ORACIÓNS SETEMBRO- OUTUBRO 2015

LUNS 28 SETEMBRO 2015. NO NOME DO PAI…..

MIGRANTES

Á terrible situación dos naufraxios nas costas do sur de Europa con miles de inmigrantes subsaharianos tentando escapar da situación de extrema pobreza, sumouse este verán o drama dos refuxiados sirios que foxen da situación de guerra e persecución á que ven sometidos. Emigrantes sirios e tamén afgáns e paquistanís, que nos últimos días tratan de chegar a Alemaña, principalmente, pola fronteira entre Hungría e Serbia. A crise dos inmigrantes e refuxiados que foxen da guerra lonxe solucionarse é cada vez máis aterradora: persoas que o arriscan todo para poder salvar a súa vida ou gozar de dignidade humana á que teñen todo o dereito. Son sobrecolledoras as imaxes de miles de persoas tratadas coma se fosen animais e simplemente rexeitadas pola Unión Europea. Fronte a esta crúa realidade non podemos pechar os ollos. Ante esta tráxica realidade é necesario actuar xa agora.

Palabra: Mt 5, 4

“Ditosos os que sofren, porque serán consolados”

Reflexión

Pode parecer sensacionalistas pero: Queda moito por facer mentres 800 millóns de persoas vivan nos países do Sur en condicións de pobreza e, delas, 550 millóns estean na miseria; mentres 6 millóns de nenos morran cada ano antes de cumprir os 5 anos; mentres 58 millóns de nenos non van á escola primaria e mentres millóns de nenos e mozos vivan marxinados dos progresos mundiais. Como te sitúas ante esta realidade?

Oración do Mozo MigranteAquí estou, á beira do camiño, sen camiño; os meus pasos buscan as túas pegadas para poñer as miñas pisadas, a vida e a morte están ante min como un reto; o ben e o mal crúzanse no meu corazón que sen descanso busca, pide e chama.

Eu quero ser ditoso, home en camiño; eu quero ser libre coa liberdade do teu exemplo. Quero deixar atrás as chamadas inútiles do diñeiro, do poder, do pracer, do que no fondo é nada.

Quero ser desde as miñas raíces e a miña historia de ilusións e fracasos, desde as miñas loitas e as miñas crises un camiño de esperanza aberto cara á vida eterna, onde ti moras e onde esperas cun corazón de amigo, a miña chegada.

Señor Xesús, contigo faise o camiño suave e lixeiro, ao levar entre ti e eu -os dous xuntos- esta pesada carga. Quero ser discípulo teu, e aprender de ti, Mestre, a ser libre como o vento, no teu Espírito, que guía e salva. Así sexa. Amén

<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/Oj8aNCtTHW4" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

MARTES 29 SETEMBRO 2015. NO NOME DO PAI…..

Evanxeo

"Homes de Galilea, por que seguides mirando ao ceo? Este Xesús que lles foi quitado e foi elevado ao ceo, virá da mesma maneira que o viron partir". (Hch 1, 11)

Reflexión

Nós somos como cometas que poden chegar a voar moi alto, tan alto como cada un e cada unha de nós se atreva a voar. E así pasa a nosa vida tratando de chegar moi alto. Pero coidado, porque isto de subir pódese interpretar como querer chegar a ser máis que os demais, ter máis poder, máis cousas, mellor soldo... e nada máis afastado da realidade do evanxeo.Din que só se pode estar por encima do outro cando se lle está axudando a levantar; esa é a cometa que vos fará subir máis e máis para chegar á felicidade, porque a felicidade está en darse aos demais.Esa cima á que pretendemos chegar, para nós os cristiáns, ten unha senda marcada na persoa de Xesús. O final desta senda ten un tesouro, a felicidade.Si, como ben di os nosos querido Papa Francisco, o evanxeo é un manual para ser felices, oxalá que aos poucos o vaiades descubrindo.

Pensade nalgún momento da vosa vida na que fostes felices facendo algo por alguén.

