ordesía - El Diario de Ferrol · 2013-04-28 · menor creto. En efecto, cabe pre-guntarse de onde...

20
“‘Sotaque’ se basa en la gaita, la voz y la percusión” XOSÉ MANUEL BUDIÑO ACABA DE PRESENTAR SU SEXTO DISCO, “SOTAQUE”, DONDE COMBINA LA MÚSICA TRADICIONAL CON LA ÚLTIMA TECNOLOGÍA Y PARA EL QUE HA CONTADO CON COLABORADORES COMO EL SÍMBOLO DEL NEOFADO PORTUGUÉS ANTÓNIO ZAMBUJO, EL ACTOR Y MÚSICO LUIS TOSAR O EL FLAUTISTA BRITÁNICO MICHAEL MCGOLDRICK. EL GAITEIRO DE MOAÑA ASEGURA QUE ESTE TRABAJO PROFUNDIZA EN SU EXPERIENCIA CON LA MÚSICA CINE MÚSICA El cine español destaca en la cartelera con el estreno de “Combustión” y “Ayer no termina nunca” Lucinda Williams actuará en Santiago en junio, dentro del festival Galicia Importa Ernesto Mallo presenta una amena novela de género protagonizada por un antihéroe LIBROS SUPLEMENTO DOMINICAL Diario de Ferrol 28 de abril de 2013 Año XIV / Número 774 N ordesía

Transcript of ordesía - El Diario de Ferrol · 2013-04-28 · menor creto. En efecto, cabe pre-guntarse de onde...

Page 1: ordesía - El Diario de Ferrol · 2013-04-28 · menor creto. En efecto, cabe pre-guntarse de onde saca Faber-Kaiser a documentación que avale mini-mamente unha tese tan arriscada

“‘Sotaque’ se basa en la gaita, la voz y la percusión” XOSÉ MANUEL BUDIÑO ACABA DE PRESENTAR SU SEXTO DISCO, “SOTAQUE”, DONDE COMBINA LA MÚSICA TRADICIONAL CON LA ÚLTIMA TECNOLOGÍA Y PARA EL QUE HA CONTADO CON COLABORADORES COMO EL SÍMBOLO DEL NEOFADO PORTUGUÉS ANTÓNIO ZAMBUJO, EL ACTOR Y MÚSICO LUIS TOSAR O EL FLAUTISTA BRITÁNICO MICHAEL MCGOLDRICK. EL GAITEIRO DE MOAÑA ASEGURA QUE ESTE TRABAJO PROFUNDIZA EN SU EXPERIENCIA CON LA MÚSICA

CIN

E

SIC

AEl cine español destaca en la cartelera con el estreno de “Combustión” y “Ayer no termina nunca”

Lucinda Williams actuará en Santiago en junio, dentro del festival Galicia Importa

Ernesto Mallo presenta una amena novela de género protagonizada por un antihéroe

LIB

RO

SSUPLEMENTO DOMINICAL

Diario de Ferrol

28 de abril de 2013Año XIV / Número 774

Nor

des

ía

Page 2: ordesía - El Diario de Ferrol · 2013-04-28 · menor creto. En efecto, cabe pre-guntarse de onde saca Faber-Kaiser a documentación que avale mini-mamente unha tese tan arriscada

páx

inaL

iter

aria

28

Diario de FerrolDOMINGO,28 ABRIL DE 2013N

ord

esí

a

A HIPÓTESE DE QUE XESÚS SOBREVIVIU Á CRUCIFIXIÓN E MORREU DE VELLO NO NORTE DA INDIA FOI RECOLLIDA DUNHA SECTA ISLÁMICA, O MOVEMENTO AHMADÍA, FUNDADO POR MIRZA GHULAM

Andreas Faber-Kai-ser publicou en 1976 un polémico libro, “Jesús vivió y

murió en Cachemira”. Nese libro afirma que Xesús non morreu na cruz, que sobreviviu ao martirio e que grazas a un plan ideado polos discípulos coa connivencia de Pon-cio Pilato, escapou a Oriente se-guindo a ruta das caravanas. O seu propósito sería conectar cos restos das antigas tribus de Israel. De Pa-lestina, atravesando Persia, chega-ría a rexión de Cachemira, no norte da India, onde viviu aínda moitos anos, casou e tivo descendencia: un tal S. Basharat Saleem presentábase como da estirpe do galileo.

Engadía Andreas, por se fose ca-tiva a argallada, que el mesmo visi-tara a tumba de Xesús en Cachemi-ra, “unha tumba que demostraba que Xesús non morreu na Cruz, que polo tanto non se produciu ningun-ha resurrección e que por conse-guinte non houbo tampouco ascen-sión aos Ceos… Unha tumba que substitúe ao Xesús divino por un Xe-sús humano”. En consecuencia, os dous mil anos de cristianismo serían un fraude. Tan sorprendentes argu-mentos gozaron de boa acollida en-tre os amantes do estraño, do insóli-

to e do misterioso, o libro vendeuse ben e foi traducido a varios idiomas. Non tardaron os debates e as discu-sións e o autor converteuse nun ha-bitual de programas especializados no lado “oscuro da realidade”.

–Para min, non está nada claro quen foi en realidade Xesús. Resís-tome a crer que fose de natureza di-vina (…) O personaxe de Xesús é dos fenómenos menos claros que cruzaron a historia da humanidade e sobre esa escasa claridade mon-touse todo un sistema relixioso, todo un imperio eclesial, e, o que é peor, na súa pretendida gloriosa re-surrección básase a fe inxenua de millóns de seres humanos– escribe.

Digamos xa que a desconcertan-te hipótese, nin verosímil nin de-mostrada, de que Xesús sobreviu á cruz, carece de sentido, semella unha fabulación e non merece o menor creto. En efecto, cabe pre-guntarse de onde saca Faber-Kaiser a documentación que avale mini-mamente unha tese tan arriscada como a súa. Contra ela reaccionou Juan Barceló Roldán noutro libro, “Jesús y la estafa de Cachemira”, no que indica que a teoría de Faber-Kaiser xa se formulara antes en en-ciclopedias, tratados e diccionarios relixiosos. En 1952, Fernando Frade

Salvador Sandoval alude nun ar-tigo ao “sublime despropósito” de Andreas Faber-Kaiser verbo da in-terpretación que fai das últimas pa-labras de Xesús na cruz, as coñeci-das “Eli Eli, lamá sabactani”, que traduce de maneira completamente arbitraria, “Agora fundireime na prealba da túa presenza!”.

–De ter sido así, sería un milagre maior que a resurrección de Lázaro, pois Xesús tería pronunciado nunha soa frase catro cousas totalmente distintas e en catro idiomas diferen-tes– di Sandoval.

Para nós, Andreas Faber-Kaiser carece de coñecementos e de for-mación no tema. Pero atopouse cunha “historia” atractiva e tirou pola vía da polémica e do oportu-nismo.

Merino fixo un traballo no que tra-taba o “ahmadismo”, unha secta is-lámica que sostén precisamente iso, que Xesús predicou entre os budis-tas e que está enterrado en Cache-mira. Faber-Kaiser collería, pois, información da secta ahmadía, cuxo fundador Mizra Gulam (1835-1908) presentábase como novo Profeta dos musulmáns, Mesías cristián, Mestre dos últimos días…(En fin!).

A verdade é que ningún historia-dor serio prestou credibilidade a esta historia de “ciencia ficción re-lixiosa”, como a califica Juan Barce-ló e que nós matizariamos de simple “ficción relixiosa”, prescindido de calquera alusión á ciencia; plagada de erros, inexactitudes e deduccións extravagantes.

XULIO VALCÁ[email protected]

Ilustración de Xabier Garo.

Cachemira

Edita Fundación Bautista Álvarez de Estudos Na-cionalistas. Santiago, 2013. 275 páginas. El históri-co cofundador de la Unión do Povo Galego presen-ta en este primer volumen una recopilación de sus artículos y colaboraciones desde el año 2005.

Editorial Trifolium. A Coruña, 2013. 98 páginas.El autor argentino ha querido publicar en gallego antes que en ningún otro idioma, esta novela inédi-ta, traducida por Juan Tallón. Un director de cine belga y su anciana madre son los protagonistas.

Editorial Sotelo Blanco. Santiago, 2012. 626 páginas. En el último número de esta publicación hay un en-sayo del escritor y psiquiatra Manuel Fernández Blan-co, donde, más allá de tópicos, aborda el tema de la identidad femenina y la violencia de género.

Montena. Madrid, 2013. 144 páginas.Una novela gráfica desbordante de sinceridad y de humor. Nina es ingenua. Inconformista. Un torbelli-no… Y a sus 16 años, tiene un montón de dudas re-voloteando por su cabeza.

OBRAS ESCOLLIDASBAUTISTA ÁLVAREZ

FESTIVALCÉSAR AIRA

A TRABE DE OUROVARIOS AUTORES

NINA. DIARIO DE UNA ADOLESCENTEAGUSTINA GUERRERO

Ecicota artí

EElanta,bel

EEnsaco,ide

MUhunovol

librosRecomendados

Page 3: ordesía - El Diario de Ferrol · 2013-04-28 · menor creto. En efecto, cabe pre-guntarse de onde saca Faber-Kaiser a documentación que avale mini-mamente unha tese tan arriscada

Apreto de cuarenta anos da súa mor-te, a figura de An-dré Malraux (Pa-

rís, 1901-Créteil, 1976) segue a ocupar referencias importantes das seccións culturais da prensa francesa. Se a principios de ano a editorial Gallimard daba ao prelo unha interesantísima selección da súa correspondencia, Lettres choi-sies 1920-1976, o mesmo selo edi-torial entréganos agora gorento-samente os fragmentos dunha novela inconclusa, Non, esbozada arredor de 1970. Nestas páxinas Malraux volve sobre a súa partici-pación na Resistencia dende a perspectiva reinvindicativa dun ex combatente fronte aos cambios das novas xeracións que non vivi-ran a guerra.

Malraux dicía que a súa propia vida non lle interesaba en absolu-to. Sen embargo, clausurou o ac-ceso aos seus arquivos máis ínti-mos ata trinta anos despois do seu finamento, quizá porque en reali-dade a vida foi outra das súas grandes creacións.

