Pastoralia 44 - Cuaresma 2014 · II Domingo de Pascua – 27 de abril 2014..... III (9) Divina...

27

Transcript of Pastoralia 44 - Cuaresma 2014 · II Domingo de Pascua – 27 de abril 2014..... III (9) Divina...

Page 1: Pastoralia 44 - Cuaresma 2014 · II Domingo de Pascua – 27 de abril 2014..... III (9) Divina Misericordia. Día de oración por las Vocaciones Nativas Francisco Pernas de Dios.
Page 2: Pastoralia 44 - Cuaresma 2014 · II Domingo de Pascua – 27 de abril 2014..... III (9) Divina Misericordia. Día de oración por las Vocaciones Nativas Francisco Pernas de Dios.

ÍNDICE

Itroducción......................................................................................................................................................................................... 3

Sumario. ................................................................................................................................................................................................. 4

Introducción del Sr. Bispo. ........................................................................................................................................ 6

Guiones Litúrgicos / Guións Litúrxicos .............................................................................................. I (7) Félix Álvarez Rodríguez / Francisco Pernas de Dios /

José Antonio Gil Sousa.

Es Domingo, el día del Señor ..................................................................................................................... II (8) Félix Álvarez Rodríguez.

II Domingo de Pascua – 27 de abril 2014. ............................................................................ III (9)

Divina Misericordia. Día de oración por las Vocaciones Nativas Francisco Pernas de Dios.

III DOMINGO DE PASCUA - 4 de Mayo de 2014. ........................................VII (11)

“Quédate con nosotros”. José Antonio Gil Sousa.

Himnos ó día do Señor. ......................................................................................................................................IX (13) Antonio Fernández León.

La formación religiosa que hoy necesitan los adultos .................................................... 16 César González Fernández.

La Liturgia, escuela y alimento de la Nueva Evangelización.................................. 18Ramiro González Cougil.

Rendirse ao Amor e Atarse os Amallós.............................................................................................. 20Carlos González Prieto.

La promoción vocacional a la vida sacerdotal y religiosa.......................................... 23Luis Javier González Seguín.

“Ite Missa Est”. .............................................................................................................................................................................. 26

Page 3: Pastoralia 44 - Cuaresma 2014 · II Domingo de Pascua – 27 de abril 2014..... III (9) Divina Misericordia. Día de oración por las Vocaciones Nativas Francisco Pernas de Dios.

«Edición bilingüe»

Xa vai para oito anos que fixemosna nosa diocese de Ourense a campa-ña para recuperar o sentido cristián dodomingo. Foi no curso 2007 - 2008“Xuntos na misa, alegres na espe-ranza” era o lema das bandeiriñas dapublicidade da campaña. Moitos aíndaseguen colgados nas fachadas dasnosas igrexas ou dentro en algún dosparamentos da edificación. ¡Eran boni-tos de verdade! Un representaba afamilia e outro, copiado das vidreirasdo Seminario Maior de Ourense,representa a un sacerdote celebrandoa Eucaristía na presenza da Santísima Trindade.Tivemos un cursiño que se levou a tódalas zonasda nosa Igrexa diocesana: “Cursiño do «Día doSeñor», xaneiro, febreiro e abril 2008”.Recordamos tamén a letra dos dous himnospara a campaña, que compuxo o noso compa-ñeiro sacerdote e mestre, D. Antonio Ferná ndezLeón: “É domingo: o día do señor, o día que damorte xesús resucitou, no que a igrexa celebra aeucaristía para entregarlle ós homes de Deus oamor” ou “É domingo, xuntos na misa, alegres naesperanza, sen o domingo non podemos vivir, Cristoestá connosco para o seu pan partir”. Temos quedicir que ámbolos dous foron moi difundidos eque compre non votar en esquecemento, tantono referente á música como no referente a letra.¡Verdadeiras catequeses do Día do Señor!

Tamén estamos sendo fieis o que se nospedía, unha vez finalizado aquel curso de pasto-ral: “Vese necesario dar continuidade a campañae fixar como tempo oportuno os domingos 2º e3º de Pascua”. Nesto levamos sete anos de con-tinuidade.

Pois ben, é o momento de arrimarun pouco máis o ombro e darlle unnovo pulo as accións que nos leven arecuperar para a nosa xente o Día doSeñor. O Papa, Francisco, dinos quenon nos quedemos indiferentes, quenos impliquemos na tarefa misioneirada Igrexa. O noso Bispo, D. Leo -nardo, pídenos que nos poñamos encamiño para que, a partires da exhor-tación apostólica do Papa, Francisco,Evangelii Gaudium, fagamos unhanova sementeira da Boa Nova nanosa terra no proxecto pastoral de

Ourense en Misión.

A Santa Misa dos domingos é un dos mellorescamiños para evanxelizar e catequizar, para con-verter e santificar e para orientar ó Pobo Deusque peregrina en Ourense.

Por todo iso, unha vez máis ofrecemos osguións adecuados para animar ós cristiáns a viviro Día do Señor, concretándoos, como estabaprevisto, ó segundo e terceiro domingos dePascua. Ademais, ofrecémoslle unhas reflexiónssobre a necesidade da Formación Relixiosa paraadultos, sobre a importancia da Liturxia comoescola e alimento para a Nova Evanxelización esobre a Caridade, sempre imprescindible na vidacristiá, pero sobre todo hoxe nunha época decrise profunda como estamos vivindo.

E para que non falten sacerdotes que poidancelebrar a Eucaristía cada día e, sobre todo, noDía do Señor non podemos esquecer neste anoa necesidade de unha promoción vocacionalseria e comprometida, tanto a vida sacerdotalcomo a vida consagrada. ■

Edita: Vigairía de Pastoral (Diocese de Ourense) • Dep. Legal: OU 13-07

DIOCESE DE OURENSE • Vigairía de Pastoral

3

INTRODUCIÓN

Page 4: Pastoralia 44 - Cuaresma 2014 · II Domingo de Pascua – 27 de abril 2014..... III (9) Divina Misericordia. Día de oración por las Vocaciones Nativas Francisco Pernas de Dios.

SUMARIO

4

INTRODUCCIÓN DEL SR. OBISPO

La revista Pastoralia, al comienzo deltiempo de la Cuaresma, que este añocomienza el día 5 de marzo, quiere salir anuestro encuentro ofreciéndonos una ayuda paramejor vivir este tiempo de preparación para laPascua. En esta ocasión, y debido a los problemasadministrativos que nos afectan, esta publicación dela Vicaria de Pastoral de nuestra Iglesia Diocesanaquiere llegar a todos los rincones, especialmente denuestra Diócesis y a otros muchos lugares y perso-nas, a través del servicio que nos ofrece este mediode comunicación tal ágil y eficaz.

ES DOMINGO, EL DÍA DEL SEÑORFélix Álvarez RodríguezUn año más la misma convocatoria y qui-

zás los mismos pensamientos de si vale lapena o si llega a los que tiene que llegar. Contando conesto pero uniendo las ganas de poder celebrar la fe enla resurrección de Cristo, teniendo presente la alegríade la Pascua en nosotros y contando con la Gracia delAltísimo, podríamos preguntarnos por qué no salir unaño más a predicar que el domingo es el primer día dela semana, es la Pascua cotidiana, es el día en que actuóel Señor y resucitando al Hijo somos nosotros en Élresucitados. Y volver a decir que no todo “es cosa delcura” sino que esto es “cosa de todos”.

II DOMINGO DE PASCUA – 27 DE ABRIL

2014. DIVINA MISERICORDIA – DÍA DE

ORACIÓN POR LAS VOCACIONES NATIVAS -CAMPAÑA DEL DOMINGO.

Francisco Pernas de DiosHoy, vivir el domingo participando en la Eucaristía,

se ha convertido en un testimonio de la propia fe:Quien va a Misa es cristiano y da testimonio de su fe enCristo resucitado ante sus vecinos. Participemos congozo en esta Eucaristía acogiendo la Palabra de Dios ydejando que el Pan de Vida nos dé fuerza para hacer denuestra vida un don en el servicio a los demás y así tes-timoniemos la alegría de creer.

III DOMINGO DE PASCUA - 4 DEMAYO DE 2014. “QUÉDATE CON

NOSOTROS”.José Antonio Gil SousaSeguimos avanzando por la senda gozosa de la

Pascua. Celebramos hoy el tercer domingo dePascua. Durante la Cincuentena Pascual estamosllamados a contemplar los gestos y escuchar laspalabras del Resucitado. El Señor sale al encuen-tro de sus discípulos, para fortalecer la comunióncon ellos, reanimando la esperanza de sus corazo-nes, y para enviarlos a predicar el Evangelio. En elrelato evangélico de hoy, se nos describe la apari-ción del Resucitado a dos discípulos que, faltos deesperanza iban caminando de Jerusalén a la aldeade Emaús. Cada domingo tenemos la oportuni-dad de descubrir la presencia del Resucitadoentre nosotros, escuchando su Palabra, al partir elPan y en el seno de nuestra Comunidad cristiana.Desde nuestro corazón le decimos al Señor:“Quédale con nosotros, porque atardece y el díava de caída”.

HIMNOS Ó DÍA DO SEÑORAntonio Fernández León.

1.- É domingo!Xuntos na misa alegres naesperanza.¡Sen o domingo non podemos vivir!Cristoconvocounos parao seu pan partir...

2.- É domingo: o díado señor, o díaque da morteXesús resucitou,no que a igrexacelebra aeucaristía paraentregarlle óshomes de deus oamor...

Pág.6

Pág.VII(13)

Pág.IX(15)

Pág.II (8)

Pág.III (9)

Pastoralia 44_v8_v4: Pastoralia 16 03/03/14 10:40 Página 4

Page 5: Pastoralia 44 - Cuaresma 2014 · II Domingo de Pascua – 27 de abril 2014..... III (9) Divina Misericordia. Día de oración por las Vocaciones Nativas Francisco Pernas de Dios.

5

LA FORMACIÓN RELIGIOSA QUE HOY

NECESITAN LOS ADULTOS

César González FernándezA veces los profesores se quejan de que

sus alumnos carecen de cultura religiosa, muchos denuestros laicos necesitan una mayor formación paravivir su fe en medio del mundo dando razón de suesperanza (1 Ped. 3, 15), respondiendo a los retos quela cultura y los ambientes están solicitando. Tambiéndecimos que la catequesis de niños falla porque fallanlos padres, no tienen formación o no viven la fe. Sonmuchos los que se acercan a la iglesia con motivo delbautismo, comunión o confirmación de sus hijos opidiendo el sacramento del matrimonio pero desde laindiferencia, el alejamiento, la increencia, desde unareligiosidad no cultivada y coherente, o desde una fedébil… No obstante, en nuestro mundo sigue habien-do sed de Dios, se percibe en los interrogantes de lagente, en la cultura, romerías, etc.