<iframe width="420" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/dLl-erxJjag" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

Oración final

Señor Xesús,Ti que entendiches a vida desde o servir,Que lograches facer felices a aqueles cos que te cruzaches.Dános a fortaleza para non deixarnos levar polo ventoDo conformismo, da preguiza, do eu non podo...Fainos xente que suba alto e faga subir moi alto a aqueles que nos rodean.Amén.

MÉRCORES 30 SETEMBRO 2015. NO NOME DO PAI…..

O verdadeiro valor dunha persoa non se atopa na súa intelixencia, nin nos seus talentos, nin nas súas habilidades, nin sequera nos seus principios.O auténtico valor dunha persoa, o máis valioso, o que é exclusivo, inconfundible, o que é innato ao gran ser humano, é esa capacidade tremendamente xenerosa de situarse no lugar do outro, de esquecerse dun mesmo, de substituír o EU por riba de todo ao TI como una mesma parte. De postergar ser o centro do universo por empatizar cos teus semellantes. De aparcar a falsa necesidade do noso ego pola bondade de prestar axuda aos demais. De desatender os nosos desexos por atender os desexos dos que de verdade che necesitan nese momento.Esa calidade, que é tan escasa na actualidade, é a que máis valor ten, porque nun mundo tan superficial e caótico como é o actual, onde cada cal camiña en soidade e mira por si, é realmente difícil atopar a persoas que non soamente se preocupen por ti, senón que se ocupen de facerte sentir feliz.

Sentir empatía require dun grao de atención cuantioso, dun esforzo extraordinario de observar ao outro.Sexamos máis humanos e desenvolvamos a nosa empatía, situémonos no lugar do outro e tentemos comprendelo en cada situación. As relacións humanas funcionarían moito mellor se practicásemos a escoita activa desde o noso corazón e apreciásemos de verdade os sentimentos e necesidades dos demais.

Evanxeo (Mt 18, 1-3)

“Naquel tempo achegáronse a Xesús os discípulos e dixéronlle: «Quen é, pois, o maior no Reino dos Ceos?» El chamou a un neno, púxoo no medio deles e dixo: «Eu asegúrovos: se non cambiades e vos facedes como os nenos, non entraredes no Reino dos Ceos”. Lectura

Reflexión

Ás veces podemos chegar a pensar que non temos nada que ofrecer aos demais, pero simplemente é porque non te paraches a reflexionalo. Pensa: que podo facer hoxe para que ti te sintas mellor?

Oración final

Señor,Ensíname a apreciar todo o que teño, todo o que son.Porque son eu, cos meus acertos e os meus defectos, O que foi creado á túa imaxe e semellanza.Axúdame a apreciarme nas miñas limitacións,Nos meus erros e meteduras de pata...Porque son todas estas cousas as que tamén me fan máis persoa e me axudan a crecer ao aprender das miñas propias debilidades.Amén.

https://www.youtube.com/watch?v=UVSLLDzp6hg

XOVES 1 OUTUBRO 2015. NO NOME DO PAI…..

LAUDATO SISobrequecemento do planeta, cambio climático, contaminación masiva, sobreproducción de lixo, perda da biodiversidade, conversión do marabilloso mundo mariño en cemiterios subacuáticos, inminente carencia de auga potable para os máis pobres, desaparición de culturas milenarias…Recentemente, o Papa Francisco na súa encíclica “Laudato si”, cunha linguaxe directa e incisiva, cuestiona o modelo produtivo dominante e o consumismo nos países ricos e aborda a cuestión da desigualdade na distribución dos recursos. Estas son algunhas das súas reflexións:- A terra dos pobres do Sur é rica e pouco contaminada, pero o acceso á propiedade dos bens e recursos para satisfacer as súas necesidades vitais estalles vedado. - É insustentable o comportamento daqueles que consomen e destrúen máis e máis, mentres outros aínda non poden vivir de acordo coa súa dignidade humana. - Unha boa educación escolar coloca sementes que poden producir efectos ao longo de toda unha vida.

