Cousas da rata Luisa

BOCADILLOS

Desde que colleron gusto por prepararen comidas, nunca pasa moito tempo sen que volvan á cociña.

E como xa había tempo que non facían nada andiveron a pensar case toda unha semana.

Querían facer algo que non fora repetido, que fixeran eles sós, doado e divertido.

-Que se poida facer sen ter que agardar, e sen que mamá non nos teña que axudar.

-Que non vaia ao lume. –Que non vaia ao forno.

– Aparte de bocadillos… outra cousa non atopo.

-Pois agora que o dis… Non é mala idea darlle unha alegría á hora da merenda

E desde que lles entrou, na cabeza, esa teima cada media tarde, para eles, é festa.

Deixan calquera cousa que estean a facer, e arrancan ao instante para a cociña a correr.

Póñenlle desto, bótanlle de estoutro…Facer bocadillos, para eles, é un xogo.

Adórnanos por fóra, alégranos por dentro,

xogando coas formas,

e máis cos recheos.

Coas cores,

cos tamaños,

cos adornos,

cos pans…

Nunca os fan iguais … Sempre están a inventar!

A súa fantasía nunca ten remate.Fannos frios ou quentes… e cheos de detalles.

O que queren, sempre, e que leven moitas cousas e que chamen a atención coa gracia das súas formas.

-Hoxe, o meu, é unha galiña. –O meu un pallaso.-Pois eu xa vou diante. Estou comendo un gato!

Onte tentaron facer os seus retratos: con orellas de cenoria e unha herba por rabo.

fin

As fotografías foron collidas da Internet.Agradézolle aos autores a súa dispoñibilidade e agardo que saiban disculpar o uso que fixen delas. Mon Daporta.