LA LITURGIA, ESCUELA Y ALIMENTO DE LA

NUEVA EVANGELIZACIÓN

Ramiro González CougilEn la programación diocesana del curso

2013-2014, a la Delegacióndiocesana de Liturgia lehan pedido que desarro-llara, de modo sencillo,los aspectos pertinentesa los objetivos que serefieren a la Liturgia.Explicaré lo que creo másimportante del Objetivode la programación ytendré en cuenta laLiturgia como fuente ycumbre de la vida de laIglesia, como escuela,alimento de fe y testi-monio cristiano.

RENDIRSE AO AMOR E ATARSE OS AMALLÓS

Carlos González PrietoPóñome a escribir esta reflexión tendo na

mente e no corazón dúa realidades:A.- Atarse os amallós. Por unha banda a realidade

que estamos vivindo no grupo de caritas da miña parro-quia e os puntos fortes e as carencias que temos comocomunidade, como discípulos de Xesús, na nosa vivenciada Caridade.

B.- Rendirse ao Amor. E pola outra o texto do evan-xeo do Sementador, que chámanos a sementar sempre,en todo lugar, ser xenerosos coa semente, como é o Paiconnosco. E que non debemos decaer porque moitasveces temos a sensación de que tiramos a semente eque enterramos horas de traballo sen acadar nada. Nonpodemos caer na tentación de crer que existen golpespastorais de efecto (“Se realmente es o Fillo do Home,tírate de aquí en baixo, porque está escrito...”) que solu-cionarannos os problemas e masas correrán aos nosospes. A nosa confianza só debe ser sementar non mencer,pola fresca, cando ninguén ve. Porque “o teu Pai que veno escondido...” Evangelii Gaudium 279.

LA PROMOCIÓN VOCACIONAL A LA VIDA

SACERDOTAL Y RELIGIOSA

Luis Javier González Seguín

Para llevar a cabo la pastoral vocacional,tarea de nuclear importancia, no es fácil encontrar unmodo, válido para todos los tiempos y todas las cir-cunstancias. En efecto, para esta actividad eclesial seentra en contacto con un misterio impenetrable queimplica la relación que Dios ha establecido con elhombre, relación única y sin parangón, que es perci-bida y sentida como una llamada que espera una res-puesta surgida desde lo más profundo de la concien-cia, ese «santuario en el que el hombre se encuentraa solas con Dios y en el que su voz se hace entender»(Gaudium et Spes, 16).

“ITE MISSA EST”Id!, que el invierno se ha hecho estío.Id a decir que hoy es fiesta, ...

Pág.16

Pág.20

Pág.23

Pág.26

Pág.18

Page 6: Pastoralia 44 - Cuaresma 2014 · II Domingo de Pascua – 27 de abril 2014..... III (9) Divina Misericordia. Día de oración por las Vocaciones Nativas Francisco Pernas de Dios.

6

La revista Pastoralia,al comienzo del tiempo de

la Cuaresma, que esteaño comienza el día5 de marzo, quieresalir a nuestro

encuentro ofreciéndonos una ayuda para mejorvivir este tiempo de preparación para la Pascua.En esta ocasión, y debido a los problemas admi-nistrativos que nos afectan, esta publicación dela Vicaria de Pastoral de nuestra IglesiaDiocesana quiere llegar a todos los rincones,especialmente de nuestra Diócesis y a otrosmuchos lugares y personas, a través del servicioque nos ofrece este medio de comunicación talágil y eficaz.

En este año 2014, el papa Francisco noshabla de la importancia de la pobreza; esta rea-lidad con raíces evangélicas nos ayuda a descu-brir cuál es el estilo de Dios; es decir, cómo actúaDios en el mundo y con nosotros. La pobrezabien vivida, sin confundirla con la miseria, nosayuda a descubrir la realidad radical de lo quesomos, a relativizar lo que poseemos y a cen-trar nuestro corazón, no en las cosas de Dios,aunque esto, de suyo, es algo bueno, sino en elSeñor de la cosas, porque esto es lo importanteya que así nos situamos de forma más auténticaen una relación más radical con Dios, con losotros, con el mundo, y con nosotros mismos. Perono basta con tener ideas claras sobre la pobre-za, ni una vivencia de la misma como una simplecosmética de calderilla, que solo nos afecta albolsillo y no toca ni la epidermis de nuestraexistencia. A veces creemos que con unaslimosnas ocasionales o con una suscripciónmensual a Caritas – aunque sea algo bueno – yavivimos la pobreza cristiana, pero nos engaña-

mos. Hay una serie de aspectos que nospueden ayudar a descubrir si vivimos estavirtud cristiana en su dimensión auténtica.

En una sociedad como la nuestra en laque el tener, gozar, disfrutar, lo es todo,qué fuertes resultan estas palabras delmensaje pontificio. Decir que el mismoDios se ha hecho pobre para enriquecer-nos con su pobreza se convierte en unadinámica revolucionaria para toda lahumanidad, de manera especial para loscristianos.

La Iglesia nos dice, por medio de estemensaje de Francisco, que la pobreza deJesucristo es la mayor riqueza: la riqueza deJesús es su confianza ilimitada en Dios Padre;si nosotros queremos vivir en cristianotenemos que luchar contra esas miseriasdel corazón humano que nos alejan deDios y nos distancian de las necesidadesde los hermanos. En el mensaje cuaresmalse nos habla de tres tipos de miserias:material, moral y espiritual.

Mis queridos amigos y hermanos:¡Hagámonos pobres! Así nos desprende-remos de esas miserias que, sin darnoscuenta, nos esclavizan y nos hacen perderla alegría y, sobre todo la esperanza.Aunque muchas cosas nos parezcan impo-sibles, con Dios, hasta lo imposible puedeser factible. Y así experimentaremos laalegría que nos puede conceder la limpiapobreza para poder extender el anunciode ese tesoro que la Iglesia nos ha confia-do: la Alegría del Evangelio.

¡Que el Señor y la Santa Madre nosayuden! Os bendice.

INTRODUCCIÓN DEL SR. OBISPO

Félix Álvarez - Francisco Pernas de Dios - José A. Gil Sousa

LA LIMPIA POBREZA NO ES MISERIA

Pastoralia 44_v8_v4: Pastoralia 16 03/03/14 00:17 Página 6

Page 7: Pastoralia 44 - Cuaresma 2014 · II Domingo de Pascua – 27 de abril 2014..... III (9) Divina Misericordia. Día de oración por las Vocaciones Nativas Francisco Pernas de Dios.

Guiones

Litúrgicos

Guións

Litúrxicos

I

Félix Álvarez - Francisco Pernas de Dios - José A. Gil Sousa

GUIONES

LITÚRGICOS

PARA EL 2º Y 3º

DOMINGOS DE PASCUA

GUIÓNS

LITÚRXICOS

PARA O 2º E 3º

DOMINGOS DE PASCUA

RECUPERAR

EL SENTIDO CRISTIANO

DEL DOMINGO

EN EL 7º AÑO DE CAMPAÑA

RECUPERAR

O SENTIDO CRISTIANO

DO DOMINGO

NO 7º ANO DE CAMPAÑA

Page 8: Pastoralia 44 - Cuaresma 2014 · II Domingo de Pascua – 27 de abril 2014..... III (9) Divina Misericordia. Día de oración por las Vocaciones Nativas Francisco Pernas de Dios.

Guiones Litúrgicos Introducción / Introdución Guións LitúrxicosII

➠ ➠

Un año más la misma convo-catoria y quizás los mismos pen-samientos de si vale la pena o sillega a los que tiene que llegar.Contando con esto pero unien-do las ganas de poder celebrarla fe en la resurrección deCristo, teniendo presente la ale-gría de la Pascua en nosotros ycontando con la Gracia delAltísimo, podríamos preguntar-nos por qué no salir un año mása predicar que el domingo es elprimer día de la semana, es laPascua cotidiana, es el día enque actuó el Señor y resucitan-do al Hijo somos nosotros en Élresucitados. Y volver a decir queno todo “es cosa del cura” sinoque esto es “cosa de todos”.

Quizás este año podamos fiarnos más de la Palabrade Dios y los ánimos del Papa Francisco y un pocomenos de nuestras ideas. ¿Por qué no?

“Todo cristiano es misionero en la medida en que seha encontrado con el amor de Dios en Cristo Jesús; yano decimos que somos «discípulos» y «misioneros»,sino que somos siempre «discípulos misioneros».”(Evangelii Gaudium, 120)

Conscientes de estar celebrando el Día del Señor, laconmemoración de la pasión, muerte y resurrección deCristo, acudimos al buen Dios para presentarle las nece-sidades de la Iglesia y el mundo. Digamos: Padre miseri-cordioso, escúchanos.❏ Por la Iglesia, pueblo de Dios reunido en torno al altar,

para que pida perdón por sus pecados y sea en elmundo faro de luz y esperanza.

❏ Por cuantos creen en Cristo como Dios y hombre,para que sean personas de bien que dejan en elmundo huella de eternidad.

❏ Por los poderosos, para que cambien los juegos decorrupción y egoísmo por la defensa de la vida, la paz,la justicia y el bien común.

Un ano máis a mesma con-vocatoria e quizais os mesmospensamentos de se vale apena ou se chega aos que tenque chegar. Contando con istopero unindo as ganas de podercelebrar a fe na resurrecciónde Cristo, tendo presente aalegría da Pascua en nós econtando coa Graza doAltísimo, poderiamos pregun-tarnos por que non saír un anomáis a predicar que o domingoé o primeiro día da semana, éa Pascua cotiá, é o día en queactuou o Señor e resucitandoao Fillo somos nós nel resuci-tados. E volver dicir que nontodo “é cousa do cura” senónque isto é “cousa de todos”.

Quizais este ano podamos fiarnos máis da Palabrade Deus e os ánimos do Papa Francisco e un poucomenos das nosas ideas. Por que non?

“Todo cristián é misioneiro na medida en que se ato-pou co amor de Deus en Cristo Xesús; xa non dicimosque somos «discípulos» e «misioneiros», senón quesomos sempre «discípulos misioneiros».” (EvangeliiGaudium, 120)

Conscientes de estar a celebrar o Día do Señor, a con-memoración da paixón, morte e resurrección de Cristo,acudimos ao bo Deus para presentarlle as necesidadesda Igrexa e o mundo. Digamos: Pai misericordioso,escóitanos.❏ Pola Igrexa, pobo de Deus reunido en torno ao altar,

para que pida perdón polos seus pecados e sexa nomundo faro de luz e esperanza.