Debemos seguir educándonos para seguir creando unha cultura de xustiza e solidariedade, prestando atención a quen se atopa en situación de desvantaxe económica, de marxinalidade ou en risco. Colaborando con quen está lonxe ou cos compañeiros e compañeiras con quen compartes aula.

Palabra. Salmo 19:1 "Os ceos cantan a gloria de Deus, e o firmamento anuncia a obra das súas mans".

ReflexiónCales cres que son as causas profundas dese panorama desolador? A tecnoloxía ao servizo dos máis poderosos e ricos? É a especulación financeira? Podemos aínda facer algo? Podemos e debemos buscar un novo comezo? Oxalá a túa resposta sexa, como vicenciano, SI.

OraciónOración

Creo firmemente que o conseguiremos. Creo firmemente na humanidade. Creo que, na noite escura do mundo, aínda que algúns se empeñen, amanece a paz. Négome a crer que o home non poida facer co seu esforzo un mundo mellor. Négome a crer que o odio e o racismo non poidan un día dar paso ao amor. Creo firmemente que o conseguiremos. Négome a aceptar as noites de odio, as noites de guerra, noites de dor. Négome a crer que somos cautivos do medo, o fracaso, de alzar a nosa voz. Creo firmemente que o conseguiremos. Atrévome a crer no corazón, en tardes de abrazos e de primavera. Pancartas de paz, xustiza, ilusión. Escóitase o rumor da nova era. Creo firmemente que o conseguiremos.

(Asemblea de cristiáns de base de Asturias)

Vídeo: Xustiza terra e liberdade, by manahttps://www.youtube.com/watch?v=1Ibhh4quX4I

VENRES 2 OUTUBRO 2015. NO NOME DO PAI…..

Palabra de Deus:

No grupo dos crentes todos pensaban e sentían o mesmo: posuíano todo en común e ninguén chamaba seu propio nada do que tiña. Os apóstolos daban testemuño da resurrección do Señor Xesús con moito valor. E Deus mirábaos a todos con moito agrado. Ningún pasaba necesidade, pois os que posuían terras ou casas vendíanas, traían o diñeiro e poñíano a disposición dos apóstolos; logo distribuíase segundo o que necesitaba cada un. (*Hech 4, 32-35)

Lectura

Nun xornal destes días atrás podiamos ler: Ante a amplitude do drama dos refuxiados, o Papa Francisco dirixiu este domingo «un chamamento especial ás parroquias, ás comunidades relixiosas, aos mosteiros e aos santuarios de toda Europa a manifestar o sentido práctico do Evanxeo acollendo unha familia de refuxiados».O Santo Pai insistiu en que «cada parroquia, cada mosteiro e cada santuario de Europa acolla unha familia, comezando pola miña propia diocese de Roma». Francisco engadiu que, do mesmo xeito que as demais parroquias da Cidade Eterna, «tamén as dúas parroquias do Vaticano acollerán nestes días a dúas familias de refuxiados».

Que é por tanto unha parroquia? É a comunidade na que os crentes coñecen, viven e celebran a súa fe, con obras e palabras. Precisamente por iso, a presenza vicenciana é tamén “parroquia”, porque ofrece a quen queira a posibilidade de coñecer, vivir e celebrar a fe no Deus de Xesús e o seu Reino.

Reflexión- Coñeces a túa parroquia? - É para ti unha comunidade na que coñecer, vivir e celebrar a fe?

- É lugar de compromiso? Podes ti comprometerte na túa parroquia?

Oración final

Pai bo,pedímosche que as parroquias sexan auténticas comunidades en que compartir e vivir a fe.Dános a nós o arroxo necesario para facer camiño na fee comprometernos na construción do Reino. Amén

LUNS 5 OUTUBRO 2015. NO NOME DO PAI…..

Lectura do Evanxeo“Deixade que os nenos se acheguen a min: non llo impidades; dos que son coma eles é o Reino de Deus. Asegúrovos que o que non acepte o Reino de Deus coma un neno, non entrará nel”.E abrazábaos e bendicíaos impoñéndolles as mans.

