXXXXX

Deseño gráfico e maquetaciónta ta ta

ISBN:000-00-000-0000-0Depósito legal: 0-00000-0000 - 2009

Primeira edición, marzo de 2009

© da presente edición Museo Provincial de Lugo© dos textos os seus autores© das fotografías os seus autores

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Antón Bao AbelleiraVicepresidente da Deputación de Lugo

¡O fermoso é feo e o feo é fermoso!

Existe unha parcela no territorio da arte onde a hibridación é cómplice do misterio. Aínda que non é unha alianza nova, xa que Giuseppe Arcimboldo ou “O Bosco” se valeron dela, o certo é que o ámbito multicultural de hoxe en día parece favorecela. Cara ás obras de arte creadas na continxencia desta interpretación fantástica, que provoca raras simbioses, en xeral o espectador reacciona con inquietude e certa angustia. Umberto Eco recoñece que nelas prevalece unha sospeita sinistra e que se nos espantan ou nos causan horror é porque representan “algo que non é como debese de ser”. Son imaxes que acaban por remitirnos ao mundo dos soños, un mundo expandido, no seu concepto máis artístico, non só pola plástica, senón tamén pola literatura ou o cine.

Ante as sorprendentes escenas de Iván Prieto podemos ter esa sensación de certa ansiedade ou turbación e, sobre todo, de misterio. Son personaxes que supostamente reaccionan como calquera humano, habitan os nosos mesmos espazos e actúan da mesma maneira que o faría calquera home ou muller coñecidos. No entanto, non son nin correntes nin responden ao estereotipo vulgar de Homo sapiens. Son distintos ou, quizais, non tan distintos.

Alberto Manguel lémbranos que sempre existiron persoas que nos poden perturbar polo seu comportamento, pacífico pero, ao mesmo tempo, inexplicable e estraño. Así conta, falando de poetas, como Gérard de Nerval sempre saía acompañado dunha lagosta amarrada a unha corda e Alfred Jarry sacaba un zapato de paseo polas rúas de París. A lista de casos podería ser infinita. É posible que estes suxeitos de carne e óso e, por suposto, reais, así como os suxeitos imaxinados por Iván Prieto, construídos de materiais industriais e, por outra parte, irreais, procedan do mesmo país, o das quimeras, aquel antigo territorio ao que Prometeo deixou sen fronteiras e onde nada é como debese de ser. Seguramente, e en definitiva, uns e outros non son tan diferentes a nós.

A mirada estética amósasenos nesta proposta, pois, determinada en certa medida polo espectro do onírico e, polo tanto, achegada ao ideario que promove a poética do inconsciente ante o peso da razón. As correspondencias iconográficas pódennos levar ata os manequíns surrealistas, obxectos que dentro daquela erótica de sedución vangardista lle serviu de asento a todo tipo de interpretacións, nas cales o soño e o azar foron sempre da man.

Corpos deformados, membros prolongados por próteses desmedidas, individuos emparentados ao home-elefante, recreado por David Lynch, perfís de humanoides que se nos antollan próximos, individuos que, aínda que feos e absurdos, conmoven como conmovía aquel home de lata que desexaba máis que nada ter un corazón. O artista escenifica encontros intimamente inquietantes, abríndoos a todo aquel que queira

participar, ao que desexe entremeterse nun cenáculo privado onde tampouco nada do que vemos é o que parece.

Os posibles voyeurs sentiranse mergullados nun espectáculo que lle resultará familiar, pero que ten máis de ficción ca de realidade. O que se nos ofrece é unha representación teatral con máis dun argumento persoal e actos versionados por quen a contemple. É unha acción silenciosa, pausada e lánguida, que se apropia do espazo nunha intervención artística que se afasta, cun propósito espacial e temporal, da clásica percepción de escultura. Iván Prieto dálle un novo sentido á instalación, na liña das realizacións que desde hai anos leva a cabo Erwin Wurm, o artista austríaco que reacomoda pezas cotiás en cada novo lugar, intentando redimilas da súa función orixinal. Os obxectos adquiren así un novo significado.

