CADERNO DE RELATOS E POEMAS

Climántica

1º ESO

Eu son Carlos, o reciclador, e tí a basura de contaminación. O fume da fábrica contamina un montón,e tí coma bo cidadán búscalle a solución, porque este é problema a mogollón. Por este motivo fastidiouse Xapón a súa central nuclear explotou e a vida en Xapón acabou Sabedes cal é a máis axitada solución?...reducir a contaminación, que abunda coma o carbón. Pois se seguimos así………….. a Terra daranos un patadón

Carlos Alberto Arufe Montes

Car lo s , o Rec i c lado r

Pero Ter ra t i ña un prob l ema, xa que apor taba mo i ta s cousas boas a m i l e s d e pe r soas , e tan só o 40% a apr e c iaba , ag rade c ía l l e po r dar l l e s un fogar e po r d e i xar que v i van . En tón Sol , ao v e r que tan ta x en t e e s taba en con t ra d e la , e s tabaa d e ixando a un lado , non sab ia que e l a e ra a que mái s p rob l emas l l e causaba . Pero un bó d ía , a x en t e sa iu ás rúas , s en nada e l é t r i c o , en b i c i s ou andando , be r rando ou c on pancar tas , que r ían que Ter ra e s t i v e s e b en , que nad i e l l e f i x e s e daño , a índa que po r d e sg raza s i hab ía quen l l e fa c ía daño , e non e ra a própo s i t o , s i n dar s e c on ta e ra a que mái s daño l l e fa c ía , e ra Sol , e n on s e pod ía e v i t a r .

¿Ou s i? Si t o do s o s da Te r ra s e un ían , s e e sa bata l la a l o i t aban xun to s , e s ta r ían c e r ca da v i c t o r ia , d e sa v i s t o r i a que s e t ra ta r ía d e t e r un f oga r me l l o r , s en pr eo cuparnos d e s i e s taba con taminado ou non ; unha pe r soa non pod ía pe ro t odos xun to s s i . Neces i t aban a axuda do s e r mái s in s ign i f i can t e do p lan e ta , i n c luso a túa axuda , unha das mái s impor tan t e s . T i tamén t e podes un i r . Xun tos po la ún i ca cousa que t odos c ompar t imos , xun t o s po r un p lan e ta me l l o r .

Blanca Lor enzo Bran tuas

Había unha vez unha nena que fora de viaxe. En ese viaxe cruzara medio mundo e viu cidades, pobos e aldeas, como se acumulaban toneladas de vasura.

-Que non podían tirar a cada dous por tres bolsas de vasura, escrementos, latas, comida,etc,etc.... porque contaminaban o medio ambiente.Ao día seguinte toda a xente do pobo púxose mans a obra. E asì estiveron semanas e o fin o conseguiron, e a nena foi a cidades, aldeas e pobos e consegiuno, dixo a nena:

Le t i c ia Cas t ro Blanco

O Cambi o Cl imá t i c o

Os nenos estaban a xogar e o mundo quentouse con tanta presión de contaminación.

Os nenos preguntáronse cal será a solución? O libre comercio desvastador dixeron, é a perdición.

María Lago .

Ás veces ata os seres máis pequenos fíxanse nos detalles. Este é o caso de Sneppy, unha pulga que leva vivindo na Terra dende hai máis de 150 anos e que está notando algo nestes últimos anos: a Terra estábase escurecendo, e non por mor dunha tormenta, logo de investigar descobre que a Terra estase á contaminar, e iso é normal cos gases que botan os volcáns e a Terra mesma, pero ademais diso os seres humáns están a facelo peor. Os gases dos vehículos, industrias, etc... son moito máis contaminantes caos naturais, e iso fai que os gases queden na atmosfera. O noso amiguiño estaba xa farto de respirar ese aire tan gris, de camiñar sobre montañas cada vez máis grandes de lixo, ata que un día dixo:Co seu pequeno e delicado tamaño ensinoulles aos seres humanos a reciclar e a consumir menos. Estes aceptaron e axudaron ao pequeno Sneppy a que a Terra volva a estar limpa e sá. E traballando durante anos reduciron moito a contaminación. Porque un pequeno xesto de todos pode facer grandes cousas. 