Ambos os dous libros, iluminan dende órbitas complementarias a imaxe de quen buscou ser, por en-riba de todo, figura intelectual e

figura pública, como mostra a mo-numental biografía de Olivier Todd, André Malraux, una vida (Tusquets, 2002)

Non, sen embargo era xa relati-vamente coñecida para os afeccio-nados a Malraux. Partes da novela publicaronse nun folleto de 1971 e outros fragmentos están integra-dos nas interesantes memorias da última amante de Malraux, So-phie Vilmorin (Aimer encore, 2002).

O autor de A condición huma-na, sen embargo, decidiu deter a súa redacción e rexeitou continuar traballando no libro. Daí a impor-tancia de que esta publicación de Gallimard veña acompañada dun importante aparato filolóxico que amosa o respecto escrupuloso ao texto, e non tanto un compromiso comercial. Dubido, polo tanto, que a Non lle estea reservada a mesma sorte que a Le premier homme, a excelente e inacabada novela de Camus que no 1995 ocupou du-rante semanas as listas de vendas.

Pero debemos ser coidadosos: a lectura de Non debe facerse sa-bendo que, para ben e para mal, foi un texto desbotado polo seu autor, xusto o contrario do libro que se ten convertido nun dos

un 17 de maio de 1936. Tres meses despois, en agosto morría asasina-do Federico García Lorca. Os dous coñecíanse. Coincidiran nun ban-quete en honor do francés e do-utros escritores. Uns días despois, conta Marie Laffranque, Lorca foi despedirse do seu vello mestre An-tonio Rodríguez Espinosa. Díxolle paradoxalmente: “Va a haber tor-menta y me voy a casa. Allí estaré a cubierto del rayo”. Pouco despois de ser asasinado Lorca en Víznar, Malraux consigue crear a Escuadri-lla España e enfrontarse durante case tres anos ás forzas de Franco. Na súa vida e obra, a coraxe foi a palabra que según Arthur Koestler, definiu todas as súas motivacións.

En España a xigantesca figura de Lorca non necesita reivindica-ción. Si en cambio a de Malraux, denostado ou ninguneado no noso país na súa actuación militar e po-lítica tanto durante a guerra coma en anos posteriores.

Francia segue a honrar o com-promiso ético e cidadán de Mal-raux e o seu papel de ministro de cultura que tentou recuperar o grandeur da identidade nacional tras o trauma da ocupación nazi.

Jorge Semprún, outro ministro de cultura escritor (especie rara e quizá xa extinta), definiuno, cun moito de lúcida ironía, como un intelectual inorgánico. A Lorca e a Malraux acáenlles as mesmas pa-labras que se pronunciaron no traslado do autor francés ao Pan-teón polo goberno Chirac en 1996: Vous êtes l’homme de l’inquiétude, de la recherche, de la quête, celui qui trace son propre chemin. Home da inquietude. Home da búsqueda. Que marca o seu propio camiño.

acontecementos literarios da tem-porada neoyorkina e da española: co gallo da exposición organizada pola New York Public Library, a editorial Galaxia Gutenberg aga-sállanos coa publicación de Poeta en Nueva York tal e como Lorca entregou o manuscrito a José Ber-gamin para ser editado. É unha delicia achegarmos a un fragmen-to vivo da historia da literatura es-pañola, que Galaxia Gutenberg nos ofrece co impecable traballo editorial ao que nos ten afeitos. Un libro, onte e hoxe, composto como obra de arte completa, onde os textos lorquianos dialogan coas propias ilustracións do autor.

André Malraux chegou a Madrid

XOSÉ ANTONIO LÓPEZ SILVA

Intelectuais e compromiso de memoria

viax

eInco

nst

ante

André Malraux volve á actualidade logo da publicación da novela inconclusa “Non”

29

Diario de FerrolDOMINGO,

28 DE ABRIL DE 2013 Nord

esí

a

“Un dos acontecementos literarios da temporada neoyorkina, e tamén da española, é a publicación de Galaxia Gutenberg Poeta en Nueva York tal e como Lorca a entregou a José Bergamin para ser editada”

A revelación literaria en EEUU

Page 4: ordesía - El Diario de Ferrol · 2013-04-28 · menor creto. En efecto, cabe pre-guntarse de onde saca Faber-Kaiser a documentación que avale mini-mamente unha tese tan arriscada

Como se fose un dietario

mái

sLib

ros

30

Diario de FerrolDOMINGO,28 DE ABRIL DE 2013N

ord

esí

a

Da limitada produción literaria que este ano parece adicárselle a Rober-to Vidal Bolaño polo Día das Letras Galegas, este é un dos traballos máis interesante, por sinxelo e accesible, para achegarse ao mundo deste ex-traordinario dramaturgo. A primeira realidade está no DVD cun interesante documental de Gonzalo Veloso; onde a familia, os amigos, os compañeiros de profesión e as investigadoras miran baixo o chapeu negro para relatar quen era en realidade Vidal Bolaño, amo-sando unha singular visión que axudará a comprender mellor a súa obra. A segunda realidade está no libro, no texto escrito por Montse Pena Presas, que tenta desvelar que hai detrás do nariz de pallaso, achegando dun xeito lúdico e rigoroso as caractarísticas principais da produción do escritor, sen esquecer ó director de escena. Imaxe e palabra fúndense para conseguir que calquera espectador remate o DVD e peche o volume pensando, unica-mente, en mergullarse nas pezas dramáticas de Roberto Vidal Bolaño.

UN CHAPEU NEGRO E UN NARIZ

DE PALLASO

MONTSE PENA PRESAS

GONZALO ENRÍQUEZ VELOSO

Editorial Galaxia / 20 euros

OLLADA PRÓXIMA AO MUNDO DE VIDAL BOLAÑO

BRASIL NO CENTROXAVIER RODRÍGUEZ BAIXEIRASEditorial Galaxia, 23 euros.

Que se cadra non o é, escrito por Xavier Rodríguez Baixe-ras, “a súa manei-

ra”, ou sexa tan como se non quixese escribilo, senón deixando que as palabras collan un ritmo, di-ríase, mariño, non sei. Un día, hai moito, dixen que nos poemas deste autor o mar trema; sostéñoo, segue a ter a escrita baixeriana un aquel de inefable.

De xeito que entro eu neste Bra-sil no centro (Editorial Galaxia, Vigo, 2011) como quen vai ao mis-terio, perfectamente alleo ao feito de que chego un pouco tarde a el. ¿Chego tarde? Tampouco, tam-pouco.

Verán, Baixeras comeza xa ser un clásico, que o galego sexa lingua viva en douscentos anos xa non de-pende deste home tarraconense (de mín tampouco, claro), mais que a xente do futuro bote man dos seus poemas, das súas páxinas de navegación, é un feito. Paréceme. Por iso non me altera que o libro “do Brasil” de Rodríguez Baixeras leve xa un par de anos nas librerías. Como se levase dez. Eu de momen-to, xa digo, subo no seu misterio,

Baixeras, camiño de se mudar nun vellote rosmón. E fai ben. Sempre e cando conserve esta prosa des-atada pero racionalísima que igual che conta (como se nada contase) o perigo “ma non troppo” das rúas baíanas, un encontro de escritores cal se fosen aqueles contertulios anodinos de Don Antonio Macha-do ou a maxistral anotación da loi-ta de galos que nunca foi, pasando pola romaxe do Senhor do Bonfim. Isto e moito máis, coa facilidade de quen desbota a barba e vai e ven de Galicia, con vagar para achegarse a Lóuzara, homenaxear a Fiz Ver-gara Vilariño, ou teimar con sereno escepticismo sobre o “affaire” Stei-ner, cando este sostivera que o ga-lego, non, para o estudo universi-tario, non.

E porque o libro de Baixeras, xa digo, segue actualísimo, vou onde Fermín Bouza comentarlle a loan-za que se fai nel de Labirinto de in-verno, outro clásico por máis que haxa quen non o dera entendido ou, peor, que non quixese entende-lo. Vaisenos o país das mans, tre-mando como aquel mar que pinta-ba Rodríguez Baixeras nos seus poemas. Vaisenos.

VICENTE ARAGUAS

sen saber moi ben que se lle perdeu (vexo, en troques, canto gañou) o Baixeras en Salvador de Baía, con extensións a Río e Petrépolis, e de-rivacións a Galicia (Nois, Vigo, Pontedeume, enterro de Ramiro Fonte).

Ou sexa, de 2006 a 2009, nos que o autor, tendo mudado o Brasil en residencia provisoria, escribe apuntes de axenda, anotacións de dietario, maneiras de ir vivindo en-tre libros, xantares, viaxes, romaxes e música, moita música, distin-guindo ben entre as charangadas e a de Mozart, os versos de Carmeli-ña e os de Dante, e algúns sabidos (e sabedores) alporizamentos de

BRASIL NO CENTRO

raququrímaua de

siVtede¿Cpo

unvipe(d

Debuta o pontés Santi del Moral no mundo da edición tras un longo perco-rrido abeirado á escrita lírica e ao seu traballo de difusión desde o Grupo Poético Alalá. Un labor que inclúe cola-boracións e revistas e obradoiros lite-rarios que, en conxunto, explica o feito de atopármonos ante un poeta fei-to, dono dun mundo propio, de volta de moitas loitas literarias e afastado das dúbidas dun poeta diletante. En “Instantes detidos” hai unha vincula-ción estreita de ver o mundo desde unha optica asociada co oriental: bre-vidade nalgúns poemas ao xeito de haikus (“En estocada vertical sobre o mar / o día desángrase lentamente”), equiparacións dos estados de ánimo coa paisaxe, temática amorosa, erótica e incluso , por veces, humorística: “Hoxe predicíase un eclipse / de lúa / e a lúa / eclipsoume a min”. A cerna oriental salferida cun sentimento rosaliano da terra que paira por este re-comendable volume, un poemario de lectura doada que deixa unha vibra-ción fi nal vitalista e sensorial non afastada cunha necesaria refl exión vital e incluso existencial. O volume, fermosamente editado por Biblos, inclúe un revelador prólogo do poeta e amigo Eduardo Estévez.

INSTANTES DETIDOS

SANTI DEL MORAL

Biblos / 10 euros

UNHA POÉTICA ENTRE GALICIA E ORIENTE

“Non me altera que o libro ‘do Brasil’ leve xa un par de anos nas librerías. Como se levase dez...Eu de momento subo no seu misterio”

Page 5: ordesía - El Diario de Ferrol · 2013-04-28 · menor creto. En efecto, cabe pre-guntarse de onde saca Faber-Kaiser a documentación que avale mini-mamente unha tese tan arriscada

LOS HOMBRES TE HAN HECHO MALERNESTO MALLO

Editorial Siruela, 2012. 16, 95

euros.