❏ Por cuantos cren en Cristo como Deus e home, paraque sexan persoas de ben que deixan no mundopegada de eternidade.

❏ Polos poderosos, para que cambien os xogos decorrupción e egoísmo pola defensa da vida, a paz, axustiza e o ben común.

É domingo, o día do Señor✡Es domingo el día del Señor✡

Preces✡Preces✡

Félix Álvarez

Page 9: Pastoralia 44 - Cuaresma 2014 · II Domingo de Pascua – 27 de abril 2014..... III (9) Divina Misericordia. Día de oración por las Vocaciones Nativas Francisco Pernas de Dios.

Introducción / IntroduciónGuiones Litúrgicos 2º Domingo Pascua Guións Litúrxicos III

➠➠

Bienvenidos a la Eucaristía delsegundo domingo de Pascua. Hoyla Iglesia celebra la DivinaMisericordia y nos invita a orar porlas Vocaciones Nativas.

En nuestra Diócesis, siguiendola Programación Pastoral, quere-mos avivar la conciencia de laimportancia del domingo, el díadel Señor, en nuestra vida. LaEucaristía, centro de la vida de laIglesia, es el alma del domingo yun signo de identidad para loscristianos.

Hoy, vivir el domingo partici-pando en la Eucaristía, se ha con-vertido en un testimonio de la pro-pia fe: Quien va a Misa es cristiano y da testimonio de sufe en Cristo resucitado ante sus vecinos. Participemoscon gozo en esta Eucaristía acogiendo la Palabra deDios y dejando que el Pan de Vida nos dé fuerza parahacer de nuestra vida un don en el servicio a los demásy así testimoniemos la alegría de creer.

II Domingo de Pascua

Divina Misericordia - Día de

oración por las vocaciones nativas

II Domingo de Pascua

Divina Misericordia - Día de

oración polas vocacións nativas

27 de ABRIL de 2014 27 de ABRIL de 2014

MONICIÓN INICIAL1MONICIÓN INICIAL1

Benvidos á Eucaristía dosegundo domingo de Pascua.Hoxe a Igrexa celebra a DivinaMisericordia e convídanos aorar polas Vocacións Nativas.

Na nosa Diocese, seguindoa Programación Pastoral, que-remos avivar a conciencia daimportancia do domingo, o díado Señor, na nosa vida. AEucaristía, centro da vida daIgrexa, é o alma do domingo eun signo de identidade para oscristiáns.

Hoxe, vivir o domingo partici-pando na Eucaristía, converteu-se nun testemuño da propia fe:

Quen vai Misa é cristián e dá testemuño da súa fe enCristo resucitado ante os seus veciños. Participemoscon gozo nesta Eucaristía acollendo a Palabra de Deuse deixando que o Pan de Vida nos dea forza para facerda nosa vida un don no servizo aos demais e así tes-temuñemos a ledicia de crer.

❏ Por los necesitados, para que hallen en Dios sentido asu existencia y en nosotros compañía y ayuda.

❏ Por nuestros ancianos y niños, por los enfermos y losque viven lejos de sus hogares, por las familias y todoslos Movimientos de la Iglesia que les acompañan.

❏ Para que los difuntos lleguen a la mesa del convite celes-tial y nosotros un día les acompañemos por siempre.

❏ Por cuantos hemos llegado a esta casa de Dios paracompartir su Palabra y su Cuerpo. Que seamos discí-pulos de Cristo resucitado y misioneros que encuen-tran en la celebración del domingo fuerza y alimentoque compartir en el mundo.

❏ Polos necesitados, para que achen en Deus sentido ásúa existencia e en nós compañía e axuda.

❏ Polos nosos anciáns e nenos, polos enfermos e osque viven lonxe dos seus fogares, polas familias etodos os Movementos da Igrexa que os acompañan.

❏ Para que os defuntos cheguen á mesa do convitecelestial e nós un día acompañémoslles por sempre.

❏ Por cuantos chegamos a esta casa de Deus paracompartir a súa Palabra e o seu Corpo. Que sexamosdiscípulos de Cristo resucitado e misioneiros que ato-pan na celebración do domingo forza e alimento quecompartir no mundo.

Preces✡Preces✡

Francisco Pernas de Dios

Page 10: Pastoralia 44 - Cuaresma 2014 · II Domingo de Pascua – 27 de abril 2014..... III (9) Divina Misericordia. Día de oración por las Vocaciones Nativas Francisco Pernas de Dios.

Guiones Litúrgicos 2º Domingo Pascua Guións LitúrxicosIV

Acto Penitencial2 Acto Penitencial2

S/ Queridos hermanos: Eneste domingo del tiempo dePascua en el que, unidos atodos los cristianos delmundo recordamos llenosde gozo la Resurrección delSeñor, vamos a iniciarnuestra celebración evo-cando cómo Dios por mediodel Bautismo, nos injertósimbólicamente en la muer-te y resurrección de su Hijoy, con ello, nos otorgó elperdón de todos nuestrospecados. Pidamos, pues, alSeñor que el agua que vamos a bendecir y derramarsobre nosotros reavive nuestro Bautismo y el perdón queen aquel día se nos otorgó.- Oh Dios, creador de todas las cosas, que por el agua y

el Espíritu diste forma y figura al hombre y al universo.T/ BENDICE Y PURIFICA A TU IGLESIA (o bien Bendito

seas por siempre, Señor).- Oh Cristo, que de tu costado abierto en la cruz, hiciste

manar los sacramentos de la salvación.T/ BENDICE Y PURIFICA A TU IGLESIA (o bien Bendito

seas por siempre, Señor).- Oh Espíritu Santo, que del seno bautismal de la Iglesia

nos haces renacer como nuevas criaturas.T/ BENDICE Y PURIFICA A TU IGLESIA (o bien Bendito

seas por siempre, Señor).- Oh Dios que en el domingo, día memorial de la resurrec-

ción, reúnes a tu Iglesia, esposa y cuerpo de Cristo; ben-dice a tu pueblo y, por medio de esta agua, reaviva entodos nosotros el recuerdo y la gracia del Bautismo,nuestra primera pascua. Por Jesucristo, nuestro Señor.T/ AMÉN.

(Toma el hisopo y se rocía a sí mismo y luego a todo delpueblo. Si le parece oportuno puede recorrer la Iglesiapara la aspersión de los fieles. Mientras tanto se puedecantar un canto apropiado)

S/ Queridos irmáns: Nestedomingo do tempo dePascua no que, unidos atodos os cristiáns do mundolembramos cheos de gozoa Resurrección do Señor,imos iniciar a nosa celebra-ción evocando como Deuspor medio do Bautismo,enxertounos simbolicamen-te na morte e resurreccióndo seu Fillo e, con elo,outorgounos o perdón detodos os nosos pecados.Pidamos, pois, ao Señor

que a auga que imos bendicir e derramar sobre nós rea-vive o noso Bautismo e o perdón que naquel día se nosoutorgou.- Oh Deus, creador de todas as cousas, que pola auga e

o Espírito deches forma e figura ao home e ao universo.T/ BENDÍ E PURIFICA A TÚA IGREXA (ou ben Bendito

sexas por sempre, Señor).- Oh Cristo, que do teu custado aberto na cruz, fixeches

manar os sacramentos da salvación.T/ BENDÍ E PURIFICA A TÚA IGREXA (ou ben Bendito

sexas por sempre, Señor).- Oh Espírito Santo, que do seo bautismal da Igrexa nos

fixeches renacer coma novas criaturas.T/ BENDÍ E PURIFICA A TÚA IGREXA (ou ben Bendito

sexas por sempre, Señor).- Oh Deus que no domingo, día memorial da resurrec-

ción, reúnes á túa Igrexa, esposa e corpo de Cristo;bendí ao teu pobo e, por medio desta auga, reaviva entodos nós a lembranza e a graza do Bautismo, a nosaprimeira pascua. Por Xesuscristo, o noso Señor.T/ AMÉN.

(Toma o hisopo e esparéxese a si mesmo e logo a tododo pobo. Se lle parece oportuno pode percorrer a Igrexapara a aspersión dos fieis. Mentres tanto se pode cantarun canto apropiado)

II Domingo del Tiempo Pascual II Domingo do Tempo Pascual

➠ ➠

➠➠

Page 11: Pastoralia 44 - Cuaresma 2014 · II Domingo de Pascua – 27 de abril 2014..... III (9) Divina Misericordia. Día de oración por las Vocaciones Nativas Francisco Pernas de Dios.

Guiones Litúrgicos 2º Domingo Pascua Guións Litúrxicos V

➠Hace ocho días que celebrábamos la Pascua y, al igualque los primeros creyentes, cada ocho días nos reuni-mos y experimentamos como “la alegría del Evangeliollena el corazón y la vida entera de los que se encuen-tran con Jesús” (Evga.1). La fe en Cristo resucitadonos da “una vida nueva” que se manifiesta en el gozode encontrarnos para celebrar que Dios nos ha salva-do en su Hijo. Venimos con nuestras dudas a avivar lafe para confesar como Tomás “Señor mío y Dios mío”.Venimos con nuestros miedos que nos cierran e impi-den mostrar el gozo de creer para que la fuerza de lacomunidad nos ayude a experimentar la presencia delresucitado, como le pasó a él.

➠Aquellos primeros creyentes experimentaron el gozo dela resurrección en los encuentros con el resucitado. Ynosotros, ¿dónde podemos experimentar hoy su pre-sencia? Un lugar es la experiencia de comunión: La fellevó a aquellos primeros a vivir unidos y compartir lavida y los bienes. Y nosotros seguimos intentando vivirlo mismo. Cada domingo nos reunimos y nos esforza-mos por vivir en comunión en el seno de la Iglesia: Unamisma fe y unos mismos criterios de actuación en ladiversidad de formas, porque somos distintos nosotrosy nuestras Parroquias. “Hacer de la Iglesia la casa y laescuela de la comunión” (NMI.43) será un modo de ayu-dar a los no creyentes a descubrir cómo la fe nos ayudaa salir del individualismo (autorreferencialidad) y dartestimonio gozoso de una vida nueva. En el encuentrodominical compartimos la vida y los bienes (la colecta).

