UrDuRiTaSuNa eta iNtSeGuRiTaTea.

Horiek dira nigan momentu honetan barne barnean dauden bi emozio.

LaSaiTaSuNa, berriz, urrunean sentitzen dut poliki-poliki eta motel-motel

nigana hurbiltzen...

Tripetan korapilo txiki ta estu bat daukat. Urduritasunaren seinale? zergatik ote?

Egia da emozioak gorputzean sentitzen ditugula, bai sentitu. Baina batzuetan emozioak alde razionalera

pasatzearen beharra daukagu; ulertzeko, kokatzeko, gauzak onartzeko, aldatzeko, hobetzeko,... azken finean

norberak bere burua hobeto ezagutzeko. Hori da, orain eta hemen egiten saiatuko naizela. Gorputzean

sentitzen dudana alde arrazionalera pasatzea.

Urduritasuna, intseguritatearen ondorioa dela uste dut. Ikasgaiarekiko dudan intseguritateak agian,

urduritasuna sentitzera eraman nau. Bere lehenengo hegaldia den eta lurra hartu ezin duen txori txiki bat

bezala sentitzen naiz, oraindik, hegan egiten ongi ez dakiena. Oraintxe gela honen gainetik hegaka nabil, nire

tokia non dagoen topatu barik.

Bidaia laburra izan da.

Intentsua ere izan dela esatea gustatuko litzaidake, baina ez dut horrela sentitu. Galduta nagoenaren

zentzazioa daukat, hiru hile pasa dira eta jakintzak puntu batean handitu baditut ere, maila teorikoan geratu

naizela uste dut (beharbada, filosofatzeko nire jarrerak horra eramaten nauelako gehienetan).

Praktikotasuna aurrera eramatea oso zaila egiten zait. IKT-ak zer diren, zertarako erabiltzen ditugun, nola

erabiltzen ditugu, nora garamatzate, … bezalako galderek inbaditzen naute. Hauek izugarri interesatzen

naute, uste baitut irakasle bezala jarrera kritikoa eduki eta zabaldu behar dugula, arlo honetan ere.

LaSaiTaSuNa, nigana heldu da…

tripetako urduritasuna, gutxika

desagertzen ari da.

http://www.youtube.com/watch?v=kMKv7QJbRsw

Leire Jimenez Litago