Volve a ser Eco o que nos advirte que na representación artística a beleza e a fealdade acadan moitas variables, que terminan en non poucas ocasións por irmanalas. O autor italiano finaliza aseverando as súas reflexións cunha expresión das bruxas no primeiro acto de Macbeth: “¡O fermoso é feo e o feo é fermoso!”, unha exclamación que nos serve de colofón á obra de Iván Prieto, unha obra na que o grotesco chega a ser fermoso.

MERCEDES ROZAS

Non deixaba lugar a outro pensamentoCartón pedra, madeira e papel de parede2005

SilencioResina de poliéster, madeira e papel de parede2006

S/TTea e cartón pedra2008

O vouyeurCartón pedra, madeira, fotografía e papel de parede.2004

Cuarto con marionetasResina de poliéster, madeira e papel2007

Pasen e vexan!!...o nunca visto!Cartón pedra,fotografía e papel de parede2005

Pasen e vexan!!...o nunca visto!Cartón pedra2005

The freak-show...¡¡pasen e vexan!!Cartón pedra e papel de parede2005

Butelo mecánicoBronce patinado50 cm2008

BailarinaAluminio patinado70 cm2008

BailarinaAluminio patinado60 cm2008

Cafeteira punkiBronce patinado60 cm2008

Sen palabrasCartón pedra160 cm2002

O boneco de circoCartón pedra140 cm2003

Víase vir...Cartón pedra 2003

Deslabazada con cordaResina de poliéster e madeira2008

Estudo para unha composición. Parte 1Cartón pedra2002

Estudo para unha composición. Parte 2Cartón pedra2002

In a roomCartón pedra, madeira e tea2003

E aínda prentendiamos a elocuenciaCartón pedra e madeira2003

Algo está pasandoCartón pedra, madeira e látex2008

Longa esperaResina de poliéster e madeira2007

>>

Destacan premios e bolsas como:

20071.º Premio Concurso Galiza Crea.Amnioticart. Festival do Pirineo. Ansó

20053.º no Premio Arte en la Vanguardia Bolsa San Martín Pinario 2005

2004Finalista no III Certame de Artes plásticas de OurenseMención honorífica no II Certamen de Escultura Facultad de Medicina da U.C.M.

2003Accésit no III Premio Auditorio de Galicia.

20022.º Premio no Concurso de pintura y escultura de la Facultad deBellas Artes de Madrid.

Mención honorífica no I Concurso europeo, el Deporte en las Artes Plásticas.

Premio adquisición Deputación de Segovia

Beca Sócrates Erasmus na Hogeschool voor de Kunsten Utrecht

Exposición no Colexio de España en París.

Bolsa Ayllón concedida pola Complutense. Segovia.

Xuntanza-obradoiro internacional A solaina de Piloño.

O BARCO DE VALDEORRAS, 8 DE FEBREIRO DE 1978

Iván Prieto iniciou a súa andadura académica na escola de Artes e Oficios Antonio Faílde de Ourense e marchou a Madrid para licenciarse en Belas Artes na especialidade de Artes Pláticas pola U. Complutense, onde obtivo unha bolsa para estudar na Hogschool voor de Kunsten de Utrecht. Realizou numerosas exposicións e as súas obras tiveron presenza no ámbito internacional deixándose ver no Colexio de España en París, o Sophie,s Palace de Utrecht(Holanda), o Museum Kloster Asbach de Passau (Alemaña) , na Barchesa Villa Morosini, Mirano (Italia) e na feira de Artlisboa en Portugal.

No ámbito nacional vai traballar con diferentes galerías como El Perro Verde e Galería K de Madrid, Galería Clave de Murcia, 2000Vacas. Arte de León. En Galicia traballa coa Galería Marisa Marimón de Ourense e expón en Espacio 48 de Santiago de Compostela, e Amararte e Clérigos galerías situadas en Lugo onde actualmente reside o artista.

Ademais a súa obra recorre diferentas institucións como a Fundación Granell e Fundación Caixa Galicia de Santiago, a Deputación e o Museo Provincial de Lugo, a Casa da Xuventude e Centro Cultural Deputación de Ourense, Centro Cultural Conde Duque e Academia de San Fernando en Madrid e MUSACA espazo de arte no edificio BCA28 da Coruña.

Participa en feiras como Estampa, Artsantander, Artmadrid, Artsalamanca… no mostrador da galería Marisa Marimón.

In a roomCartón pedra. tea e escaiola2003