Tercera novela de Ernesto Mallo

El argentino, platense, Ernesto Mallo, alzado con sólo dos novelas al más selecto grupo de

cultivadores del género negro-poli-cíaco, acaba de presentar su tercera entrega, Los hombres te han hecho mal (Ed. Siruela, 2012) protagoniza-da también por el más que maduro y sobreviviente antihéroe Lascano, alias El Perro, comisario jubilado a su pesar y, en esta ocasión, solitario va-rado entre un Buenos Aires turístico y veraniego y una populosa capital estival como Mar del Plata.

El citado título, pese a “repetir” protagonista, difiere con claridad de los dos anteriores. Esta vez el eje de la historia es una operación de bús-queda (típico encargo particular para un detective privado) en el con-texto del negocio de la prostitución por el que se mueven peligrosas ma-fias criminales y grupos de poder. Esto último es la sustancia más tópi-ca de esta historia, en la que el autor se detiene con más frecuencia de la usual en la descripción puntual de los escenarios urbanos. Los diálogos se minimalizan y, junto a algún mo-nólogo interior, se reflejan tipográfi-camente en una cursiva que no se justifica. La acción se mueve a impul-sos, a veces discontinua, formalizada en una trama circular y cerrada.

LUIS ALONSOGIRGADO

La dureza, la vesania y la sordidez de las escenas de sexo y crimen han bajado algunos grados, se han dosifi-cado mejor (aunque la trama discu-rra más suelta, menos cohesionada) en beneficio de un tipo de evocación y meditación sentimental que nos lleva al existir como desposesión, al maltrato y saqueo de la vida, al infor-tunio y la enfermedad. A ello es pro-clive el abatido y pesimista Lascano, que nos deja el contrapunto de frases más sentenciosas que lapidarias como “Al final lo único que te quedan son los afectos” (p. 109) o bien “So-mos todo el pasado, somos nuestros amigos, somos la gente que hemos visto morir...” (p. 113).

Los hombres te han hecho mal contiene una historia que hace justi-cia a su título y que, en muy buena medida, sin “moralina” ni paternalis-mos, contiene un a modo de alegato contra el degradante sometimiento a que se ven abocadas las mujeres en sectores marginales de las llamadas sociedades avanzadas y aun de paí-ses y religiones varios.

Por otro lado, y esto va en la ver-satilidad del escritor, este ha pasado de tramas de ámbito oficial (político, económico, criminal) que ha de re-solver como comisario, a otras de tipo particular, más próximas a la fi-gura del detective privado, esencial en la novela negra. El terreno propio de los personajes es aquí también más extenso que en el díptico narra-tivo con el que Ernesto Mallo hizo su exitosa presentación. En definitiva: novela de género de muy amena lec-tura y detalles de sólido narrador.

Este extraordinario trabajo de inves-tigación, publicado por la Universi-dad de León, muestra como el no-roeste peninsular (especialmente la provincia de León y Galicia) fueron parte del tablero donde también se jugó la II Guerra Mundial. El trabajo, coordinado por los profesores Gran-dío y Seoane, muestra cómo hubo una unión entre la Guerra Civil espa-ñola y el confl icto europeo. Así, se analizan los movimientos de oposición al régimen franquista y la reconstrucción de alternativas políticas y sin-dicales. Se aborda el papel de la guerrilla y sus características, así como el protagonismo del espionaje británico y nazi, con interesantísimas in-formaciones históricas (es signifi cativo el informe inglés del año 43 re-producido en la contraportada del volumen). Asimismo, se analiza con precisión un elemento clave del interés ale-mán: el volframio, fundamental en la industria bélica, y extraído en su mayor parte en Galicia. En defi nitiva un trabajo revelador, serio y riguro-so, lleno de fotografías, mapas y bibliografía. Un libro que rellena un hue-co clave en la historiografía del más importante acontecinmiento bélico mundial y en el cual Galicia y León tuvieron más importancia de lo que cualquier lector podría imaginar.

WAR ZONE. LA SEGUNDA GUERRA

MUNDIAL EN EL NOROESTE DE LA

PENÍNSULA IBÉRICA

EMILIO GRANDÍO / JAVIER

SEOANE (EDITORES)

Eneida / 18,50 euros

EL CONFLICTO OCULTO DE LA GUERRA MUNDIAL

En el salto cualitativo que Proust, un joven y frívolo burgués parisino, realiza entre sus textos juveniles y la elabora-ción del ciclo narrativo más importante del siglo XX hay dos elementos funda-mentales a la hora de lograr una voz propia para construir la catedral literaria que es “En busca del tiempo perdido”. Por un lado, la traducción de diversos textos del crítico inglés, John Ruskin, ejercicio conocido y alabado. Mucho menos presencia en el conocimiento de la evolución de la prosa del genial francés ha tenido este singular y diminuto libro, delicioso incluso para los lectores que no conozcan los referentes en los que se basa. Y es que Proust parte de la historia real de Henri Lemoine, un ingeniero que a principios del siglo XX afirmó que podía fabricar diamantes a partir de carbón y convenció a numerosas personalidades para que invirtieran en su falso método. El tema, un caso de juzgado de cierta relevancia pero olvidable, fue utili-zado por Proust para un juego literario como los conocidos ejercicios de estilo de Raymond Quenneau. Aquí Proust parodia las maneras narrati-vas de Flaubert, Balzac o Saint-Simon con un ingenio y una perspicacia inigualables. Un entretenimiento al que no le falta una buena dosis de humor y que consolidó el estilo de su propio autor.

EL ESCÁNDALO LEMOINE

MARCEL PROUST

Ático de los Libros / 9,90 euros

LOS EJERCICIOS DE ESTILO DE MARCEL PROUST

LOS HOMBRES TETEE HHHHHHAAANANANANAN

más

Lib

ros

31

Diario de FerrolDOMINGO,

28 DE ABRIL DE 2013 Nord

esí

a

“La novela, pese a ‘repetir’ protagonista, difi ere con claridad de las dos anteriores”

Page 6: ordesía - El Diario de Ferrol · 2013-04-28 · menor creto. En efecto, cabe pre-guntarse de onde saca Faber-Kaiser a documentación que avale mini-mamente unha tese tan arriscada

letr

asA

tlán

tica

s32

Diario de FerrolDOMINGO,28 DE ABRIL DE 2013N

ord

esí

a

Mais o que fai da obra de Ben-nett un texto notable non é só o ca-tivador do seu argumento, senón, sobre todo, o humor e a fina ironía que destilan as situacións e perso-naxes, que axudan a recrear unha atmosfera de revelación constante, onde o mundo dos formalismos e a ríxida orde establecida acaba esbo-roándose sen remedio.

Así pois, non fica dúbida na cen-tralidade da importancia da lectura como tema principal de Unha lec-tora fóra do común, pois a tese arredor da que xira toda a narra-ción é a de que non se é a mesma persoa se se vive alleo ao mundo dos libros que se se acompañan os días con eles. Mais tamén hai neste texto fondas reflexións sobre o pa-pel da función pública, a estrutura monárquica ou a condición homo-sexual, realidades todas que os di-ferentes personaxes da novela fan evidentes ao lector malia a súa complexidade, o que non deixa de ser un novo acerto do autor.

Unha lectora fóra do común foi preseleccionada para o premio de literatura cómica Bollinger Every-man Wodehouse no ano 2008, ade-mais de para o premio da Bookse-

UNHA LECTORA FÓRA DO COMÚN (AUDIOLIBRO)ALAN BENNETTEd. Rinoceronte. 14 euros.

Audioliteratura

Algúns esencialistas andan sempre a laiarse da perversa influencia que as

novas tecnoloxías están a ter para o desenvolvemento da literatura no noso tempo. Refugan os multime-dia, maldín de internet e teñen ao libro electrónico pola peor praga moderna. Pois ben, voulles dar un desgusto.

Unha das experiencias literarias máis orixinais e reconfortantes dos últimos meses tenma proporciona-do un destes soportes alternativos que tanto deostan os lectores da ve-lla garda: un audiolibro producido polo selo Rinoceronte, concreta-mente Unha lectora fóra do común, do autor inglés Alan Bennett, que fora xa publicado con anterioridade por esta editora en formato libro.

Esta nova versión da novela Unha lectora fóra do común sérve-se da precedente, impecablemente traducida por Moisés Barcia, e che-ga ao público da man do locutor Santiago Cortegoso, dono dunha dicción e ortofonía admirables que fan máis que agradecido o acceso ao relato por esta vía.

O que Bennett nos propón nesta gurgullante trama é unha xenuína distopía contemporánea: figuré-monos que á súa maxestade Isabel II lle dese por, de súpeto, converter-se nunha lectora compulsiva, obse-siva, absolutamente entregada; ¿como afectaría iso ao desempeño das súas reais tarefas?, ¿que mu-danzas provocaría no seu xeito de comportarse e, o que é máis impor-tante, no seu modo de ser?

Velaí como, a partir dun feito en aparencia nimio e intranscendente, todo o que rodea á raíña vai mudar completa e definitivamente ata conducir a súa maxestade a un final inesperado.

dndlmd

múdqlpmdfp

Us

ARMANDO [email protected]

llers Association Independent Booksellers’ Book Prize, o que ben se entende se se ten presente a abraiante capacidade de Bennett para crear textos de todo tipo nos que a visión humorística da realida-de conduce a unha ollada singular do contemplado.

Rinoceronte Editora pon no mer-cado a novela de Bennett xunto con outro feixe de audiolibros non me-nos apetecibles. Títulos de André Kaminski (Os xardíns de Mulai Ab-dalá), David Albahari (Götz e Me-yer) ou Natsume Soseki (Botchan) que, de seguro, han resultar igual-mente agradecidos para o degusta-dor literario do século XXI, quen estimará poder gozar destas obras namentres conduce, descansa xun-to á súa cadea hi-fi ou, se ten a pa-ciencia de trasladar os arquivos mp3 a calquera dispositivo de me-moria, se acompaña deles en cal-quera smartphone, tablet ou portá-til alá onde queira que estea, por non falar daqueles aos que a vista xa non perdoa e atoparán aquí se-guro descanso. Porque a literatura, amais de polos ollos do corpo e a imaxinación, tamén entra polos oí-dos soñadores.

O escritor Alan Bennett

“O que fai da obra de Bennett un texto notable non é só o cativador do seu argumento, senón, sobre todo, o humor e a fi na ironía que destilan as situacións e personaxes...”

