Este texto foi escrito no 2002, en Maricá .Feito para os Homes.

Dedicado ás Mulleres.

- Que quede o texto, polas xeracións que

virán.- Que as Mulleres

poidan ocupar o seu espazo, sen competir

cos Homes.- Que os Homes

poidan comportarse como Homes con

maiúsculas.

A Canción de fondo é

interpretada por Charles Aznavour

.Nas últimas diapositivas encóntrase a

letra, que por si misma, move á

reflexión.ESCÓITAA e GOZA CON ELA

Home. . . Recorda que cando es semente, é no corpo dunha Muller,que xermolas...

Cando naces chorando…

É nos brazos dunha Muller

que te calmas...

Cando sintes fame,é nos seos dunha Muller

que te sacias...

Cando intentas andar,é co auxilio dunha Mullerque arriscas os primeiros pasos...

Cando comezas a falar, é unha Muller quen te ensinaas primeiras palabras...

Cando te preparas para enfrontar a vida, é unha

Muller quen te incentiva e te moldea o carácter...

Cando comezas a espertar para o amor, é unha Muller quen te fai

soñar...

Cando sintes soidade, é unha Muller a quen

buscaspara ser a túa compañeira

ao longo da vida.

Cando te multiplicas. . .é unha Muller quen dá a luz os fillos, dando continuidade á túa descendencia.

Cando, finalmente, entenderás que a Muller comparte coa natureza a

creación da propia vida? ...

Cando finalmente, entenderás que dependes dela.?

Respétaa!, Ámaa!, ¡Protéxea!

e, certamente, sentiraste

máis Home.

Charles Aznavour

Ela pode ser o rostro que non consigo esquecer,un abrazo de pracer ou de arrepentimento,tal vez o meu tesouro ou o prezo que eu teño que pagar.

Ela pode ser a música que o verán canta,tal vez o frescor que o outoño trae,tal vez un centenar de cousas diferentesno espazo dun.

Nun paraísoou nun inferno,Ella pode ser bela ou fera,tal vez abundancia ou fame,pode transformarse cada día.

Ela pode ser o espello do meu soño,o sorriso reflectido no río.Ela pode non ser o que parece serdentro da súa casa.

Ela, que sempre parece tan feliz no medio da multitude, cos ollos tan persoais e tan orgullosos,pero que non poden ser vistoscando choran.

Pode ser o amor que non espera que dure,pode vir das sombras do pasadoque eu iré acordarme ata o día da miña morte.

Ela tal vez sexa o motivo para eu sobrevivir,a razón pola cal eu estou aquí,a persoa que coidarei a travésdos difíciles e inmediatos anos.

Eu, eu collerei as risas e as bágoas dela e farei delas todos os meus recordos.Para onde ela vaia, eu teño que estar allí.O sentido da miña vida é ela.