A l i c ia Fon t en lo s Mart ín e z

Cando as flores saen ,aluman co sol ,pero cando non saen ven o  peor ... cando e   o  verán ,     chove ....cando é inverno ,     fai calor ...o cambio  climatico é o peor .

RitaMar ía Buján Franco

Lo i t emos po l o no s o p lan e ta En xapón un terremoto pasou E unha gran central estoupou,Estouparon tamén os nosos corazónsCheos de lágrimas e paixóns. A contaminación estanos inundandoE as nosas mentes están pensando, Cal será o final Desta seria gravidade.  O cambio climático estáse acelerando,Pero nadie está reacionando,Toda a xente está flipando,Con todas as noticias que están, alarmando. Non tires lixo á rúa,Pensa que a vida e túa,Reciclar non é difícil,Máis difícil e ver a realidade.

Borja García Maneiro

Había unha vez unha nena que fora a Praia de excursión cos seus pais, cando chegaron comeron alí nun parque, sentados na manta que trouxera a nai. Acabaron de comer e a nena quería bañarse na auga, a nai deixouna. Cando chegou á auga viu que estaba toda sucia e que cheiraba mal, non se quixo meter na auga porque lle daba noxo. A auga tiña botes de bebida, comida, papel, bolsas, excrementos, etc. Eles non quixeron volver máis a esa Praia.

Cando marcharon a nena preguntoulle a seu pai: -Papà, por que hai tanta porquería na Praia? -Miña nena, porque hai xente moi sucia, que non respeta a natureza nin as cousas. Non saben tirar os residuos onde corresponde, e emporcallan o medio natural -Papá, pois é unha pena de Praia, porque erea preciosa. Hai que facer algo. -Mira, unha cousa que podemos facer é recoller o lixo que producimos e botalo no seu contedor correspondente, para non contaminar máis e así dar exemplo.

Nerea Est é v ez Par í s

A nai de Rosa morreu cando ela era moi pequena, seu pai traballa fóra e non pode vivir con ela, asi que os seus tíos coidana dende que morreu súa nai.� � � � � � � �� � � � � � � � � �Un día que estaba o pai de Rosa, foron todos ao campo, a un lugar onde hai asadores e mesas para comer. Estiveron alí todo o dia, e cando xa se dispoñían a marchar Rosa e Andrés fixáronse que o lugar estaba moi sucio. Rosa dixo:� � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � �

-Pois iso non o sabía- dixo Andres- Vale, pois debemos recoller.� � � � � � � �Puxéronse mans a obra e recolleron.� � �Os seus pais chegaron e vironos recollendo, os pais de Andrés preguntáronlle:� � �� � � � �-Pero que facedes recollendo iso que non o fixestedes vós?� � � � � � � �-Papá! Se non o recollemos o cambio climático evoluciona mais rapido- dixolle Andres.� � � � � � �-Tío! Andres ten razón, se non o facemos destruiremos o planeta-respondeu Rosa moi seria.� � � � � � � � �-Haberá que axudalos-dixo o pai de Rosa. -Non pasa nada por marchar un pouco mais tarde.� � � � � � � � � �-Est ben, pero rapidiño que se vai facer de noite-respondeu o seu tío.� � � � � � � �-Gracias-dixeron Andrés e Rosa á vez - se colaboramos todos, o cambio climatico podese estancar� � � � �

Nerea Car r eño�

A terra estaba completamente destruida, sen vexetación e apenas quedaban especies animais. Sobrevivían un policía e un científico. O científico decidiu facer unha máquina do tempo para volver ao pasado, deste xeito poderían salvar a Terra. Terían que facerlle ver á xente os efectos da contaminación sobre o cambio climático.Despois de moito pensar e pensar, dou co xeito de construir a retro-máquina. Os dous debían meterse na cápsula e emprender a viaxe. Así o fixeron e conseguiron chegar ó ano 2011.Ao chegaren quedarían abraiados, porque había moitísima vexetación, pareceulles teren realizado unha viaxe ao paraíso. Pero algo chamou moitísimo a súa atención: Viron que no 2011 utilizaban as enerxías fósiles para case todo ( para quentarse, para cociñar, para combustible das industrias e dos coches...) Ao ver o que alí ocorría decidiron viaxar a outros lugares para ver se sucedía o mesmo.