Page 7: ordesía - El Diario de Ferrol · 2013-04-28 · menor creto. En efecto, cabe pre-guntarse de onde saca Faber-Kaiser a documentación que avale mini-mamente unha tese tan arriscada

“Me siento muy bien con el

recibimiento de la música gallega

en el exterior”

El gaiteiro Xosé Manuel Budiño acaba de es-trenar su nuevo disco, “Sotaque”, el sexto de

su carrera y con temas propios de este reconocido compositor natural de Moaña (Pontevedra), que se ini-ció en la música a la temprana edad de siete años y es reconocido por su talento con la gaita.

Durante la confección de este trabajo, cuya base es la música tra-dicional, Budiño ha podido utilizar “la mejor tecnología” al realizar la masterización en el Atlântico Blue Studios de Lisboa, que está entre los diez mejores de Europa.

Asimismo, entre los aspectos más genuinos de este último disco des-taca, además del uso de la percusión tocada y pulida a mano, cuatro dis-tinguidas colaboraciones, la de An-tónio Zambujo, Luis Tosar, Os Can-tareiros do Fiadeiro y Michael McGoldrick.

Lo primero que llama la aten-ción de este sexto disco es su título. ¿Cómo surgió el nombre del álbum “Sotaque”?Fue António Zambujo, el hombre símbolo del neofado portugués y ar-tista invitado en este disco, quien me proporcionó la idea cuando es-taba interpretando la pieza que le correspondía. El tema fue escrito en gallego por lo que estaba preocupa-do por su acento, no sabía cómo le estaba saliendo y me preguntó: Que tal o meu sotaque? (¿Qué tal mi acento?), y de ahí el título y ese ho-menaje a Portugal.

Desde ese momento no pude sa-car el sotaque de la cabeza teniendo en cuenta que este disco profundiza en mi experiencia con la música, en mi propio sotaque, en mi propio acento.

¿Por qué se caracteriza este trabajo discográfico?

BUDIÑOMÚSICO

“EN LA GIRA SE VERÁ UNA BANDA NUEVA LLENA DE ENERGÍA, BAILE, PERCUSIÓN Y ELECTRÓNICA” / EFE

Por ese acento propio, usando la tecnología para que la gama de ins-trumentos tradicionales suene con toda su fuerza. Mi intención es con-seguir que la música alcance la máxima de que el arte, sea el que sea, sitúa el momento que estamos pasando y expresa nuestros senti-mientos.

Además son composiciones propias...Sí, tenía muchas ganas de este disco de composición de melodías reali-zadas por mí, después de que mi an-terior trabajo fuese un directo gra-bado en el municipio coruñés de Ortigueira, donde se celebra el co-nocido festival.

En “Sotaque”, fruto de la dedica-ción de más de un año, he puesto especial atención en profundizar en la percusión tradicional gallega, en las conchas, panderetas o panderos. El disco se centra en la gaita, la voz y la percusión.

Además de tener como ingre-diente principal la música tra-dicional, también ha trabajado con la mejor tecnología...Sí, así he podido combinar los dos campos que me apasionan, por un lado, la tradición que fue donde co-mencé, con el aprovechamiento de la tecnología, área en la que he avanzado con el paso del tiempo; y por otro mi experiencia en produc-ción hasta lograr aplicar la tecnolo-gía a los instrumentos tradicionales para conseguir que suenen con toda su fuerza.

Esta es la base en la que me apo-yo, pero al ser todas las composicio-nes mías, trasciende más allá. En eso influye la investigación y la in-novación. Queda mucho tiempo para descubrir nuevos aspectos mu-sicales y mucho por aprender, algo que va en la persona que decida profundizar.

¿Cómo ve los avances instru-mentales?Muy positivos. Es un beneficio po-der tener una gaita eléctrica para componer y todas las innovaciones que permitan tocar más horas sin asustar a los vecinos.

En este trabajo destacan las co-laboraciones... Sí, el músico portugués António Zambujo pone voz al tema “Déixa-me adiviñar”, una canción cuya le-tra escribió Carlos Blanco para una melodía mía. También cuento con la participación de Luis Tosar, un actorazo, contador de historias, un gran músico y cantante. El tema que interpreta lleva por título “Hoxe canto en libertá con letra de Celso Emilio Ferreiro”. Cantareiros de O

Fiadeiro cantan y tocan la pandere-ta en el tema recogido de la tradi-ción musical, mientras que el britá-nico Michael McGoldrick y su “flauta mágica” aporta su particular sotaque a mi muiñeira en sintonía con mi gaita.

Ha llevado la música gallega por todo el mundo...Hemos estado en Siria, Jordania, Lí-bano, Europa, Argentina, Marrue-cos o Colombia y ha sido muy posi-tiva toda esta experiencia. Aluciné, por ejemplo, al llenar en México teatros con 30.000 personas. Con todo, me viene muy grande el papel de embajador de la música gallega. Me siento embajador, no; me siento abanderado, no; me siento bien, sí, muy bien con el recibimiento a la música gallega en el exterior. Reci-bo la especial sensación que produ-ce encontrarse con gente de la emi-gración, pero también con gente joven que toca y muestra su ilusión por escuchar a Budiño.

¿Y en España?Si la gaita triunfa entre las nuevas generaciones en el extranjero, en este país las redes sociales son un medidor que muestra el interés de los jóvenes de aquí, que piden más información y que se ven tocando en seráns y foliadas.

Acaba de comenzar en Santia-go una gira que le llevará a Ourense, Madrid, Ponferrada, Santander, Zaragoza y A Coru-ña. ¿Qué verá el público en el escenario?Los asistentes verán una banda nue-va además de baile, percusión, vio-lín y guitarra, acompañada por la electrónica que hay detrás y que ofrece un resultado con mucha energía. La música se combinará con el baile produciendo un efecto demoledor en el público.

El título del disco fue una

casualidad, António Zambujo no estaba seguro de cómo sonaba y me preguntó ‘qué tal o meu sotaque (acento)?’ y de ahí el nombre y el homenaje a Portugal

En este disco he puesto especial

atención en profundizar en la percusión tradicional gallega, combinada con la tecnología para conseguir que los instrumentos suenen con toda su fuerza

laEntr

evis

ta

33

Diario de FerrolDOMINGO,

28 ABRIL DE 2013 Nord

esí

a

Page 8: ordesía - El Diario de Ferrol · 2013-04-28 · menor creto. En efecto, cabe pre-guntarse de onde saca Faber-Kaiser a documentación que avale mini-mamente unha tese tan arriscada

La tercera entrega de las aventuras de Iron Man, entre los estrenos

Robert Downey Jr., Don Cheadle y Gwy-neth Paltrow, son al-gunas de las caras

que protagonizan la nueva entrega de las aventuras de Iron Man, un ca-pítulo que enfrenta al superhéroe de Marvel con un enemigo cuyo po-der no conoce límites, el malvado Mandarín, interpretado por Ben Kingsley.

El descarado pero brillante em-presario Tony Stark (Iron Man) se encuentra entre la espada y la pared después de que el villano destruya

Javier Cámara y Can-dela Peña viajan al pasado en la ficción de Isabel Coixet

“Ayer no termina nunca”, para des-cubrir que entre ellos quedan heri-das sin cerrar a pesar de que hayan pasado cinco años desde la última vez que se vieron.

Presentada estos días en el Festi-val de Málaga, este filme indaga en el reencuentro de unos antiguos amantes que tuvieron que separar-se por culpa de unas circunstancias complicadas.

COCHES Y ACCIÓN

Por otro lado, los automóviles, la velocidad y la adrenalina acompa-ñan a Álex González, Adriana Ugar-te, y Alberto Ammann en los foto-gramas de “Combustión”, la cinta de Daniel Calparsoro que se presen-tó recientemente a la sección oficial del Festival de Cine de Málaga.

La seductora Ari (Adriana Ugar-te), consigue encandilar a Mikel (Alex González) que está a punto de casarse con la dueña de una im-portante joyería, Julia (María Cas-tro). Todo resulta ser una trampa de Navas (Alberto Ammann), que es realmente el novio de Ari, y una cara importante dentro del mundo de las carreras de coches.

Por último, la cartelera también cuenta con dos comedias de dife-

Coixet llega a los cines entre el humo de los coches de Calparsoro

El Festival de Cine Español de Málaga cerró ayer su decimosexta edición. A lo largo de toda la semana fueron muchas las producciones presentadas en este certamen y los premiados. El actor José Coronado recibió el Premio Málaga en reconocimiento a toda su trayectoria y el cineasta Manuel Martín Cuenca el Premio Eloy de la Iglesia. EFE

La actriz australiana Nicole Kidman y el director taiwanés Ang Lee acompañarán como miembros del jurado del próximo Festival de cine de Cannes a su presidente, el cineasta Steven Spielberg, según anunciaron esta semana los organizadores del certamen. EFE/ IAN LANGSDON

El actor y director Robert Redford presidió el estreno de la segunda edición londinense del festival de Sundance. Unos veinte fi lmes seleccionados para la considerada meca del cine independiente se han podido ver este fi n de semana. EFE

DECIMOSEXTA EDICIÓN DEL FESTIVAL DE CINE ESPAÑOL DE MÁLAGA

NICOLE KIDMAN SERÁ MIEMBRO DEL JURADO DEL CERTAMEN DE CANNES

COMIENZA LA SEGUNDA EDICIÓN LONDINENSE DEL SUNDANCE

LAS HERIDAS ABIERTAS DE LOS PERSONAJES DE “AYER NO TERMINA NUNCA” LUCHAN CONTRA EL TRIÁNGULO AMOROSO DE “COMBUSTIÓN”

su universo personal. El superhéroe tiene que ingeniárselas de nuevo para sobrevivir y proteger a las per-sonas que quiere.

THRILLER POLÍTICO

Desde Bélgica llegan los problemas de Bertrand Saint-Jean (Olivier Gourmet), un ministro de Transpor-te que en mitad de la noche tiene que lidiar con una crisis: un autobús ha caído por un barranco.

Dirigida por Pierre Schoeller, “El ejercicio del poder” revisa las luchas de poder y los sacrificios a los que

Por otro lado, en “Un gran equi-po”, una vieja gloria del fútbol ter-mina entrenando a un pequeño equipo local de una isla bretona.

El desempleo se está apoderan-do del pequeño pueblo y tan solo ganando tres partidos conseguirán reunir el suficiente dinero para sal-var la fábrica de conservas. Así, los pescadores de la localidad se atan las botas y salen al campo para si-tuar al pequeño equipo bretón entre los grandes.

