Érase unha vez unha xiz, chamada Pepiño, que era moi mala cos demais e que estaba saíndo da sua casa a dar un paseo pola cidade onde vivía.

Pepiño ía camiñando pola rúa cando se encontrou cun neno chamado Manolo que tiña un xoguete novo. Pepiño que quería o xoguete pegoulle e quitoullo. A xente estaba moi enfadada por que sempre pasaba o mesmo, entón, xa cansados chamaron a súa nai.

A sua nai moi enoxada polo que lle dixeran, os pais e as nais dos outros nenos da escola, foi correndo a buscar a Pepiño para regañarlle e levalo pa casa.

Cando Pepiño encontrou a súa nai decatouse de que estaba moi enoxada e que lle ía rifar polo que fixera. Entón Pepiño empezou a dar excusas.

A súa nai fixo caso omiso das súas protestas e levouno a casa onde o castigou. Pepiño chorou e chorou pero a súa nai non lle importou.

Cando Pepiño parou de chorar, porque xa non tiña máis Báguas , preguntoulle a súa nai se non lle importaba que chorase. A súa nai contestoulle: “Quen ben te quere farate chorar”.