➠Fai oito días que celebrabamos a Pascua e, ao igualque os primeiros crentes, cada oito días reunímonose experimentamos como “a ledicia do Evanxeoenche o corazón e a vida enteira dos que se atopancon Xesús” (Evga.1). A fe en Cristo resucitado dános“unha vida nova” que se manifesta no gozo de ato-parnos para celebrar que Deus nos salvou no seuFillo. Vimos coas nosas dúbidas a avivar a fe paraconfesar como Tomás “Señor meu e Deus meu”.Vimos cos nosos medos que nos pechan e impidenamosar o gozo de crer para que a forza da comuni-dade nods axude a experimentar a presenza doresucitado, como lle pasou a el.

➠Aqueles primeiros crentes experimentaron o gozo daresurrección nos encontros co resucitado. E nós,¿onde podemos experimentar hoxe a súa presenza?Un lugar é a experiencia de comuñón: A fe levou aaqueles primeiros a vivir unidos e compartir a vida eos bens. E nós seguimos tentando vivir o mesmo.Cada domingo reunímonos e esforzámonos por viviren comuñón no seo da Igrexa: Unha mesma fe e unsmesmos criterios de actuación na diversidade de for-mas, porque somos distintos nós e as nosasParroquias. “Facer da Igrexa a casa e a escola dacomuñón” (NMI.43) será un modo de axudar aos noncrentes a descubrir como a fe nos axuda a saír doindividualismo (autorreferencialidade) e dar testemu-ño gozoso dunha vida nova. No encontro dominicalcompartimos a vida e os bens (a colecta).

Guión para a Homilía4Guión para la Homilía4

II Domingo del Tiempo Pascual II Domingo do Tempo Pascual

➠ ➠

✔ Hch. 2,42-47: Los creyentes vivían todos unidos y lotenían todo en común.

✔ Sal.117: Dad gracias al Señor porque es bueno, porquees eterna su misericordia.

✔ 1Pe.1, 3-9: Por la resurrección de Cristo de entre losmuertos nos ha hecho renacer de nuevo para unaesperanza viva.

✔ Jn. 20,19-31: A los ocho días llegó Jesús.

✔ Hch. 2,42-47: Os crentes vivían todos unidos e tíñanotodo en común.

✔ Sal.117: Dade grazas ó Señor porque é bo, porque éeterna a súa misericordia.

✔ 1Pe.1, 3-9: Pola resurrección de Cristo de entre osmortos fíxonos renacer de novo para unha esperanzaviva.

✔ Xn. 20,19-31: Aos oito días chegou Xesús.

Liturxia da palabra3Liturgia de la Palabra3

➠ ➠

Page 12: Pastoralia 44 - Cuaresma 2014 · II Domingo de Pascua – 27 de abril 2014..... III (9) Divina Misericordia. Día de oración por las Vocaciones Nativas Francisco Pernas de Dios.

Guiones Litúrgicos 2º Domingo Pascua Guións LitúrxicosVI

➠El domingo es esencial a la vida cristiana: Ya desde elcomienzo, a los ocho días, el día de la nueva creación(la vieja se concluyó el séptimo), los cristianos se reú-nen para experimentar la presencia del resucitado y lapaz que él nos regala junto con el don de su Espíritu.Guiados por él encontraremos el camino para recuperarla centralidad de la Eucaristía dominical en nuestra vidapara alimentar su vida nueva y sentir a Dios en mediode nosotros: “Donde dos o tres se reúnen en mi nombreallí, en medio de ellos, estoy yo” (Mt.18, 20). Dios sehace presente en los hermanos y nos invita a practicarla misericordia para que crezca la comunión que ali-menta la Eucaristía. Guiados por él seremos capacesde ofrecer y recibir el perdón que regenera desde elinterior y nos permite reconocer al resucitado, que llevalas señales de los clavos, en el dolor de tantos herma-nos que muestran en sus rostros y en su corazón lasheridas de la injusticia, el odio, la soledad, la insolidari-dad y el desprecio, para poder ayudarles a reconstruirsus vidas.

➠Nos encontramos el domingo alrededor de la mesa del Pany de la Palabra, para salir a dar testimonio gozoso de lavida nueva que nos regala el resucitado: Recons truir lafamilia alrededor de la mesa familiar compartiendo el pan yla palabra; disfrutando de las maravillas de la creación, delocio y la cultura, dando a nuestra existencia un tono de ale-gría que contagie la Buena Noticia a quienes se encuen-tran con nosotros. Así seremos una Iglesia misionera, quesale al mundo y planta el Evangelio en la historia.

➠O domingo é esencial á vida cristiá: Xa desde ocomezo, aos oito días, o día da nova creación (a vellaconcluíuse o sétimo), os cristiáns reúnense paraexperimentar a presenza do resucitado e a paz queel nos regala xunto co don do seu Espírito. Guiadospor el atoparemos o camiño para recuperar a centra-lidade da Eucaristía dominical na nosa vida para ali-mentar a súa vida nova e sentir a Deus no medio denós: “Onde dous ou tres se reunen no meu nome alí,no medio deles, estou eu” (Mt.18, 20). Deus faise pre-sente nos irmáns e convídanos a practicar a miseri-cordia para que medre a comuñón que alimenta aEucaristía. Guiados por el seremos capaces de ofre-cer e recibir o perdón que rexenera desde o interior epermítenos recoñecer ao resucitado, que leva assinais dos cravos, na dor de tantos irmáns que amo-san nos seus rostros e no seu corazón as feridas dainxustiza, o odio, a soidade, a insolidariedade e odesprezo, para poder axudarlles a reconstruir assúas vidas.

➠Atopámonos o domingo ó redor da mesa do Pan e daPalabra, para saír a dar testemuño gozoso da vidanova que nos regala o resucitado: Reconstruir a fami-lia ó redor da mesa familiar compartindo o pan e apalabra; gozando das marabillas da creación, dolecer e a cultura, dando á nosa existencia un ton deledicia que contaxie a Boa Noticia a quen se atopacon nós. Así seremos unha Igrexa misioneira, quesae ao mundo e planta o Evanxeo na historia.

Guión para a Homilía4Guión para la Homilía4

II Domingo del Tiempo Pascual II Domingo do Tempo Pascual

➠ ➠

Page 13: Pastoralia 44 - Cuaresma 2014 · II Domingo de Pascua – 27 de abril 2014..... III (9) Divina Misericordia. Día de oración por las Vocaciones Nativas Francisco Pernas de Dios.

Guiones Litúrgicos 3º Domingo Pascua Guións Litúrxicos VII

➠➠

Seguimos avanzandopor la senda gozosa de laPascua. Celebramos hoy eltercer domingo de Pascua.Durante la CincuentenaPascual estamos llamadosa contemplar los gestos yescuchar las palabras delResucitado. El Señor sale alencuentro de sus discípulos,para fortalecer la comunióncon ellos, reanimando laesperanza de sus corazo-nes, y para enviarlos a pre-dicar el Evangelio. En elrelato evangélico de hoy, senos describe la aparición delResucitado a dos discípulosque, faltos de esperanza iban caminando de Jerusaléna la aldea de Emaús. Cada domingo tenemos la oportu-nidad de descubrir la presencia del Resucitado entrenosotros, escuchando su Palabra, al partir el Pan y en elseno de nuestra Comunidad cristiana. Desde nuestrocorazón le decimos al Señor: “Quédale con nosotros,porque atardece y el día va de caída”.

III Domingo del Tiempo Pascual

(Ciclo A)

III Domingo do Tempo Pascual

(Ciclo A)

4 de maio de 2014

“Quédata connosco”

Monición inicial1Monición inicial1

Continuamos camiñan-

do pola senda ditosa da

Pascua. Hoxe celebramos o

terceiro domingo de Pas -

cua. Durante a Cincuentena

Pascual estamos chama-

dos a contemplar os xestos

e a escoitar as palabras do

Resucitado. O Señor sae o

encontro dos seus discípu-

los, para fortalecer a comu-

ñón con eles, reanimando a

esperanza dos seus cora-

zóns, e para envialos a pre-

dicar o Evanxeo. No relato

evanxélico de hoxe, descrí-

besenos a aparición do

Resucitado a dous discípu-

los que, faltos de esperanza, ían camiñando de Xerusalén

a aldea de Emaús. Cada domingo temos a oportunidade

de descubrir a presencia do Resucitado connosco, escoi-

tando a súa Palabra, o partir o Pan e no seo da nosa

Comunidade cristiana. Dende o noso corazón, decímoslle

ó Señor: “Quédate connosco, porque se fai tarde, e anoite bótase enriba”.

✔ “No era posible que la muerte lo retuviera bajo sudominio” (Hch.2,14.22-23).

✔ “Señor, me enseñarás el sendero de la vida”(Sa1.15).

✔ “Os rescataron a precio de la sangre de Cristo, elCordero sin defecto” (IPe.1,17-21).

✔ “Lo reconocieron al partir el pan” (Lc.24,13-35).

Palabra de Deus2Palabra de Dios2

✔ “Pero Deus resucitouno, librándoo das dores damorte, pois non era posible que ficase baixo o seudominio” (Feit. 2,14.22-33).

✔ “Mostrarasme o camiño da vida” (Sa1.15).

✔ “Rescatáronvos co precioso sangue de Cristo, Añosen defecto nin tacha” (IPe. 1,17-21).

✔ “Recoñecérono ó partir o pan” (Lc.24,13-35).

4 de mayo de 2014

“Quédate con nosotros”

José Antonio Gil Sousa

Page 14: Pastoralia 44 - Cuaresma 2014 · II Domingo de Pascua – 27 de abril 2014..... III (9) Divina Misericordia. Día de oración por las Vocaciones Nativas Francisco Pernas de Dios.

Guiones Litúrgicos 3º Domingo Pascua Guións LitúrxicosVIII

En la celebración cristiana del domingo actualizamosel Misterio Pascual de Cristo. Celebramos el domingo porla venerable resurrección de Jesucristo, no solo enPascua, sino cada semana. El anuncio de la resurreccióndel Señor continúa siendo la noticia decisiva de la fe cris-tiana. El discurso de Pedro, la mañana de Pentecostés, esuna profesión de fe en Cristo, muerto y resucitado.

El Resucitado permanece siempre con nosotros y noslibera de toda esclavitud. Hemos sido rescatados a preciode la sangre de Cristo. El Cordero degollado, que habíasufrido la pasión y la muerte, ahora está de pie, vive porlos siglos de los siglos. Ha resucitado. El domingo es el díaen que celebramos la victoria definitiva del Resucitado.

Tal como nos describe el libro de los Hechos, los após-toles, sostenidos por el Espíritu Santo, se manifiestancomo testigos del Señor resucitado. Los cristianos, comocomunidad eclesial, nos reunimos en torno a la mesa dela Palabra y la Eucaristía. Esto nos recuerda que somos elPueblo de Dios que vive como Cuerpo de Cristo.