Es una película de Olivier Dahan que llega desde Francia a las panta-llas españolas.

cineT

eatr

o

Isabel Coixet, con Candela Peña y Javier Cámara, en Berlín. EFE / SVEN HOPPE

rente estilo. “Noche de vino y copas” es una comedia romántica entre co-pas de vino y aviones a Buenos Aires dirigida por Ole Christian Madsen.

Christian (Anders W. Berthelsen) tiene una tienda de vinos al borde de la quiebra y una mujer que hace tiempo le abandonó. Ahora vive en Buenos Aires con una estrella de fútbol, pero Christian cree que po-drá recuperar a quien fue el amor de su vida. Se trata de una sutil co-media cargada de chistes que hace que el divorcio sea un proceso en-tretenido y fue candidata al Oscar por Dinamarca.

los hombres de estado de las gran-des potencias mundiales están so-metidos constantemente.

La cartelera se completa con “La nostra vita”, un sencillo retrato so-cial dirigido por Daniele Luchetti, que muestra los cambios en la so-ciedad italiana a través de la vida de una familia. El albañil que protago-niza la cinta, Claudio, trabaja en los suburbios de Roma y está locamen-te enamorado de su mujer. Su sen-cilla vida se convierte en un drama cuando esta fallece durante el parto de su tercer hijo.

34

Diario de FerrolDOMINGO,28 DE ABRIL DE 2013N

ord

esí

a

Page 9: ordesía - El Diario de Ferrol · 2013-04-28 · menor creto. En efecto, cabe pre-guntarse de onde saca Faber-Kaiser a documentación que avale mini-mamente unha tese tan arriscada

Amedias con Hamlet, el loco más egregio de las Letras escritas y seguramente por

escribir, don Alonso y, sobre todo, don Miguel, siguen mereciendo nos pre-guntemos hoy quiénes vinieron sien-do. Y tengo para mí que cuando a su autor, con más de medio siglo sobre sus espaldas y sus cuernos, se le dio por ponerlo en la línea de salida, esta-ba pensando en sus propias desdichas (lo de la Mancha/España, digo yo, cae de cajones). El ciudadano C., per-dedor de perdedores, soñador de una gloria que siempre acaba por conver-tirse en pesadilla, desde Lepanto, sa-bía de lo que hablaba: el precio a pa-gar por perseguir los altos ideales que la muy católica España Imperial decía defender y tener como norma. Reali-dad y Verdad, las afiladas aspas del Poder y su utopía, a prueba de desas-tres, van a entrar en conflicto: la Justi-cia, sea la humana o del piso de arri-ba, no sabe/no contesta (Cervantes, sospechoso habitual, sempiterno co-mulgante de las hieles del fracaso, terminará acusado de robo e involu-crado en un asesinato); pero el Amor tampoco: después de todo, Dulcinea ejercía como moza de mesón (lo de Catalina de Salazar, esposa santa, vale más no meneallo). La Literatura y sus laureles –cómo no– iban a con-vertirse en una escabechina de sus grandes esperanzas personales, tras el inesperado éxito de la primera par-te del Quijote: un tal Avellaneda (don Lope Félix y su eyaculatio literaria precox no podían andar lejos), se en-carga de emborronar una segunda entrega por venir, que habría supues-to, por fin, el esquivo triunfo de la vir-tud y los maravedíes…Siempre me ha parecido que Cervantes y el Divino Marqués partían de supuestos pareci-dos: Justine, con muchos más corpi-ños que la británica Arabella, vendría siendo el Quijote femenino. El único que nunca le falló al de la triste figura fue, ciertamente, Sancho amigo… Por eso, entre tantas otras cosas, el Quijote comparece como un emocio-nante canto a la amistad, que aporta la mitad que nos falta a cada uno de nosotros, nos completa y nos hace más fuertes a la hora de desfacer en-tuertos…

El Teatro ha viajado con frecuen-cia hasta la cumbre cervantina, aun-que mucho me temo que su empeño más conocido lo constituya el musi-cal “El Hombre de la Mancha”, estre-nado en Broadway en 1965 y, un año más tarde, en España, con Luis Sagi-Vela y Naty Mistral, bajo dirección de José Osuna. En 1997, volvería a las andadas, siendo sus intérpretes Pa-loma San Basilio y José Sacristán, que en buena hora retoma ahora el personaje, con la misma altura y pro-piedad demostradas cuando le vi-mos en nuestro teatro Jofre converti-do en Picasso, allá por 2007.

Si su impecable trayectoria como actor cinematográfico ha sido fácil de seguir, no así ocurre, al vivir en provincias, con su carrera teatral, lle-na de títulos importantes (“Julio Ce-sar”, de Shakespeare; “La Muerte de

el entusiasmo de un meritorio y la enorme sabiduría de un caballero andante de la interpretación, curtido en mil batallas: su entrega, su tran-sustanciación, se demuestra total y emocionante; un placer escucharle recitar el verbo cervantino, tan rico en coloratura, en pedrería filosofal y compromiso solidario. En cuanto a Sancho y su Sanchica a soplamocos (Fernando Soto y Almudena Ra-mos), suponen un perfecto comple-mento circunstancial de compañía: su actuación deviene condición sin-equanon para el funcionamiento sin pausa de la fiesta…

A partir de aquí, empezaré a me-terme en calzones de once varas: ha-cer castillos con arenas movedizas…Muestro cómo: sentado en mi buta-ca, rodeado de un público selecto que, al final, a pie de obra, aplaudió con calor, en posición de firmes, el buen puerto alcanzado por el espec-táculo, empecé a sentir una creciente sensación de extrañamiento. Aquel mosaico, hábilmente estructurado, a partir de bites quijotescos recono-cidos y reconocibles, siempre a ries-go de convertirse en tópicos, ¿adón-de nos conducía, en definitiva, que no fuera el puro y duro abundamien-to…? Riesgo cero: nadie va a llevarte la contraria. Cuando Sanchica, a la postre del opíparo banquete de bon-dades artísticas, se declara ella mis-ma D. Quijote, en nombre de la au-diencia y su catarsis, me recordó cierta literatura de pancarta: “Todos somos X”. Pero no lo somos, con fun-ción o sin ella: that´s the question…Ojalá lo fuéramos, a la par que San-chos, panza arriba…Tardé bastante rato en averiguar lo que me estaba sucediendo: allí, donde todos pare-cían tan felices –actores, el público y hasta, me atrevo a asegurar, los pro-ductores– algo brillaba, ostensible-mente, por su ausencia: el misterio, un “más difícil todavía” que llevarse a una emoción que no florece, al ser-nos servida atada y bien atada, de-pendiente de un texto teatral que, aun con permiso, que lo dudo, de Cervantes, nada partidario de las afectaciones, en realidad, se reducía a un pretexto para el discreto encan-to del producto bien hecho (y, no hay por qué dudarlo, bien intenciona-do), pero falto del ruido y la furia ne-cesarios para prender la mecha de la magia del Teatro.

“Yo soy D. Quijote de la Mancha”, de paso, hace bueno algo que nunca se dijo en el Quijote –“Con la iglesia hemos topado”–, en forma de un Sa-cristán capaz de repicar (a Nicolai Cherkasov, p. e.) y andar a la proce-sión con los grandes del Teatro… Debiera haberme conformado con eso –que ya es mucho–, en lugar de andar poniendo inconvenientes, as-pirante perpetuo, con sus batallitas, a bachiller Carrasco …

JOSÉ TORREGROSA- TEATRO

Yo soy don Quijote, de José R. Fernández

SACRISTÁN O LA TAREA DEL HÉROE INTERPRETATIVO

cineT

eatr

oun Viajante”, de Arthur Miller; “Dan-za Macabra”, de Strindberg; “Ama-deus”, de Peter Shaffer o “El Proce-so” de Kafka, en versión de Peter Weiss, con dirección de Gutiérrez Aragón, un espectáculo que tuve ocasión de ver en una escapada a los Madriles en 1979).

“Yo soy D. Quijote de La Mancha”, a partir de una dramaturgia de José Ramón Fernández, Premio Nacional de Literatura Dramática 2011, trata-ría de poner en pie, utilizando perso-najes y situaciones de la obra origi-nal, un mensaje cervantino a los habitantes del siglo XXI: la urgente necesidad del héroe, en un mundo poblado de villanos o de indiferentes a la villanía ajena. El resultado es una obra teatral para tres personajes

+ uno (cierto violonchelista que pa-saba por allí y, encantado de la vida, se quedó como creador de climas so-noros y para echar una mano en el trasiego escénico). En paralelo, las criaturas escénicas básicas (Don Quijote, Sancho y Sanchica) presen-tan una triple embocadura: son ac-tores, personajes y maestros de cere-monias de la obra original, con la Mancha como fondo, sobre una pan-talla que sirve de referencia a una escenografía algo justa de fuerzas.

Luis Bermejo, el director (n. 1969), antiguo miembro del Teatro de la Abadía madrileño, donde tra-bajó como actor, cofundador de la compañía “El Teatro del Zurdo”, tie-ne el viento a favor: José Sacristán, a sus setenta y cinco años, pone todo

35

Diario de FerrolDOMINGO,

28 DE ABRIL DE 2013 Nord

esí

a

Abajo el cartel de Narón y arriba el de Barcelona, que conserva el título original

Page 10: ordesía - El Diario de Ferrol · 2013-04-28 · menor creto. En efecto, cabe pre-guntarse de onde saca Faber-Kaiser a documentación que avale mini-mamente unha tese tan arriscada

enFo

togra

mas

36

Diario de FerrolDOMINGO,28 DE ABRIL DE 2013N

ord

esí

a muchasFelicidadesFelicita con Diario de Ferrol

MANUEL

Te deseamos muchas felicidades en el día de tu cumple. Tu familia, que te quiere mucho. Besos.

IKER

Tus tíos Juan y Raquel y tu primo Diego te felicitan por tu cumpleaños. ¡Muchas felicidades!

CUARTO ANIVERSARIO

¡Felicidades mi corazón! Ya tienes 4 añitos... y todavía recuerdo los latidos de tú corazón, eran mis latidos, tus pataditas en mi vientre. El amor y cariño que me das día a día cuando me dices: “Te quiero mamá”. Mi vida, te quiero con todo mi corazón. Tu mamá. Muchos besos.

