POLOSDEREITOS

FUNDAMENTAIS DA MULLER

POLA IGUALDADEENTRE

HOMES E MULLERES

Veño desde o onte,desde o pasado escuro e esquecido,

coas mans atadas polo tempo, coa boca selada desde épocas remotas.

Veño cargada de dores antigas, recollidas por séculos, arrastrando

cadeas longas e indestrutibles.

Veño desde a escuridade, do pozo do

esquecemento co silencio ao

lombo, co medo

ancestral que corroeu a

miña alma desde o principio

dos tempos.

Veño de ser escrava por milenios, escrava de maneiras diferentes:

sometida ao desexo do meu raptor en Persia, escravizada en Grecia baixo o poder romano,

convertida en vestal nas terras de Exipto,ofrecida aos deuses en ritos milenarios

vendida no deserto ou trocada como una mercadoría.

Veño de ser apedrada por adúltera nas rúas de Xerusalén

por una turba de hipócritas, pecadores de todas as especies

que clamaban ao ceo o meu castigo.

Fun mutilada en moitos pobos para privar o meu corpo de

pracerese convertida en

animal de carga, traballadora e paridora da

especie.

Violáronme sen límite

en todos os recantos do

planeta sen que conte a

miña idade madura ou tenra, ou importe a miña

cor ou a miña estatura.

´Tiven que servir onte aos

señores, prestarme aos seus desexos,

entregarme, doarme,

destruírme, esquecerme de ser unha entre

miles.

Fun barragana dun señor en Castela, esposa dun marqués

e concubina dun comerciante grego, prostituta en Bombai e en Filipinas

e sempre foi igual o meu tratamento.

Duns e doutros sempre escrava, duns e doutros dependente,

menor de idade en todos os asuntos, invisible na historia

máis afastadae esquecida na historia máis

recente.

Eu non tiven a luz do alfabeto.Durante longos séculos

abonei coas miñas bágoas a terra que debín cultivar

desde a miña infancia.

Recorrín o mundo en millares de vidas

que me foron entregadas unha a unha.

E coñecín a todos os homes do planeta.

Os grandes e pequenos,

os bravos e covardes, os viles, os honestos, os bos, os terribles.

Mais case todos levan a marca dos tempos.Uns manexan vidas

como amos e señores, asfixian, apreixan e aniquilan.

Outros deixan almas comercian con ideas, asustan o seducen,

manipulan e oprimen.

Eu coñézoos a todos, estiven a carón duns e doutros,

servindo cada día, recollendo migallas,

baixando a cerviz a cada paso, cumprindo coa miña karma.

Recorrín todos os camiños rabuñei paredes e ensaiei silencios

tratando de cumprir co mandato de ser como eles queren

mais non o conseguín.

Xamais se permitiu que eu escollese o rumbo da miña vida.

Camiñei sempre nunha disxuntiva: ser santa ou prostituta.

Coñecín o odio dos

inquisidores que en nome da santa Nai

Igrexa condenaron o meu corpo

ao seu servizo

e ás infames chamas da fogueira.

Chamáronme de múltiples

maneiras: bruxa, tola,

adiviña, pervertida,

aliada de Satán, escrava da

carne, sedutora,

ninfómana, culpable dos

males da terra.

Pero seguín vivindo, arando, colleitando, cosendo,

construíndo, cociñando, tecendo, curando, protexendo, parindo, criando, aleitando, coidando

e sobre todo amando.

Poboei a terra de amos e de

escravos, de ricos e

esmoleiros, de xenios e de

idiotas, pero todos

tiveron a calor das miñas entrañas,

o meu sangue e o seu

alimento, e levaron un

pouco da miña vida.

Logrei sobrevivir á conquistabrutal e despiadada de Castela

nas terras de América, pero perdín os meus deuses e a miña terra

e o meu ventre pariu xente mestiza despois que o amo

me tomou pola forza.

E neste continente mancillado proseguín a miña existencia cargada de dores cotiáns,

negra e escrava, no medio da facenda, vinme obrigada a recibir o amo

cantas veces quixer sen poder expresar ningunha queixa.

Despois fun costureira,

campesiña, serventa, labradora,

nai de moitos fillos miserables,

vendedora ambulante, curandeira,

coidadora de nenos ou de anciáns,

artesá de mans prodixiosas,

tecedora, bordadora,

obreira, mestra,

secretaria,enfermeira.

Sempre servindo a todos,convertida en abella ou sementeira,cumprindo as tarefas máis ingratas,

moldeada como cántaro polas mans alleas.

E un día doínme das miñas angustias, un día canseime dos meus traballos,

abandonei o deserto e o océano, baixei da montaña,

atravesei as selvas e confíns e convertín a miña voz doce e tranquila,

en bucina do vento,en grito universal e enlouquecido.

E convoquei á viúva, á casada, á muller da aldea, á solteira,

á nai angustiada, á fea, á recén parida, á violada,

á triste, á calada, á fermosa, á pobre, á aflixida, á ignorante, á fiel, á enganada, á prostituída.

Viñeron miles de mulleres xuntas escoitar as miñas arengas,

falouse das dores milenarias, das longas cadeas

que os séculos nos cargaron ao lombo.

E formamos con todas as

nosas queixas un caudaloso

río que empezou a

recorrer o universo,

afogando a inxustiza e o

esquecemento.

O mundo quedou paralizado,os homes e mulleres non camiñaron,

pararon as máquinas, os tornos, os grandes edificios e as fábricas,

ministerios e hoteis, talleres e oficinas, hospitais e tendas, fogares e cociñas.

As mulleres, por fin, descubrímolo.Somos tan poderosas coma eles

e somos moitas máis sobre a terra!Máis que o silencio e máis que o sufrimento!

Máis que a infamia e máis que a miseria!

Que este canto resoe nas arredadas terras de

Indochina nas areas cálidas de

África, en Alaska e

América Latina, chamando á igualdade

entre os xéneros, a construír un mundo

solidario –distinto, horizontal, sen

poderíos- a conxugar tenrura,

paz e vida, a beber da ciencia sen

distingos.

A derrotar o odio e os prexuízos, o poder duns poucos,

as mesquiñas fronteiras, a amasar coas mans de ambos sexos

o pan da existencia.

A Axencia de Noticias Coránicas de Irán destacaba nunha entrevista co teólogo islamista Musa Gunes, quen afirmaba que "Occidente trata de desviar ás mulleres do seu papel principal e real na sociedade, presionándoas con lemas

vans sobre liberdade e igualdade". Tamén engadiu que unha das tácticas que utilizan

é apartar as mulleresdas súas familias, atraéndoas ao mercado laboral.

QUE ESTE TIPO DE COMENTARIOSNUNCAS MÁIS SE VOLVAN ESCOITAR.

XahOlg