Palabra do Señor

REFLEXIÓN: ACOLLER AOS PEQUENOS

Xesús pon no centro do grupo a un neno para que aprendan ben que son os pequenos os que han de ser o centro de atención e coidado dos seus discípulos. Son os pequenos, débiles e indefensos, os primeiros que han de ter aberto o acceso a Xesús.

A razón é moi profunda pois obedece aos designios do Pai: «Dos que son coma eles é o reino de Deus». No reino de Deus e no grupo de Xesús, os que molestan non son os pequenos, senón os grandes e poderosos, os que queren dominar e ser os primeiros.

O centro da súa comunidade non ha de estar ocupado por persoas fortes e poderosas que se impoñen aos demais desde arriba. Na súa comunidade necesítanse homes e mulleres que buscan o último lugar para acoller, servir, abrazar e bendicir aos máis débiles e necesitados.

O reino de Deus non se difunde desde a imposición dos grandes senón desde a acollida e defensa aos pequenos. Onde estes se converten no centro de atención e coidado, aí está a chegar o reino de Deus, a sociedade humana que quere o Pai.

NOSOPAI

<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/nc7buBoJCK0" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

MARTES 6 OUTUBRO 2015. NO NOME DO PAI…..

EVANXEO dos Feitos dos apóstolos 4,32-35

«A multitude dos crentes tiña un só corazón e unha soa alma. Ninguén consideraba os seus bens como propios, senón que todo era común entre eles. Os Apóstolos daban testemuño con moito poder da resurrección do Señor Xesús e gozaban de

gran estima. Ningún padecía necesidade, porque todos os que posuían terras ou casas vendíanas e poñían o diñeiro a disposición dos Apóstolos, para que se distribuíse a cada un segundo as súas necesidades».

ReflexiónCada curso que pasa hai novidades. Ás veces compañeiros que cambian de centro e outras, novas incorporacións. Con eles imos compartir moitísimas horas. De clase, de actividades, de momentos formativos e tamén de excursións, deportes, festas… Tamén é un grupo onde se comparten ilusións, ideais e onde reflexionamos sobre o que nos toca vivir. Aí xurdirán preguntas.

Como todo grupo humano a suma de persoas é moito máis que unha simple suma. Multiplícanse os valores, as ideas, as vivencias...

O tempo compartido é unha gran oportunidade para aprender: a convivir, a respectar, a querer, a perdoar, a ser mellores persoas.

Como se pode ver, non hai tempo para o aburrimento e si tempo que aproveitar e gozar xunto aos compañeiros e amigos, profesores e a familia.

Convidámosvos a aproveitar esta oportunidade e a gozar no noso grupo de clase e do colexio dun ambiente onde todos e todas sintan acollidos, apreciados e compartindo metas e esforzos.

Coñeces ben aos teus compañeiros de curso? Como podemos lograr que haxa bo ambiente entre todos os compañeiros?

ORACIÓN POLOS MEUS COMPAÑEIROS DE CLASE Pai, Ao comezar un novo curso

quero pedirche por todos os meus compañeiros de clase.

Ensíname a querelos a todos,non porque me caian ben ou teñan os meus mesmos gustos,senón porque son Fillos e Fillas teus e, por tanto,este é o máis fermoso dos teus milagres:tamén Irmáns meus.

Douche grazas, Pai,porque me deches compañeiros e amigos,cada un deles e delas son un agasallo para min.Dáme a túa mirada para contemplalos,as túas mans para axudalos,o teu sorriso para divertilos,e, sobre todo, Paidáme o teu corazón,si, o teu enorme corazón,para non deixar nunca de amalos.

VÍDEO: Os gansos https://www.youtube.com/watch?v=CAat9pDPSFQ

MÉRCORES 7 OUTUBRO 2015. NO NOME DO PAI…..