MÓNICA Y ELI

La Peluquería Mónica Cereijo, de Narón, dedicó su jornada de trabajo el pasado miércoles 24 de abril a recaudar fondos para la Asociación Alba Pérez de lucha contra el cáncer infantil. Todo el dinero recaudado ese día, así como el donado por los clientes durante todo el año, ha sido ingresado, íntegramente, a en la cuenta de la asociación, que lleva el nombre de una niña que padece esta enfermedad desde los 5 meses de vida. Ahora esta a punto de cumplir los 5 años y sus padres decidieron montar esta entidad para recaudar fondos para la investigación y poder lograr una cura. En la foto se arriba están los datos para colaborar con la iniciativa.

Page 11: ordesía - El Diario de Ferrol · 2013-04-28 · menor creto. En efecto, cabe pre-guntarse de onde saca Faber-Kaiser a documentación que avale mini-mamente unha tese tan arriscada

enFo

togra

mas

37

Diario de FerrolDOMINGO,

28 DE ABRIL DE 2013 Nord

esí

amuchasFelicidadesFelicita con Diario de Ferrol

PEQUECHO

¡Muchas felicidades!!! ¡Cómo pasan los años, te nos estás haciendo mayor! Besos de la Cou, tus padres, tus hermanos y el resto de la familia. TQM.

SILVIA

Dende a Banda de Gaitas Ría de Ares queremos desexarte un feliz aniversario. Un bico enorme e esperamos que cumpras moitos máis.

LUCÍA

Eres toda una campeona con tus 14 años. Que cumplas muchos más. Besos de tus Papás, padrinos y abuelos. Te queremos.

¡FELICIDADES PAULA!

En un día como hoy nacieron millones de personas en el mundo pero nadie tan única para nosotras. Naty y María.

FELICIDADES

St. Marina. Campeón de liga y de copa comarcal. ¡Gracias a mis niños por darme tanto y no pedir nada a cambio! Campeones.

PEDRO

¡Felicidades por tu cumpleaños! Te queremos, especialmente tu mujer María y tu hijo Perico.

Page 12: ordesía - El Diario de Ferrol · 2013-04-28 · menor creto. En efecto, cabe pre-guntarse de onde saca Faber-Kaiser a documentación que avale mini-mamente unha tese tan arriscada

Mª Jesús Cereijo, Fina Dacosta y Angeles Freire

Montse López, Ana Fernández y Mª Jesús Barciela

Mariluz, Fina Díaz y Eva Guizan

Mariví Fernández, María Moreno y Rosa Mesejo

Angeles Montero, Mª Jesús Pita y Moncha del Río

Fina Basanta, Angeles Fernández y Julia Fernández

Lola Montero y Hermitas Montero

Mariví Fernández, Fina Díaz y Maribel Freire

Las asociaciones rurales de la comarca celebran el Día da Muller

Colectivos de mujeres rurales de la comarca celebraron el pasado 8 de marzo una comida para conmemorar el Día da Muller Traballadora. La fiesta se desarrolló en las instalacio-nes del restaurante O Curro, en la localidad naronesa de San Mateo. La tarde discurrió

en un ambiente festivo lleno de anécdotas y buenos momentos.en

Foto

gra

mas

38

Diario de FerrolDOMINGO,28 DE ABRIL DE 2013N

ord

esí

a

Page 13: ordesía - El Diario de Ferrol · 2013-04-28 · menor creto. En efecto, cabe pre-guntarse de onde saca Faber-Kaiser a documentación que avale mini-mamente unha tese tan arriscada

Fina Lorenzo, Fina Bruquetas y Marisa Pérez

María del Carmen González y Chelo Orjales

Carmen Couce, Claudina Castrillón y Mª Carmen Otero

Carmen Fernández y Fina Díaz

Fina Fernández y Candelaria López

Olga, Cristina Soto y Aurora Fernández

Carmiña López, Puri González y Carmiña García

Otilia Blanco, Carmen Romero y Fina Rodríguez

Pilar Testa, Amalia Álvarez e Isabel Piñón

Mª Carmen López e Isabel enFo

togra

mas

39

Diario de FerrolDOMINGO,

28 DE ABRIL DE 2013 Nord

esí

a

Page 14: ordesía - El Diario de Ferrol · 2013-04-28 · menor creto. En efecto, cabe pre-guntarse de onde saca Faber-Kaiser a documentación que avale mini-mamente unha tese tan arriscada

enFo

togra

mas

40

Diario de FerrolDOMINGO,28 DE ABRIL DE 2013N

ord

esí

a

Esther Díaz y Manoli Picos

Herminia Bouzamayor e Inolita Caneiro

Silvia Sixto y María Mesía

Mª Jesús Bellón y Mariluz Gómez

Sofía López, Fina Rivera y Enma Goday

Carmen Grandal, Divina Fernández y Puri Lagoa

Marisol Bouzamayor y Margarita Grueiro

Page 15: ordesía - El Diario de Ferrol · 2013-04-28 · menor creto. En efecto, cabe pre-guntarse de onde saca Faber-Kaiser a documentación que avale mini-mamente unha tese tan arriscada

Todo lo que necesitas para organizar tu boda

Bride`s Day abrió sus puertas al público el pasado 19 de abril –carretera de Castilla, número 409, bajo, Narón–. Se trata de un nuevo negocio dedica-

do a la organización de bodas. Todos los preparativos que conllevan este tipo de eventos sociales al alcance de un solo establecimiento, lo que permite a los novios ahorrar mucho tiempo y recibir el mejor de los asesoramientos por parte de la dueña del negocio, Alexandra Estévez, especia-lista en organización de bodas (“wendding planner”). La responsable de la tienda explica que se trata de un servicio innovador y único en la zona que será de gran utilidad para quienes decidan dar el paso de casarse. El acto inau-gural contó con la presencia de numerosos familiares y amigos de la propietaria. ¡Suerte!!

Bule, Bule, espacio para el ocio y disfrute infantil

E l barrio naronés de Santa Cecilia cuenta desde los últimos días con un nuevo espacio que hará las deli-cias de los más pequeños. Un recinto pensado para

que los niños de la casa puedan pasar un rato agradable disfrutando con otros amiguitos en unas instalaciones de lo más acogedoras. Fiestas de cumpleaños o celebraciones varias, todo tipo de eventos infantiles tienen cabida en las nuevas instalaciones, que se encuentran en la calle Padre Feijóo, número 13. El centro ofrece actividades de globo-flexia, sesiones de cuentacuentos, espectáculos de magia y está dotado de minidisco, karaoke, parque de bolas, cama elástica, rocódromo, un tobogán giante y muchas cosas más como un aula taller para realizar actividades. Todo pensado para los más pequeños.

enFo

togra

mas

41

Diario de FerrolDOMINGO,

28 DE ABRIL DE 2013 Nord

esí

a

Page 16: ordesía - El Diario de Ferrol · 2013-04-28 · menor creto. En efecto, cabe pre-guntarse de onde saca Faber-Kaiser a documentación que avale mini-mamente unha tese tan arriscada

Aumenta la licitación de obra pública en el primer trimestre del año

La Federación Gallega de la Construcción pu-blicó recientemente los datos de licitación de

obra pública durante los tres prime-ros meses del año.

En este primer trimestre las cifras invitan al optimismo, aunque con ciertas reservas, ya que el reparto de dinero de las diferentes adminis-traciones no es equitativo en toda la comunidad gallega.

Según el mismo estudio, la inver-sión en obra pública en Galicia au-mentó, de forma global, en este pe-ríodo un total de un 58,8 por ciento

El sector de la construcción sigue sufriendo las consecuencias de la crisis económica. La caída de obra pública en los últimos ejercicios no ha ayudado a

paliar esta complicada situación. No obstante, los últimos datos aportados por la Federación Gallega de la Construcción permiten mirar al futuro

con cierto optimismo, ya que con respecto al año pasado las cifras son positivas y se observa un ligero repunte en las licitaciones de obra pública.

con respecto a los datos del año pa-sado.

En comparación con el primer trimestre de 2012, la licitación de obra pública por parte de la Xunta de Galicia y de los ayuntamientos gallegos ha experimentado un in-cremento superior al 308 por ciento y al 116 por ciento, respectivamen-te. Paralelamente, la caída de la in-versión por parte de universidades o diputaciones es acusada en gene-ral, con descensos del 40,93 y el 31,95 por ciento. Esta reducción si-gue la tendencia a la baja iniciada en el año 2011.

VIVIENDA

También el Estado ha aumenta-do la inversión pública en el capítu-lo de obras, aunque ligeramente, pasando de los 89.094 euros apor-tados de enero a marzo del año pa-sado a los 112.725 de este.

No obstante, la distribución de la licitación no ha sido la misma en las cuatro provincias. Destaca el esfuer-zo inversor realizado en la provincia de Ourense, donde la inyección eco-nómica pasó de los 7,3 millones de 2012 a los 76,6 de este ejercicio, lo que supone un incremento del 948 por ciento. Le sigue, aunque a dis-tancia, la provincia de A Coruña,

donde la licitación de obra pública ha crecido un 14,46 por ciento, pa-sando de los 21,1 millones satisfe-chos de enero a marzo de 2012 a los 24,1 de este año.

En Pontevedra, el incremento fue del 3,1 por ciento, mientras que la provincia de Lugo fue la única que experimentó un descenso con respecto al mismo período del año pasado, pasando de los 4.139.000 euros de inversión a los 2.212.000 de este año.

Diferentes obras en ejecución. FOTOS DE

JORGE MEIS

enD

etal

le42

Diario de FerrolDOMINGO,28 ABRIL DE 2013N

ord

esí

a

Page 17: ordesía - El Diario de Ferrol · 2013-04-28 · menor creto. En efecto, cabe pre-guntarse de onde saca Faber-Kaiser a documentación que avale mini-mamente unha tese tan arriscada

NONITO [email protected]

Los canadienses Danko Jones son un grupo que sabe muy bien lo que hace, preocupán-

dose, especialmente, por conservar un núcleo musical que no se despe-gue nunca del rock más potente, guiado siempre por un trabajo de guitarras centrado en crear riffs pe-gadizos y con empaque.

En seis discos, el grupo ha crea-do un sonido capaz de inspirarse en el blues, en el garage de los 60, en el hard rock de los 70, en el har-dcore de los 80, hasta en el power-pop y en el metal escandinavo, sin dejar nunca que una parte domine sobre las otras.

Habituales en los principales festivales europeos de rock, debido a su poderoso directo, presentarán su nuevo disco, que lleva el título

Linho do cuco –Pablo Bernárdez (zanfona), Xián Herrera (gaita, pratos e piano de xu-

guete), Pablo Doval (tuba), Miguel Touriño (bombo), Pablo Pardo (frautas), Marcos López (percu-sión), Carlos Quintá (acordeón dia-tónico) e Benxamin Otero (óboe e corno inglés)– é un grupo de músi-ca contundente.

