recital

14
AS ÁRBORES ALIMENTAN Senteime baixo a pereira e deume unha pera. Senteime baixo a ameixeira e deume unha ameixa. Senteime baixo a figueira e deume un figo. Senteime baixo a cerdeira e deume unha cereixa. Senteime baixo a maceira e deume unha mazá. Senteime baixo un pexegueiro e deume un pexego. Senteime baixo un carballo e deume tanta alegría que comín peras cereixas e figos, ameixas , mazás e pexegos todo o día. CARLOS FONTES: POEMAS CON PIRULETA . EDIT. TARTARUGA

description

Escolma de poesías para nenos

Transcript of recital

Page 1: recital

AS ÁRBORES ALIMENTAN

Senteime baixo a pereira

e deume unha pera.

Senteime baixo a ameixeira

e deume unha ameixa.

Senteime baixo a figueira

e deume un figo.

Senteime baixo a cerdeira

e deume unha cereixa.

Senteime baixo a maceira

e deume unha mazá.

Senteime baixo un pexegueiro

e deume un pexego.

Senteime baixo un carballo

e deume tanta alegría

que comín peras

cereixas e figos,

ameixas , mazás

e pexegos todo o día.

CARLOS FONTES: POEMAS CON PIRULETA. EDIT. TARTARUGA

AS ÁRBORES DA FRAGA

Page 2: recital

Estaba o acivro

de garda na fraga

pasou o carballo

e non lle dixo nada.

Chegou o eucalipto

a porta a petar,

o acivro de garda

non o deixou pasar

Entrou o bidueiro

e mais o salgueiro

tamén o cerquiño

e o ameneiro.

Pasou o pradario

seguido do freixo

tamén a abelaira

e o castiñeiro.

Logo entrou o buxo

e mais a sobreira

despois veu a faia

xunto coa elmeira.

Page 3: recital

Vaite eucalipto

non insistas máis

que aquí na fraga

non podes entrar.

Cd: Cancións para Antía de Fol do vento

O ESQUÍO

Vive nun carballo

vai de póla en póla

recolle bugallos

xoga a Mariola.

Visita a un veciño

que hai nun castiñeiro

Page 4: recital

porque vai velliño

e anda algo tristeiro.

A noiva do esquío

vive nunha abraira,

dalle ela abelás

e él lévalle landras.

CD: Abracadabras do grupo Pirilampo

A UN OLMO SECO

Al olmo viejo, podrido por el rayoy en su mitad podrido,

con las lluvias de abril y el sol de mayoalgunas hojas verdes le han salido.

¡El olmo centenario en la colinaque lame el Duero! Un musgo amarillento

le mancha la corteza blanquecinaal tronco carcomido y polvoriento.

No será, cual los álamos cantoresque guardan el camino y la ribera,

habitado de pardos ruiseñores.

Ejército de hormigas en hilerava trepando por él, y en sus entrañas

urden sus telas grises las arañas.

Antes que te derribe, olmo del Duero,

Page 5: recital

con su hacha el leñador, y el carpinterote convierta en melena de campana,

lanza de carro o yugo de carreta;antes que rojo en el hogar, mañana,

ardas, de alguna mísera caseta,al borde de un camino;

antes que te descuaje un torbellinoy tronche el soplo de las sierras blancas;antes que el río hasta la mar te empuje

por valles y barrancas,olmo, quiero anotar en mi carterala gracia de tu rama verdecida.

Mi corazòn esperatambién, hacia la luz y hacia la vida,

otro milagro de la primavera.

Antonio Machado

Poema

A un cerezo yo subídonde cerezas habíayo cerezas no cogí,y cerezas no dejé.¿ Cuántas cerezas hallé?

Bukowski

Page 6: recital

ÁLAMO BLANCO

Arriba canta el pájaro

abajo canta el agua

(arriba y abajo

se me abre el alma).

