Vanessa_e_o_poder_da_palestina

2
Había unha vez unha nena chamada Vanessa que un día foi mercar unha palestina. Estaba tan leda que foi dar un paseo pola praia. Pasou un rato e púxose o sol. Entroulle o sono e foi as rochas a botar unha sesta pero, nada máis chegar , atopou unha cova que nunca antes vira. Picoulle a curiosidade e entrou. De súpeto, escoitou uns alaridos de tristeza e enfado. Vanessa quixo volver atrás pero non puido porque as suas pernas non paraban de camiñar cara diante. Chegou ao final da cova e atopouse cun monstro que lle preguntou: - Quen osa entrar na miña cova? - Eu Vanessa son (e rectificou): Eu son Vanessa. - E… A que ves? - E que tiña sono, vin a cova e entrei a botar unha sesta. - A botar unha sesta, a botar unha sesta! pero ti, quen te cres que es?, como si eu non tivera outros asuntos que resolver! … - Síntoo, señor monstro, pero… Que lle pasa a vostede? - So que eu son un neno ao que transformaron en monstro. - E non se pode arrancar? - Si, so necesito unha palestina como a que tes ti no pescozo. Entón, Vanessa deulle a palestina ao monstro quen, de súpeto, converteuse nun fermoso neno, mentres que Vanessa transformouse nun monstro.

description

- E… A que ves? - E non se pode arrancar? - So que eu son un neno ao que transformaron en monstro. - Quen osa entrar na miña cova? - Eu Vanessa son (e rectificou): Eu son Vanessa. - Vingareiiiimeee...! - Si, so necesito unha palestina como a que tes ti no pescozo. - Síntoo, señor monstro, pero… Que lle pasa a vostede? - E que tiña sono, vin a cova e entrei a botar unha sesta.

Transcript of Vanessa_e_o_poder_da_palestina

Page 1: Vanessa_e_o_poder_da_palestina

Había unha vez unha nena chamada Vanessa que un día foi mercar unha palestina. Estaba tan leda que foi dar un paseo pola praia. Pasou un rato e púxose o sol. Entroulle o sono e foi as rochas a botar unha sesta pero, nada máis chegar , atopou unha cova que nunca antes vira. Picoulle a curiosidade e entrou. De súpeto, escoitou uns alaridos de tristeza e enfado. Vanessa quixo volver atrás pero non puido porque as suas pernas non paraban de camiñar cara diante. Chegou ao final da cova e atopouse cun monstro que lle preguntou:

- Quen osa entrar na miña cova?

- Eu Vanessa son (e rectificou): Eu son Vanessa.

- E… A que ves?

- E que tiña sono, vin a cova e entrei a botar unha sesta.

- A botar unha sesta, a botar unha sesta! pero ti, quen te cres que es?, como si eu non tivera outros asuntos que resolver! …

- Síntoo, señor monstro, pero… Que lle pasa a vostede?

- So que eu son un neno ao que transformaron en monstro.

- E non se pode arrancar?

- Si, so necesito unha palestina como a que tes ti no pescozo.

Entón, Vanessa deulle a palestina ao monstro quen, de súpeto, converteuse nun fermoso neno, mentres que Vanessa transformouse nun monstro. O neno botou a correr coma un tolo escapando da cova e de Vanessa.A nena quedou triste e ela pensa todolos dias en vingarse daquel neno. Todalas noites escóitase nesa cova:

- Vingareiiiimeee...!

Fin???

AUTORES:AdriánAnabel