Música tribal galega mesturada coa sonoridade dunha orquestina paneuropea. Bombo, tambor, pan-deiretas, gaita, acordeón, zanfona, oboe, frauta… e oito guapísimos mozos rebordando clase e enerxía sobre o palco.

Oito músicos profesionais que nos ofrecen un concerto para escoi-tar e bailar. En Linho do cuco non fan revisións vintage. Que pensen coma os seus avós non lles fai tocar o mesmo que tocaban eles. Desde a tradición, Linho do cuco ofrece unha proposta de música “POPular” actual para as sesións vermouts e as verbenas. Para desfrutar do día de festa da mañán á noite.

Así os presenta Olga Nogueira. O novo disco de Linho do cuco está inspirado no interior de Galiza e por iso leva o nome das entrañas do ani-mal: “As Alegrías”. É un disco cora-do polo aire cortante dos montes do interior de Galiza, que os cabalos salvaxes fan asubiar co seu galope. Mais tamén é un disco que torna o frío interior polo repertorio que contén: repertorio de tabernas, de banda, de verbena, de orquestras do interior. Dos Padernes do Caurel, do Quinteto Monterrei, da Banda da Ribeira Vella, da Banda de Vete-ranos de Lalín, da Republicana de Bermés…

Empiezan los festivales,

Galicia importa

Linho do cuco, música tribal galega

CON LA PRIMAVERA EMPIEZAN A DESPEREZARSE, A PESAR DE LA SEQUÍA ECONÓMICA Y LA “PLAGA” DEL IVA QUE PADECE EL ENTORNO CULTURAL, LOS FESTIVALES DE MÚSICA EN GALICIA. UNO DE ELLOS, EL “GALICIA IMPORTA”, POR EL QUE HAN PASADO LEYENDAS DE LA MÚSICA COMO JOAN BAEZ, ALICE COOPER O ARTISTAS Y GRUPOS DE LA TALLA DE RUFUS WAINWRIGHT, JAYHAWNKS O TEENAGE FANCLUB, BROTA CON FUERZA EN SU QUINTA EDICIÓN, CON LA PRESENCIA INAUGURAL, EL 18 DE MAYO EN LA SALA CAPITOL DE SANTIAGO, DE LOS CANADIENSES DANKO JONES, MANTENIENDO LA FILOSOFÍA CON LA QUE NACIÓ EL CICLO EN 2008: TRAER UN GRUPO INTERNACIONAL DE PRIMER NIVEL PARA ACTUAR EN FORMATO REDUCIDO. OTRO CONCIERTO DESTACADO ES EL DE LUCINDA WILLIAMS, EL 11 DE JUNIO

de “Rock and Roll is black and blue”.

Lucinda Willians, la mítica can-tante de raíz norteamericana gana-dora de tres Grammy, ofrecerá también, a dos guitarras con Doug Pettibone –con el que mantiene una estrecha colaboración desde la grabación del disco “World without tears” (2003)–, un concierto deno-minado “An intimate evening feat. Doug Pettibone”, con una mezcla perfecta de todos esos sonidos ges-tados en el amplio espectro de raiz del sur americano, en los que Lu-cinda vuelca dulces o dolorosas emociones, surgidas en sus viven-cias a lo largo y ancho del paisaje amplio y lleno a veces de soledad en las carreteras perdidas, fusio-nando, y de que manera, blues, country o folk.

Txetxu Altube (voz y guitarras), Carlos Altube (bajista), Alfonso Adánez (baterista), José Luis Martín (guitarrista), César Pop (piano y teclados), Toni Brunet (guitarras), Edu Ortega (violín) y Rolfi Calahorrano (saxo), son Los Madison, que anuncian nuevo disco “En los teatros del Canal” para el 14 de mayo. Se trata de una de las bandas más respetada por la propia profesión –aunque infravalorada por el público–, con un excelente plantel de intérpretes que musicalmente tienen el “alma sangrante” de Los Secretos, pero con el fulminante noqueo de ese rock americano que anega multitudes a ambos lados del Atlántico. Grabación en directo de una velada a la que acudieron Miguel Ríos, Carlos Tarque y Ricardo Ruipérez de M-Clan, Álvaro Urquijo de Los Secretos y Mikel Erentxun.

El cantante canadiense Michael Bublé estrena nuevo álbum, “To be loved”, que según propio testimonio está impregnado de felicidad, diversión y amor. El disco incluye una mezcla de grandes clásicos y tres canciones compuestas por Michael Bublé. Además, incluye la canción “After all” que es un tema original compuesto junto a su compatriota Bryan Adams. Entre los clásicos incluidos se pueden encontrar temas de los músicos que le han inspirado en toda su carrera: “To love somebody” (Bee Gees), “Nevertheless” (Dean Martin), “Who’s loving You” (Jackson 5), “To be loved” (Jackie Wilson) y el gran clásico de clásicos “Have I told You lately” versionado por los más grandes intérpretes. Además, la actriz Reese Witherspoon acompaña a Michael en una gran interpretación de “Something stupid” de Frank & Nancy Sinatra.

LOS MADISON “EN LOS TEATROS DEL CANAL”

MICHAEL BUBLÉ“TO BE LOVED”

todoM

úsi

ca

43

Diario de FerrolDOMINGO,

28 DE ABRIL DE 2013 Nord

esí

a

Page 18: ordesía - El Diario de Ferrol · 2013-04-28 · menor creto. En efecto, cabe pre-guntarse de onde saca Faber-Kaiser a documentación que avale mini-mamente unha tese tan arriscada

ABREBOTELLA CON FORMA DE DENTADURA Tener que abrir una botella con los dientes no es fácil, aparte de que es bastante doloroso y se puede acabar con un diente menos.Sin embargo, con esta dentadura no hay ningún problema para hacerlo pues es muy resistente.Esta práctica dentadura es bastante fácil de utilizar y con ella no habrá ningún problema para quitar el tapón a cualquier botella, del tipo que sea, de forma rápida. Además, siempre se puede presumir de que se puede abrir una botella con los dientes.El único problema es adaptarse y controlar bien la dentadura sin que resulte chocante.Su precio es de 5,48 euros.

CÓMO COLGAR LA BICICLETA EN CASA Por si no fuera bastante complicado encontrar un espacio por el que poder circular con la bici en las ciudades, si no se tiene un trastero o un garaje donde dejarla al llegar a casa, uno se expone a tener la casa hecha unos zorros. Esta estantería soluciona la papeleta con facilidad. Llamada The Bike All, es un pequeño estante que se puede instalar en el pasillo o junto a la puerta para poder encajar la bici, de manera que solo apoyará la rueda delantera en el suelo. Se minimiza el rozamiento contra el suelo y la bici no toca la pared. Bastará con colgar el sillín en el gancho de madera y queda levantada. Tiene más aberturas para colgar el bolso o la mochila y la superfi cie es perfecta para dejar las llaves y la cartera. Cuesta 213 euros.

TAZAS QUE EVITAN LAS QUEMADURASLas bebidas demasiado calientes pueden provocar quemaduras en la boca o en la lengua. Por ello hay que tomar la precaución de que ese té o café esté a una temperatura adecuada. Pensando en ello, los diseñadores Yang Dongyun, Wu Yichen, Sang Xinxin, Gu Zhiyu y Lin Xia dieron forma a este original y práctico producto llamado Nohot Cup, una taza que advertirá a los usuarios sobre la alta temperatura de su contenido. El material con el que se ha fabricado la tapa de la taza es sensible al calor y se expande cuando la bebida está demasiado caliente. De este modo, cuando la temperatura de la bebida es muy alta esa sección circular de material termosensible se “hincha” y al intentar beber de la taza, el usuario golpeará la nariz sobre él. Cuando la temperatura se reduce a 30 grados, el círculo se vuelve plano, lo que signifi ca que la bebida ya puede consumirse sin peligro.

PRÁCTICA BÁSCULA PLEGABLELa falta de espacio en la casa es un problema que en la cocina se hace más evidente por la cantidad de cacharros, electrodomésticos y demás elementos que hay. Pensando en ello y aplicando lo mejor de su diseño moderno y atractivo, Joseph Joseph ha dado forma a TriScale, una báscula plegable que puede guardarse en cualquier cajón sin ocupar demasiado espacio. Es una báscula digital que, una vez abierta, hace que sus tres brazos proporcionen una plataforma estable sobre la que se pueden colocar cuencos y otros objetos para pesar. Cuando está cerrada, la unidad se pliega hasta lograr un tamaño extremadamente compacto que encierra y protege la pantalla y los controles. El producto cuenta con una pantalla LCD de fácil lectura, además de controles sensibles al tacto y apagado automático. También tiene una práctica función, la de añadir y pesar, que permite pesar múltiples ingredientes en el mismo recipiente durante la preparación de recetas. Su precio es de 39 euros.

Descansar sobre una mullida nube en el salón de casa

COMODIDAD, DISEÑO, ORIGINALIDAD, SON ALGUNOS DE LOS IMPRESCINDIBLES QUE MUCHOS LE EXIGEN AL MOBILIARIO QUE VAN A COLOCAR EN SU HOGAR. LOS MUEBLES DEL SALÓN SON ADEMÁS UNOS DE LOS MÁS DESTACADOS DE UNA CASA, POR ESO ESTAS CARACTERÍSTICAS SON AÚN MÁS IMPORTANTES

En todo caso, hoy en día no hay nada en este mundo que no termine inventándose

y eso ayuda mucho al sector de la decoración.

Esta afirmación se confirma con este sofá con forma de nube que ha creado el diseñador Lubo Majer para Dizajno, una marca eslovaca especializada en el diseño de estas piezas del mo-biliario.

Cirrus es el sofá per-fecto para

aquellos que siempre están en las nubes y también parece que para dormir una espectacular siesta. Y es que en este sofá uno se debe sentir como en el cielo.

El diseñador se ha inspirado en las nubes que flotan en su país natal

para crear un diseño poco con-ñador Lubo

izajno,ovacaen el tas

poco con-

vencional pero muy cómodo y fun-cional. Combina ergonomía y con-fort con un diseño contemporáneo y poco convencional para cualquier estancia.