EVANXEO de san Mateo 2,13

«Un anxo do Señor apareceuse en soños a Xosé e díxolle: - Érguete, toma o neno e á súa nai, foxe a Exipto e queda alí ata que te avise, porque Herodes vai buscar o neno para matalo»

REFLEXIÓNCentos de refuxiados exhaustos, a maioría procedentes de Siria, chegan cada día á fronteira de Grecia con Macedonia á espera dunha autorización que lles permite viaxar ao norte de Europa. A travesía continuará a través de Serbia, Hungría e

Austria ata Alemaña, onde a maioría dos refuxiados sirios solicitan asilo.

A maioría son familias sirias que foxen da guerra, pero tamén hai iraquís, paquistanís ou afgáns. Preto de 160.000 persoas pasaron por Grecia durante 2015 neste exilio forzoso. En xullo, 50.000 persoas chegaron ás illas do mar Exeo, máis de todas as que o fixeron en 2014. Só na última semana desembarcaron 21.000 migrantes nas costas gregas. Desde as illas helenas viaxan a Atenas. Alí toman autobuses ata a estación de tren de Idomeni, a 80 quilómetros ao noroeste de Tesalónika. E desde alí saltan a Macedonia, a Gevgelija, onde loitan por facerse un oco nun dos vagóns rumbo á fronteira serbia.

Nenos e bebés dormen cada día xunto ás vías do tren e nas plataformas nesta pequena cidade de Macedonia. Non teñen comida nin bebida.

"Non temos medo a nada. Escapamos de morrer. En calquera lugar estamos a morrer, morrendo. Se nada ocorre, non é un problema. Escapamos da morte", afirma Obab, un mozo sirio de 20 anos.

"En Siria non hai futuro, que podo facer?"

Osman Biyram é de Kobani, a cidade kurda asediada polo Estado Islámico. Leva días camiñando cara a Macedonia onde espera conseguir un permiso de tránsito de 72 horas. "Sei que hai un muro (entre Serbia e Hungría) pero que podo facer?", pregúntase. "En Siria non hai futuro. Está o Estado Islámico e outros grupos terroristas loitando contra nós e queren matarnos", lamenta.

A Hungría chegaron por esta ruta 35.000 migrantes e demandantes de asilo só no mes de xullo. Este país converteuse nun dos máis expostos da liña de fronte, con

Grecia e Italia, segundo subliñou a propia Comisión Europea, que prepara un axuda de urxencia ao país de Europa do Leste mentres de miles de sirios seguen preguntándose por que Europa non os quere acoller.

Como nos afectan os problemas a nivel mundial, como este de os emigrantes, á nosa sociedade?Por que se razón se producen as fuxidas masivas cara a Europa?Como acollemos na nosa sociedade aos emigrantes?

ORACION FINALSeñor Xesús, hoxe chámasnos a acoller aos membros da familia de Deus que chegan á nosa terra escapando de opresión, pobreza, persecución, violencia e guerra. Como os teus discípulos, tamén nós estamos cheos de temor e dúbida, e mesmo sospeita. Construímos barreiras nos nosos corazóns e nas nosas mentes. Axúdanos coa túa graza a desterrar o temor dos nosos corazóns, que poidamos abrazar a cada un dos teus fillos como ao noso propio irmán e irmá e acoller aos refuxiados con alegría e xenerosidade e á vez respondendo ás súas moitas necesidades.

VÍDEO: Tren da esperanza.https://www.youtube.com/watch?v=MQ6bBCuh0WIhttps://www.youtube.com/watch?v=luNQFMiwn9k

XOVES 8 OUTUBRO 2015. NO NOME DO PAI…..

«O amigo ama en todo momento; en tempos de angustia é como un irmán». (Proverbios 17:17)«Hai amigos que non son amigos, e hai amigos que son máis que irmáns». (Proverbios 18:24)«O bálsamo e o perfume alegran o corazón; os consellos do amigo alegran a alma». (Proverbios 27:9)

«Dous son mellor que un, porque sacan máis proveito dos seus afáns. Se un deles tropezase, o outro levántao». (Eclesiastés 4:9-10)

