A ÉPOCA DOS CASTROS

CASTRO

A ÉPOCA DOS CASTROS

CASTRO DO PETÓN

Carlos Martínez 4º D

CEIP PONTE DOS BROZOS

A ÉPOCA DOS

PETÓN

Rabuñal

CEIP PONTE DOS BROZOS

OS CASTROS Un castro é un poblado fortificado, polo xeral prerromano anda existen ejemplos posteriores que perduraron ata a Idead Media, existentes en Europa e propios de fin da Idead de Bronce e da Idead dos Metáis. Encóntranse frencuentemente na Península Ibérica, en particular no noroeste coa cultura castrexa e na meseta coa cultura das cogotas.

A palabra castro provén do latín castrum, qué significa ”fortificación militar” (De ahí ven a palabra en Castelán castrense “relativo ao militar”).

Castros da cultura castrexa O castro é un poblado que empezouse a habitar desde o siglo VI a.C., carente de rúas que formen ángulos rectos e cheos de construccións de plantas casi sempre circular. As casas mais antigas eran maiormente de palla-barro e as mais recientes de mampostería. O tellado era de ramaxe e barro e despois de paus longos. Fundamentalmente, foron estancias únicas. Situabanse nos lugares protexidos naturalmente (alturas, revoltas de ríos, pequenas penínsulas), cerca de fontes e terreos de cultivo e no

límite entre os seguintes e zonas mais altas de pastoreo. Os castros estaban protexidos por un ou mais fosos e murallas que rodeaban o recinto habitado, poidendo ter nos seus accesos un torreón que controlase as vías ao mismo ou noutro lugar estratéxico.

No tempo de conflictos, as xentes que vivían no campo aberto trasladabanse a aquelas construccións, situadas nos lugares estratéxicos co fin de garantizar a súa seguridade. As aldeas tenden a ser construída en castreños outeiros deforestadas, promontorios rochosos ou penínsulas que se estenden cara ao mar, converténdose o doado visibilidade, avogados e de dominio do contorno. A web liquidación é dada tamén en termos de recursos naturais explotados polos habitantes. Os castros ten un invólucro superior, o "croa" e unha serie de terrazas dispostas para abaixo, onde están localizados os

edificios. Cada unha destas seccións pode ser limitado por paredes, antepeitos ou trincheiras. Ás veces, hai unha especie de aditivos, antecastros, tamén rodeado por paredes, pero non casas porto, entón suponse que eles foron destinados a animais ou xardíns.

AS VIVENDAS

Exterior

A forma típica dos castros é redonda ou ovalada. Situado normalmente sobro un outeiro, están rodeados por un ou varios muros de pedras ou de terra con foxos intermedios e portas na entrada. Sobre o primeiro muro había unha empaliza de madeira para defenderse mellor de posibles ataques. Tamen hai castros á beira do mar que utilizan os cantís como elemento de defensa.

Interior

Dentro do castro están as vivendas, aínda que hai castros sen vivendas; polo que se supón que só se usaban como refuxio en

caso de ataque. As vivendas son mais ben pequeñas, de forma redondeada, co tellado de palla ou de colmo. Nun principio construíanse con terra e ramallos, e despois de pedra.

Dentro da vivenda hai unha lareira e moitas veces bancos de pedra adoisados ós muros.

Coa chegada dos romanos comezan a facerse máis rectangular e os tellados de tellas xa na última época. Non hai unha panificación do espazo; Cada casa esta feita onde lle pareceu ó que a fixo, o que da unha sensación de desorde. Ademais das casas podemos atopar outras construcións para servicios complementarios como obradoiros, almacéns, fornos e graneiros

ACTIVIDADES ECONÓMICAS

Os habitantes dos castros dedicábanse á agricultura e a gandería a caza e a recolleita de froitos silvestres.

Cultivaban cereais, trigo e millo miúdo, e outras plantas coma chícharos e fabas. Recollian lanchas coas que facían unha especíe de pan e outros froitos. O gando estaba formado por: ovellas, cabras, vacas, porcos e cabalos. Tamén practicaban a caza de cervos e xabaríns e, nos castros preto do mar, o marisqueo e a pesca.