En el pasaje del evangelio se nos presenta la parábolaviva de la Iglesia. El Señor sale al encuentro de sus discí-pulos. Esta vez se hace el encontradizo a dos de sus discí-pulos que iban de camino hacia Emaús. El Resucitadotoma siempre la iniciativa, para acercarse a cada discípulo.

Na celebración cristiana do domingo facemos presen-

te o Misterio Pascual de Cristo. Celebramos o domingo

pola venerable resurrección de Xesucristo, no só na

Pascua, senón cada semana. O anuncio da resurrección

do Señor segue sendo a noticia decisiva da fe cristiana. O

discurso de Pedro, na mañá de Pentecostés, é una profe-

sión de fe en Cristo, morto e resucitado.

O Resucitado permanece sempre connosco e libéra-

nos de toda esclavitude. Fomos rescatados co precioso

sangue de Cristo. O Año degolado, que sufrira a paixón e

morte, agora está de pe, vive polos séculos dos séculos.

Resucitóu. O domingo é o día no que celebramos a victo-

ria definitiva do Resucitado.

Tal como nos describe o libro dos Feitos, os apostolos,

sostidos polo Espíritu Santo, maniféstanse como testimu-

ñas do Señor resucitado. Os cristiáns, como comunidade

eclesial, reunímonos ó carón da mesa da Palabra e da

Eucaristía. Deste xeito recordamos que somos o Pobo de

Deus que vive como Corpo de Cristo.

No relato do Evanxeo preséntasenos a parábola viva

da Igrexa. O Señor sae o encontró dos seus discípulos.

Nesta ocasión aparécese a dous discípulos que ían de

camiño a Emaús. O Resucitado toma a iniciativa para

achegarse a cada discípulo.

La relación esencial entre Iglesia y Eucaristía se expre-sa de manera particular el día en que toda la comunidades convocada para conmemorar la resurrección del Señor.La Eucaristía dominical, con la presencia comunitaria y lasolemnidad por celebrar el día en que Cristo resucitó,subraya con nuevo énfasis esta dimensión eclesial comu-nitaria.

Al ser la Eucaristía el verdadero centro del domingo, secomprende por qué, desde los primeros siglos, la Iglesiano ha cesado de afirmar su necesidad e incluso la obliga-ción de participar en ella. Al principio, era tanto el deseoque los cristianos tenían de participar en ella, que no seconsideró necesario ponerla como precepto: ‘Nosotros nopodemos vivir sin celebrar el día del Señor’.

A relación esencial entre Igrexa e Eucaristía exprésa-

se de maneira particular o día en que toda a comunida-

de é convocada para conmemorar a resurrección do

Señor. A Eucaristía dominical, coa presenza comunitaria

e a solemnidade por celebrar o día en que Cristo resuci-

tou, subliña con nova énfase esta dimensión eclesial

comunitaria.

Ó ser a Eucaristía o verdadeiro centro do domingo,

compréndese por qué, a partir dos primeiros séculos, a

Igrexa non cesou de afirmar a súa necesidade e incluso a

obriga de participar nela. Ó principio era tanto o desexo

que os cristiáns tiñan de participar nela, que non se con-

siderou necesario poñela como precepto: ‘Nos non pode-

mos vivir sen celebrar o día do Señor’.

III Domingo del Tiempo Pascual III Domingo do Tempo Pascual

Guión para la Homilía.3

➠ ➠

Guión para a Homilía.3

Para a vida4Para la vida4

Page 15: Pastoralia 44 - Cuaresma 2014 · II Domingo de Pascua – 27 de abril 2014..... III (9) Divina Misericordia. Día de oración por las Vocaciones Nativas Francisco Pernas de Dios.

É DOMINGO: O DÍA DO SEÑOR,O DÍA QUE DA MORTE XESÚS RESUCITOU,NO QUE A IGREXA CELEBRA A EUCARISTÍA

PARA ENTREGARLLE ÓS HOMES DE DEUS O AMOR.

Descansamos o domingo imitando ó Creador;contemplamos a beleza do que Deus nos regalou.

Con loanzas e pregarias intimamos co Señore tamén lle damos gracias pola ‘nova creación’.

O domingo celebramos de Cristo a Resurrección e do Espírito a presencia revivimos con paixón.Renovámolo bautismo, nosa pascua e nosa luz,e avanzamos cara a meta alumeados por Xesús.

Reunidos o domingo convocados por Deus Paiofrecemos todos xuntos do Señor o MEMORIAL;celebrando a Eucaristía expresamos desde o amorque somos a súa Igrexa, misterio de comunión.

Os cristiáns cada domingo renovámo-la alegríapara converter en festa a vida de cada día;

procuramos achegarnos ós irmáns necesitadose con fonda caridade de todos ser solidarios.

¡É DOMINGO!XUNTOS NA MISA

ALEGRES NA ESPERANZA.¡SEN O DOMINGO NON PODEMOS VIVIR!

CRISTO CONVOCOUNOS PARA O SEU PAN PARTIR.Descansaremos do traballo

e loaremos ó Señor;disfrutaremos da beleza

das marabillas que El creou.Pregoaremos polo mundo

a Vida da Resurrecciónque no bautismo nos regala,

na Igrexa Cristo Salvador.Prolongaremos na familiaa graza desta comunión

que Deus nos dá na Eucaristíapara enviarnos á misión.

Achegaremos a todoscoa forza que nos ven do amor

que Xesucristo, Pan de Vidahoxe en nós mesmos sementou.

¡xuntos na misa, alegres na esperanza! é domingo: “o día do señor”

IXAntonio Fernández León

Guiones Litúrgicos Guións LitúrxicosHIMNOS Ó DÍA DO SEÑOR

Page 16: Pastoralia 44 - Cuaresma 2014 · II Domingo de Pascua – 27 de abril 2014..... III (9) Divina Misericordia. Día de oración por las Vocaciones Nativas Francisco Pernas de Dios.

LA FORMACIÓN RELIGIOSA QUE HOY NECESITAN LOS ADULTOSCésar González Fernández

¿Cuál es la formación religiosa que hoy necesitan los adultos para fortalecer la fe?

El primer objetivo preferente de la diócesispara este curso es “promover la formacióncristiana integral de todos los miembros de lacomunidad cristiana”. En nuestras parroquiasdebemos ofertar a los adultos procesos quelleven a la iniciación cristiana “en la conver-sión y en la fe personal en Cristo, y en la comunióncon Él, en el Espíritu” (CEE, Iniciación cristiana, 8).

No se trata de crear clérigos en pequeño puesellos ya tienen su sacerdocio común, ni de crearghetos o grupismos, ni de preparar cristianosfanáticos, defensores de la Iglesia contra el mun -do…, sino de acompañarles desde la comu -nidad parroquial en la vinculación a Cristo, a laIglesia y al mundo que les ha tocado vivir.

❏ Queremos apostar por las parroquias como luga-res donde se asiente la educación en la fe. En nuestrasparroquias habrá que seguir creando espaciosdonde se inicie a la oración, al encuentro perso-nal con Jesús, a la escucha de la Palabra. Este es siem-pre el gran reto: la vinculación con Cristo haciéndoleel Señor de nuestras vidas, con experiencia profundade Cristo.

❏ Tendremos que iniciar en la celebración litúrgi-ca, ofertando una pedagogía de signos o símbolos, delas palabras, la participación activa, la preparación delas lecturas antes, de forma que la eucaristía dominicalsea un encuentro festivo con Cristo donde todos alunísono, con la familia, celebramos el misterio pascual.

❏ Creemos espacios donde se inserte enun grupo, se viva la fe en grupo, encomunidad. Se apuesta por la comuniónpotenciando los carismas y ministerios,construyendo juntos, planificando y eva-luando en común, de forma que se note laadhesión cálida a la comunidad, que todo esde todos. Los grupos de vida en los que secomparte y se reza juntos, han de llevar acompartir también los bienes.

❏ Creemos espacios donde se viva la cari-dad, termómetro de la calidad de la fe de loscristianos. Una comunidad no se desentiendede sus pobres, se compromete con ellos,

“La Iglesia, fecundada por el Espíritu, se realizacomo iglesia igual que una madre: concibiendo, ges-tando, alumbrando a nuevos hijos de Dios. Y, comomadre, aspira a que la vida que transmite alcance ensus hijos una madurez tal que, configurados cadavez más con Jesucristo lleguen a ser testigos fieles delEvangelio en medio del mundo” (CEE, Catequesis deadultos, orientaciones pastorales 110).

A veces los profesores se quejan de que susalumnos carecen de cultura religiosa, muchos denuestros laicos necesitan una mayor formaciónpara vivir su fe en medio del mundo dando razónde su esperanza (1 Ped. 3, 15), respondiendo a losretos que la cultura y los ambientes están solici-tando. También decimos que la catequesis deniños falla porque fallan los padres, no tienen for-mación o no viven la fe. Son muchos los que seacercan a la iglesia con motivo del bautismo,comunión o confirmación de sus hijos o pidiendoel sacramento del matrimonio pero desde la indi-ferencia, el alejamiento, la increencia, desde unareligiosidad no cultivada y coherente, o desde unafe débil… No obstante, en nuestro mundo siguehabiendo sed de Dios, se percibe en los interro-gantes de la gente, en la cultura, romerías, etc.

16

Page 17: Pastoralia 44 - Cuaresma 2014 · II Domingo de Pascua – 27 de abril 2014..... III (9) Divina Misericordia. Día de oración por las Vocaciones Nativas Francisco Pernas de Dios.

asume su causa. Mucho se está haciendo sobretodo a través de Caritas, Manos Unidas, etc.

❏ Creemos espacios donde se inicie en el segui-miento de Jesús, en la vivencia de las actitudesdel evangelio, la moral personal y también social.La fe o se hace vida, obras, o no es fe.

❏ Creemos en nuestras parroquias procesos deacompañamiento en la fe, en orden a conse-guir la madurez de la fe en todas sus dimensiones.

❏ Creemos espacios donde nuestros seglares for-men su condición de cristianos “en el siglo”,insertados y comprometidos con la sociedad,participando en la sociedad, viviendo la espiri-tualidad laical y su misión, siendo testigos delevangelio, uniendo fe y vida. “El cristiano y laIglesia o son misioneros o no son tales… La fe serobustece transmitiéndola” (Juan Pablo II, Christifideleslaici, 10).