Así era, pero puideron comprobar que nalgunhas poblacións chamadas “aldeas”,o uso destes elementos era menor que noutros chamados “cidades”. Nas “cidades”, os coches (vehículos para desprazarse) emitían uns gases negros moi perxudiciais para a atmosfera, ademais habíaos a milleiros.Debían advertir a toda aquela xente de que os cambios no clima dos que se estaba falando naqueles días só eran un pequeño adianto do que lles agardaba no futuro se non tiñan un maior control cas enerxías fósiles. O científico díxolle ao policía: “O noso traballo será agora quedarnos aquí ata convencer a todas as persoas de que teñen que cambiar o seu modo de vida porque o que teñen é moi perxudicial para a Terra”.

A principios de Maio, cunha calor insoportable, no pobo de Dave, Canarias, hai moita contaminación, e ben, iso é o que lle gusta a Dave: fume de coches, industrias…Un día no colexio explicáronlle os problemas da contaminación, Dave non o podía crer, e decidiu facer algo. Pensaba e pensaba, pero nada, non se lle ocorría nada. Unha noite preguntoulle os seus pais que podía facer e eles propuxéronlle que fose a falar co alcalde. Así o fixo, pero o alcalde non o escoitou. A Dave non se lle ocorría que máis podía facer ata que un día llo comentou aos seus amigos, Alex e Laura, e dixéronlle que irían falar os tres co alcalde, pero tampouco nesta ocasión lles fixo caso. Díxolles, que ao seu parecer, o pobo ía ben, que non necesitaba a súa axuda para nada, pero se equivocaba, e bastante.

A única solución era convocar unha reunión con todos os veciños. Faloulles de como estaban os niveis de contaminación no pobo e da necesidade de actuar xa. Todos quedaron pensando e culpaban o alcalde de non facer nada, pero tamén se decataron de que eles tamén tiñan a súa parte de culpa.Decidiron facer unhas pancartas e dirixirse ao concello, nas pancartas podíanse ler frases como "Alcalde, atención! Non queremos máis contaminación! " E berraban: "Esiximos ver o alcalde. Que o alcalde nos escoite"O alcalde ao ver alí a todo o pobo reunido saíu e díxolles:-"Está ben, vós gañades. Escoitareivos e farei todo o que estea na miña man para solucionar o problema".Todos se puxeron mans á obra e conseguiron acabar coa contaminación, e comprenderon que xuntos podemos conseguir cousas que parecen imposibles.

Sara Gonzál e z Insua

Érase unha vez un lobo, un esquío, un castor e unha londra que estaban reunidos no medio do monte para falar dos seus problemas coa contaminación e deciden facer un escrito aos homes:

3.Os animais queremos vivir como todo ou mundo sen ningún perigo.

5.Non tiredes lixo nos bosques nin nos ríos nin provoquedes incendios, é ou noso fogar.Javier Queiro

Decaden c i aEn clara decadencia está la Tierrapor las manos humanas explotaday pronto la veremos reventadacon miles de explosiones nos entierra. Si la madre naturaleza nos encierraen fuerte ventolera huracanadalos tornados todo arrasan de pasaday el tsunami a la gente aterra. La gente en Japón va a explotarla tenemos que ayudarsino todo terminará. La gente en Haitíanda por ahísin una casa donde vivir.

Pablo López Núñez

IES “Campo de San Alberto”

Alumnos 1º ESO

Proxecto Interdisciplinar

Curso 2010/11

Noia – A Coruña