LECTURA: A lenda do verdadeiro amigoDi unha linda lenda árabe que dous amigos viaxaban polo deserto e nun determinado punto da viaxe discutiron. Un pegou ao outro. O outro, ofendido, sen nada que dicir, escribiu na area: HOXE, O meu MELLOR AMIGO PEGOUME UNHA LABAZADA NO ROSTRO. Seguiron adiante e chegaron a un oasis onde resolveron bañarse. O que fora magoado comezou a afogar, sendo salvado polo amigo. Ao recuperarse tomou un estilete e escribiu nunha pedra: HOXE, O meu MELLOR AMIGO SALVOUME A VIDA. Intrigado, o amigo preguntou: Por que despois que che magoei escribiches na area e agora escribes nunha pedra??Sorrindo, o outro amigo respondeu: Cando un gran amigo nos ofendenos, deberemos escribir na area onde o vento do esquecemento e o perdón se encargarán de borralo e apagalo; doutra banda, cando nos pase algo grandioso, deberemos gravalo na pedra da memoria do corazón onde ningún vento en todo o mundo poderá borralo.

REFLEXION:Compartimos estas primeiras horas da mañá cos nosos compañeiros/as e amigos. A amizade ha de crecer día a día como as propias persoas. Pódennos xurdir algunhas preguntas sobre a nosa amizade:Hai algún que non teña amigos? Cantos amigos temos de verdade? En que ha de basearse a amizade?

VÍDEO: A amizade (Laura Pausini)https://www.youtube.com/watch?v=On5AS23Tcog

VENRES 9 OUTUBRO 2015. NO NOME DO PAI…..

DÍA MUNDIAL CONTRA A PENA DE MORTE (10 de outubro)

EVANXEO: Juan 19, 7-16Os xudeus respondéronlle: Nós temos unha lei, e segundo a nosa lei debe morrer, porque se fixo a si mesmo Fillo de Deus. Cando Pilato oíu dicir isto, tivo máis medo. E entrou outra vez no pretorio, e dixo a Xesús: De onde es ti? Mais Xesús non lle deu resposta. Entón díxolle Pilato: A min non me falas? Non sabes que teño autoridade para crucificarte, e que teño autoridade para soltarte? Respondeu Xesús: Ningunha autoridade terías contra min, se non che fose dada de arriba; por tanto, o que a ti me entregou, maior pecado ten. Desde entón procuraba Pilato soltalo; pero os xudeus daban voces, dicindo: Se a este soltas, non es amigo de César. Entón Pilato, oíndo isto, levou fóra a Xesús, e sentou no tribunal no lugar chamado o Lousado, e en hebreo Gabata. Era a preparación da pascua, e como a hora sexta. Entón dixo aos xudeus: Velaquí o voso Rei! Pero eles gritaron: Fóra, fóra, crucifícao! Pilato díxolles: Ao voso Rei hei de crucificar? Responderon os principais sacerdotes: Non temos máis rei que César. Así que entón entregouno a eles para que fose crucificado. Tomaron, pois, a Xesús, e levárono.

LECTURA:O día 10 de outubro é o Día Mundial contra a Pena de morte.Este é un día especial no calendario dos dereitos humanos. Este día pretende chamar a atención con respecto á pena capital, a negación máis extrema aos dereitos humanos.

Na actualidade máis de 140 países din non á pena de morte e cada ano máis países renuncian á condena de morte como pena criminal.

REFLEXION:Hai que abolir a pena de morte en todos os países?Hai crimes que merezan a pena capital?

ORACION FINALSeñor, escoita a nosa causa xusta,atende o noso clamor,presta oído á nosa oración.

Que veña de ti a nosa sentenza,pois ti sabes o que é xusto!

Afastámonos de camiños de violencia,de acordo cos teus mandatos.Seguimos firmes nos teus camiños;Xamais nos apartamos deles.

Dános unha clara mostra do teu amor,ti, que salvas dos seus inimigosaos que buscan protección no teu poder.Cóidanos e protéxenos baixo a sombra das túas ás. Amén

VÍDEO: datos impactantes sobre a pena de morte.https://www.youtube.com/watch?v=37UtsAeb6RwIMAXE