ARMAS

Cos restos chegados ata nós, podemos saber como eran as armas que usaban os guerreiros castrexos: a máis orixinal e única desta cultura é o puñal de antenas, feito todo en bronce ou o mango en bronce e a folla en ferro. Tamén usaban a lanza e a espada curta. Protexíanse co escudo, de forma redonda e, nalguns casos, un casco (sen cornos ).

ARTE

Ourivesaría

Unha das cousas que mais nos chama a antención da cultura castrexa son os obxectos de ouro atopados nas excavacións. Esto débese á boa conservación que ten o ouro, mentras que outros materiais como o ferro ou a madeira prácticamente desaparecen. A peza de ouro máis característica e o torques. A maioria dos investigadores pensan que o levaban os homes importantes ó pescozo.

Outros pensan que o levaban na man como símbolo de poder.

Escultura

Hai moitas figuras feitas en pedra atopadas nos castros, datadas xa na última época, a romana. As figuras máis características son as de guerreiros.

CASTROS DE ARTEIXO

No municipio de Arteixo hai unha importante representación da "Cultura Castrexa", catalogaron. A continuaimportantes:

Castro de Larínparroquia de Larín, Anzobre, na parroquia de Armentón, Castro de Castelo nSorrizo, Castro de CociñadoiroSuevos, o "O Galo"

Hai moitas figuras feitas en pedra atopadas nos castros, datadas xa na última época, a romana. As figuras máis características son

CASTROS DE ARTEIXO

No municipio de Arteixo hai unha importante representación "Cultura Castrexa", son dezanove os cas

. A continuación facemos unha relación dos

Castro de Larín, situado na quia de Larín, Castro de

na parroquia de Armentón, na parroquia de

tro de Cociñadoiro en o "O Galo" na parroquia de

Hai moitas figuras feitas en pedra atopadas nos castros, datadas xa na última época, a romana. As figuras máis características son

No municipio de Arteixo hai unha importante representación nove os castros que se

a relación dos

Barrañán, Castro de Canzobre de Pastoriza na parroquia de A Pastoriza, parroquia de Oseiro eLaxobre en Arteixo. Visitando estos castros e posible coñecer cómo foron os primeiros asentamentos sociais no Noroeste peninsular, así coa súa evolución no tempo.

Castro do Petón:Este castro chámase agfoi Castro do Petón sempre foi a pedra da Fogueira ese nome llo puso o Concello de Arteixo Ese nome e debido a que oubo unha distancia chamado Castro e o monte chamabase O Petón Está situado en Vioño, sobre a súa contorna. Polo norte e leste está rodeado pola pista que vai de Vioño áestrada xeral de Caión. A súa defensa é unha aínda que no sector sur está moi perdida polas cavaduras para cultivos.

Castro de Canzobre na parroquia de Morás, parroquia de A Pastoriza, Castro de Rañobre

parroquia de Oseiro e Castro de Figueiroa e Castros de

Visitando estos castros e posible coñecer cómo foron os ros asentamentos sociais no Noroeste peninsular, así co

n no tempo.

Castro do Petón: Este castro chámase agora Castro do Petón: O seu nome nunca foi Castro do Petón sempre foi a pedra da Fogueira ese nome llo puso o Concello de Arteixo

Ese nome e debido a que oubo unha distancia chamado Castro e ase O Petón

situado en Vioño, nun outeiro de pouca altura que se elevasobre a súa contorna. Polo norte e leste está rodeado pola pista que vai de Vioño áestrada xeral de Caión. A súa defensa é unha muralla que rodea toda a súa contorna,

que no sector sur está moi perdida polas cavaduras para

quia de Morás, Castro Castro de Rañobre na

roa e Castros de

Visitando estos castros e posible coñecer cómo foron os ros asentamentos sociais no Noroeste peninsular, así como

ora Castro do Petón: O seu nome nunca

foi Castro do Petón sempre foi a pedra da Fogueira ese nome llo

Ese nome e debido a que oubo unha distancia chamado Castro e

nun outeiro de pouca altura que se eleva sobre a súa contorna. Polo norte e leste está rodeado pola pista

muralla que rodea toda a súa contorna, que no sector sur está moi perdida polas cavaduras para