❏ Cuidemos la acogida de aquellos que se acer-can a nuestras parroquias en algún momento desus vidas: la cercanía, la sensibilidad hacia ellos.Abramos más los templos, creemos grupos deacogida al templo, acogida a la petición de sacra-mentos…

❏ Hagámonos presentes como cristianos en lasplazas, en el diálogo con la cultura, en los atriosde los gentiles, allí donde podamos anunciar labuena noticia del evangelio. Es el primer anun-cio informal en cualquier ocasión, en casa o en eltrabajo, yendo, saliendo al encuentro. ¡Ojo! Lonuestro es una oferta de calidad, una oferta desalvación. Cuidemos la presencia cercana, gratui-ta, coherente, el testimonio.

❏ Optemos por la catequesis de adultos quees un proceso de maduración en la fe, es un cami-nar de toda la persona que avanza en las diferen-tes dimensiones de la fe (CA 216), una catequesisintegral (RICA, 7). El catecumenado es “fermentode renovación eclesial” (DGC 105), un noviciadode la vida cristiana (AG 14), el modelo y paradig-ma de la Iglesia para otras formas de transmisiónde fe (DGC 90-91).

❏ Acompañemos a las familias en su labor de“iglesia doméstica” y primera transmisora de la fe.Acojamos a las familias que se acercan con moti-vo de algún sacramento, las reuniones de padres,sigamos potenciando en los movimientos familia-res los procesos de formación, potenciemos elCOF, etc.

❏ Cuidemos la calidad de la enseñanza reli-giosa en la escuela, y en nuestras parroquias

démosle a los jóvenes espacios de mayor prota-gonismo, de participación, donde puedan com-partir lo que viven y encontrarse consigo mismos.

❏ Potenciemos la pedagogía de grupo, la lec-tura creyente de la realidad, desde la vida y parala vida, con la doble fidelidad a Dios y al hombre,sin olvidar que, más que nosotros, es el Espírituel que educa. Y mimando los grupos parroquia-les: grupos bíblicos, escuelas de catequistas, VidaAscendente, grupo de liturgia, etc.

❏ No nos olvidemos de las nuevas tecnologías,internet y redes sociales, y también el lenguajeaudiovisual. Tal vez también entre las “redes”ande el Señor.

❏ Seamos creativos potenciando lo que elPapa Francisco nos habla en Evangelii Gau -dium: siendo testigos de la alegría de la fe quebrota del encuentro con Cristo, la nueva evan -gelización, el dinamismo de salida misionera,yendo a las periferias, la iglesia como lugar de mise-ricordia, realizar la revolución de la ternura, ir alcorazón del evangelio, y sobre todo “imaginar nue-vos espacios de oración y comunión con característi-cas novedosas más atractivas y significativas” (EG 73).

¿De qué medios podemos valernos para el anuncio del evangelio?

Amigos, sigamos tomando en serio la madu-ración, el fortalecimiento de la fe de nuestrosadultos. Ya decía el Papa Francisco: no olvide-mos que “los católicos somos minoría y que, adiferencia del Buen Pastor que debe salir a buscara la oveja que le falta, nosotros tenemos una, ¡nosfaltan las 99! Tenemos que salir, tenemos que ir abuscarlas” (19-06-2013). Pues, “¿cómo cree-rán… sin que se les predique?” (Rm. 10,14).

17

Page 18: Pastoralia 44 - Cuaresma 2014 · II Domingo de Pascua – 27 de abril 2014..... III (9) Divina Misericordia. Día de oración por las Vocaciones Nativas Francisco Pernas de Dios.

1. Liturgia fuente y meta de la vidade la IglesiaEste objetivo de la programación diocesana

habla del redescubrimiento de la Liturgia como“fuente y culmen de la vida eclesial, como escuela,alimento de fe y de testimonio cristiano”. El objeti-vo se refiere a un aspecto nuclear, destacado porel Concilio hace ya 50 años. El nº 10 de “Sa cros -anctum Concilium” (=SC) se refiere a este tema ylo explica diciendo que, de la gracia que brota dela Liturgia se alimenta todo el vivir de la Iglesia yque, la Liturgia es la meta (el techo) de todas lasactividades del Pueblo de Dios. Dicho con otraspalabras, la fuerza para iniciar y continuar toda lavida del Pueblo de Dios dimana de la Liturgia ytodas las actividades de la Iglesia (evangelización,catequesis, caridad, apostolado, misión) han deconcluir en la celebración litúrgica, donde Dios esglorificado y el hombre se santifica más que enninguna otra acción

De lo anterior se deriva el que la Liturgia esescuela de vida cristiana, alimento de la fe, donde Dios y “lugar” teológico privilegiado de testi-monio cristiano. En la celebración el bautizado yla comunidad celebrante profesan de modo pri-vilegiado su fe, pues lo hace con Cristo y laIglesia, su Cuerpo.

2. Corregir los fallosPara que la Liturgia sea “fuente y culmen” de la vida

eclesial es preciso corregir algunos aspectos y prácticasque se nos han pegado, a lo largo de los 50 añossiguientes a la celebración del Concilio Vaticano II. A lacorrección de fallos seguirá la potenciación de aspectospositivos. Un primer fallo es la “multiplicación demisas”. Con la reforma cambiaron algunas cosas en laEucaristía de todos conocidas. Los sacerdotes pusieronmucho esfuerzo en celebrar mejor. Se pensaba queaplicando los cambios e insistiendo en la Misa todo iríamejor. Y realmente en muchos casos los fieles partici-paban mucho mejor en los cantos, las respuestas, enpreparar cosas, etc. Pero faltó una catequesis seriasobre lo que es la Misa, qué finalidad tiene, cuál es suestructura fundamental, cómo hemos de vivirla, quéimportancia tiene la Palabra de Dios, qué sucede cuan-do comulgamos, cómo llevar la Misa a la vida. Se podí-an celebrar y concelebrar misas de mañana y de tarde.La Misa se convirtió casi en lo único que ofrecimos a losfieles. Los sacerdotes celosos, para que los fieles no sequedaran sin Misa (sobre todo los domingos) ,se lanza-ron a celebrar misas en número exagerado. Peroaumentar el número con frecuencia debilita la calidad.Al sacerdote le entran las prisas, se pone más nervioso,se le hace un peso grande y lo que es “culmen” de laLiturgia y de toda la vida de la Iglesia, se depaupera.

LA LITURGIA, ESCUELA Y ALIMENTO DE LA NUEVAEVANGELIZACIÓN

Ramiro González Cougil

En la programación diocesana del curso2013-2014, a la Delegación diocesana deLiturgia le han pedido que desarrollara, demodo sencillo, los aspectos pertinentes alos objetivos que se refieren a la Liturgia.Explicaré lo que creo más importante delObjetivo de la programación y tendréen cuenta la Liturgia como fuente y cumbrede la vida de la Iglesia, como escuela, alimen-to de fe y testimonio cristiano.

18

Page 19: Pastoralia 44 - Cuaresma 2014 · II Domingo de Pascua – 27 de abril 2014..... III (9) Divina Misericordia. Día de oración por las Vocaciones Nativas Francisco Pernas de Dios.

3. Que no falte en domingo la reuniónde la comunidad cristiana¿Cuál es el remedio a la multiplicación de misas?

Ofrecer sólo las que razonablemente podamostener. “No es humano que un sacerdote celebre undomingo 7 misas”, ha dicho nuestro Obispo a arci-prestes y delegados. Yo me atrevo a decir que no eshumano celebrar 5 en la mañana del domingo. ElCódigo de Derecho canónico es más estricto, exigecomunicarlo al Obispo para celebrar la tercera. Lasalud del sacerdote no permite celebrar tantasmisas; tampoco los fieles pueden exigir, en muchoscasos, tener Misa en todas las iglesias de sus parro-quias. En muchos casos, pueden participar en otraparroquia sin gran dificultad. Si el sacerdote mantie-ne la salud, les puede atender mejor. Por eso, laIglesia ha pensado también en alternativas cuandolos fieles no pueden tener Misa todos los domingos.Además de lo indicado, hay celebraciones domini-cales a la espera del presbítero, realizadas por reli-giosas/os, laicos comprometidos y preparados paraello. No es la Misa, pero es un modo sencillo deguardar el “día del Señor” reuniéndose, escuchandosu Palabra y con la posibilidad de recibir el Cuerpodel Señor, esperando que al domingo siguiente estéel sacerdote para celebrar la Eucaristía. En el casoen que eso no fuera posible, la reunión de los fieles,la escucha de la Palabra de Dios y la oración de her-manos salva lo sustancial del domingo. Lo que inte-resa es que en domingo no falte la reunión en la queCristo se hace presente.

4. No debemos ceder a las prisasOtro aspecto que debemos corregir en las cele-

braciones litúrgicas es no ceder a las prisas. Vivimosen una época donde la rapidez es valorada comoalgo importante: en la radio, TV, periódicos, en eltráfico, en el conocimiento de los sucesos, etc. Estaprisa también afecta al sacerdote. Los fieles, confrecuencia miran mucho el reloj y controlan el tiem-po de Misa. Para muchos, buen sacerdote es el quecelebra la Misa en menos tiempo. La predicaciónsuele parecer larga. Reconozcamos que algunasveces lo es, pero no siempre. Pero si vemos lascosas desde lo que es la Eucaristía, cómo cambia

todo. Los cristianos que valoran la Eucaristía buscanen ella solaz, alimento para su vida, la Palabra queilumine su camino, la fuerza para afrontar las dificul-tades, el alimento para no desfallecer. En América yen África –nos dicen los misioneros- la gente nocontabiliza el tiempo. La Eucaristía requiere su tiem-po. Con frecuencia los sacerdotes-también presio-nados por las muchas misas-corren en la Plegariaeucarística, que es el “santuario” de la Misa. Otrosterminan la Misa en pocos minutos. No los concre-to por respeto. Y lo malo es acostumbrarse a “decirla Misa de carretilla”. No piensa lo mismo la gentecuando va al médico, cuando desea estar con unapersona, cuando consulta a un abogado, etc.Entonces le piden calma, tiempo, entender bien,que les expliquen mejor.

5. Evitemos la “palabrería” en lascelebracionesOtro de los defectos que se cometen en las cele-

braciones es lo que podríamos llamar “la palabre-ría”. Me refiero a la costumbre de algunos presbíte-ros de multiplicar las moniciones, comentarios y/o“predicaciones”. Es verdad que la celebración admi-te algunas moniciones, pero en su momento ydeben ser breves, bien pensadas e incluso por escri-to. Cuando el sacerdote abusa de esta “palabrahumana”, la Palabra de Dios pierde fuerza e impor-tancia. Lo mismo se puede decir de la oración de laIglesia. Hay sacerdotes que hacen comentariossobre la marcha y, a veces improvisados y en lamisma Plegaria eucarística. A otros se les ocurrehacer la catequesis sobre los gestos o preces en lamisma celebración litúrgica. Así logran confundir laPalabra de Dios con la suya y que los fieles reciban,en el mismo nivel, la palabra de Dios, la de Iglesia ylas suyas. ¡Si se dieran cuenta de que la Liturgia esacción de la Iglesia y ellos deben ser instrumentosfieles de la misma! La Liturgia enseña y catequizacelebrando bien. Ha de haber una catequesis en elantes y después de la celebración.