Aunque podría encuadrarse en un ambiente sobrio y minimalista para completar un relajante entor-no, también parece una buena opción para la habitación de

l o s n i ñ o s o

para una zona de recreo de la casa.Al sofá lo acompañan unas prác-

ticas mesas de centro inspiradas igualmente en las nubes para com-pletar el conjunto central del salón. Aunque no han facilitado el precio, se supone que no es una ganga, nin-gún sofá lo es y si le añadi-

mos el hecho de que es un dise-ño especial... Eso sí, se trata del sofá perfec-

to para los que suelen tener la ca-beza en las

nubes.

elIn

venta

rio

44

Diario de FerrolDOMINGO,28 DE ABRIL DE 2013N

ord

esí

a

Page 19: ordesía - El Diario de Ferrol · 2013-04-28 · menor creto. En efecto, cabe pre-guntarse de onde saca Faber-Kaiser a documentación que avale mini-mamente unha tese tan arriscada

Muchas veces no se puede tomar con tranquili-dad el café, té

o chocolate porque se enfría rá-pidamente, pero ya hay una so-lución para que las bebidas se mantengan calientes, el calenta-dor de tazas Hot Cookie.

Se trata de un USB con forma de galleta de chocolate y nata, lo que le convierte en un gadget singular, divertido, útil y que dan ganas de comérselo. Se conecta por USB al ordenador, es fácil y cómodo de cargar y puede llegar a calentar hasta 50 grados.

Se pue-den calen-tar tazas de cerámi-ca o metal, no de plás-tico y tiene un precio de unos c a t o r c e euros.

ORIGINALES PORTAMACETAS DE PARED Decorar las paredes de casa con macetas no es muy habitual, pero con los originales portamacetas Opot ahora es una opción muy atractiva. El estudio creativo Yonoh ha diseñado unas láminas de DuPont Tyvek (una fi bra de polietileno de alta densidad) que al insertar sus dos ojales en el gancho de la pared forma una especie de cucurucho para colocar dentro las macetas. Aunque el aspecto pueda ser similar al papel y parece que las plantas no están seguras colgadas en ellos, se trata de un material muy resistente, por lo que no corren el más mínimo peligro. Se puede utilizar tanto en interior como en exterior y el precio de cada uno de estos portamacetas es de unos diez euros, vendiéndose en packs de dos, ocho y dieciséis unidades.

LA TAZA Y LA TETERA EN UNA PIEZAVilleroy & Boch cuenta con una atractiva colección llamada Althea Nova Charm que consiste en un juego de té precioso, adornado con un estilo clásico y decoración fl oral, que además realiza una doble función, ya que es taza y tetera a la vez. Con un tamaño de 15 centímetros de diámetro y con la exquisita porcelana como elemento de fabricación, Villeroy & Boch también distribuye el resto de la vajilla bajo el nombre de Althea Nova, de líneas muy sencillas, blancas y con ciertas fl ores que adornan cada pieza. Nos encontraremos con platos de todo tipo, tazas más o menos grandes, lechera, boles o ensaladeras. Una colección muy completa cuyo precio varía según el número de piezas seleccionadas.

Ordenador camufl ado en un amplifi cador

podía ser de otra forma.

Orange OPC es un producto realmente exclusivo,

pero no por ello excesivamente caro. Perfecto para amantes de los “amplis” de Orange, el OPC se ven-de a partir de unos 915 euros para la configuración más sencilla.

Su hardware puede configurarse para adaptarse a las exigencias del usuario.

A primera vista podría parecer un amplifica-dor para la

guitarra eléctrica, pero en rea-lidad, el Orange OPC es un or-denador de sobremesa bien completito. Solo hay que aña-dirle una pantalla, un teclado y un ratón; y a funcionar.

Orange Amplification es en realidad una empresa dedicada a los acceso-rios de guitarra, pero han encon-trado un inte-resante merca-do en la tecnología.

Ordenadores con forma de amplificador, y además bastante potentes: procesadores hasta Intel Core i7, hasta 16 GB de memoria RAM y por supuesto con la caja personalizada por Orange, para que parezca un amplificador como cualquier otro. La marca tam-bién le ha añadido su propio soft-

ware relacionado con la música y como gran detalle dis-pone de una serie de controles físi-cos similares a los que se encuen-tran en un amplificador real y cuya finalidad es controlar el volumen y otros muchos parámetros sonoros.

También tiene entradas de audio para conectar la guitarra, como no

Una galleta USB que sirve para calentar las tazas

Encontrar un lugar en casa donde po-der trabajar tran-quilamente, o es-

tudiar, o simplemente hacer gestiones, es complicado. La clá-sica mesa de estudio se suele quedar corta, no hay espacio su-ficiente para colocar todo y es, directamente, incómoda.

Homework es un diseño de Tomas Kral que ha pensado en todos aquellos que se vuelven lo-cos intentando distribuir el espa-cio en condiciones.

La principal particularidad de esta mesa de madera es el borde

Homework, la mesa más práctica para trabajar

de aluminio que ayudará al propó-sito organizativo como nadie.

Este reborde forma un hueco donde se pueden colocar libros, pa-peles o material de oficina y, sobre todo, hace las veces de atril para los que prefieren leer los folios endere-zados en lugar de tumbados sobre la mesa.

El tablero tiene unas medidas de 156×80 centímetros, lo bastante amplia hasta para los que son un poco desastre y quieren tener todo a mano.

Además, está ligeramente incli-nada, al modo de los pupitres anti-guos, para facilitar la escritura.

elIn

venta

rio

45

Diario de FerrolDOMINGO,

28 ABRIL DE 2013 Nord

esí

a

Page 20: ordesía - El Diario de Ferrol · 2013-04-28 · menor creto. En efecto, cabe pre-guntarse de onde saca Faber-Kaiser a documentación que avale mini-mamente unha tese tan arriscada

yero que persegue eternamente ás Osas ao redor do polo norte. Pensá-base que era unha estrela que pre-saxiaba as tormentas, pero poste-riormente, e segundo os mitos, converteríase nunha estrela xerado-ra de benestar.

Ten outros moitos nomes como: Alramech, Abramech, Hokule’a, Papsukal, Ruawahia, Aremoi, Haris-o-sema e Maye/Andres, pero o cien-

PAULINO GASALLA

Comezamos hoxe unha nova serie de-dicada ás estrelas, os seus nomes, as súas

características, as súas lendas etc. A primeira á que farei mención é Ar-turus, a cuarta estrela máis brillante do ceo, que ten unha magnitude de -0,04 e é dunha intensa cor amarela dourada.

Atópase na constelación de Boo-tes ou Boyero (o condutor dos bois), unha constelación que se atopa no hemisferio norte, visible ao longo de toda a primavera e o verán.

Arturus está a unha distancia de 37 anos luz e é 28 veces mais gran-de que o Sol, aínda que ten unha

Omes de maio trae-ranos esta sucesión de efemérides:

Día 2: Ás 11.15 horas a lúa entrará en fase de cuar-to minguante.

Día 7: O planeta Mercurio e Marte atópanse moi próximos en-tre si.

Día 8: Neste día producirase unha choiva de meteoros. Trátase das Eta-Lyridas, que terán activi-dade desde o 3 ao 14, cun máximo de 3 por hora o día 8.

Día 9: Ás 13.57 ocultación de marte pola lúa. Ás 20.36 será Mer-curio o que estea oculto polo satéli-te terrestre. Os fenómenos non son visibles.

Día 10: Ás 00.28 horas haberá lúa nova. Este día temos eclipse anular de sol, só visible en Austra-lia, Nova Guinea e as illas Salomón.

Día 11: Venus e a lúa estarán este día moi próximos. Tal día como hoxe publícase a Teoría Xeral da Relatividade de Albert Einstein.

Día 12: Xúpiter a lúa 12.31 do His

tori

aNat

ure

za

Unha imaxe de Arturus, a cuarta estrela máis brillante do ceo

Os nomes das estrellas “Arturus”

masa parecida, polo que se supón que se atopa nunha fase similar á que se prevé estea o Sol dentro de 5.000 millóns de anos, xa próximo a sua conversión en supernova.

É unha das estrelas mais estuda-das desde a antigüidade, e xa foi nomeada polo poeta grego Hesiodo no século VIII a.C.

O seu nome significa o gardián das Osas, e refírese ao mito do Bo-

mediodía novo cambio de fase lu-nar cara cuarto crecente.

Día 18: Ás 04.35 horas a lúa entra en cuatro crecente.

Día 23: O planeta Saturno ató-pase este día moi próximo á lúa.

Día 25: Nesta xornada teremos un eclipse penumbral de lúa, visi-ble desde Galicia. Comezará ás 03.57 horas, cun máximo ás 04.10, rematando contra as 04.24 da ma-

drugada.Día 27: Os planetas Mercurio e

Xúpiter estarán moi próximos nes-ta xornada de finais de mes.

Día 28: Venus e Xúpiter tamén estarán moi preto este día.

Día 29: Tal día como este do ano 1919, durante unha eclipse to-tal de sol, Sir Arthur Eddington confirma a curvatura da luz previs-ta na Teoría Xeral da Relatividade.

Día 31: Ás 21.01 horas a lúa entra en fase de cuarto minguante.

PLANETASMercurio en Tauro cunha mag-

nitude 0,88.Venus, tamén en Tauro e con

magnitude -3,34.O planeta Xúpiter estará en Tau-

ro cumha magnitude -1,47.Marte en Tauro terá unha mag-

nitude 1,58.Saturno, pola contra, estará en

Virgo con magnitude 0,49.Urano en Piscis con magnitude 6,2.Os planetas Marte, Xúpiter, Mer-

curio e Venus, serán dificilmente observables pola súa proximidade ao Sol.

COMETASC/2011 L4 (PanSTARRS)con

magnitude 6, na constelación de Ce-feo. Pode ser visto cun telescopio pe-queno. C/2012 F6 ( Lemmon ) con magnitude 6 na constelación de Pe-gaso, pode ser visto cun telescopio pequeno.

Os demais, pola súa magnitude, serán complicados de localizar.

tífico é Alpha Boötis.Esta estrela é fácilmente identifi-

cable, xa que durante este mes de maio será a mais brillante do ceo. No entanto, para identificala, só te-mos que partir da cola da Osa Maior, como se aprecia no debuxo. Unha vez identificada, a gozala, e si a ob-servamos cuns prismáticos, xusto debaixo, atópamos o asterismo do Capeu de Napoleón.

46

Diario de FerrolDOMINGO,

28 DE ABRIL DE 2013 Nord

esí

a

Unha imaxe do ceo do mes de maio