Entre dos melodías

la columna de plata.

hoja, pájaro, estrella;

baja flor, raíz, agua.

Entre dos conmociones

la columna de plata.

Page 7: recital

(y tu, tronco ideal,

entre mi alma y mi alma).

Mece a la estrella el trino,

la onda a la flor baja.

(abajo y arriba

me tiembla el alma)

Juan Ramón Jiménez

EL LAGARTO ESTÁ LLORANDO

El lagarto y la lagarta

con delantalitos blancos.

Han perdido sin querer

su anillo de desposados.

¡Ay su anillito de plomo,

Ay su anillito plomado!

Un cielo grande y sin gente

monta en su globo a los pájaros.

El sol capitán redondo,

lleva un chaleco de raso.

Page 8: recital

¡Miradlos que viejos son!

¡que viejos son los lagartos!

¡Ay como lloran y lloran!

¡Ay, ay como están llorando!.

Federico García Lorca

EN UN TROZO DE PAPEL

En un trozo de papel

con un simple lapicero

yo tracé uhna escalerita

tachonada de luceros.

Hermosas estrellas de oro.

de plata no había ninguna

yo quería una escalera

para subir a la luna

Para subir a la luna

y secarle sus ojitos

no me valen los luceros

como humildes peldañitos.

¿Será porque son dorados

en un cielo azul añil?

Solo sé que no me sirven

para llegar hasta allí.

Page 9: recital

Estrellitas y luceros

pintados con mucho amor,

¡quiero subir a la luna

y llenarla de color!

Antonio García Teijeiro

A amante nunca ten dentes postizos graus no nariz

pelos nas coxas gorduras nos cadrís.

Á amante nunca lle inchan os ollos ao dormir. O poeta ama a perfección

non te ama a ti. Es idealización

mito metáfora da metáfora.

De non seres perfecta como te amarían?

MARIA XOSÉ QUEIZÁN

Page 10: recital

TEÑO O CORAZÓN SENLLEIRO

Teño o corazón senlleiroe orfo na noite fría.

Non importa, agardaréipolo albor do novo día.

Teño lobos, teño sombras,teño a sorte fuxidía.

Non importa, agardaréipolo albor do novo día.

Está mudo o reixiñolque outrora cantar solía.

Non importa, agardaréipolo albor do novo día.

Que está comigo a esperanza,fiando, fía que fía…

Ela fía i eu confíono albor do novo día.

Celso Emilio Ferreiro

Page 11: recital

A VELLA DO CANDIL

A vella do candil

sae todas as noites

cunha luceciña alumeando

todas as casa dos arredores.

Ela é un misterio

que todos investigan

pero á vella non lle interesa

o que os cidadáns digan.

Polas mañás ben cedo

quédase quieta frente á ventá

e a xente pregúntase

que é o que a vella mirará.

Carmen Costas

COUSAS DO LOBO

Page 12: recital

Cousos do lobo!Caborcos do xabarín!

Eidos solosonde ninguén foi nin ha d’ir!

O lobo! Os ollos o lombo do lobo!

Baixa o lobo polo ollo do boscomovendo nas flairas dos teixosruxindo na folla dos carreiros

en busca de vagoada máis sola e máis medosa…

Rastrexaparase e venta

finca a pouta ergue a testa e oulaca noite na boca…

Uxío Novoneyra

UUUU

NEGRA SOMBRA

Cando penso que te fuches,negra sombra que me asombras,

ó pé dos meus cabezalestornas facéndome mofa.

Page 13: recital

Cando maxino que es ida,no mesmo sol te me amostras,

i eres a estrela que brila,i eres o vento que zoa.

Si cantan, es ti que cantas,si choran, es ti que choras,

i es o marmurio do ríoi es a noite i es a aurora.

En todo estás e ti es todo,pra min i en min mesma moras,

nin me abandonarás nunca,sombra que sempre me asombras.

Rosalía de Castro