19

Page 20: Pastoralia 44 - Cuaresma 2014 · II Domingo de Pascua – 27 de abril 2014..... III (9) Divina Misericordia. Día de oración por las Vocaciones Nativas Francisco Pernas de Dios.

20

A pregunta inicial é “Que é Caritas dentro daIgrexa?”

Eu coido, sen ir aos Estatutos de Caritas, quepodemos dicir que é a organización que a Igrexa sedeu a si mesma para ser a canle principal da viven-cia da CARIDADE da comunidade dos crentes(parroquia, Diocese, Igrexa Universal). Isto nonanula a rica achega de outras institucións de carida-de da Igrexa ao longo dos séculos ou a caridade quecada un temos que vivir persoalmente nos nososambientes.

Logo a seguinte pregunta está clara. QUE É ACARIDADE?

“Como o Pai me amou así vos amei eu a vós.Permanecede no meu amor... Esto é o que vos mandoque vos amedes uns ao s outros” Xn 15, 9-10.17.

Podemos reler Evangelii Gaudium 180 ✔ A Caridade en primeiro lugar se manifesta como

a experienza de Amor que Xesús experimentabana súa vida como fundamento e sustento detodo o seu ser e actuar. É o núcleo da VidaTrinitaria.

RENDIRSE AO AMOR E ATARSE OS AMALLÓSCarlos González Prieto

Póñome a escribir esta reflexión tendo namente e no corazón dúa realidades:

A.- Atarse os amallós. Por unha banda arealidade que estamos vivindo no grupo de caritasda miña parroquia e os puntos fortes e as caren-cias que temos como comunidade, como discípu-los de Xesús, na nosa vivencia da Caridade.

B.- Rendirse ao Amor. E pola outra o textodo evanxeo do Sementador, que chámanos asementar sempre, en todo lugar, ser xenerososcoa semente, como é o Pai connosco. E que nondebemos decaer porque moitas veces temos asensación de que tiramos a semente e que ente-rramos horas de traballo sen acadar nada. Nonpodemos caer na tentación de crer que existengolpes pastorais de efecto (“Se realmente es oFillo do Home, tírate de aquí en baixo, porque estáescrito...”) que solucionarannos os problemas emasas correrán aos nosos pes. A nosa confianzasó debe ser sementar non mencer, pola fresca,cando ninguén ve. Porque “o teu Pai que ve noescondido...” Evangelii Gaudium (EG) 279.

Resoa en min a canción de Brotes de Olivo,“No amarrar, si pudrir” Porque a nosa misión é ade sementar. E podrecer na terra. Cando come-mos un anaco de pan e está saboroso, ninguén noslembramos do humilde e minúsculo levedo. E senel non sería comible. (Podes velo en Youtube).

No pretendas nunca amarrar cosas de Diospues Jesús tan sólo dijo “ID y predicad”.

Si las amarramos proclamamos nuestro “yo” y nuestra misión tan sólo es la de sembrar.

E ti que agora estás a ler isto pódesme dicir quemoi ben que a teoría está ben. Pero, na prácticaque?

Pois citarei a Jaques Julliard, “alí onde a teoríapermanece muda a práctica convértese en mons-truosa”.

E como dixo Víctor Hugo en “Os Miserables”.Que ondas tan podentes son as ideas!!!”

Polo que coa intención de axudar a unha refle-xión sobre cómo impulsar a e consolidar aCaridade na nosa Igrexa, seguirei coa teoría.Porque o “facer” sigue ao “ser”. Porque a pregun-ta fontal é, “Quen son?” para poder dar resposta a“Que fago?”

Polo que se nos preocupa como fonte o facer,a nosa “expresión” será un teatriño. Quizais bonito,pero que non devolve a dignidade de Imaxe deDeus, de home auténtico, a ninguén.

A.- Rendirse ao Amor

Page 21: Pastoralia 44 - Cuaresma 2014 · II Domingo de Pascua – 27 de abril 2014..... III (9) Divina Misericordia. Día de oración por las Vocaciones Nativas Francisco Pernas de Dios.

✔ E no segundo paso é o Amor conque coñecimos que Deus nos amouen Xesús, o Cristo. Coñecimos oamor porque Deus nos amou pri-meiro e nos liberou das ataduras domal. A manifestación máis clara é avida e a palabra de Xesús, que se faisigno radical na Cruz. “Nos haiamor maís grande que o que dá avida polos amigos” Pode axudarnosa orar a lectura de RedemptorHominis nº 13 de Xoán Paulo II.

✔ E no terceiro lugar a Caridade é atransparencia natural e expontánea do amor aosoutros por parte daqueles que viven do amor doPai manifestado en Xesucristo. Porque só quense sabe amado gratuitamente na súa indignidadee, sabe que foi rescatado da indixencia, e foillerestituída a súa dignidade, non pode menos queamar. “Ya no guardo ganado, ni ya tengo otro ofi-cio, que ya sólo en amar es mi ejercicio” CánticoEspiritual de S. Xoán da Cruz, 93-95.

Este amor é a caridade.A Caridade non é unha estratexia aínda que

debe estar organizada. Non é unha publicidadeaínda que non haxa que esconderse. Non é técnicaaínda que debe usar destrezas. Non é un conxuntode accións aínda que nos move desde dentro áacción. E non calquera acción. Serán accións que

devolven a dignidade ao outro, que amosan o Amorde Outro e vai ata o heroísmo. A Caridade é o lumeque arde no corazón do que contemplou o rostro deDeus (“O mundo esixe evanxelizadores que falen deDeus como se estivensen vendo ao Invisible”Evangelli Nuntiandi 76) e escoitou esta Voz: ✔ “Tomade e comede isto é meu corpo que se entre-

ga... Face isto en memoria de min” Porque aCaridade é un amor que se axeonlla ante ohumilde misterio de Deus. Que nos transcende.

✔ “Cada vez que o fixestes cun destes pequenos amin mo fixestes...” Porque a Caridade é un amorque non se axeonlla ante ningún “señor” que nonsexa un vigairo de Cristo, un pobre. Cando nonnos axeonllamos ante Deus acabamos axeonllán-donos ante calquera. E todo isto para...

Con esta imaxe quero expresar as dimensiónsque temos que coidar á hora de “impulsar e conso-lidar” a nosa vida de caridade, e como consecunezaa nosa acción caritativo social. Unha bota de canaten un único amalló. Se son dous separados non ata.Este amalló é o Amor de Deus que corre por todoo noso camiñar. Ese Amor é o que tira de todo daAcción e da Contemplación. Pero este amallóremata en dúas puntas ou cabos. Para poder tirardos dous ao mesmo tempo e que aprete a bota ecinga o pe.

✔ Un cabo sera a Acción-Programación.✔ Outro cabo será a Contemplación-Formación.

Cada lado do coiro da bota ten que ter distintosburatos ou ollais para ir pasando o amalló e queeste se cruce dunha beira a outra. Os ollais daCaridade son os eidos de cada cabo. Atraen aAcción cara a Contemplación e a Formación áOrganización. E así dan firmeza á nosa sintese deVida en Caridade.

Tamén é moi importante a forza coa que turra-mos. Ten que ser firme pero non moito nin a gol-pes, porque doutro xeito ou rachamos os ollais ouo amalló. Ou facemos ferida no pe. Esto refírese aprogresión con que promovemos o crecemento naCaridade.

B.- Atar os Amallós

21

Page 22: Pastoralia 44 - Cuaresma 2014 · II Domingo de Pascua – 27 de abril 2014..... III (9) Divina Misericordia. Día de oración por las Vocaciones Nativas Francisco Pernas de Dios.

Os ollais son os que vou tratar de describir.

Do canto da Acción-Organización

✔ Organización.-Buscar un grupo de persoas quequeiran facer algo polos demáis. Que estean dis-postos a camiñar xuntos e organizarse. Aínda quenon teñan de momento moi claro pára que.Temos que estar en continua busca de novas per-soas.

✔ Actividades.-Ir programando ao longo do anodistintas accións (Pequenas, alcanzables, dosmembros do grupo, non confiar todo ao queoutros nos fagan dende fora ou compramos concartos) Asitenciais, promocionais e de cohesiónsocial que nos dean ánimo e nos fagan estar pre-sentes na parroquia, barrio, aldea. Esto animará aoutros a unirse. EG 233

✔ Programación.-Ter claro ao principio de cursoque queremos conseguir e en que imos centrar anosa acción. Evitará cansanzos porque nuncapoderemos chegar a todo. E fara que poidamosrevisar e festexar os logros, EG 225 cos catequis-tas, cos do Equipo de liturxia, cos mozos, coTraballador Social, coas asociacións de veciños,con outras Caritas o ONG`s. • Optar.-Non podemos estar todos en Todo. • Movilizar.-O axente da caridade é toda a comu-

nidade. Polo que a tarefa do grupo de caritas edespertar, implicar e responsabilizar a toda acomunidade e á sociedade en xeral. Haberádiversos graos de participación. Membros dogrupo, voluntarios para tarefas semais e outraspuntuais. Toda parroquia debe saber o quefacemos e orar por ilo. EG 188.

Do canto de Contemplación-Formación

✔ Lectura crente.-Para ser fieis ao amor do Paimanifestado en Xesús na nosa acción temos quesempre mirar a realidade dos homes como o Paia mira. Iso é a lectura crente. Compaixón. EG 179

✔ Escoita da Palabra.-Aínda que a Lectura crente darealidade esixe no proceso escoitar a Voz do quenos fala de amor e mira con Amor. A Palabradaranos forzas nos cansanzos, Alento na loita,Luz na escuridade, Valentía nos temores, confian-za nos medos, denuncia nos traizóns ao Reino.

Formación.-Entendida non como un acugularcoñecementos e dados. Senon como coller formade Discípulo, coas actitudes e “forma” do que nosamou primeiro. Isto engloba a formación “acadé-mica” pero non a agota. Fonte da formación é todaAcción-Contemplación e toda Acción é guiadapola Formación-Contemplación. Sería a Pedagoxíada Acción da Acción Católica.

A parte desto fai que no proceso haxa pacien-cia (EG 171), dozura, camiñar diante por parte dosque vexan máis.

EUCARISTÍA.De novo, Rendidos ao Amor.

E, cómo non, no final fai falla un lazo, un nóque manteña todo unido. Nós a isto chamá-moslle Eucaristía. A Mesa do sacrificio na quetoda a Comunidade dos fillos adoptivos, no díado Señor, pon enriba dela toda Acción eContemplación, como ofrenda de amor, xuntocoa ofrenda do Fillo Único, en Unidade doEspírito para Gloria do Pai.

“Gloria Dei vivens homo, vita autem homi-nis visio Dei” Ireneo de Lyon.

Llamados por la luz de su Memoria, marcha-mos hacia el Reino haciendo Histoia. Freterna usubversiva Eucaristía. “Mi Cuerpo es comida”Pere Casaldáliga.

22

Page 23: Pastoralia 44 - Cuaresma 2014 · II Domingo de Pascua – 27 de abril 2014..... III (9) Divina Misericordia. Día de oración por las Vocaciones Nativas Francisco Pernas de Dios.

Para llevar a cabo la pastoral vocacional, tareade nuclear importancia, no es fácil encontrar unmodo, válido para todos los tiempos y todas lascircunstancias. En efecto, para esta actividad ecle-sial se entra en contacto con un misterio impene-trable que implica la relación que Dios ha estable-cido con el hombre, relación única y sin parangón,que es percibida y sentida como una llamada queespera una respuesta surgida desde lo más profun-do de la conciencia, ese «santuario en el que elhombre se encuentra a solas con Dios y en el quesu voz se hace entender» (Gaudium et Spes, 16)

La Iglesia es llamada a explicar y a describir eldinamismo propio de la vocación, su desarrollogradual y concreto según las etapas siguientes:“buscar a Jesús”, “seguirle” y “permanecer con Él”(PDV, 34). Por consiguiente, hablar de la Pastoralvocacional significa dejarse implicar en la misión dela Iglesia que se siente llamada a ocuparse del naci-miento, del discernimiento y del acompañamientode todas las vocaciones y especialmente de lasvocaciones al sacerdocio y a la vida consagrada.

La pastoral vocacional exige, ser empapada porun ardor nuevo, vigoroso y más decidido porparte de todos los fieles, teniendo la plena convic-ción de que no se trata de un elemento secunda-rio o accesorio, ni de un momento aislado, comosi fuera una parte más, por importante que estasea, de la pastoral de conjunto de la Iglesia; es antetodo un actividad íntimamente inserta en la pasto-ral general de cada Iglesia particular, una dimen-sión connatural y esencial de la pastoral de laIglesia, como propia de su vida y misión, de talmanera que no sería pastoral si no estuviese todaella transida de pastoral vocacional. Las vocacio-nes se convierten así en una realidad a conocer, unmisterio a contemplar, una ayuda a pedir, un rega-lo que hay que merecer, una gracia que debemosconservar.

LA PROMOCIÓN VOCACIONAL A LA VIDASACERDOTAL Y RELIGIOSA

Luis Javier González Seguín

23

Page 24: Pastoralia 44 - Cuaresma 2014 · II Domingo de Pascua – 27 de abril 2014..... III (9) Divina Misericordia. Día de oración por las Vocaciones Nativas Francisco Pernas de Dios.

❖Concienciar a la comunidadparroquialLa preocupación del sacerdote o consagra-do/a por las vocaciones sacerdotales debetrasvasarse a la comunidad parroquial,como una tarea de todos. La predicación esun espacio apto. Organizar jornadas deoración por las vocaciones lo es igualmen-te. En las reuniones del Consejo de Pastoral(si existe) el problema de cómo suscitarvocaciones en la parroquia debe ser abor-dado siempre. Una comunidad parroquialque tiene alma debería tener una especie«comisión vocacional» en su Consejo dePastoral. Debe programar y evaluar todauna serie de iniciativas de pastoral vocacio-nal factible, concreta y evaluable.

❖El «boca a boca» con los padresPara disipar sus temores y prejuicios. Paraestimular su respeto a la inclinación delmuchacho. Para animar la responsabilidadque tienen, como creyentes, de favorecerla opción sacerdotal o consagrada de sushijos. Para denunciar con mansa y delicadafirmeza los instintos de protección y deposesión que muchas veces les inducen aretraer a sus hijos de invitaciones vocacio-nales («no vayas al campamento», «no asis-tas al encuentro»). 

❖La invitación directa a losmuchachos a una posible vidasacerdotal o consagradaLa invitación general, que debe ser hecha atodos; la singular, que debe hacerse perso-nalmente, de tú a tú, esta es la más eficaz.Si responden que no, es bueno preguntar-les por qué. Si se retraen tímidamente, esbueno volver en otro momento y ayudarlesa identificar sus resistencias y sus miedos. Sise muestran dispuestos, es necesario iniciarun camino de discernimiento en encuen-tros periódicos con ellos.

❖La animación vocacional de los catequistas yde los profesores de ReligiónEl sacerdote o el consagrado/a debe sembrar lainquietud vocacional en los catequistas y en losprofesores de Religión. Es bueno que tambiénellos tengan una especie de cursillo de mentaliza-ción y sensibilización en el que conozcan los moti-vos, los criterios y los modelos de intervencióncatequético-vocacional en las diferentes edades.Es necesario que se les ofrezcan y expliquen mate-riales para estas intervenciones catequéticas y sulabor fundamental como agentes de pastoral voca-cional en la vida de la Iglesia. 

❖Una lección que es preciso aprenderHay un interrogante hoy muy vivo, que no pode-mos dejar pasar de largo; hay grupos y espacioseclesiales en los que surgen vocaciones relativa-mente abundantes. Nuestra reacción espontánea,a veces suele ser cerradamente crítica ante laspropuestas vocacionales que se materializan enestos grupos y espacios. Me parece bueno analizarpor qué estos grupos tienen vocaciones. Tal vezde este análisis puedan destacarse unos aspectosque descuidamos en nuestra pastoral vocacional.

❖La iniciación de los jóvenes a la oraciónEn la oración hecha con fuste y con sinceridadresuena de manera viva e interpeladora lo queDios quiere de nuestra vida. El Dios que simple-mente me atrae se convierte en el Dios que meatrae y me interpela. Todo esto, acompañado deuna invitación a una vida de Sacra mentos. (sin estono se puede avanzar).Enseñar a orar es elemental para suscitar vocacio-nes, pues sin oración no puede haber vocación.Ayudarles a orar habitualmente y a introducir laoración diaria o frecuente en su «proyecto de vidapersonal» me parece capital. Enseñar a manejar enla oración los innumerables y preciosos textos dela vocación en la Biblia con unos cuestionarios ade-cuados y con unos comentarios adaptados meparece una manera excelente de «provocar» la lla-mada de Dios.

Señalo a continuación algunas tareas básicas para una pastoral vocacionalen concreto y factible:

24

Page 25: Pastoralia 44 - Cuaresma 2014 · II Domingo de Pascua – 27 de abril 2014..... III (9) Divina Misericordia. Día de oración por las Vocaciones Nativas Francisco Pernas de Dios.

25

❖La práctica del acompañamiento odirección espiritualEs otra práctica que privilegian algunos de losgrupos que tienen vocaciones. Si Dios tiene unproyecto singular y concreto sobre mi personaserá necesario discernirlo. El Señor no hablageneralmente a través de signos fulgurantes yevidentes. Pero tampoco su llamada es tanenigmática que no se pueda descifrar. En eseclaroscuro se sitúa el discernimiento. La direc-ción espiritual o el acompañamiento es unmedio fundamental para tal discernimiento.Acompañado del director, el muchacho lee lossignos de Dios en su vida y distingue tal vezentre ellos la llamada vocacional.

❖La fuerte conciencia comunitaria depertenecer a un grupo eclesialLos grupos que atraen bastantes vocacionessuelen ser muy definidos. Saben lo que son.No son colectivos de imprecisos ni de indeci-sos. Pero nos enseñan que un grupo cristiano,por juvenil que sea, tiene que tener un nivel dedefinición. No todos nuestros grupos lo tie-nen.  Estos grupos con «gancho vocacional»suelen tener una «mística de grupo». Tal místi-ca suele llevar consigo una alta valoración delgrupo y unos lazos de pertenencia y de fideli-dad grupal muy definidos.  En una edad y enuna época en la que la pertenencia a la pandi-

lla juvenil y a la generación juvenil marcan a losjóvenes hasta el punto de hacer muy difícil enellos cualquier conducta que «se salga» de losparámetros convencionales vigentes entreellos, resulta necesario crear grupos con fuer-te cohesión y vivo sentido de pertenencia auna comunidad. Por eso es preciso implicarlosen los grupos parroquiales o incorporarlos enalgún movimiento donde se les dé a los jóvenesno a un Cristo descafeinado, hecho a medidaque acaba por no atraer, sino al Cristo delEvangelio que vive en la Iglesia siendo sumismo corazón.

❖Termino con las incisivas palabras delSanto Padre, nuestro Papa Franciscoen el Ángelus del pasado 21 de abril:“Detrás y antes de cada vocación al sacerdocioo a la vida consagrada, está siempre la oraciónfuerte e intensa de alguien: de una abuela, deun abuelo, de una madre, de un padre, de unacomunidad… Es por esto que Jesús ha dicho:«¡Rogad pues al Señor de los sembrados –o seaa Dios Padre- que envíe trabajadores para lacosecha!» (Mt 9,38)”.

Las vocaciones nacen en la oración y de la ora-ción; y sólo en la oración pueden perseverar yfructificar.

Page 26: Pastoralia 44 - Cuaresma 2014 · II Domingo de Pascua – 27 de abril 2014..... III (9) Divina Misericordia. Día de oración por las Vocaciones Nativas Francisco Pernas de Dios.

“ITE, MISSA EST”

¡Id!, que el invierno se ha hecho estío.

Id a decir que hoy es fiesta,

que Jesús resucitó,

que la fiesta está dispuesta.

Que ha florecido la paz,

que nunca más habrá llanto

ni guerras, ni odio, ni muerte,

que todos somos hermanos.

Y que tenemos un pan

que da ganas de vivir;

un pan que te sacia,

te vuelve libre y feliz.

Id a decir por las calles,

las plazas y los mercados,

por caminos y veredas,

que Jesús ha regresado…

Decid, y que lo oigan todos,

que Jesús ha regresado.

26

Page 27: Pastoralia 44 - Cuaresma 2014 · II Domingo de Pascua – 27 de abril 2014..... III (9) Divina Misericordia. Día de oración por las Vocaciones Nativas Francisco Pernas de Dios.